เกริ่นนำ

เกริ่นนำ

@ลอสแอนแจลิส

“แม่งเอ้ย! มันหายไปไหนวะ!!”

“มันน่าจะวิ่งเข้าไปในตึกครับลูกพี่”

“ไปตามหามันให้เจอ วันนี้กูต้องเอาเลือดมันมาล้างเท้าให้ได้!!!”

ตึกๆๆๆๆ ~

เสียงฝีเท้าวิ่งแตกกระเจิงคนละทิศละทางส่งผลให้ชายหนุ่มที่ซ่อนตัวอยู่หลังกำแพงค่อยๆ โผล่หน้าออกมา ใบหน้าหล่อเหลาฟกช้ำและมีรอยแตกหลายแห่งจนเลือดไหลเป็นทาง แต่ทว่าเขากลับปาดมันออกอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร คิ้วเข้มที่มีร่องรอยของการต่อสู้แสดงถึงความดิบเถือนของชายคนนั้นเป็นอย่างดี ซักพักเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของกลุ่มคนวิ่งมาใกล้ๆ ชายหนุ่มรีบปลีกตัววิ่งขึ้นไปบนตึกทันที

ในขณะที่อีกฟากหนึ่งสาวสวยที่มีนามว่า ‘ไอด้า’ กำลังเดินกลับหอด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้มีกิจกรรมที่โรงเรียนจึงกลับดึกกว่าวันปกติ การเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนทำให้เธอต้องปรับตัวหลายอย่างเพื่อให้เข้ากับสังคมอเมริกา เพราะวัฒนธรรมของอเมริกากับญี่ปุ่นต่างกันสิ้นเชิง ซึ่งอีกไม่นานเธอก็จะจบเกรด 12 แล้ว หลังจากนั้นจะกลับไปเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่ประเทศญี่ปุ่นเหมือนเดิม

แอ๊ดดดดดด~

หญิงสาวๆ ค่อยๆ เปิดประตูด้วยความเหนื่อยล้า ยิ่งใกล้จบงานยิ่งกองราวกับภูเขา

“เหนื่อยจัง~” หญิงสาวมุ้ยหน้าด้วยความเหน็ดเหนื่อยก่อนเดินเข้าไปในห้องและในจังหวะนั้นเองหูบางแว่วได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนวิ่งมาด้วยความเร็วสูง หญิงสาวรีบหันขวับไปทางต้นเสียงแต่ทว่าร่างของเธอกลับโดนผลักเข้าไปในห้องอย่างแรงจนก้นจ้ำมั่มลงบนพื้น

ปึก!!

“โอ้ยยย!!!”

ตึ้งงงง!!

หญิงสาวรีบเงยหน้าขึ้นมองแต่แล้วดวงตากลมโตกลับเบิกโพลงด้วยความตกใจเมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในห้องของเธอ เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวสภาพที่โชกไปด้วยเลือด!

“กรี้ดดดดด!! นายเข้ามาในห้องฉันทำไมออกไปนะ!!!”

“หุบปาก!” ชายคนนั้นหันมาดุใส่ทำให้ไอด้ามองเห็นหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน ใบหน้าหล่อเหลาที่ผสมผสานระหว่างตะวันตกกับเอเชียได้อย่างลงตัว ผมสีน้ำตาลอ่อนเหลือบทอง จมูกโด่งสันเป็นคม ปากหยักได้รูป เขาเป็นผู้ชายที่ตัวสูงมาก ร่องรอยและบาดแผลตามใบหน้าแสดงถึงความดิบเถื่อนเป็นอย่างดี รวมไปถึงรอยสักที่พาดอยู่บนต้นคอ โดยรวมถือว่าหล่อเหมือนเทพบุตร!

“นะ...นายออกไปนะ!” ไอด้ารับรู้ได้ถึงรังสีบางอย่างที่แผ่ออกจากดวงตาคม มันเป็นมิตรเอาซะเลย ใบหน้าของเขาดูเย้อหยิ่งและเย็นชาในเวลาเดียวกัน รวมไปถึงร่องรอยแห่งการต่อสู้มันไม่ต่างอะไรจากนักเลงในแอลเอ!!

“ฉันบอกให้หุบปาก!”

“ถะ...ถ้านายไม่ออกไปฉันจะแจ้งตำรวจ” ไอด้ารีบควานหามือถือในกระเป๋ามาโทรแจ้งตำรวจ แต่ทว่ามือถือกลับหล่นลงบนพื้นเมื่อปืนสีดำด้านกำลังจ่อหน้าผากของเธออยู่

กึก!

“แจ้งสิ ตำรวจจะได้มาเก็บศพเธอ”

“...” ไอด้าหลับตาปี๋แล้วค่อยๆ เก็บมือถือไว้ในกระเป๋าเช่นเดิม ชายหนุ่มคนดังเกล่าจึงยัดปืนไว้ในสีข้างแล้วเดินไปส่องตาแมวราวกับว่ากำลังหนีใครมา “ไอ้พวกหมาหมู่!!”

“...” ไอด้าทำได้เพียงนั่งมองการกระทำของชายแปลกหน้าอย่างเงียบๆ หญิงสาวค่อยๆ เขยิบตัวไปซ้อนอยู่หลังตู้เพราะกลัวชายคนดังเกล่าทำร้าย ดวงตากลมโตไล่มองชายหนุ่มหล่อเหล่าอย่างพิจารณาอีกรอบ เขาหล่อชนิดที่เรียกได้ว่าเห็นครั้งแรกเป็นต้องสะดุดตาแต่เป็นความหล่อที่ค่อนข้างดิบเถื่อน ซักพักได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ ของคนกลุ่มหนึ่งวิ่งผ่านหน้าห้องไป

“มันหายไปไหนวะ!!”

“เร็วจริงๆ ไอ้เวรนี่!”

“รีบออกตามหาสิวะ ยังไงวันนี้มันต้องเอาเลือดมันมาล้างเท้ากูให้ได้โทษฐานที่มันตัดนิ้วกู!!!”

O.O!!!

ตึกๆๆๆๆ ~

เสียงฝีเท้าวิ่งออกไปแล้ว ทั้งห้องจึงเข้าสู้ความเงียบได้ยินเพียงแค่เสียงหอบหายใจของชายคนดังเกล่า เลือดค่อยๆ ไหลชุ่มตามแขนจนกระทั่งหยดลงบนพื้นห้อง ไอด้านั่งสั่นอยู่ข้างตู้ไม่กล้าแม้จะเอ่ยปากถามเพราะชายแปลกหน้ามีปืน เขาเป็นใคร ชื่ออะไร มาจากไหน ไม่มีใครรู้ รู้แค่ว่าไม่กล้าแม้จะสบตากับเขาเพราะสายตาคมนั่นมันชั่งน่ากลัวเหลือเกิน

...เธอจำเขาได้ทุกกระเบียนนิ้ว ผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อเสียงเรียงนาม!!!