-08- สิทธิ์ของพ่อ

"ถ้าเขาอยากเป็นแด๊ดของอลันมัมก็คงจะห้ามไม่ได้ แต่เขาจะไม่มีสิทธิ์ในตัวของลูกจ๊ะ"

'เห้ออ แด๊ดเจองานหินแล้วละ'

เอมมาลินใช้เวลาทบทวนเรื่องของอลาโน่ซ้ำไปซ้ำมาจนได้คำตอบให้กับตัวเอง เธอรู้ว่าอำนาจมืดของเขามีไม่น้อยหากเขาจะใช้สิทธิ์เรียกร้องให้ลูกไปอยู่กับเขา แต่เธอไม่มีวันยอมเด็ดขาด! เพราะฉะนั้นหากเขามาเรียกร้องสิทธิ์หรือความเป็นพ่อ เธอก็จะไม่กีดกันแต่ทุกอย่างต้องอยู่ภายใต้ความยินยอมและเห็นชอบจากเธอเท่านั้น ...

________________________

-08- สิทธิ์ของพ่อ

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่อลาโน่มารับตัวลูกชายออกไปทานอาหารมื้อเที่ยงด้วยกัน เขามักจะทำตัวเป็นโจรขโมยเด็กแอบย่องมาเจออลันในทุกๆช่วงพักกลางวันเสมอ

"อลันอยากทานอะไรอีกไหม สั่งเลยลูก"

"ผมอิ่มสุดๆไปเลยครับแด๊ด" เด็กชายเอามือลูบพุงป้อยๆให้ผู้เป็นพ่อดู

สองคนพ่อลูกออกมาทานอาหารกลางวันที่ห้างสรรพสินค้าไม่ไกลจากโรงเรียนเพราะเมื่อทานเสร็จก็จะได้รีบไปส่งลูกชายได้ทันก่อนที่เอมมาลินจะมาพบ เขายังไม่กล้าเผชิญหน้ากับหญิงสาว จึงใช้โอกาสทำความรู้จักและสนิทสนมกับอลันไปพลางๆ

กิจกรรมหลังอาหารเที่ยงวันนี้คือการร้องคาราโอเกะ คนที่เสนอไม่ใช่ใครนอกจากลูกชายของเขา อลาโน่ไม่อยากขัดใจจึงจูงมือกันไปร้องเพลงอย่างสนุกสนาน เพราะยังมีเวลาเหลืออีกหลายชั่วโมงถึงจะเลิกเรียน โดยไม่รู้เลยว่าเอมมาลินมองการกระทำของคนทั้งคู่อยู่ตั้งแต่ต้น!

เธอสงสัยในพฤติกรรมของลูกชาย เพราะพักหลังมานี้อลันดูจะร่าเริงและตื่นเต้นกับการไปโรงเรียนมากเป็นพิเศษ วันนี้จึงถือโอกาสตามมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น และทุกอย่างก็เป็นไปตามที่คิด อลาโน่ฉวยโอกาสเข้าหาลูกชายของเธอโดยพลการ เฮอะ! เดี๋ยวเจอกันอลาโน่ผู้ชายร้ายกาจ!

อลาโน่และอลันร้องเพลงเสร็จก็เดินออกมาจากร้านแต่ต้องตกใจจนหน้าซีดเพราะเจอเอมมาลินยืนกอดอกส่งยิ้มหวานมาให้

"เอมม่า! / มัม!" สองหนุ่มต่างวัยมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ซวยแล้ว ...

ราวกับเด็กน้อยทำผิดและโดนมารดาดุ อลาโน่และอลันนั่งก้มหน้าหลบสายตาพิฆาตอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเนื่องจากเอมมาลินต้องการพูดคุยด้วย ใจแกร่งเต้นแรงแทบจะทะลุอก ทำไมเขากลัวเธอขนาดนี้กัน ...บ้าบอที่สุด!

"มีอะไรจะพูดไหมอลาโน่" เสียงหวานที่เจือปนไปด้วยความแข็งกร้าวถามชายหนุ่มตรงหน้า

"พะ...พี่แค่อยากมาเจอลูก"

"เลยมาขโมยลูกฉันออกจากโรงเรียน?"

"ถ้าพี่ขอเอมม่าตรงๆก็คงไม่ได้เจอ"

"ใครบอกว่าฉันจะกีดกันคุณกับลูกห๊า!"

"อ้าว งั้นแปลว่าเอมม่าให้อภัยพี่แล้วใช่ไหม" อลาโน่เงยหน้าขึ้นมาสบตาแม่ของลูกอย่างมีความหวัง

"เปล่า ฉันแค่ไม่กีดกันคุณกับอลัน"

"แต่พี่อยากให้เรากลับมาเป็นครอบครัวกันเหมือนเดิมนี่" อลาโน่ทำหน้าอ้อนวอนจนเอมมาลินมองอย่างไม่เชื่อสายตา

"ครอบครัว? หึ ลูกยังไม่รู้สินะว่าคุณเคยทำอะไรกับฉันเอาไว้" เอมมาลินมองชายหนุ่มด้วยความเย้ยหยัน หากอลันรู้ว่ามีพ่อสำส่อนแบบนั้นลูกคนไม่ยอมเข้าใกล้เขาแน่ๆ

"แด๊ดทำอะไรหรอครับ?" อลันหันมาถามมารดาด้วยความสงสัย

"เปล่าหรอกจ๊ะ ต่อไปอย่าหนีเรียนมาแบบนี้อีกนะอลัน" เอมมาลินไม่อยากให้ลูกผิดหวังที่มีพ่อเป็นคนไม่ดี จึงไม่อยากให้เขารับรู้ถึงพฤติกรรมแย่ๆ

"ผมขอโทษครับมัม"

"ถ้าคุณอยากจะมาหาลูกอีกก็ทำตามข้อตกลงนี้ให้ได้" เอมมาลินยื่นเอกสารฉบับหนึ่งให้อลาโน่อ่าน เธอทำสัญญาและข้อตกลงในการเข้าพบลูกมาให้เขา

อลาโน่ถึงกับอ้างปากค้างให้กับความรอบคอบของอดีตภรรยา เธอเป็นซุปเปอร์มัมที่หวงลูกมากจริงๆ กฏของเธอเด็ดๆทั้งนั้น

1.อนุญาตให้พบเจออลันได้เมื่อได้รับอนุญาตจากผู้เป็นแม่ก่อนเท่านั้น

2.ไม่มีสิทธิ์บงการหรือกำหนดชีวิตของอลัน

3.ห้ามเอานิสัยส่วนตัวมาทำให้อลันแปดเปื้อนและมัวหมอง

4.หากทำผิดกฏข้อใดข้อหนึ่งจะไม่อนุญาตให้เจออลันอีกตลอดไป!

"ตกลง แต่ขอเพิ่มกฏข้อนึงนะ พี่ขอสิทธิพิเศษในการอยู่กับลูกในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์" อลาโน่ต่อรองกับหญิงสาวอีกครั้ง

"ตกลง ได้คืบจะเอาศอกจริงๆ"

"งั้นเริ่มจากพรุ่งนี้เลยแล้วกัน เพราะเป็นวันเสาร์ อลันแด๊ดกลับก่อนนะลูกรัก"

ฟอด~ ฟอด~

อลาโน่จุมพิตหนักๆบนศีรษะเล็กของลูกชายและเผื่อแผ่มายังแม่ของลูกแล้วรีบวิ่งออกจากร้านไป ขืนอยู่ต่อคงได้ตายคาร้านแหงๆ

เอมมาลินถึงกับปรี๊ดแตกที่โดนขโมยของแก้ม ทั้งโกรธทั้งอาย ผู้ชายคนนี้หน้าด้านหน้ามึนจริงๆ!

@เช้าวันต่อมา

อลาโน่เอาเบอร์โทรส่วนตัวของเอมมาลินจากเจสัน เขานัดแนะจะไปรับลูกที่บริษัทของเธอโดยอ้างว่าติดธุระด่วนไม่สามารถเข้าไปรับที่บ้านได้ เอมมาลินเองก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะปกติหากเขาไม่มารับลูกก็ต้องไปที่บริษัทกับเธออยู่แล้ว

อลาโน่ว่างมากถึงมากที่สุด แต่ออกอุบายเพื่อไปเปิดตัวให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาคือพ่อของอลันและเอมมาลินมีเจ้าของแล้ว คนเจ้าแผนการวางแผนไว้อย่างแยบยล แล้วรีบขับรถไปที่บริษัทของหญิงสาวทันที

ร่างสูงกำยำของบุรุษเดินเข้าไปในบริษัทเอมมาลันอย่างสง่า วันนี้เขาไม่ได้แต่งตัวเป็นทางการมากนัก จึงทำให้ยิ่งดูหล่อเหลาและทรงเสน่ห์มากยิ่งขึ้น พนักงานสาวมองตามลูกค้าหนุ่มชาวยุโรปที่เป็นเจ้าของโปรเจคใหญ่อย่างหลงใหล

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"บอสคะ มิสเตอร์กอร์ดอนมาขอพบค่ะ" นาราเลขาฯสาวเข้ามาแจ้งให้เจ้านายทราบ เธอไม่กล้าอนุญาตเขาเข้าไปโดยพลการอีกแล้ว

"เชิญเขาเข้ามาจ๊ะ" เอมมาลินนั่งตรวจงานต่อไปโดยไม่สนใจคนมาใหม่ ส่วนอลันก็นั่งเล่นเกมอยู่บนโซฟา เมื่อเห็นผู้เป็นพ่อเข้ามาก็รีบหันไปทักทายด้วยความดีใจ

"แด๊ด เราจะไปเที่ยวไหนกันครับ" อลันถามบิดาอย่างตื่นเต้น เพราะปกติวันหยุดสุดสัปดาห์เขามักจะต้องขลุกตัวอยู่แต่ที่โรงเรียนกวดวิชา โชคดีที่สองสัปดาห์นี้คุณครูหยุดการเรียนการสอนเป็นกรณีพิเศษจึงมีโอกาสได้ไปเที่ยวตามประสาเด็กบ้าง

"ลูกอยากไปไหนแด๊ดจะพาไปหมดเลย" อลาโน่คุยกับลูกชายแต่สายตากลับเหลือบมองไปที่เอมมาลิน เธอดูตั้งใจทำงานและไม่สนใจเขาเลยสักนิด อุตส่าห์แต่งตัวมายั่ว เสียเซลฟ์ชะมัด!

"อย่าพาลูกไปเสี่ยงอันตราย" คำพูดของเธอไม่ได้เกินจริงแต่อย่างใด อลาโน่ทำธุรกิจสีเทาจึงมีศัตรูมากมายที่พยายามจะกำจัดเขา เธอจึงห่วงความปลอดภัยของลูกมาก

"อย่าห่วงเลย พี่มีบอดี้การ์ดฝีมือดีติดตามและคอยคุ้มครองลูกตลอดเวลา" เขาให้บอดี้การ์ดคอยคุ้มกันอยู่ห่างๆเพื่อความเป็นส่วนตัวเพราะชีวิตเขาเดินบนเส้นทางแห่งการชิงดีชิงเด่น ยิ่งมีจุดอ่อนเป็นเอมมาลินและอลันเขายิ่งป้องกันความปลอดภัยเพิ่มเป็นอีกเท่าตัว

"ก็ดี อย่ากลับเกินห้าโมงเย็นละ"

"ครับเมีย"

"คุณพูดตกคำว่า 'เก่า' ไปคำนึงค่ะ"

อลาโน่รีบจูงมือลูกชายออกจากห้องก่อนจะโดนแม่เสือสาวเขมือบ ยิ่งเธอมองเขาตาขวางๆยิ่งน่ากลัว สองคนพ่อลูกเดินพูดคุยอย่างอารมณ์ดีมาตลอดทาง พนักงานที่สงสัยในความสัมพันธ์ของคนทั้งสองก็กระจ่างทันทีเมื่อได้ยินอลันเรียกชายหนุ่มว่า แด๊ด ที่แท้เจ้านายของพวกหล่อนก็เป็นภรรยาของชายรูปหล่อคนนี้นี่เอง

________________________