ตอนที่ 1 สาปส่ง

ตอนที่ 1 สาปส่ง

ในขณะปลายเท้าร่างของใครคนหนึ่งกำลังลอยเหนือพื้น เก้าอี้ไม้ที่ใช้เหยียบปีนขึ้นไปแขวนคอกับเชือกเพื่อปลิดชีวิตตัวเองนั้นเริ่มสั่นคลอน

หญิงสาวเอาแต่ร่ำไห้น้ำตานองแก้ม คิดถึงคำพูดของสามีที่ด่าทอเธออย่างเลือดเย็นราวกับเธอเจ็บปวดไม่เป็น

"ถ้ารับไม่ได้ เอาแต่ใจแบบนี้ก็ไปตายเสียเถอะ ใครจะทนกับผู้หญิงใจทรามแบบเธอได้ล่ะ 'กชมล' "

"ฉันไม่มีวันรักเธอกชมล ฉันรักเพียง'อัยรา' คนเดียว คนอื่นเลิกหวังซะเถอะ!"

"เมื่อไหร่จะเลิกทำร้ายอัยราสักที เมื่อไหร่เธอจะเลิกเห็นแก่ตัว อย่าแม้แต่จะมโนว่าฉันหวั่นไหว เพราะผู้หญิงแบบเธอแม้แค่หน้าฉันยังรังเกียจเลย"

เสียงทุ้มเข้มข้นตวาดลั่นใส่หน้าทำเอาเธอชาวาบไปทั่วทั้งร่าง คำพูดบริภาษจากปากผู้ได้ชื่อว่าสามีตีทะเบียนยังดังก้องข้างหูเธออยู่เลย นับว่าเป็นครั้งแรกที่กชมลโดนด่ายับแบบไม่ไว้หน้า ทำให้เธอมีความคิดไม่อยากมีชีวิตต่อบนโลกใบนี้ หากการตายของเธอจะทำให้เขารู้สึกผิดบ้าง

เขารักอัยรา ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้องสาวของกชมลถึงจะต่างพ่อต่างแม่แต่ก็เติบโตมาด้วยกัน เป็นความจริงที่กชมลไม่อาจยอมรับ

อัยราเป็นลูกนอกไส้ แม่ของหล่อนถูกรับเข้ามาอยู่ในบ้านของท่านกิตติศักดิ์ในสถานะภรรยาอีกคน ความเมตตาจากเจ้าของบ้านเผื่อแผ่ไปถึงอัยรา จึงรับลูกสาวหล่อนที่เกิดจากความรักสามีเก่าเป็นบุตรบุญธรรมด้วยวัยเพียงแค่ 4 ขวบเศษ

ท่านกิตติศักดิ์ได้ฉายาว่าใจกว้างดั่งมหาสมุทร มีทรัพย์สมบัติมากมายมหาศาลสามารถเลี้ยงดูผู้อยู่ร่วมบ้านทุกคนให้สุขสบาย รวมถึงเหล่าทาสบริวาร

แต่ท่านกิตติศักดิ์ไม่สนหัวอกเมียหลวง นางทุกข์ระทมขมขื่น กชมลในวัย 6 ขวบพอจะรู้เรื่องของผู้ใหญ่บ้าง รับรู้ถึงความเสียใจของแม่แอบเห็นท่านร้องไห้เสียใจบ่อยครั้ง กชมลสะเทือนใจเหลือเกิน ฝังใจเจ็บสองแม่ลูกมหาภัยมาตั้งแต่บัดนั้น

กชมลไม่ค่อยสนิทใจ หรืออยากพูดคุยด้วยนักถ้าไม่จำเป็น ท่านเอาแต่สนใจทำงานใช้เวลาว่างอยู่กับเมียน้อยเสียมากกว่า ส่วนเมียหลวงก็ได้แต่นอนกอดใบทะเบียนสมรส อดทนอดกลั้นมานานหลายสิบปี

พ่อกับนางเมียน้อยกลับใช้ชีวิตเสวยสุขด้วยกันบนความทุกข์ใจของคนอื่น จวบจนคุณแม่ของเธอสิ้นใจเมื่อ 5 ปีก่อน

สาเหตุการตายมาจากพวกมัน ท่านหมดอาลัยตายอยาก ล้มป่วยเพราะรับไม่ได้ที่สามีแอบนอกใจ แล้วเอาเมียน้อยเข้ามาหยามเกียรติกันซึ่ง ๆ หน้า เขายังหน้าด้านหน้าทนอยู่บ้านที่เป็นเรือนหอของพ่อกับแม่เธอ

ชีวิตกชมลหลังจากแม่ 'มลตรี' สิ้นชีพไม่มีความสุขอีกเลย เธอกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ นิสัยเสียขั้นสุด เริ่มต่อต้านสังคมสร้างเกราะป้องตัวเองจนกลายเป็นคนก้าวร้าว และมักจะรังแกอัยราเพราะเด็กอายุอ่อนกว่าที่ชอบทำนิสัยใสซื่อน่าหมั่นไส้ ชอบประจบประแจงผู้ใหญ่ให้รักให้เอ็นดู

บางทีทั้งคู่ก็มักจะถูกเปรียบเทียบถึงข้อดีข้อเสีย และคนแพ้นั่นคือกชมล ตอนเรียนเกรดก็ได้น้อยกว่า นิสัยใจคอเธอยิ่งแน่จนเทียบอัยราไม่ติด อัยราแย่งความรักจากทุกคนไป แม้กระทั่งพี่วศิน พี่ชายหน้าตาดีที่กชมลหลงรักครั้นเขาแวะมาเยี่ยมคุณพ่อของเธอที่บ้าน พร้อมกับครอบครัว ทำให้เธอมีโอกาสได้พูดคุยกับเขาจนรู้สึกตกหลุมรัก และหวังว่าสักวันคนพี่จะตอบรับรักกลับ

แต่ไม่วายถูกอัยราแย่งชิงไป แถมเขายังคอยปกป้องเมื่อกชมลคิดจะรังแกนางเด็กหน้าซื่อนั่น เธอจึงโดนเขาเกลียดเข้าไส้

เพราะไม่อยากให้วศินตกไปเป็นของคนอื่น กชมลจึงไปขอร้องเรื่องการแต่งงานต่อพ่อ ยังจำได้ดีที่ผู้ใหญ่เคยรับปากเอาไว้ว่าถ้าเธอโตแล้วจะให้แต่งงานกับวศิน ด้วยความที่ท่านกิตติศักดิ์เคยทำผิดเอาไว้สารพัดต่อแม่ของลูก ตนไม่อาจล้างบาปอย่างอื่นให้หมดในชาตินี้ได้ นอกเสียจากตามใจกชมล ปรนเปรอทุกอย่างที่เธอปรารถนา ไม่เว้นแม้แต่การแต่งงานของเด็กสองคน ถึงใครอีกคนจะต้องเจ็บแล้วยอมถอยหลังออกไป

วันนี้เราสองคนแต่งงานกันแล้ว ตอนนี้ควรเข้าหอพลอดรักกัน กลับกลายเป็นว่าเมื่อพิธีแต่งงานสิ้นสุดลง เราเข้ามาอยู่ในห้องหอด้วยกัน กชมลกำลังเริ่มทำหน้าที่ภรรยาให้เป็นไปตามขนบธรรมเนียม หากวศินคร้านหัวชนฝา

เธอพูดไม่รู้เรื่องแถมเอาแต่ใจสถานการณ์จึงเลวร้ายยิ่งขึ้น เขาจึงสาปส่งเธอให้ไปตายด้วยความเดือดพล่าน

อีกทั้งกชมลพอจะรู้ว่าวศินไม่ได้เต็มใจแต่งงานกับเธอ ผู้หญิงที่เขาอยากแต่งด้วยคืออัยรา หากจำใจต้องแต่งในเมื่อครอบครัวเขาไม่ปลาบปลื้มหญิงสาวลูกเมียน้อยเลยรีบชิงให้ตกแต่งกับกชมลลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านกิตติศักดิ์ซึ่งเป็นสหายสมัยวัยรุ่นอีกด้วย

เขาโกรธเธอจนทะเลาะกันใหญ่โตก็เพราะเห็นอัยราร้องไห้ใจแทบขาดกลางงานแต่งตอนกลางวัน วศินกลับไม่สามารถเข้าไปปลอบผู้หญิงที่ตนรักได้ในเมื่อสถานะเขาตอนนี้ไม่โสดอีกแล้ว

คืนนี้อัยราคงได้นอนกกกอดพี่วศินแทนที่เธอ ชีวิตที่เหมือนจะดำเนินบนเส้นทางโปรยกลีบกุหลาบดันมาสะดุด กชมลทนความชอกช้ำใจเช่นนี้อีกต่อไปไม่ไหว เธออดทนอดกลั้นมานานหลายปี สุดท้ายก็ไร้ความหวัง อยู่ไปก็อมทุกข์ คนบนโลกก็เกลียดเธอกันทั้งนั้น การจบทุกอย่างลงเสียตรงนี้ ไม่ต้องพิสูจน์อะไรเพื่อใครแล้วคงเป็นสิ่งที่ควรกระทำ เธอขอเป็นฝ่ายถอย ขอยอมแพ้อัยรา ขอไม่สู้เพื่ออะไรอีกแล้ว...

หญิงสาวตัดสินใจทิ้งร่างลงมา ถีบเก้าอี้ที่ยืนเหยียบออก เชือกขนาดกลางจึงดึงรัดเข้ากลางลำคอจนเริ่มหายใจไม่ออก กชมลแดดิ้นอย่างทรมาน สุ้มเสียงเปล่งขอความช่วยเหลือสั่นเครือ และเบาหวิวในลำคอเท่านั้นไม่มีใครได้ยิน

'อึก!'

นิ้วมือนิ้วเท้าจิกเกร็งร่างกายขาวซีดผิดปกติ ตาเหลือกแทบทะลักออกจากเบ้าเมื่อชีวิตก้าวเข้าสู่ความตาย

ในจังหวะที่สิ้นใจลงประตูไม้โอ๊คหน้าห้องก็ถูกผลักเข้ามาพอดิบพอดี

"กรี๊ด หนูกช!!"

พ่อกับแม่ของวศินเกิดกังวลว่าเจ้าสาวป้ายแดงจะเสียใจที่เจ้าบ่าวขับรถออกจากบ้านไป ทิ้งให้เธอนอนกับเตียงว่าง ๆ อย่างว้าเหว่ในวันสำคัญ

จนกระทั่งได้ยินเสียงโครมครามบางอย่างดังมาจากห้องหอคู่บ่าวสาวพวกเขาจึงรีบใช้กุญแจสำรองไขเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ด้วยเกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี ไม่อาจคาดเดาอารมณ์แปรปรวนของลูกสะใภ้คนนี้ได้เลย

ภาพหญิงสาวแขวนคอฆ่าตรงตายตรงหน้าทำเอานาง 'วรันธร' กรีดร้องเสียงหลงด้วยความตกใจสุดขีด

ทุกอย่างจบลงแล้ว กชมลคงต้องจำยอมคืนสามีคนนี้ให้เจ้าของตัวจริงเสียที

"เย่ ในที่สุดฉันก็แต่งนิยายดราม่าแสนน้ำเน่าจบสักที!"

ปาลินคลิกเมาส์ไปยังปุ่มบันทึกบนแอพพลิเคชั่นนิยายของบริษัทสีเขียว ก่อนเสียงหวานจะร้องออกมาด้วยความโล่งใจ ในที่สุดนิยายเรื่อง 'รอยร้าววิวาร์รัก' ก็มาถึงวันจบบริบูรณ์ เธอแต่งนิยายชายรักหญิงดราม่าน้ำตานองจบเสียที

หญิงสาวนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ชั่วครู่เพื่อตรวจทานความเรียบร้อย แล้วคลิกไปที่ปุ่มเผยแพร่เนื้อหาตอนสุดท้ายของเรื่องลงในเว็ป ตอนจบนางร้ายฆ่าตัวตาย ส่วนพระเอกก็รีบไปตามง้อน้องสาวของตัวร้ายที่ได้รับบทนางเอกรักกันแต่โดยดี