ตอนที่ 2

“แรม… งานเอ็งเสร็จแล้วใช่ไหม”

ป้านวลร้องถามแรมจันทร์ที่ทำงานอยู่ฝั่งเดียวกัน แต่รับผิดชอบคนละชั้น

“เสร็จแล้วจ้ะป้า… ป้านวลมีอะไรหรือจ๊ะ”

แรมจันทร์ตะโกนตอบ ดูท่าทางป้านวลกำลังต้องการความช่วยเหลือ

“วันนี้ป้ารู้สึกปวดหัวนิดหน่อย ทำงานไม่ทัน… เหลืออีกห้อง เอ็งช่วยป้าทำความสะอาดแล้วเปลี่ยนผ้าปูเตียงห้องโน้นได้ไหมจ๊ะ”

ป้านวลไหว้วาน ชี้มือไปยังห้องริมสุดของชั้นที่สิบห้าซึ่งแกรับผิดชอบทั้งชั้น

“ได้สิป้า… แหม… เรื่องแค่นี้เองทำไมจะไม่ได้ล่ะจ๊ะ”

แรมจันทร์ไม่รอรี รีบเข้าไปช่วยทำความสะอาดในห้องที่ป้านวลไหว้วานให้ช่วย

และในระหว่างที่แรมจันทร์กำลังก้มๆ เงยๆ เปลี่ยนผ้าปูเตียง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้อง ครั้นเมื่อเหลียวหลังกลับมามอง ก็พบว่าเป็นลุงสันต์ที่เดินเข้ามา

“อุ๊ย… ว้าย… ”

แรมจันทร์สะดุ้ง ลุงสันต์จู่โจมในทันที โดยที่หล่อนไม่ทันได้ตั้งตัว เขากดหลังหล่อนด้วยมือข้างหนึ่งไม่ให้ดิ้น มืออีกข้างสอดเข้าใต้ชายกระโปรง ล้วงเข้ามาที่ซอกขา ลูบล้วงร่องสวาทของหล่อน ตาวาวกับกลีบก้นหนั่นแน่นอวบขาวตึงเต็มสะดุดตา

“ยะ… อย่า… พี่สันต์อย่าทำบ้าๆ นะ”

แรมจันทร์ตกใจกลัว หล่อนร้องห้าม หากลุงสันต์ไม่หยุด ยังคงลูบล้วงหนอกเนินสวาท รู้ว่าแรมจันทร์เริ่มเสียวซ่าน ยืนยันด้วยรูขุมขนบริเวณขาอ่อนแข็งตั้งขึ้นมาเป็นเม็ด

“หยุดนะ… อย่า… ”

เสียงของแรมจันทร์กระเส่า หล่อนเริ่มเสียว

“อย่าดิ้นน่ะ… ขอพี่เลียนะจ๊ะ… แค่เลียเท่านั้น”

ลุงสันต์สายเบิร์นรีบปะเหลาะ แรมจันทร์ตกใจมาก หล่อนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เท่ากับเปิดโอกาสให้มือซุกซนของลุงสันต์ลูบล้วงข้ามาถึงเนินเนื้ออุ่นจัด เบียดอัดเป็นพูนูน ทะลักออกมาระหว่างซอกขาทางด้านหลัง

“โอ้ว… อู้ว… หอยเธอใหญ่น่าเลียเหลือเกิน”

สิ่งที่เห็นทำเอาเลือดกำเดาของลุงสันต์แทบสาด รีบหงายฝ่ามือตะล่อมล้วงหนอกเนินอูมอวบเหมือนหลังเต่า ช้อนพูงามไว้เต็มอุ้งมือ บีบเป็นจังหวะ ประมาณความอิ่มอูมของหล่อน

“ยะ… อย่า… ”

แรมจันทร์รู้ว่ากำลังจะโดนอะไร หล่อนพยายามส่ายก้นหนี หากผู้หญิงหรือจะสู้แรงผู้ชาย ลุงสันต์ได้จังหวะก็กดนิ้วกลางเสียดสีกลางร่องกลีบที่มีเพียงเป้ากางเกงในบางๆ ขวางกั้นเอาไว้

“อ๊าย… อูยยยยย”

แรมจันทร์สะดุ้ง ตกใจ ลุงสันต์กรีดนิ้วรัวๆ กลางร่องกลีบที่เห็นเป็นพูนูนลางๆ อยู่กลางเป้า ทำเอาหล่อนร้องคราง

“อูย… หยุดนะ… ไม่นะ… อย่าทำบ้าๆ นะ”

นานแล้วที่ไม่เคยโดนมือชายสัมผัสตรงนี้ เสียงของแรมจันทร์กระเส่าสั่น ลุงสันต์ได้ยินก็ยิ่งได้ใจ หงายฝ่ามือช้อนไชหนอกเนินสวาทอวบนูน ในท่าที่หล่อนก้มยิ่งทำให้ร่องกลีบคว่ำลงมาสัมผัสกับอุ้งมืออย่างจัง ลุงสันต์บีบเคล้นเบาๆ สลับกรีดนิ้วเสียดสีร่องเป็นจังหวะ ไม่นานก็มีน้ำหล่อลื่นอุ่นๆ หลั่งทะลักออกมาเปียกชุ่มเป้ากางเกงในบางๆ จนรู้สึกได้

“ว้าว… ไม่ทันไรน้ำเยิ้มแล้ว”

ดิ้นหนีแต่หมีเยิ้ม… อาการแบบนี้เรียกว่าเสี้ยน ลุงสันต์อุทานตื่นเต้น หัวเราะหึๆ กระตุกยิ้มย่ามใจ รีบสอดนิ้วรั้งเป้ากางเกงในของหล่อนมาไว้ตรงซอกขา เห็นกลีบสวาทแอ่นอ้าออกมาเป็นร่อง รอบๆ โอบล้อมไว้ด้วยเส้นไหมสีดำระยับ ไม่คิดว่าเส้นขนบริเวณของลับของแรมจันทร์จะดกดำ กลีบสวาทก็ยังอร่ามอะร้าไม่ดำคล้ำ ร่องอวบนูนเป็นพูงาม ยิ่งมองยิ่งอยากลงลิ้นเลียให้น้ำกระจาย

“พี่สันต์… ยะ… อย่า… ”

เสียงห้ามปรามของแรมจันทร์ไม่เป็นผล ลุงสันต์รีบสอดแขนรัดเอวของหล่อน กระชากบั้นท้ายจับร่างน้อยๆ มาคุกเข่าที่ขอบเตียง กระดกก้นออกมาหาแกที่ขยับมายืนอยู่ทางด้านหลัง รีบดันสะโพกโย้ไปข้างหน้า ก้มลงเงยหน้ากระแทกดุ้นลิ้น ปาดรัวเข้าใส่กลีบสวาทเสียงดังซ่วบ

แผล่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ลุงสันต์เงยหน้าปาดลิ้น ลากเลียขึ้นๆ ลงๆ ตามแนวยาวของร่องสวาท ทำเอาแรมจันทร์ร้องครางฮื่อฮึก รู้สึกถึงความซ่านเสียวรุมล้อมเข้ามาที่ปากรู น้ำหล่อลื่นพรั่งพรู บั้นท้ายสั่นเกร็ง ยากที่จะควบคุมสะโพกไม่ให้ส่ายไหว ก็มันเสียว

“อื๊อ… อ๊า… อื๊อ… อ๊า… ”

แรมจันทร์ร้องครางตามจังหวะลิ้นของลุงยามหื่น ปาดเลียเป็นจังหวะยาวๆ เร่าร้อนดุดัน เรียกน้ำเสียวกระปริบซ่าน หลั่งไหลออกมาจากร่องกลีบขมิบตอด

“โอ้ว… แม่เจ้าโว้ย”

ลุงสันต์อุทานกับความอวบใหญ่ของพูสวาท อัดแน่นอยู่ระหว่างง่ามขา เลียได้สักพัก แรมจันทร์ก็ทำท่าว่าจะดิ้น ด้วยสติที่คืนกลับมา ทำให้ลุงยามจอมหื่นรีบรวบก้นหล่อน ล็อคเอาไว้ไม่ให้ดิ้น ด้วยแรงของเพศชายที่มีมากกว่า

“อยู่นิ่งๆ น้องแรมจ๋า… พี่รู้ว่าผัวเธอไปทำงานไต้หวันนานแล้ว… รู้ว่าเธอเหงา เดี๋ยวพี่จะทำให้เธอสบายเนื้อสบายตัว… เชื่อพี่นะ”