ความลับของพ่อทูนหัว (น้ำเหนือ)

ณ บ้านเช่าหลังเล็ก ๆ

ภายใต้ชายคาที่เต็มไปด้วยการสู้ดิ้นรน แต่มีอีกคนไม่คิดจะทำอะไรเอาแต่ดื่มเหล้าเข้าบ่อนไปวัน ๆ จนทำให้ลูกกับภรรยาเริ่มเอือมระอา หลายครั้งหลายคราที่มารุตคิดขายลูกสาวให้กับผู้มีอิทธิพล แต่ก็ทำไม่สำเร็จเพราะดาวเรืองคอยกีดกันและหาทางออกด้วยการนำเงินเก็บหยิบยื่นให้กับผู้เป็นสามี

เพล้ง!!! เสียงข้าวของพังกระจัดกระจาย หลังจากผู้ชายร่างกายบึกบึน ค้นพบว่าภรรยาของเขาเคยแอบซ่อนเงินเอาไว้หลายที่ แต่ทว่าคราวนี้กลับไม่เจอเหมือนครั้งก่อน

“อีดาวเรือง! มึงคิดจะลองดีกับกูใช่ไหม ฮะ!” น้ำเสียงเกรี้ยวกราวตวาดดังลั่น พลันเดินเข้าจู่โจมหวังบีบคออีกฝ่ายให้ตายคามือ เพื่อแค้นเอาความจริงจากปาก เพียงเพราะอยากรู้ว่าเงินซ่อนอยู่ที่ไหน

“ปล่อย... อืม... ฮือ” ดาวเรืองพยายามดิ้นรน ทั้งที่ตัวเองไม่มีทางสู้ชายตรงหน้าได้เลยแม้แต่น้อย

“มึงเอาเงินไปซ่อนไว้ที่ไหน บอกกูมาเดี๋ยวนี้!”

ดาวเรืองส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา เพราะเงินที่หามาได้ ต้องใช้ความเพียรพยายามเก็บเล็กผสมน้อยค่อยเป็นค่อยไป จากการร้อยมาลัยขายที่ตลาดสด ซึ่งรายรับที่ได้มายังมีค่าใช้จ่ายจ่อคิวรออีกมากมาย ทั้งค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ซึ่งอีกไม่กี่วันก็ต้องจ่ายแล้ว

ทานตะวันเพิ่งเรียนจบไม่ถึงเดือน ในระดับชั้นสายอาชีพ (ปวส.) เธอต้องทำงานอย่างหนัก กลางวันเธอช่วยมารดาร้อยมาลัยขาย ส่วนตอนกลางคืนหญิงสาวหางานพิเศษทำ ซึ่งเธอเพิ่งได้งานประจำเป็นพนักงานอยู่ที่ไนท์คลับแห่งหนึ่ง

แต่ชีวิตของเธอกำลังจะผกผัน หลังจากบิดาเริ่มติดการพนันอย่างหนัก ซึ่งเขามักจะทำลายข้าวของ รวมทั้งทำร้ายร่างกายดาวเรืองผู้เป็นภรรยาจนติดเป็นนิสัย

“เกิดอะไรขึ้น แม่จ๋า! พ่อ! ปล่อยแม่นะ!” ทานตะวันเก็บร้านกลับมา เธอได้พบกับเหตุการณ์แบบเดิม ๆ ซ้ำ ๆ แต่ก็ไม่ชินสักที บิดาชอบใช้ความรุนแรงลงไม้ลงมือทำร้ายมารดาเป็นประจำ จนหญิงสาวรู้สึกเกลียดเขาเข้าไส้ เธอไม่คิดว่าบิดาจะเป็นเอามากถึงเพียงนี้

“มึงหยุดเลย เอาเงินมา!”

“พ่อค่ะ เงินที่หามาได้ในแต่ละวันแทบไม่พอซื้อข้าวกรอกหม้ออยู่แล้ว อะไรกันคะ! พ่อจะทำให้ชีวิตของพวกเราเลวร้ายไปถึงไหน” หญิงสาวพูดพลางเดินเข้าไปหามารดา เธอทรุดตัวลงกับพื้น แล้วรั้งมารดามากอดเอาไว้

“มึงเรียนจบแล้วไม่ใช่เหรอ ไปหางานทำเสียสิ นี่อะไรมัวแต่ขายพวงมาลัย เมื่อไหร่จะมีเงินกับเขาสักที”

“ทุกวันนี้ตะวันก็ทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน แล้วพ่อล่ะคะทำไมพ่อไม่ออกไปหางานทำเองบ้างคะ แบมือขอเงินแม่ทุกวันน่าอายสิ้นดี! วัน ๆ เห็นขลุกอยู่แต่ในบ่อน ตั้งแต่เล็กจนโต ตะวันไม่เห็นพ่อได้เงินกลับมาสักที”

“อี่นี่! เดี๋ยวตบคว่ำเลย”

“อย่าทำร้ายลูกนะ!” ดาวเรืองรีบเอาตัวมาขวางเอาไว้ เมื่อเห็นผู้เป็นสามีกำลังเงื้อมือขึ้นมา พลางยัดธนบัตรใส่มือให้กับมารุต ซึ่งเธอรู้ดีว่ายังไงก็ต้องจ่ายให้เขา จึงได้เตรียมเอาไว้ในตะกร้ามาลัย ไม่อย่างนั้นทานตะวันอาจถูกลูกหลงไปด้วย

“โธ่โว้ย!” มารุตตะคอกออกมาด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด ก่อนจะเดินจากไป แน่นอนจุดมุ่งหมายของเขาคงหนีไม่พ้นบ่อน

ถึงแม้ทานตะวันจะเรียนจบเพียงแค่ (ปวส.) ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สาขาวิชาศิลปกรรม แต่เธอก็มีความพากเพียรพยายามค้นคว้าเก็บเกี่ยวประสบการณ์ เพื่อให้ตัวเองมีความรู้เท่าเทียมกับคนอื่น ปริญญาตรีเธอคงไม่มีปัญญาคว้ามันมาได้ แต่ประสบการณ์ในชีวิต หญิงสาวมีไม่แพ้ใคร

“ทานตะวันลูกอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วนะ ลูกต้องไปคืนนี้เลย”

“ไม่ค่ะ ยังไงตะวันก็ไม่มีวันตัดช่องน้อยแต่พอตัว”

“มันอันตรายเกินไป แม่ไม่ไว้ใจเขา แม่กลัวว่าพ่อของเรา เขาอาจตัดสินใจทำอะไรไม่คิด”

“หมายความว่ายังไงคะแม่”

“หนูไปเก็บของที่จำเป็นต้องใช้ แม่จะไปส่งที่สถานีรถไฟ ยังไงลูกก็ต้องไป เข้าใจไหมทานตะวัน”

“ทำไมแม่ต้องผลักไสตะวันด้วยคะ”

“ผลักไสที่ไหนกัน คุณทวดเล็กท่านใจดี ตอนนี้ท่านไม่มีเพื่อน เพราะคุณน้ำเหนือชอบค้างคืนอยู่ที่ผับเป็นประจำ”

“ถ้าอาเหนือรู้ว่าตะวันไปอาศัยอยู่กับย่าเล็ก มีหวังเขาต้องไล่ตะเพิดตะวันออกมาจากบ้านแน่ ๆ ค่ะ” หญิงสาวถึงกับทำหน้ามุ่ย เมื่อนึกถึงใบหน้าของน้ำเหนือ เป็นเวลาสิบปีที่ไม่ได้เจอกัน แต่ทานตะวันกลับจำฝังใจ เรื่องที่เขาคอยกลั่นแกล้งเธอในวัยเด็ก

“เชื่อแม่เถอะ ยังไงคุณน้ำเหนือเขาก็ไม่มีทางปล่อยให้ลูกสาวของแม่นอนข้างถนนหรอก”

“แม่ประเมินค่าผู้ชายอย่างเขาดีเกินไป”

“คุณน้ำเหนือไม่ใช่คนใจร้าย จำไม่ได้เหรอเขายังเคยแบ่งขนมให้ตะวันตอนเด็กเลยนะ”

“แต่เขาแกล้งตะวันก่อน แล้วค่อยเอาขนมมาหลอกล่อให้ตะวันหยุดร้อง เขาคงกลัวทวดเล็กดุมากกว่าค่ะ จึงยอมแบ่งขนมให้ตะวัน” หญิงสาวทำหน้ามุ่ยอีกครั้ง เมื่อนึกถึงสิ่งที่น้ำเหนือเคยทำไว้กับเธอ

“แต่ยังไงคุณน้ำเหนือก็คอยช่วยเหลือตะวันเวลาที่เราโดนคนอื่นแกล้งไม่ใช่เหรอจ๊ะ”

“ช่างเถอะค่ะแม่ เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้ว เขาไม่คิดจะย้ายไปอยู่คอนโด หรือไปอยู่กับแฟนเขาบ้างเลยเหรอคะแม่”

“ไม่หรอกมั้ง ปัจจุบันคุณน้ำเหนือก็ยังคงอยู่บ้านเรือนไทยหลังนั้นกับทวดเล็ก”

“แล้วแม่รู้ได้ไงคะ”

“ก็แม่เพิ่งโทรหาทวดเล็กเมื่อวานนี้เอง”

“ฮะ!” ทานตะวันถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง พลางถอนหายใจออกมาแรง ๆ

ทวดเล็กคือญาติผู้ใหญ่ห่าง ๆ ฝ่ายบิดาของทานตะวัน ส่วนน้ำเหนือนั้นเป็นหลานชายแท้ ๆ ของนาง คนทั้งคู่มีความเกี่ยวข้องกันตั้งแต่สมัยทวดสมัยเทียด แต่ถึงกระนั้นน้ำเหนือก็มีศักดิ์เป็นอาของทานตะวัน แต่ไม่ใช่โดยตรงทางสายเลือดแต่อย่างใด