ความลับของคุณหนู

ความลับ

ของคุณหนู

ผู้เขียน : อาลีจันโด

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

‘ดาริกา’ คุณหนูผู้สูงส่ง

ชื่อของหล่อนแปลว่า ‘ดวงดาว’

ลอยสูงอยู่บนฟากฟ้าไกลเกินชายใดหมายเอื้อม

หากในมุมมืดของคุณหนู ‘ดาริกา’

ใครจะรู้บ้างว่า…

หล่อนแอบมั่วกามาราวกับกรวดดิน

******

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

ความลับของคุณหนู

“เอ็งห้ามบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เป็นอันขาด”

ป้าแจ่ม แม่บ้านและหัวหน้าคนรับใช้ที่ทำงานอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ของท่าน ‘เจ้าสัวธนา’ มานานหลายปี ยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากตัวเอง หลังจาก ‘แหว๋ว’ สาวใช้อีกคนเล่าให้ฟังว่าแอบไปเห็นความลับของคุณหนู ‘ดาริกา’ เข้าโดยบังเอิญ

“จ้ะป้า… เรื่องแบบนี้ฉันไม่กล้าบอกใครหรอก ว่าแต่ไอ้พวกนั้นเถอะ… กลัวว่าไม่ใครก็ใครสักคนจะปากโป้งขึ้นมาสักวัน”

แหว๋วห่วง

“กูว่าไม่มีใครกล้าพูดหรอกนะ… มึงคิดดูสิ ในเมื่อพวกมันทำงานอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างสุขสบาย เงินเดือนก็ไม่น้อย งานก็ไม่หนัก… แล้วยังได้... เอ่อ… ถ้าไอ้พวกนี้ฉลาดมันจะแอบกินกันเงียบๆ กินนานๆ… มึงว่าป่ะ”

ป้าแจ่มแสดงความเห็น

“เออ… ก็จริงอย่างที่ป้าว่า”

แหว๋วพยักหน้าเห็นด้วย

“เรื่องที่เกิดขึ้นนี้กูว่ามันเป็นเวรกรรมนะ… ”

ป้าแจ่มทำเสียงเศร้า

“เวรกรรมยังไงหรือป้า”

คำพูดของป้าแจ่มสร้างความสงสัยให้แหว๋วที่เพิ่งเข้ามาทำงานในคฤหาสน์หลังนี้ได้ไม่นาน จึงไม่รู้เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา

“ก็เวรกรรมจากสิ่งที่เจ้าสัวธนา พ่อของคุณหนูดาริกาทำเอาไว้เมื่อในอดีตน่ะสิ เจ้าสัวเป็นผู้ชายมักมากในกาม เมื่อก่อนไม่ว่าลูกเขาเมียใครถ้าแกชอบ แกจับเอาทำเมียหมด ไม่เว้นแม้แต่ลูกเมียคนสวน ยาม คนขับรถ”

“โห… จริงเหรอป้า มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ”

แหว๋วทำหน้าตกใจ ไม่อยากจะเชื่อ

“ก็เออสิวะ… อย่างที่กูบอก เจ้าสัวธนาคนนี้ราคะแรง ตัณหากลับ มักมากในกาม คนใช้ในบ้านใครสวยโดนล่อหมด”

“โห… แบบนี้แสดงว่าขาวๆ อวบๆ อย่างป้านี่ก็ไม่รอดใช่ป่ะ”

แหว๋วทำทีเป็นรู้ทัน

“อีนังบ้าเดี๋ยวกูถีบโครม… ”

ป้าแจ่มตีแขนแหว๋วดังเพียะ นิ่งคิดนานเป็นครู่แล้วตอบว่า

“ใช่… กูก็ไม่รอด”

“แหม… แค่เนี๊ย คิดนานนะป้า”

แหว๋วอดขำไม่ได้

“ก็เออสิวะ… เรื่องแบบนี้มันสมควรเอามาพูดซะที่ไหน ใครรู้เข้าก็อาย… มึงก็เหมือนกัน ถ้ามึงมาทำงานที่นี่เมื่อห้าปีก่อนหน้า รับรองว่ามึงก็โดน นับว่าโชคดีที่มึงมาทำงานในยุคที่เจ้าสัวเริ่มหมดไฟแล้ว… หรือมึงอยาก”

“บ้าน่ะป้า งั้นฉันควรจะดีใจใช่ไหม ที่มาทำงานตอนเจ้าสัวหมดไฟแล้ว”

“ก็เออสิวะ… เจ้าสัวชอบเจาะไข่แดงสาวๆ แต่ก็ไม่เคยเอาผู้หญิงคนไหนมาเชิดหน้าชูตา นอกจากคุณหญิงมาลีแม่ของคุณหนูดาริกาคนเดียวเท่านั้น”

ในเวลาต่อมา

ตอนใกล้ค่ำของวันเดียวกันนี้

“ฝนตกแล้วค่ะหนูดา…รีบเข้าห้องเถอะค่ะ เดี๋ยวไม่สบายนะคะ”

ป้าแจ่มที่กำลังกระวีกระวาดกับการเก็บผ้าอยู่ที่สนามหญ้าหลังบ้าน เงยหน้าขึ้นร้องเตือนคุณหนูดาริกาผู้เป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าสัวธนา กำลังยืนเหม่อ มองสายฝนโปรยปรายอยู่ริมระเบียงห้องนอน

เสียงดังลั่นของสาวใหญ่ ช่วยฉุดหญิงสาวออกมาจากภวังค์ เร่งให้หล่อนก้าวกลับเข้ามาในห้องนอน

เนื้อตัวของดาริกาชื้นไปด้วยละอองน้ำฝน ทำให้ต้องรีบคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดตัว ก่อนจะก้าวเดินเข้ามาในห้องน้ำ ได้ยินเสียงสายน้ำจากฝักบัวโลหะสีเงินวาว ตกกระทบพื้นครู่ใหญ่ๆ จากนั้นเรือนร่างสุดเซ็กซี่ที่มีเพียงผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวกระโจมอกเอาไว้ ก็ก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำ

ในจังหวะที่ดาริกาเดินผ่านกระจกเงาบานใหญ่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อจะมาที่ตู้เสื้อผ้า หญิงสาวชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็นภาพของตัวเองสะท้อนอยู่ในกระจก