บทที่ 2

"แม่มาหาผมแบบนี้ แล้วทิ้งผู้หญิงคนนั้นไว้ที่ไหนล่ะ" มือแกร่งวางงานที่อยู่ตรงหน้า หลังพิงพนักเก้าอี้ในท่าที่สบาย คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน ตอนนี้เขาคงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

"แม่ไปส่งหนูยูที่บ้านแล้ว แม่ก็เลยออกมาคุยกับลูกให้รู้เรื่อง ก่อนที่โอโต้ซังจะกลับ"

"หึ..ป่านนี้โอโต้ซังคงจะถึงบ้านแล้วมั้งคับ เห็นบ่นว่าปวดหัวผมก็เลยบอกให้กลับไปพักก่อน"

"อะไรนะลูก?!"

[บ้านที่ประเทศญี่ปุ่น]

"เธอเป็นใครนะ?" ฮิโตชิพ่อเลี้ยงของไดจิ ฮิโตชิพอจะพูดภาษาไทยได้บ้าง..ไม่สิ..พูดได้คล่องเลยล่ะ เพราะได้เรียนรู้จากลูกชายและภรรยา

"ฉันเป็นลูกสะใภ้ของบ้านหลังนี้ค่ะ" เลิฟยูไม่รู้ว่าฮิโตชิก็คือพ่อเลี้ยงของมังกร เธอคิดว่าคงจะเป็นแขก

"ลูกสะใภ้ ที่มีความหมายว่าเมียลูกชายเจ้าของบ้านน่ะเหรอ" ชายวัยชราเชื้อชาติญี่ปุ่นสัญชาติญี่ปุ่นแต่พูดไทยได้คล่องถึงกับงง เพราะเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน

"ใช่ค่ะ คุณลุงมาหาใครคะ" เลิฟยูก็แปลกใจมากทำไมคุณลุงคนญี่ปุ่นคนนี้ ถึงพูดไทยได้คล่องนัก หรือว่าท่านจะเป็นลูกครึ่ง แต่นาทีนี้เธอไม่มีเวลาสงสัยเรื่องนั้นแล้ว

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..

"คุณแม่คะ" เลิฟยูดีใจมากที่กชกรกลับมาสักที

"*เอ่ออ..คุณไม่สบายจริงเหรอคะ*" (ถ้ามีดอกจัน"*"ข้างหน้าและลงท้ายแสดงว่าคนนั้นกำลังพูดภาษาญี่ปุ่นอยู่นะคะ)

"*อืม*"

"*แล้วทำไมคุณถึงไม่เข้าไปพักผ่อนล่ะ*"

"*บอกมาก่อนว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่*"

"คุณลุงคนนี้เป็นใครกันแน่คะคุณแม่"

"ท่านเป็นสามีของแม่เอง"

"อะไรนะคะ!" ทั้งสองคุยกันเบาๆ

"ทำไมเหรอจ๊ะ"

"ก็เมื่อกี้ยูแนะนำตัวไปว่าเป็นลูกสะใภ้ของ..."

"แย่แล้วว" หลังจากที่คุยกับลูกชายแล้ว กชกรคิดว่าจะเปลี่ยนแผน แนะนำเลิฟยูให้สามีรู้จักตามความเป็นจริง

ถึงยังไงฮิโตชิก็รู้จักแม่ของเลิฟยูอยู่แล้ว เพราะนางก็กลัวลูกชายจะไม่ยอมช่วย เห็นสีหน้าและท่าทางของเขาเหมือนไม่พอใจมาก แต่นางคิดว่าจะหาวิธีเกลี้ยกล่อมลูกชายอีกที

แต่ตอนนี้คงจะต้องกลับมาใช้แผนเดิม เพราะว่าถ้าแนะนำเลิฟยูในฐานะลูกสาวของเพื่อน นั่นแสดงว่าไดจิก็ยังไม่รู้จักเลิฟยู แล้วทั้งสองคนจะเป็นแฟนกันได้ยังไง

"ทำไมต้องคิดนานจัง" ฮิโตชิก็เหมือนคนในสังคมญี่ปุ่นทั่วไป คนญี่ปุ่นไม่ค่อยเสวนาและสนใจกับใครเท่าไหร่ เอาแต่ครอบครัวตัวเองเป็นหลัก ที่สำคัญคือเขาเกลียดคนโกหกมาก

"ใช่แล้วค่ะหนูยูเป็นภรรยาของไดจิ พวกเขารู้จักกันตอนที่ไดจิไปดูงานที่ประเทศไทย แล้วทั้งสองก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ"

"*แล้วทำไมผมถึงไม่รู้เรื่องนี้*"

"*ก็แบบนี้ไงคะ ไดจิถึงไม่อยากจะเล่าให้คุณฟัง ลูกโตเป็นหนุ่มแล้วนะสมควรจะมีครอบครัวได้แล้ว*"

"*ทำอะไรไม่เคยเห็นหัวกันเลย*" ฮิโตชิโมโหมาก ถึงกับเดินกระแทกเท้าเข้าห้องนอนไป

ถึงแม้ว่าจะร่ำรวยแต่บ้านของพวกเขาก็ไม่ได้สร้าง หวือหวาเหมือนคนรวยในประเทศไทยทั่วไป พวกเขาสร้างบ้านเพื่อที่จะรองรับแผ่นดินไหวจากภัยธรรมชาติมากกว่า

เย็นวันเดียวกัน..

"กรี๊ดดดดดด"

"เฮ๊ย!! คุณเป็นใคร!!..ไม่สิ..คุณเข้ามาอยู่ในห้องผมทำไม" เขาคิดว่าเธอคงเป็นผู้หญิงคนนั้นแน่ แต่เธอเข้ามาอยู่ในห้องเขาได้ยังไง

มังกรกลับมาถึงบ้าน ชายหนุ่มก็ตรงเข้ามาในห้องนอน เพื่อที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วไปวิ่งออกกำลังกายแถวริมทะเล ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังถอดเสื้อผ้าอยู่นั้น ได้มีผู้หญิงเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนของเขา

"คุณแก้ผ้าทำไม" เลิฟยูรีบปิดตาตัวเองไว้ แต่เธอก็ทำช่องให้มองเห็นผู้ชายที่แก้ผ้าอยู่ตรงหน้า "ว๊าววว"

ชายหนุ่มรีบคว้าผ้าเช็ดตัวออกมาพันรอบท่อนล่างของเขาไว้ โชคดีที่ไม่ได้ถอดกางเกงชั้นในออก

"จะมองอีกนานไหม" เขารู้ว่าถึงแม้เธอจะปิดตาไว้ แต่ดวงตาคู่นั้นยังส่องประกายผ่านช่องนิ้วออกมาให้เห็น

และตอนนี้ชายหนุ่มคิดว่า เรื่องผู้ชายเธอคงจะร้ายไม่เบา