4 - คิดเองไม่เป็น

ฉันกลับเข้ามาในบ้านตามที่คุณป๋าสั่ง ส่วนคุณป๋าก็คุยอะไรกับพี่กายไม่รู้ สักพักใหญ่คุณป๋าถึงกลับเข้ามาในบ้าน

“พี่กายละคะ” ฉันถามเพราะไม่เห็นพี่กายเดินตามเข้ามาในบ้านด้วยเลย

“กลับไปแล้ว” คุณป๋าตอบเสียงเย็นแล้วเดินผ่านหน้าฉันไป

“ทำไมคุณป๋าต้องยกฝุ่นให้คนอื่นด้วยคะ...” ฉันเม้มปากแน่น ความรู้สึกในตอนนี้มันน้อยใจคุณป๋าเอามาก ๆ

“ฉันยกเธอให้ใคร ?” คุณป๋าหมุนตัวกลับมาถามฉันสีหน้าเรียบขรึม

จะบอกว่าก่อนหน้านี้คุณป๋าไม่ได้อนุญาตให้ฉันหมั้นกับพี่กายงั้นหรอ ทั้งที่คุณป๋าไม่ขัดอะไรเลย

“ค่ะ ฝุ่นไม่อยากรู้แล้ว” ฉันก้มหน้าลงก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ ฉันไม่ควรจะพูดเรื่องนี้อีก

“ไปเตรียมน้ำไว้ให้ฉันอาบ อีกสิบนาทีฉันจะขึ้นไป”

นี่ก็เป็นอีกหน้าที่หนึ่งที่ฉันทำ ตั้งแต่พี่ฝนจากไป เมื่อก่อนหน้าที่เตรียมน้ำให้คุณป๋าอาบจะเป็นพี่ฝน ที่เป็นคนทำ แต่นาน ๆ ครั้ง คุณป๋าถึงจะใช้ฉัน

“ค่ะ”

ฉันพยักหน้าตอบแล้วเดินขึ้นชั้นบนเพื่อไปเตรียมน้ำอุ่นไว้ในอ่างให้คุณป๋ามานั่งแช่

ในขณะที่ฉันกำลังเตรียมน้ำอุ่นให้คุณป๋าอยู่ จู่ ๆ คุณป๋าก็เดินเข้ามาในห้องน้ำ ในมือถือขวดไวน์ราคาแพงติดมาด้วย แถมยังถอดชุดคลุมออกโดยไม่รู้จักอายฉันเลย ถึงจะมีบ็อกเซอร์ตัวจิ๋วอยู่บนร่างกายก็ตาม ฉันก็ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองคุณป๋าในตอนนี้เลย

ได้ยินเสียงคุณป๋าลงไปแช่ในอ้าง ฉันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อ่างก็เตรียมจะลุกขึ้นออกไปข้างนอก เพราะไม่อยากจะรบกวนเวลาส่วนตัวของคุณป๋า

“ฝะ ฝุ่นขอตัวก่อนนะคะ”

“จะไปไหน” คุณป๋าคว้ามาจับมือฉันเอาไว้ได้ทันก่อนที่ฉันจะได้ออกไปข้างนอก

“ฝะ ฝุ่น....”

“นั่งลงก่อน ฉันอยากคุยอะไรด้วยสักหน่อย”

“ค่ะ ๆ”

พอฉันนั่งลงคุณป๋าก็เงียบ และเอาแต่ยกไวน์ขึ้นดื่มจนมันลดลงไปครึ่งขวดภายในเวลาไม่กี่นาที

“ถ้าไม่ต้องการ ทำไมไม่ปฏิเสธ” หลังจากเงียบไปงาน คุณป๋าก็ตั้งคำถามขึ้นมา แล้วค่อย ๆ หันหน้ามามองฉัน

“ฝุ่นจะขัดได้ยังไงคะ ในเมื่อคุณป๋ายินดี”

“รู้ได้ยังไงว่าฉันยินดี”

“....”

“ในบางเรื่อง เธอโตพอที่จะคิดอะไรเองได้แล้ว ไม่ใช่เด็ก ๆ ที่จะต้องคอยทำตามคำสั่งของฉันทุกอย่าง”

“.....”

“ถ้าเรื่องแค่นี้เธอยังไม่รู้จักปฏิเสธ...” คุณป๋าหยุดพูด มือหนาเอื้อมมาจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้น แล้วพูดต่อ “หรือเธอก็อยากจะได้มันจนตัวสั่น”