ตอนที่ 4

“โอ้ย... ”

ไทเกอร์ร้องลั่น คนใต้ร่างได้ทีก็รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี ผลักอกของเขาให้ห่างออกไปจากทรวงอกของเธอ กำปั้นน้อยๆ ระดมทุบตีไปที่ปั้นไหล่ของเขาพัลวันเพื่อที่จะหนีเอาตัวรอด

เมื่อเบี่ยงกายจนเป็นอิสระออกมาได้ก็ทำท่าว่าจะวิ่งหนี แต่โชคร้ายที่จังหวะก้าวนั้นช้ากว่าท่อนแขนของไทเกอร์ที่โผเข้ารวบเอวเธอเอาไว้ได้ทัน

“ปล่อยนะ... ไอ้บ้า”

คนถูกกอดพยายามสะบัดแรง ก่อนที่ร่างบอบบางจะถูกกระชากรั้งมาที่โซฟาอย่างทุลักทุเล

“ไม่นะ… นายจะทำอะไร”

พิมพ์พลอยหวาดกลัวสุดขีด

“เดี๋ยวก็รู้... ”

เสียงหัวเราะหึๆ ดังอยู่ในลำคอของชายหนุ่ม หลังจากรอคอยโอกาสนี้มานาน รีบกดบังคับลำตัวบอบบางให้คว่ำหน้าทาบไปกับพนักของโซฟา

“ไม่นะ... ”

พิมพ์พลอยกัดฟันแน่น มืออีกข้างหนึ่งของคนใจร้ายขยุ้มเข้าที่ขอบกระโปรงสั้นกิ่ว กระชากแรงๆ แค่ครั้งเดียวมันก็เลื่อนลงไปกองอยู่ที่ขาพับพร้อมกับกางเกงในลายลูกไม้ตัวจิ๋ว

“ไม่นะ หยุดเดี๋ยวนี้ไอ้สารเลว”

หญิงสาวพยายามดิ้นรนอย่างสุดแรงกำลัง แต่ไทเกอร์ตัวใหญ่และแข็งแรงเหลือเกิน

สุดท้ายเธอจำต้องนิ่งจำนน ยอมให้มือใหญ่ของไทเกอร์กดแผ่นหลังของเธอตรึงเอาไว้กับพนักโซฟา นิ่งทนให้มืออีกข้างของเขาสอดล้วงเข้าใต้ง่ามขา ลูบเลยขึ้นมาถึงหน้าท้องแขม่วเกร็ง แล้วทาบลำตัวเปลือยเปล่าเข้ากับแผ่นหลังขาวเนียนของเธอจากทางด้านหลังอย่างโหยหา

“อื๊อออ… ”

พิมพ์พลอยร้องอู้อี้ พยายามจะดิ้นรนให้เป็นอิสระ หากแต่เรี่ยวแรงจากลำตัวหนาที่กดทับลงมาก็หนักหน่วงเกินกว่าจะขยับกายหนี บั้นท้ายและต้นขารู้สึกได้ถึงแก่นกายอันร้อนผะผ่าวของ

ไทเกอร์ที่บดคลึงความใหญ่โตอยู่กับหนั่นสะโพกและต้นขาของเธอจากทางด้านหลัง

“อู้ว... เยิ้มไปหมดแล้วยาหยี เธอร้อนแรงอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด”

เขากระซิบข้างหู ทำสุ้มเสียงว่ารู้เท่าทันอารมณ์ของหญิงสาว เมื่อสัมผัสได้ว่ากลีบมาลีของพิมพ์พลอยกำลังชุ่มลื่นไปด้วยหยาดน้ำผึ้งเยิ้ม แฉะฉ่ำออกมาจากรวงรังน้อยๆ ที่โดนมือของเขากำลังบีบขยำอย่างเมามัน

พิมพ์พลอยเองก็รู้สึกเกลียดร่างกายของตัวเองขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เกลียดอารมณ์บางอย่างที่กำลังก่อตัวขึ้นในนาทีนั้น เกลียดความรู้สึกที่สนองตอบแรงกระตุ้นเร้าออกไปตามธรรมชาติ ร่างกายเหมือนไม่ใช่ของเธอ และกำลังจะควบคุมไม่ได้อีกต่อไป

แม้จิตใจของหญิงสาวจะแข็งขืนปฏิเสธ แต่ทว่าร่างกายกลับตอบสนองอย่างไม่เข้าใจความเป็นไปของอารมณ์ตัวเอง

จริงอยู่ หากจะบอกว่าไทเกอร์เป็นผู้ชายหล่อเหลาและน่าหลงใหล ผู้หญิงมากมายเสนอตัวเข้ามาพัวพันก็เพื่อจะมีโอกาสนี้กับเขา แต่พิมพ์พลอยไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะทำเช่นนี้กับใครได้ เพราะเพื่อนๆ ทุกคนรู้ดีว่าเธอกับนาวินคบหาเป็นแฟนกันอยู่

“นิ่งๆ... ถ้าไม่อยากเจ็บ”

ไทเกอร์ร้องเตือนก็เพราะรู้ดีว่าหนุ่มลูกครึ่งสเปนอย่างเขานั้นใหญ่โตจนอาจทำให้หญิงสาวตัวน้อยๆ คนนี้เจ็บระบม ถ้าขืนบุ่มบ่าม พรวดพราดเข้าไปในร่างกายของเธอ แต่คนใต้ร่างก็ยิ่งดิ้นรนโดยหารู้ไม่ว่ามันยิ่งเร่งเร้าให้เขาเข้าไปในตัวเธอ

“อื๊อ... ”

พิมพ์พลอยสะดุ้งเฮือก มือข้างหนึ่งของไทเกอร์สอดรัดหน้าท้องของเธอ แล้วรั้งสะโพกกลมกลึงให้ยกโหย่ง ขยับขึ้นรับความขึงขังของเขาที่เสียดสีอยู่กับกลีบมาลีเป็นเชิงนำร่อง ก่อนจะฉวยนาทีที่เขารอคอยมาทั้งชีวิต กดเอาความแข็งแกร่งพรวดเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายสาวอย่างแรง ทำเอาเนื้อตัวของพิมพ์พลอยสั่นสะเทิ้ม น้ำหนักที่อัดกระแทกมาจากทางด้านหลังถึงกับทำให้โซฟาเขยื้อนไปกระทบผนังเสียงดังกึกกักเป็นจังหวะ

“อื๊อ…”

ใบหน้าของพิมพ์พลอยออกอาการบิดเบ้อย่างเห็นได้ชัด พรหมจารีย์ได้ถูกทำลายลงแล้ว หยาดน้ำตากลมเกลี้ยงกลิ้งลงมาอาบนวลแก้ม ไทเกอร์ชั่วร้ายเหลือเกินที่ทำแบบนี้ ทั้งที่รู้ว่าเธอเป็นแฟนของนาวิน

“อยู่นิ่งๆ... ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บนะ”

ไทเกอร์ขู่ ตัวเขาเองก็เสียวซ่านจนต้องเปล่งเสียงครางต่ำในลำคอ หารู้ไม่ว่าเขาได้ฝากความทรงจำรำลึกเอาไว้ในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งโดยคิดไม่ถึงว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนี้จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอและเขาไปตลอดกาล

ไทเกอร์พึมพำเสียงสั่นเครือกับความรู้สึกคับแน่น เรือนผมยาวสยายของหญิงสาวกำลังส่ายสะบัด ความใหญ่โตของเขาทำให้เธอต้องกัดฟันกับความรู้สึกที่สุดแสนจะบรรยาย ทั้งเจ็บ ทั้งอึดอัดและคับแน่น กับความแข็งแกร่งที่เคลื่อนเข้ามาคาคับเป็นส่วนหนึ่งในกายสาว

“รีแลกซ์... อย่าฝืน ปลดปล่อยอารมณ์ออกมา รับรองว่าเรื่องนี้จะมีแต่เราเท่านั้นที่รู้”

ไทเกอร์ช่างประเหลาะ ด้วยรู้ว่าเขากำลังมีชัยเหนือเธอ หญิงสาวเคลิบเคลิ้มไปกับเขาอย่างเห็นได้ชัด

“นายเลวมากไทเกอร์”