ตอนที่ 5

วันต่อมา…

นานาตื่นมาตั้งแต่เช้าหลังจากที่ได้นอนพักไปเต็มอิ่ม ทำให้พิษไข้หายไปแทบไม่หลงเหลือ ร่างกายกลับมาสดชื่นอีกครั้ง

"ทำอะไรกันอยู่คะ" ร่างบางเดินหลงมาเรื่อยๆ จนมาเจอห้องครัวและมีแม่บ้านกำลังทำอาหารกันอยู่

"คุณนานาลงมาทำไมคะ" ป้ามารีเอ่ยถาม ก็เพราะฟรานซิสสั่งไม่ให้เธอลงมาเดินข้างล่างหากยังไม่หายดี

"หนูหายดีแล้วค่ะป้ามารี แล้วคุณฟรานซิสไปไหนแต่เช้าคะ"

"คุณฟรานซิสออกไปทำธุระค่ะ คุณฟรานซิสฝากบอกคุณนานาด้วยนะคะ ว่าเดี๋ยวสายๆจะเข้ามารับไปซื้อของ" ป้ามารีรายงานตามที่ฟรานซิสสั่งไว้

"ซื้อของเหรอคะ?"

"ใช่ค่ะ คุณนานาไปนั่งรอในห้องนั่งเล่นก่อนนะคะ ป้ากำลังทำอาหารเช้าให้ค่ะ"

"ให้หนูช่วยนะคะ"

แม่บ้านที่อยู่ในครัวถึงกับหันมามองที่เธอเป็นตาเดียวที่ได้ยินแบบนั้น

"อย่าเลยค่ะ คุณเพิ่งจะหายป่วยด้วย แล้วอีกอย่างคงไม่ดีแน่ถ้านายรู้เข้า" แม่บ้านอีกคนพูดขึ้น

"ทำไมคะ หนูอยากช่วยหนิ ให้หนูช่วยเถอะนะคะ นะคะป้ามารี"

"ก็ได้ค่ะ" ป้ามารีเจอลูกอ้อนและสายตาของเธอเข้าไปก็ใจอ่อนยอมให้เธอช่วยทำอาหารอย่างเลี่ยงไม่ได้

เหล่าแม่บ้านในคฤหาสน์ได้แต่ยืนยิ้มกับท่าทางคล่องตัวของเด็กสาวที่หยิบจับนั่นนี่ได้แบบไม่ต้องถามอะไร

เวลาต่อมา…

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้น ทำให้นานาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จต้องรีบเดินมาเปิดประตู ทั้งๆที่ยังไม่ได้แต่งตัว บนตัวสวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำเท่านั้น

แกร๊ก~

"คุณฟรานซิสสั่งให้เอาขึ้นมาให้คุณนานาค่ะ" แม่บ้านคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมยื่นกล่องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่นักให้เธอ

"ขอบคุณค่ะ" นานารับของที่อยู่ในมือแม่บ้านก่อนจะเปิดดูในกล่อง

"คนบ้า // " พอเปิดกล่องออกมาก็ถึงกับหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีที่มองเห็นชุดชั้นในอยู่ในกล่องด้วย

ก่อนที่เธอจะรีบแต่งตัว หลังจากที่ยืนมองชุดชั้นในที่อยู่ในกล่องด้วยความรู้สึกที่เห่อร้อนขึ้นมาบนใบหน้าอยู่นาน

"สวยมากเลยนะครับนาย" ฌอนที่ยืนอยู่ข้างฟรานซิสเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นนานาเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน

"อยากตายหรือไงไอ้ฌอน!"

"ผมก็แค่ชมเองนะครับ นายถึงกับจะฆ่าผมเลยหรือไง"

ฟรานซิสไม่ได้สนใจสิ่งที่ฌอนพูดรีบเดินเข้าไปหาร่างบางทันที ก่อนจะรีบพาเธอมาขึ้นรถอย่างไม่รอช้า

"คุณฟราน เอ่อ…คุณฟรานซิสจะพาหนูไปไหนคะ" เธอเผลอเรียกไปแบบนั้นก็ต้องรีบเรียกใหม่กลัวเขาจะไม่พอใจที่เรียกสั้นๆแบบนั้น

"ไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้"

"ทำไมต้องซื้อคะ ที่บ้านหนูก็มี"

"ฉันอยากซื้อ" ฟรานซิสตอบกลับเสียงเรียบ เมื่อคนตัวเล็กข้างกายพูดจบ

ฌอนที่ทำหน้าที่ขับรถก็ได้แต่ลอบแอบมองดูพฤติกรรมเจ้านายหนุ่มกับเด็กสาวจากกระจกมองหลัง ดูท่าเจ้านายเขาจะเป็นเอามาก ขนาดนั่งในรถมือก็ยังกอดเอวหญิงสาวไม่ยอมปล่อย

@ห้างสรรพสินค้า

"คุณฟรานซิสคะ หนูว่าพอเถอะค่ะ ดูสิเยอะแยะไปหมดแล้ว" นานาเริ่มเห็นใจลูกน้องของเขาที่ต้องมาคอยเดินตามถือของให้เธอเต็มไม้เต็มมือไปหมด

"ไม่ต้องกลัวฉันล้มละลายหรอก อยากได้อะไรก็บอกฉันได้" ปากก็พูดไป มือก็ไม่ยอมห่างจากเอวคอดของเธอสักวินาทีเดียว

"ไม่อยากได้แล้วค่ะ แค่นี้ก็ไม่รู้จะใช้หมดเมื่อไหร่ ขอบคุณนะคะคุณป๋าฟรานซิส"

"หึ" ฌอนหลุดขำทันทีกับคำที่นานาใช้เรียกเจ้านายหนุ่มของตัวเอง

"มึงขำอะไรไอ้ฌอน" เสียงเข้มเอ่ยถามลูกน้องคนสนิท น่าขำตรงไหน เธอเรียกคุณป๋าออกจะเหมาะกับเขา

"เปล่าครับ" ฌอนรีบปฏิเสธ แต่เจ้านายเขาก็ป๋าจริงๆนั่นแหละ ดูจะทุ่มหมดหน้าตักเลยก็ว่าได้ แค่เพียงนานาเอ่ยปากว่าอยากได้

"งั้นกลับเลยมั้ย?"

"ค่ะ" นานาพยักหน้ารับทันทีที่เขาถามแบบนั้น

จากนั้นมาเฟียหนุ่มก็พาเธอกลับบ้านตามที่บอกทันที พร้อมกับข้าวของมากมายที่เขาซื้อให้เธอ

@คฤหาสน์ฟรานซิส

"ไหนลองเรียกคุณป๋าเหมือนตอนอยู่ที่ห้างใหม่สิ" พอมาถึงคฤหาสน์ฟรานซิสก็เอาแต่นั่งเบียดนั่งกอดเธอไม่ห่างอยู่ภายในห้องนอน งานการก็ยกให้ฌอนไปทำแทน เพื่อจะได้มาอยู่กับเด็กน้อยของเขา

ตอนนี้เขากำลังหลุ่มหลงกลิ่นของเธอจนไม่อยากห่างไปไหน

"คุณป๋าฟรานซิส" เธอเรียกตามที่เขาบอกพร้อมยิ้มหวานให้

"เรียกคุณป๋าเฉยๆดีกว่า" ฟรานซิสบอกพร้อมกับใช้จมูกโด่งเป็นสันคลอเคลียไปกับแก้มนุ่มๆของเธอ

"คุณป๋าปล่อยหนูก่อนค่ะ" คนอะไรไม่รู้เดี๋ยวจูบเดี๋ยวหอม มือก็ไวอยากกับอะไรดี

"ไม่ปล่อย เพราะหนูต้องจ่ายค่าของที่ซื้อวันนี้ก่อนป๋าถึงจะปล่อย" คำพูดของเขานั้นมันแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์

"นะ...หนู… หนูไม่มีเงินเยอะขนาดนั้นหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูจะรีบหางานทำแล้วเอาเงินมาคืนคุณป๋านะคะ" ตกใจไม่น้อยที่เขาบอกให้เธอจ่ายค่าของที่ซื้อมาวันนี้

"จะต้องไปทำงานทำไมให้ลำบาก ป๋าเลี้ยงหนูได้สบายมากนะ"

"แล้วคุณป๋าจะให้หนูเอาเงินมาจากไหนใช้คืนให้คุณป๋าล่ะคะ"

"ป๋าไม่ได้บอกว่าจะเอาเงินจากหนู แต่จ่ายเป็นอย่างอื่นแทนต่างหาก" คนเจ้าเล่ห์เริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนเบาๆ ปลุกเร้าอารมณ์ให้เธอมีอารมณ์ร่วมกับเขา ที่…กำลังตื่นตัว

มือหนาค่อยๆรูดซิปชุดเดรสของเธอออกช้าๆ เหมือนกลัวว่าเธอจะเจ็บยังไงยังงั้น ก่อนจะสอดมือเข้าไปกุมอกอวบอิ่มทั้งสองข้างของเธอแล้วออกแรงบีบเค้นอย่างมันมือ

"อ้ะ! อื้อ~ คุณป๋า" นานาเองก็ดูจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีแอ่นอกสู้มือของเขาไม่แพ้กัน

ริมฝีปากเล็กถูกริมฝีปากร้อนของฟรานซิสบดจูบอย่างหยอกล้อ ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดดึงลิ้นเล็กๆ เริ่มจากอ่อนหวานค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเร้าร้อนตามอารมณ์

"อื้ออออ" ชุดเดรสตัวสวยถูกถอดออกจากร่างกายอันเย้ายวนใจเหลือเพียงชั้นในตัวจิ๋ว ไม่ต่างจากมาเฟียหนุ่มที่ตอนนี้ส่วนบนเปลือยเปล่า ส่วนล่างเหลือเพียงกางเกงยีนส์สีชีดที่สวมใส่อยู่

"อื้อออ คะ...คุณป๋า อ๊าาา~"

"อืมมม" ฟรานซิสครางเสียงทุ้ม ปลายลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดดูดดึงเต้าอวบสลับกันไปมาทั้งสองข้างอย่างเอาเป็นเอาตาย

"อ้ะ! คุณป๋าอย่ากัด!"

"อ่าาส์ โทษที ป๋าเห็นแล้วมันอดใจไม่ไหวจริงๆ"

จุ๊บ จ๊วบ~

ฟรานซิสเปลี่ยนจากเต้าอวบมาเป็นริมฝีปากเล็กๆของเธอแทน แต่ดูเหมือนมันจะเริ่มบวมเจ่อนิดๆด้วยการจูบที่ดูดดื่มก่อนหน้านี้

"ป๋าไม่ไหวแล้วที่รัก อ่าาส์!"

แกร๊ก!

"นายครับ…"

แต่ยังไม่ทันที่ฟรานซิสจะได้คิดค่าข้าวของเครื่องใช้จากเธอ อยู่ๆประตูห้องนอนก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ก่อนจะตามมาด้วยเสียงของฌอนที่ไม่ทันได้พูดอะไรไปมากกว่านั้นก็ต้องเงียบไปทันที แล้วรีบหันหลังให้กับเจ้านายหนุ่มอย่างไว

พรึบ!

"ไอ้ฌอน!" ฟรานซิสรีบล้มตัวลงทับร่างบางของนานาไว้เพื่อใช้ร่างกายของเขาปิดบังเธอให้พ้นสายตาลูกน้องคนสนิท ที่อยู่ดีๆก็พรวดพราดเข้ามาอย่างไม่บอกกล่าว

"ขอโทษครับนาย ผมไม่คิดว่ากลางวันแสกๆนายจะมาเล่นผีผ้าห่มกันแบบนี้" ฌอนพูดทั้งที่ยืนหันหลังอยู่ เพราะถ้าหันไปคุยมีหวังได้กินลูกปืนแทนข้าวแน่นๆ

ฟรานซิสรีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้นานาไว้อย่างทุลักทุเล ยังไม่กล้าลุกขึ้นกลัวไอ้ลูกน้องบ้าจะเห็นเมียเขากำลังโป๊อยู่ นานาเองก็แทบจะมุดลงไปอยู่ใต้เตียง ทั้งเขินทั้งอาย พอมีผ้าห่มมาคลุมร่างกายไว้เธอก็รีบดึงมันขึ้นมาคลุมโปงทันทีด้วยความอาย

"มึงเข้ามาทำไมไม่เคาะประตู!" เขาอยากจะฆ่าคนของตัวเองนัก

"ขอโทษครับนาย พอดีมีประชุมด่วนที่โรงแรมครับ" ฌอนค่อยๆหันมาช้าๆ ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อตอนนี้เด็กสาวที่อยู่บนเตียงกับเจ้านายหนุ่ม เธออยู่ใต้ผ้าห่มแล้วเรียบร้อย

"ไปรอกูที่รถ แล้วทีหลังหัดเคาะประตูด้วย มึงอย่าให้กูเห็นมึงพรวดพราดเข้ามาแบบนี้อีก"

"ครับนาย ผมขอโทษครับ" พูดจบฌอนก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที

"นานา ออกมาได้แล้วเดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก" พอฌอนเดินออกไปเขาก็รีบหันมาเรียกเธอ

"พี่ฌอนออกไปหรือยังคะ หนูโป๊อยู่นะ"

"ออกไปแล้ว" นานาค่อยๆเลื่อนผ้าห่มออกมาจนถึงคอ และมองซ้ายมองขวาอย่างระแวง ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อไม่เห็นฌอนอยู่ในห้องแล้ว

"เมื่อกี้พี่ฌอนจะเห็นมั้ยคะ" อายก็อาย กลัวว่าฌอนจะเห็นเธอโป๊อยู่ก็กลัว

“มันไม่เห็นหรอก หนูตัวเล็กกว่าป๋าเยอะ"

"แน่ใจนะคะ"

"แน่ใจสิ ถ้ามันเห็นตอนหนูโป๊นะ ป๋าเอามันตายแน่"

"ป๋ามีประชุมด่วน เดี๋ยวตอนเย็นจะกลับมาต่อนะที่รัก จุ๊บ" พูดจบเขาก็ก้มลงจูบที่ริมฝีปากเล็กของเธอไปหนึ่งที

ยังอายหน้าแดงจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่หาย เธอก็ต้องมาอายกับคำพูดของคนเจ้าเล่ห์อย่างฟรานซิสอีก

" // คุณป๋ารีบไปสิ เดี๋ยวไม่ทันประชุมนะ" นานาบอกพร้อมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปรงหนีความอายเหมือนเดิม ก่อนจะได้ยินฟรานซิสหัวเราะอย่างพอใจอยู่คนเดียว

​"หึ ป๋าไปก่อนนะที่รัก"

…