คลั่งรักเมียเด็ก

76.0K · จบแล้ว
แว่นตาปีศาจ
35
บท
130.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

ต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหน สุดท้ายเขาก็ต้องแพ้ให้เธอ "นานา" ฟรานซิส มาเฟียหนุ่ม อายุ 32 ปี เจ้าของคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ และอสังหาริมทรัพย์อีกมากมายทั่วโลก เขาหล่อ เขารวย เขาโหด เขาหื่น เขาไม่เคยกลัวใครหน้าไหน มีแต่ผู้คนที่ต้องเกรงกลัวเขา แต่ต้องมาตกม้าตายเพราะสาวน้อยน่ารักอย่างเธอ “นานา” นานา หญิงสาวน่ารัก อายุ 21 ปี เพิ่งเรียนจบ ต้องทำงานเลี้ยงดูตัวเองตามลำพัง เพราะชีวิตเธอค่อนข้างลำบาก พ่อแม่ของเธอมาด่วนจากไปตั้งแต่ที่เธอยังเรียนไม่จบ ทำให้เธอต้องดิ้นรนสู้ชีวิตจนส่งตัวเองเรียนจบ แต่แล้วชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปเพียงแค่ชั่วข้ามคืน เมื่อมาเจอกับเขา “ฟรานซิส” ©︎ นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งนามปากกา แว่นตาปีศาจ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ไม่อนุญาตให้คัดลอกดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมด ก่อนได้รับอนุญาต

นิยายรักโรแมนติกนิยายรักประธานนอกใจรักหวานๆดราม่ามาเฟียโรงแรม/มหาลัยโรแมนติก18+

ตอนที่ 1

@คาสิโนฟรานซิส

"นายครับ อีกสองชั่วโมงจะถึงเวลานัดแล้วนะครับ"

ฟรานซิส เจ้าของร่างสูงที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานเงยหน้าขึ้นมองตรงไปด้านหน้าทันทีที่ได้ยินเสียงของลูกน้องคนสนิทดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ

"อืม" เสียงทุ้มขานรับในลำคอสั้นๆ หลังจากที่ละสายตาจากลูกน้องคนสนิทอย่าง ฌอน หันมามองดูเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาที่ตั้งอยู่มุมโต๊ะทำงาน

"มีอะไรอีก" ฟรานซิสเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขายังเห็นว่าฌอนยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

"ผมว่านายพักก่อนดีกว่าไหมครับ" ฌอนเอ่ยขึ้นอย่างนึกเป็นห่วงเจ้านายหนุ่ม ที่พักนี้โหมทำงานหนักจนไม่มีเวลาพักผ่อน

"กูไม่อยากเสียเวลาทิ้งไปเปล่าๆ มึงไปพักเถอะ"

"ครับ"

หลังจากที่ฌอนเดินออกมาจากห้องทำงานสุดหรูของฟรานซิสที่ตั้งอยู่ชั้นบนสุดของคาสิโนแห่งนี้ คนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานก็ไล่เซ็นเอกสารที่ค้างคาอยู่ต่อทันที หวังจะให้เสร็จก่อนที่เขาจะออกไปพบเพื่อนเพื่อหาความสุขให้ตัวเองบ้างเป็นครั้งคราวตามประสาหนุ่มโสด

@ผับหรูย่านใจกลางเมือง

หญิงสาวรูปร่างอรชรเย้ายวนใจ ผู้ที่มีดวงหน้าสวยหวานอยู่ในชุดเกาะอกรัดรูปสีดำ เผยให้เห็นเนินอกอวบล้นทะลักชุดรัดๆนี่ กำลังนั่งทำสมาธิอยู่คนเดียวเงียบๆ เพื่อเรียกความกล้าให้กับตัวเองในการเริ่มงานใหม่

"นานา เสร็จหรือยังร้านจะเปิดแล้วนะ" เสียงของผู้ช่วยผู้จัดการร้านเอ่ยถามขึ้น เมื่อใกล้ถึงเวลาที่ร้านจะเปิดให้บริการแก่ลูกค้า

นานา สาวน้อยเจ้าของร่างอรชรที่นั่งทำสมาธิอยู่ต้องรีบเงยหน้าขึ้นมองพลางสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ

"ค่ะ เสร็จแล้วค่ะ" เธอตอบไปอย่างมั่นใจก่อนจะลุกยืนแล้วเดินตามผู้ช่วยผู้จัดการร้านไปทันที

นี่เป็นงานแรกของเธอหลังจากที่เพิ่งจะเรียนจบมา ระหว่างที่รองานทำอย่างมั่นคง ที่ไปสมัครไว้หลายที่แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีที่ไหนเรียกสัมภาษณ์งานบ้างหรือเปล่า ด้วยความไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เธอจึงมาลองสมัครทำงานที่ผับหรูแห่งนี้ระหว่างรอ และเห็นคนเขาว่ากันว่าเงินที่นี่ดี แค่เสิร์ฟและมีชงเครื่องดื่มบ้างถ้าลูกค้าต้องการ เธอก็คิดว่ามันก็คงไม่ได้ยากอะไร แค่ติดที่ชุดที่ต้องใส่นั้นมันรัดรูปและสั้นเกินไป ซึ่งเธอเองก็ไม่เคยใส่เสื้อผ้าที่ต้องเปิดเผยผิวกายมากขนาดนี้มาก่อน

"ไม่ต้องกลัว แรกๆก็แบบนี้แหละ เดี๋ยวเธอก็จะชินเอง" ผู้ช่วยผู้จัดการร้านเอ่ยขึ้นอย่างให้กำลังใจ

"ค่ะ" นานาพยักหน้ารับพร้อมกับสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเองอีกครั้ง เมื่อผู้ช่วยผู้จัดการร้านพาเธอเดินออกมาจนถึงโซนที่เธอต้องเริ่มทำงาน เมื่อขณะนี้ถึงเวลาเปิดให้บริการของผับหรูแห่งนี้แล้ว

"เอาล่ะ ตั้งใจทำงานนะ มีอะไรก็เรียกฉันได้" ผู้ช่วยผู้จัดการร้านสาวสวยพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็เดินแยกออกไปทันที

อีกด้าน

"มาตรงเวลาไม่ขาดไม่เกินเลยว่ะ" มาร์ค เจ้าของผับหรูแห่งนี้ทักทายฟรานซิสอย่างเป็นกันเองตามประสาเพื่อนรัก

"กูเป็นคนมีมารยาทพอ ไม่เหมือนมึง" ฟรานซิสตอบกลับเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวอย่างมาร์คไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

"หึ มึงกับกูก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก"

ฟรานซิสไม่ได้สนใจคำพูดของมาร์ค ก่อนจะยกแก้วน้ำสีอำพันที่ถูกจัดไว้ให้สำหรับเขาขึ้นกระดกลงคอจนหมดในรวดเดียวราวกับว่านั่นเป็นเพียงแค่น้ำเปล่า

"แล้วสรุปเรื่องที่บ่อนมึงเป็นยังไงบ้างวะ" มาร์คที่รับรู้เรื่องของเพื่อนทุกอย่างเอ่ยถามขึ้น เพราะรู้มาว่าธุรกิจที่เพื่อนทำอยู่นั้นมีปัญหา

"จัดการเรียบร้อยแล้ว ก็แค่พวกหมาลอบกัด" ก่อนหน้านี้ที่บ่อนของเขามีปัญหา เพราะถูกพวกศัตรูเล่นงานเข้าอย่างไม่ทันตั้งตัว

"แล้วมึงทำยังไงกับมันวะ" มาร์คถามอย่างสงสัย

แต่ด้านฟรานซิสกับเอาแต่มองลงไปข้างล่างไม่สนใจคำพูดของเขาเลยสักนิด

"ไอ้ฟราน! มึงฟังกูอยู่มั้ย? มองห่าอะไรนักหนา"

"เด็กคนนั้นใคร เด็กใหม่?" ฟรานซิสมองลงมาจากห้องวีไอพีก็เห็นสาวน้อยคนหนึ่งอยู่ในชุดเกาะอกรัดรูปสีดำสั้นแค่คืบ กำลังยืนชงเครื่องดื่มอยู่ด้านล่างด้วยท่าทางที่ดูเงอะงะไม่น้อย

"คงใช่มั้ง ทำไมวะ อยากได้?" มาร์คมองตาม ก่อนจะตอบกลับเสียงเรียบ เพราะก่อนหน้านี้ผู้ช่วยผู้จัดการร้านบอกว่าขาดเด็กเสิร์ฟก็คงจะรับคนเพิ่มเข้ามา

"ก็น่าสน" ฟรานซิสตอบไปแบบไม่ค่อยใส่ใจนัก แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอยากเชยชมสาวน้อยร่างบางคนนั้นใกล้ๆ

"หึ! มึงนี่นะของขาดนานหรือไงกัน ปกติเห็นแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา แต่วันนี้กลับอยากวิ่งหาเองซะงั้น"

"พูดมาก ไอ้ฌอน!"

"ครับนาย"

"ไปตามเด็กคนนั้นขึ้นมาหากูที"

"ได้ครับนาย" ณอนมองตามที่เจ้านายหนุ่มชี้ไปด้านล่างแล้วพยักหน้าขานรับทันที ก่อนจะรีบหมุนตัวเดินออกไปทำตามที่ผู้เป็นนายสั่ง

"ตามผู้หญิงคนนั้นขึ้นไปพบคุณฟรานซิสด้านบน เดี๋ยวนี้" พอลงมาถึงด้านล่างที่ผู้คนพลุกพล่าน ฌอนก็รีบสั่งลูกน้องของมาร์คที่ดูแลความปลอดภัยภายในผับอยู่ตามจุดต่าง ๆ ให้ไปตามสาวน้อยคนที่เจ้านายหนุ่มเขาต้องการให้ขึ้นไปพบ ให้รีบตามขึ้นไปด้านบนทันที

"ได้ครับ"

ไม่นานผู้ช่วยผู้จัดการร้านก็รีบเดินเข้ามาหาณอน เมื่อมีคนไปแจ้งว่าต้องการให้พาเด็กเสิร์ฟที่เธอเพิ่งรับเข้าทำงานวันนี้ไปพบกับเพื่อนเจ้าของผับแห่งนี้

"คุณฌอนบอกว่าคุณฟรานซิสต้องการพบน้องเขาใช่มั้ยค่ะ" ผู้ช่วยผู้จัดการร้านถามทันทีที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฌอนพร้อมกับนานาที่เดินตามหลังมาเงียบๆ

"ใช่ งั้นเดี๋ยวตามผมขึ้นไปข้างบนเลยนะ" ฌอนตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะหันหลังกลับแล้วเดินตรงไปที่บันไดทางขึ้นไปที่โซนวีไอพีทันที

นานาที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรก็ถูกผู้ช่วยผู้จัดการร้านดันแผ่นหลังเบาๆ เพื่อให้เธอรีบเดินตามฌอนไปให้เร็วที่สุด

"เชิญครับ" พอมาถึงห้องวีไอพีเขาก็เปิดประตูให้หญิงสาวคนที่เจ้านายหนุ่มเขาต้องการพบเดินเข้าไปข้างใน

"สะ...สวัสดีค่ะ" เธอเอ่ยทักทายชายหนุ่มทั้งสองที่นั่งอยู่ในห้องด้วยท่าทีกล้าๆกลัวๆ

"พอดีเพื่อนฉันอยากรู้จัก" มาร์คบอกเสียงเรียบพลางปรายตามองไปที่ฟรานซิส

สายตาคมของฟรานซิสจ้องมองร่างบางตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เรียบนิ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจ้องมองไปที่ใบหน้าสวยของเธอชัดๆอีกครั้ง

"เธอชื่ออะไร" มาเฟียหนุ่มถามขึ้นเสียงเรียบ

"ชื่อนานาค่ะ" นานาที่เผลอจ้องมองสบตาคมคู่นั้นเป็นต้องรีบหลบสายตาทันทีที่เขาจ้องมองกลับมา ก่อนจะเอ่ยตอบเขาไปเสียงเบาถึงคำถามที่เขาถามมาเมื่อกี้นี้

"นั่งสิ" ฟรานซิสเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับใช้สายตามองไปที่ว่างข้างกาย เพื่อบอกให้เธอนั่งลงตรงนี้ข้างๆเขา

นานายืนเม้มปากบีบมือตัวเองแน่นด้วยความรู้สึกประหม่าและกลัวไม่น้อย แต่เพราะถูกสายตาคมที่มองกดดันจากเขา ทำให้เธอต้องรีบทำตามที่เขาบอกทันที

"ดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อย"

"คะ...คือ…คือหนูดื่มไม่เป็นค่ะ" เธอรีบยกมือขึ้นดันแก้วเหล้าในมือหนาที่ยื่นมาตรงหน้าเธอออกห่างพร้อมปฏิเสธด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

ฟรานซิสที่เห็นแบบนั้นก็ไม่ได้คะยั้นคะยออะไรต่อ ก่อนจะดึงแก้วกลับมาแล้วยกขึ้นดื่มเองจนหมด มือหนาข้างหนึ่งก็ยื่นไปโอบเอวคอดกิ่วของคนตัวเล็กข้างๆ พร้อมกับดึงรั้นเข้าหาตัวเบาๆ จนร่างกายเขาและเธอนั้นแนบชิดกันจนไม่เหลือช่องว่าง

ใจดวงน้อยเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งเมื่อถูกโอบกอดไว้แนบชิดกายแกร่ง กลัวก็กลัวแต่ในขณะเดียวกันก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าความกลัวที่มีถูกความหล่อเหลาของเขาแทนที่แทบหมด เพียงแค่เงยหน้าขึ้นมองเสี้ยวหน้าคมของเขาก็ทำเธอใจสั่นจนยากจะควบคุมได้

"คนอะไรก็ไม่รู้ หล่อแบบวัวตายความล้มเลย" นานาทำปากขมุบขมิบพึมพำกับตัวเองเบาๆ เมื่อเผลอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาจนตกอยู่ในภวังค์

"หึ"