3

“ตกลง” เขมนัทต์ตอบแบบไม่คิด “มึงสองคนเตรียมตัวเสียเงินได้เลย”

“เออ รอให้เห็นหน้าเอมก่อนเถอะ ถึงมาพูดว่าใครจะเสียเงิน” ตรีชาติเห็นต่างกับเขมนัทต์

“ท่าทางมึงมั่นใจจังนะว่า เอมหน้าตาจะเปลี่ยนไป”

เพชรภูมิกระซิบพูดกับตรีชาติ

“กูไม่รู้หรอก กูก็แค่ท้าไอ้เกมส์ไปเล่นๆ ใครแพ้ใครชนะก็ถือว่าทำบุญ” คนถูกถามตอบ เพชรภูมิพยักหน้ารับรู้ ก่อนชนแก้วกับเพื่อนรักทั้งสอง จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศในการสังสรรเสีย

สามวันต่อมา

แม้ว่าเคยอาศัยอยู่ในบ้านพัฒนะหิรัญมากกว่าสามปี ทว่าการกลับมาบ้านหลังนี้อีกครั้ง เอมิกากลับพกความตื่นเต้นกลับมาด้วย อาจเป็นเพราะสถานะต่างกับครั้งก่อน ครั้งนั้นเอมิกาอยู่ในฐานะคนรับใช้ ทว่าครั้งนี้สถานะที่เธออยู่คือ นางบำเรอของเขมนัทต์ ซึ่งถือว่าเป็นเจ้านายคนหนึ่งของบ้าน

เอมิกาก้าวลงมาจากรถคันหรูที่ไปรับที่สนามบิน หญิงสาวก้าวเข้าไปในบ้านด้วยขาที่ค่อนข้างสั่น ขาที่ว่าสั่นยังน้อยกว่าหัวใจที่เต้นโครมคราม ความสั่นเกิดจากความกลัวและประหม่ากับการเผชิญหน้ากับเขมนัทต์ ชายหนุ่มที่ตั้งแง่ไม่ชอบหน้าตน เธอไม่อยากเห็นสายตาไม่พอใจ รังเกียจจากนัยน์ตาเขา เพราะนั่นหมายถึงความเสียใจจะอาบทั่วหัวใจเอมิกา

คุณหญิงสร้อยระย้ากับสายพิณยิ้มเมื่อเห็นเอมิกาเดินเข้ามาในบ้าน เอมิกาคือผู้หญิงคนที่เจ็ดที่นางหามาให้ลูกชาย และเป็นคนสุดท้ายตามข้อตกลง จะว่าไปสรอ้ยระย้าหมายตาเอมิกาไว้ตั้งแต่แรก ทว่าด้วยอายุและเหตุผลหลายอย่างที่ยังไม่ลงตัว ทำให้ต้องปล่อยเวลามานานกว่าสี่ปี นางเฝ้าดูเอมิกาเงียบๆ และลุ้นว่า เธอจะไม่มีใคร เมื่อแน่ใจว่า เอมิกาไม่มีใครจับจองหัวใจ นางจึงจีบเอมิกามาเป็นแม่ของหลานทันที ซึ่งผลตอบรับกลับมาคือ เธอตกลง นางดีใจมาก มีความเชื่อมั่นสูงว่า เอมิกาจะทำให้ตนสมปรารถนาเรื่องหลาน

“สวัสดีค่ะคุณป้า ป้าสาย” เอมิกาพนมมือไหว้เจ้าของบ้านที่นั่งในห้องรับแขก ก่อนไหว้สายพิณ ทรุดตัวนั่งข้างสร้อยระย้า

“เดินทางเหนื่อยไหมเอม” เสียงอ่อนโยนของสร้องระย้าเอ่ยถาม

“นิดหน่อยค่ะคุณป้า”

“มาเหนื่อยๆ ดื่มน้ำเย็นๆ จะได้ชื่นใจค่ะ” น้ำตาลสาวใช้ของบ้านรีบนำน้ำหวานมาให้เอมิกาที่ยกแก้วน้ำสีแดงขึ้นจิบดื่ม

“เอมไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณป้านะ ฟังแล้วดูห่างเหินพิกล เรียกว่าแม่ล่ะกัน แม่อยากฟังเอมเรียกแบบนี้” เอมิกาตกใจแต่ก็ไม่ขัด

“ค่ะคุณแม่” สร้อยระย้ายิ้มกว้าง มือเหี่ยวย่นตามวัยลูบศีรษะเอมิกาเบาๆ นางส่งยิ้มให้

“แม่ดีใจมากเลยรู้ไหมที่เอมกลับมาอยู่บ้านนี้อีกครั้ง แม่รอมานานมากเลยรู้ไหม” สร้อยระย้าพูดกับเอมิกา “แม่อยากให้เอมเป็นแม่ของหลานมากที่สุด แล้วแม่ก็คิดว่า ต้องไม่ผิดหวังด้วย”

สร้อยระย้าสร้างแรงกดดันให้เอมิกามาก เธอรู้ดีว่า นางอยากได้หลานมากแค่ไหน ไม่เช่นนั้นคงไม่คัดกรองหญิงสาวที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมมาทำให้ความฝันของนางเป็นจริงหลายคน ผิดหวังจากคนนี้ก็หาคนใหม่ จนในที่สุดเอมิกาคือความหวังสุดท้าย หญิงสาวกลัวว่าตนอาจไม่ท้องเหมือนหญิงสาวอีกหกคน และสร้อยระย้าต้องผิดหวังเช่นเคย ประการสำคัญคือ เธอไม่รู้ว่า เขมนัทต์จะมีความรู้สึกเดิมกับตนหรือไม่ หากมีดังเดิม การตั้งครรภ์คงเกิดขึ้นยาก เนื่องจากเขาคงไม่สนใจหลับนอนกับเธอ

“ป้าเตรียมตัวเลี้ยงคุณหนูต้วน้อยๆ ไว้แล้วนะคะ พร้อมมากๆ ค่ะ” สายพิณมีความหวังด้วยคน

“แม่ไม่ได้กดดันนะเอม ท้องก็ท้อง ไม่ท้องก็ไม่เป็นไร แต่แม่มั่นใจว่า แม่ของหลานคนแรกของแม่คือเอม” สร้อยระย้าเชื่อมั่นเต็มร้อย

“คุณหญิงคะ สายว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับหนูเอมค่ะว่าจะท้องหรือไม่ท้อง โน่นค่ะ คุณเกมส์ต่างหาก ไม่รู้ว่าทำเป็นหรือเปล่า ผู้หญิงหกคนแล้วนะคะไม่ท้องสักที” สายพิณพูดเชิงบ่น นางเองก็อยากเลี้ยงลูกของเขมนัทต์ไม่ต่างกับสร้อยระย้า ตอนนี้พร้อมทั้งกายและใจ “สายว่า บางทีเวลาสามเดือนอาจน้อยไปก็ได้นะคะ คุณหญิงน่าจะเพิ่มเป็นหกเดือน เผื่อน้ำยาคุณเกมส์ของสายจะเห็นผล”

“ฉันก็เคยคิดนะว่า สามเดือนมันน้อยไป บางคนใช้เวลาเป็นปีกว่าจะมีลูก” สร้อยระย้าเห็นด้วยกับคำพูดสายพิณ “เอมขัดข้องไหม ถ้าแม่จะปรับเวลาเป็นหกเดือน”

“เอมไม่ขัดข้องค่ะ แต่เอมกลัวว่าคุณเกมส์อาจไม่ยอม”

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง แม่จัดการเอง” สร้อยระย้ามั่นใจว่าลูกชายตัวดีต้องยอม “แม่ว่าเอมขึ้นไปพักบนห้องดีกว่านะลูก อาบน้ำอาบท่าให้สดชื่น นอนหลับสักงีบ หลับให้สบายไม่ต้องกังวลอะไร ถึงเวลาอาหารเย็นแม่จะให้น้ำตาลมาปลุกนะ”

“ค่ะคุณแม่”

“น้ำตาล พาคุณเอมไปพักที่ห้องนะ”

สั่งแค่นี้น้ำตาลก็รู้ดีว่า คือห้องไหน น้ำตาลรับคำลุกขึ้นยืนไปหยิบกระเป๋าเดินทางของเอมิกา ก่อนพาเอมิกาไปยังห้องพักรับรองที่ติดกับห้องนอนของเขมนัทต์

“คุณหญิงว่า คุณเกมส์จะทำหน้ายังไงคะเมื่อเห็นหน้าหนูเอม” สายพิณถามเจ้านาย

“จะทำหน้ายังไงได้ล่ะ นอกจากจตะลึงและตะลึง รับรองว่าตะลึงจนตาค้างเลยแหละ แล้วที่ประกาศกร้าวว่าไม่มีวันสนใจเอม ฉันเชื่อว่าเกมส์ต้องกลืนน้ำลายตัวเองแทบไม่ทัน พุ่งหลาวใส่เอมมากกว่าเดินหนี” ความมั่นใจของสร้อยระย้าทะลุไปถึงหมื่น “แล้วมั่นใจมากๆ ด้วยว่า ครั้งนี้ฉันจะได้หลานสมใจ”

“ถ้าคุณหญิงมั่นใจ สายก็มั่นใจค่ะ พร้อมเลี้ยงลูกคุณเกมส์เต็มที่ค่ะ” สายพิณพูดต่อทันที “แต่สายกลัวว่าคุณเกมส์จะหาข้ออ้างกลับบ้านช้าหรือไม่กลับบ้านน่ะสิคะ ยิ่งไม่ชอบหน้าหนูเอมอยู่ด้วย ถ้าคุณเกมส์หลบหน้าไปเรื่อยๆ มีหวังเราสองคนชวดเลี้ยงลูกคุณเกมส์แน่ๆ ค่ะ”

“เรื่องนี้ไม่ต้องห่วง ฉันมีวิธีจัดการ”

“ยังไงคะ”

“เดี๋ยวแกก็รู้เอง” สร้อยระย้ายิ้ม นางรู้นิสัยลูกชายดีกว่าใคร จึงคิดวิธีจัดการไว้ล่วงหน้า รับรองว่าวันนี้เขมนัทต์จะกลับมาทำหน้าที่ทำหลานให้ตนแน่นอน...นางมั่นใจ