ตอนที่1[พายุ]

คลั่งรักพายุร้าย

ตอนที่1

[พายุ]

"อ่ะ! อ่ะ! อื้อ! คุณยุเบา ๆ หน่อยได้ไหม" เสียงเล็กของเรืองรองสั่นพร่า เมื่อโดนร่างหนาของพายุ กระหน่ำจ้วงแทงอย่างไม่หยุดยั้งและไร้ความปรานี

"เธอเสนอฉันเอง เพราะฉะนั้นไม่มีสิทธิ์มาร้องขอเข้าใจไหม" ร่างสูงถาโถมเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง เอวสอบก็กระหน่ำ กระแทกอัดใส่อย่างไม่หยุดยั้ง

"อื้อ! ชะ…ช่วยเบาลงอีกนิดได้ไหมคะ รองไม่ไหว อ่าส์ทั้งแสบทั้งเสียว"

"อืม! ฉันก็เสียว เธอนี่! ก็เอามันดีเหมือนกันนะ ซี๊ดดดด"

ผับหรูแห่งนี้ ไม่มีใครที่จะไม่รู้จักเขา'พายุ ศิลปการสกุล'เทพบุตรดิบเถื่อน ที่หล่อเหลาอายุ30ปี เรืองรองก็เป็นอีกคนหนึ่ง ที่อยากจะโดนพายุกระแทกใส่รูร่องเป็นบุญตาสักครั้ง 

เรืองรองเป็นลูกสาวคนเดียวของเสี่ยค้ารถมือสอง หลายสาขาอยู่หลายจังหวัดในภาคกลาง ฐานะทางบ้านดีมีเงินใช้ไม่ขาดมือ แต่สาวน้อยก็ไม่ชอบภรรยาใหม่ ของบิดา จึงทำให้เธอออกเที่ยวกลางคืนเป็นว่าเล่น เพื่อประชดบิดาของตัวเอง

เมื่อมาพบกับพายุในครั้งแรก เรืองรองก็อยากจะโดนกระแทกเข้าให้แล้ว ก็เขาทั้งสูงใหญ่หล่อล่ำ จนสาวน้อยสาวใหญ่เห็นแล้วต่างอยากได้เขามาเป็นคู่นอน ไม่มีใครที่กล้าจะปฎิเสธเขาได้ หล่อ รวย กินจุ พ่อเทพบุตรของสาว ๆ 

"อ่ะ! อื้อ! รองแสบไปหมดแล้วคะ"

"อืม! อย่าทำให้ฉันเสียอารมณ์ได้ไหม อ้าขากว้าง ๆ อยากเอากับฉันนักไม่ไช่หรือไง" เสียงเข้มขุ่นมัวเมื่อโดนขัดใจ

ร่างสูงใหญ่กระแทกอัดใส่ถี่รัว และยิ่งเมื่อนึกถึง ใบหน้าสวยหวาน ของใครบางคนที่เขาเกลียดแสนเกลียด เขาก็ยิ่งใส่อารมณ์กระแทกจนร่างเล็กจุกแสบเสียวคละเคล้ากันไปหมด

"ยัยหนู'พร้อมรัก' อ่าส์!" เสียงทุ้มพึมพำ ถึงชื่อใครบางคนที่มันได้ฝัง เข้าไปอยู่ในสมองของเขามาช้านานเกือบสิบปี

"ใครกันค่ะ พร้อมรัก…อ่าส์! อย่ากระแทกแรงสิค่ะ…มันจุก" เรืองรองร้องคราง

"ไม่ใช่เรื่องของเธอ…อ่าส์! ทั้งมันทั้งเสียวเลยโว้ย" ยิ่งนึกถึงใบหน้าหวานของอีกคน พายุก็เดือดพล่าน ยิ่งออกแรงกระแทกใส่รูร่อง ของเรืองรองจนเธอขาสั่นพับ ๆ 

"อืม! เธอนี่! ก็เอามันเป็นบ้าเลย…อ่าส์! ซี๊ดดดด" พายุไม่มีคำว่าปรานีอยู่ในสมอง ร่างสูงใหญ่ที่เอาแต่ใจก็อัดกระแทกดุดัน ทำตามอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเอง

เขาเอากับผู้หญิงคนไหน ไม่มีทางที่คนอย่างพายุจะใช้ปากกอดจูบ หรือแสดงบทรักที่หวานละมุน พ่อเทพบุตรจึงได้ชื่อว่าดุดิบเถื่อน

"อ่ะ! อื้อ! จุก…แสบเสียวไปหมด" เรืองรองยกมือเรียวดันอกกว้างให้ออกห่าง แต่ก็ไร้ประโยชน์ เมื่อเขาจะถึงจุด ที่จะไปเตะปลายฟากฟ้าที่ไฝ่ฝัน ร่างโตก็ยิ่งถาโถมเข้าใส่อย่างไม่หยุดยั้ง

ปึก ปึก!

"อ่าส์! อืม!" เสียงสั่นพร่าคำรามไม่หยุด เมื่อส่งแรงกระแทกเข้าใส่ร่องลึกจนถี่ยิบ

เรืองรองได้แต่กัดริมฝีปากล่างตัวเองจนเจ็บ นิ้วเรียวก็ขยำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น เรียวขาสองข้างถูกร่างโตจับแยกออกจากกันจนกว้าง บางครั้งก็ถูกยกขึ้นตั้งชันเข่า ท่อนเอ็นลำใหญ่ที่แข็งปัง เขาก็ดันอัดใส่รูร่องเธออย่างไม่มีปรานี

"อ่า! หนูพร้อมรัก อืม!...ซี๊ดดด" ร่างโตครางออกชื่อใครบางคน มาอีกซ้ำ ๆ ด้วยเสียงครางกระเส่า จนเรืองรองเกือบเสียอารมณ์ลงกลางคัน

ร่างโตครางชื่อติดกัน แล้วก็เกร็งร่างตระตุก ก่อนจะถึงจุดแล้วปลดปล่อยน้ำขาวขุ่น ใส่เครื่องป้องกัน หลังจากนั้นก็ถอนลำออกจากร่อง แล้วดึงเครื่องป้องกันออกไปทิ้งในชักโครก ก่อนจะอาบน้ำให้สะอาดแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ

"อ้าว! ยังนอนอยู่อีกเหรอ ฉันก็นึกว่าเธอออกไปแล้ว" เมื่อออกจากห้องน้ำยังเห็นเรืองรองนอนอยู่ที่เดิม

"รองก็นึกว่าคุณพายุจะออกมาต่ออีก" เรืองรองทำเสียงหวานใส่

"ดึกแล้วฉันจะกลับบ้าน" ว่าจบก็เดินมาหยิบเสื้อผ้า ที่ถอดแขวนไว้มาสวมใส่จนเรียบร้อย ก่อนจะก้าวเท้ายาวออกไป

"เอ้า! นี่! เงินฉันวางไว้หัวเตียง ฉันไม่เคยกินใครฟรี ๆ " ว่าจบร่างสูงก็เปิดประตูก้าวออกไปทันที

"ไอ้บ้าเอ้ย! ฉันไม่ใช่พวกอีตัวนะ ที่จะมากระแทกเสร็จแล้วโยนเศษเงินให้นะ" เรืองรองแหกปากโวยวายลั่นห้องอยู่คนเดียว ร่างที่สั่นเทาก็เริ่มเจ็บปวด เมื่อลุกขึ้นพยุงร่างที่บอบช้ำไปทั้งตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

พายุเดินตัวปลิวเข้ากล่องลิฟต์แล้วกดลงมาชั้นสามที่เป็นโซนVIPของผับหรู

ติ้ง!!

ชั้นสามประตูลิฟต์ก็เปิดออกกว้าง ร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มราคาแพง ก็ก้าวเดินออกมา แล้วเลี้ยวไปหาเคาน์เตอร์ตรงมุมหรูทันที

"อ้าว! ไอ้ยุกินอิ่มแล้วสิมึง ถึงลงมาหากูได้" เสียงณดลย์เพื่อนสนิทที่เป็นเจ้าของผับเอ่ยทัก

"ดึกแล้วกูจะกลับพรุ่งนี้มีประชุม"

"เอ่อ! พ่อคนขยัน แล้วคนที่มึงหิ้วขึ้นไปกินเป็นยังไงมั้งวะ" เสียงณดลย์เอ่ยถามยิ้ม ๆ

"มึงจะถามทำเชี้ย! อะไรวะ" คนถูกถามอารมณ์เสียทันที

"ก็กูอยากรู้ว่าเด็ดไหม" คนถามเล่นหูเล่นตา

"มึงจะต่อว่างั้น" พายุก็รู้นิสัยของเพื่อนดี เพราะสองคนคบกันตั้งแต่มัธยมต้น จนตอนนี้ทั้งคู่เข้าสามสิบแล้ว ต่างก็ยังครองความเป็นโสดด้วยกันทั้งคู่

"ถ้ามึงอยากรู้ก็ต้องลองเองเว้ย! กูขอตัวก่อนพรุ่งนี้กูมีประชุมจริง ๆ เดี๋ยวโดนสวดยับอีก" ว่าจบร่างสูงใหญ่ก็ก้าวลงบันไดหลังผับ ลงไปที่ลานจอดรถหลังร้าน สำหรับที่จอดส่วนตัว แล้วมาก้าวขึ้นรถสปอร์ตคันหรูสีแดงสด ที่เพิ่งถอยออกมาได้ไม่กี่เดือน 

สปอร์ตหรูสีแดงสดโลดแล่นไปตามท้องถนนที่โล่งโปร่งสบาย ในเวลาตีหนึ่ง ไม่นานก็มาถึงคอนโดหรู ร่างสูงเปิดประตูลงมาแล้วหันไปหยิบกระเป๋าเอกสารมาแนบกาย ก่อนจะสาวเท้ายาว ๆ เพื่อทำเวลาวิ่งไปเข้าลิฟต์ที่กำลังจะปิดลง เมื่อมองเห็นหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังเข้าไปในลิฟต์พร้อมกัน

ร่างสูงกดขึ้นชั้นที่ห้า เมื่อมาถึงประตูลิฟต์ก็เปิดออก เขาก้าวเท้ายาวไปหยุดยืนที่หน้าห้อง ก่อนจะล้วงหยิบคีการ์ดขึ้นมารูด ประตูคอนโดก็เปิดออกทันที

พายุเดินมาหยุดยืนกลางห้อง ก่อนจะถอดชุดสูทหรูออก แล้วไปหยิบชุดกางเกงนอนมาสวมใส่ เขาก็เดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานมุมห้อง เพื่อเช็คตรวจสอบเอกสารที่จะเข้าประชุมที่บริษัทในวันพรุ่งนี้

เมื่อนั่งตรวจสอบเอกสารเสร็จ ก็เตรียมตัวเข้านอน จิตก็กระหวัดไปถึงใครบางคน ที่ทำเสียงหวานออดอ้อน บิดามารดา ของเขาจนลุ่มหลง ไหนจะพี่ชายของเขาอีกคน โธ่เว้ย! 'ยัยหนอนชาเขียว' เธอกล้าดียังไงถึงคิดจะมาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน 'ฮึ! ไม่มีทาง'

พายุหลับใหลลงด้วยความง่วงจัด เขาสะดุ้งตื่นอีกทีเมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นกังวานทั่วห้อง 

"อื้อ! เช้าแล้วเหรอวะ ยังง่วงอยู่เลย" เสียงทุ้มบ่นพึมพำออกมาอย่างขัดใจก่อนจะเอื้อมมือไปปิดเสียงที่ดังเตือนลง

ร่างโตหลับต่อยังไม่ยอมลุกลงจากเตียงง่าย ๆ จนมีเสียงโทรศัพท์หรูดังขึ้นมาอีกรอบหนึ่ง

"เชี้ยเอ้ย! อะไรนักหนาว่ะ! มารความสุขจริง ๆ " ว่าจบก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พอรู้ว่าเป็นพี่ชายโทรเข้ามา เขาก็รีบกดรับสายทันที

"ครับพี่ใหญ่ ว่าไงครับ"

[พี่โทรมาปลุกกลัวนายตื่นสายนะ แค่นี้]

เขากดวางสายลง เมื่อเห็นว่าจะหลับต่อไม่ได้แล้ว พายุรีบประคองร่าง ที่ล้าให้ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปเข้าห้องอาบน้ำ

หลังจากนั้นก็มายืนอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ เพื่อ จัดเตรียมหาสูทชุดใหม่มาสวมใส่ วันนี้พายุอยู่ในสูทสีเทาเข้ม ตัดกับผิวที่ขาวเนียน ทำให้เขาดูหล่อเหลาร่างสูงใหญ่หนึ่งร้อยแปดสิบกว่านิด ๆ ไหนจะดวงตาคมคิ้วเข้ม จมูโด่งเป็นสันยิ่งทำให้เขามีเสน่ห์ชวนมองไม่น้อย หน้าตาแบบเขา กำลังเป็นพิมพ์นิยมในหมู่สาว ๆ สมัยใหม่

พายุพาร่างสูงใหญ่ของเขาเดินเข้าไปในลิฟต์ ที่ตอนนี้มีสาว ๆ หลายคนกำลังจ้องมองเขาอยู่ สาวคนหนึ่งกำลังสะกิดเพื่อนข้าง ๆ 

"หล่อมากพ่อ เหมือนเทพบุตรในนิยายเลย" สาวร่างเล็กเอ่ยกับเพื่อนสาวเบา ๆ แต่พายุก็ยังได้ยิน เขาจึงฉีกยิ้มแก้เก้อออกมา

หลังจากลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่างสุด ต่างก็ออกเดินไปคนละทิศละทาง พายุรีบเดินมาที่รถหรูทันที ก่อนจะเปิดประตูแล้วก้าวไปนั่งฝั่งคนขับ แล้วสตาร์ทเครื่องแล่นออกไป ตามเส้นทางมุ่งหน้าไปที่บริษัทของครอบครัว

บริษัทPP. กรุ๊ป เป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุด ในแถบชานเมืองของกรุงเทพฯ และขยายหลายสาขาในภาคตะวันออก ที่มีพี่ชายคนโตอย่าง'พีรพัฒน์'ที่มีอายุ 35 ปีดำรงตำแหน่งเป็นประธานบริษัท ต่อจากบิดามาเป็นเวลาห้าปีไปแล้ว ส่วนพายุน้องชายดำรงตำแหน่งเป็นรองประธาน สองหนุ่มจบโทดีกรีมาจากฝรั่งเศสทั้งคู่ จึงมีความสามารถที่โดดเด่น ในการบริหารบริษัทให้ก้าวทัน เทคโนโลยีสมัยใหม่อย่างลงตัวที่สุด

วันนี้มีประชุมตอนช่วงเช้าสิบโมง เมื่อพายุยกข้อมือดูเวลาบนนาฬิกาเรือนหรู ก็ยังเหลือเวลาอีกมากจึงเลี้ยวรถเข้าไปนั่งในร้านกาแฟประจำ แล้วสั่งมานั่งดื่มแก้ง่วง