EP11 เราไปกันเลย

หลังจากวันที่เธอได้พบเหมราชได้หนึ่งอาทิตย์ เธอเองก็ให้พนักงานไปส่งเอกสารให้กับเขา เขาก็เซ็นอนุมัติกลับมาให้ในวันเดียวกัน แต่เป็นช่วงเย็นเพราะเอกสารที่เธอส่งไปคือสัญญาจัดซื้อประมาณสิบแผ่นเห็นจะได้ เขาเองก็ส่งสัญญากลับมาให้เธอเซ็นเช่นกัน แล้วส่งไปทางอีเมล เอาเป็นว่าซื้อขายสำเร็จแล้ว เธอจึงเลี้ยงฉลองกับแผนกเลขานุการของเธอทั้งสามคนที่ร้านอาหาร แล้วกลับมาที่บ้านพึ่งจะฟื้นสร่างเมาเมื่อวันอาทิตย์นี่เอง

วันนี้วันจันทร์ท้องฟ้าแจ่มใสเหมาะสมกับการบิน แต่ไม่รู้ว่าระหว่างทางไปยังโตเกียวฝนจะตกหรือไม่นะ ภาวนาขอว่าอย่าตกแล้วกัน

เธอก้าวเดินลงมายังลานจอดรถในโซนที่จอดรถของเธอที่จอดอยู่ประมาณห้าคันมีรถสปอร์ตสีแดงและสีดำอย่างละหนึ่งคัน ตู้หรูสีเทาหนึ่งคัน รถเก๋งอีกหนึ่งคัน รถกระบะอีกหนึ่งคัน รวมกันเป็นห้าคัน เธอนั่งรถตู้คันสีเทาที่เปิดรอเธออยู่แล้ว

รถตู้ของเธอขับเข้าไปในคฤหาสน์โดยทันที แล้วมาจอดที่หน้าโดมเธอเห็นว่ามีรถตู้จอดอยู่สามคัน เธอยังเห็นว่าเหมราชก้าวเดินลงมาจากหน้าบ้านมือหนาข้างหนึ่งพับแขนเสื้อ เพราะก่อนหน้าเธอได้โทรบอกเขาว่าจะมาถึงก่อนแปดโมง เมื่อคืนเธอเองก็ยังไม่ได้นอนกลัวจะตื่นสาย

“มาแล้วเหรอครับ รถติดไหม” เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างมาก แววตาของเขาที่มองเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขที่ได้พบกับเธอ ตัวเธอเองก็ตั้งตารอที่จะได้พบเจอเขา ไม่รู้ว่าทำไมว่าเจอเขาทีไร มันทำให้หัวใจของเธอพองโตอย่างน่าประหลาดใจ

“ไม่ค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“เช่นนั้นเราไปกันเลยเถอะ” เขาเอ่ยบอกเธอเช่นนี้ เขาผายมือหนาให้เธอขึ้นไปบนรถตู้คันกลาง เธอจึงเก้าเดินขึ้นไป ส่วนเหมราชจึงขึ้นไปนั่งข้างๆ เธอ ส่วนสัมภาระของเธอเอาไปใส่รถตู้คันหลัง บอดี้การ์ดของเธอนั้นช่วยบอดี้การ์ดของเหมราชยกกระเป๋าของเธอที่มีสามใบขึ้นไปบนรถด้วย