EP06 คอลเลกชัน

“ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ”

อิงฟ้าเอ่ยบอกเหมราชด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานและเผยรอยยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร เขากลับเห็นว่าเธอสวมชุดคลุมผ้าซาตินสีแดงยาวไม่ถึงหัวเข่า เรียวขาของเธอสวยได้รูปอีกทั้งยังขาวอมชมพูอีกด้วย ทำให้เขารู้สึกประหม่าที่เห็นสภาพเธอในแบบนี้ มันทำให้ฮอร์โมนในร่างกายกระตุ้นออกมาด้วย

“ไม่เป็นอะไรครับ ว่าแต่ทำไมถึงไปเปลี่ยนชุดนี้มาครับ” เหมราชเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัย น้ำเสียงเรียบเก็บอาการเสียมากกว่า เธอเผยรอยยิ้มไม่เห็นไรฟัน

“พอดีว่านางแบบเกิดอาการอาหารเป็นพิษ ฉันก็เลยให้เธอไปโรงพยาบาลก่อน ตอนนี้ฉันเลยต้องมาเป็นนางแบบแทน ขอโทษด้วยนะคะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ มองใบหน้าเขาที่เผยรอยยิ้มให้เธอ

“ไม่เป็นอะไรครับ เชิญเลย” เขาเอ่ยบอก เธอจึงเปลื้องเชือกออกทำให้เขาตกตะลึงกับหุ่นอวบอิ่มอกตูมฟูฟ่องใหญ่เกินตัว กับซีทรูผ้าลูกไม้สีขาวที่ใช้บาร์ปีกนกปิดที่หัวนม ทับด้วยเสื้อซีทรูยาวปิดมาถึงเอากำไรร่อง และจีสตริงผูกเชือกทั้งสองข้างลายลูกไม้

“ชุดนี้เป็นชุดตัวอย่างค่ะ คอลเลกชันหน้าร้อนที่ใส่ได้ทั้งหน้าร้อนและหน้าหนาว ถ้าถอดเสื้อตัวนี้ออกเรายังมีขนมิ้งค์ปิดหัวนม เช่นเดียวกับจีสตริงสีขาว” เธอเอ่ยบอกโดยที่ไม่ได้สนใจสีหน้าของเขาแต่อย่างใด มือเรียวเปิดกระเป๋าออกเอากำไรขนมิ้งค์มาสวมใส่ เช่นเดียวกับที่คอที่ใส่ขนฟูๆ ทำให้เธอดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก

“มันจะกลายเป็นแบบนี้ค่ะ และยังมีถุงน่องสีขาวลายตาข่ายทำจากผ้าไนลอนไม่ขาดง่ายแน่นอนค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วหยิบถุงน่องตาข่ายขึ้นมาให้เขาดู แล้วเดินไปหาเขาที่โซฟา ให้เขาจับผ้าดู แต่เขาไม่อาจละสายตาจากเรือนร่างของเธอได้เลยด้วยซ้ำ

“มีอะไรถามได้เลยค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เพราะเห็นเขาเงียบไปนานเอาแต่มองเธอ เธอรู้ว่าผู้ชายร้อยทั้งร้อยไม่มีใครอดใจไหวหรอก ถ้าผู้หญิงตรงหน้าสวมใส่ชุดแบบนี้ในหุ่นอวบอิ่มแบบเธอ เนี่ยแหละที่เธอใส่ชุดนี้มาเพื่อเอามาขายให้เขา เพื่อให้เขารู้สึกอยากซื้อจากโรงงานผลิตของเธอ การตลาดแบบสุดๆ

“ผ้านี้คือผ้าไนลอนเหรอครับ ทำไมรู้สึกบางจัง” เขาเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัย ขณะที่ใช้มือหนาจับผ้าไนลอน แต่อกอวบอิ่มของเธอแทบจะทิ่มใบหน้าเขาอยู่แล้ว ห่างไม่ถึงคืบด้วยซ้ำอีกทั้งกลิ่นน้ำหอมราคาแพงกับกลิ่นกายของเธอชั่งหอมยั่วยวนใจอย่างบอกไม่ถูกเลย

“ผ้าไนลอนเราสั่งทำเป็นพิเศษค่ะ เลยทำออกมาได้บ้าง นอกจากชุดนี้ยังมีผ้าฝ้าย ผ้าไหม และผ้าซาตินที่เอามาทำด้วย ส่วนชุดนี้เป็นผ้าไหมค่ะ และขนที่อยู่บนผ้าเป็นขนมิ้นค์สังเคราะห์ เราจะไม่ใช้ขนมิ้นค์จริงๆ นอกจากลูกค้าจะสั่งค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแผ่วเบา มันกลับจินตนาการถึงเธอที่อยู่ใต้ร่างของเขาแล้ว

“อืม...แบบนี้นี่เอง” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงประหม่า ทั้งที่ไม่เคยรู้สึกประหม่าต่อหน้าหญิงสาวมาก่อน เธอก้าวเดินไปเอาเสื้อคลุมมาสวมใส่

“เรายังมีชุดต่างๆ ให้คุณดูอีกนะคะ แต่ว่าเราใส่เล่มคอลเลกชันมาให้ดู” เธอเอ่ยบอกแล้วเดินไปที่กระเป๋าอีกครั้ง หยิบเล่มคอลเลกชันแล้วถือมาวางบนโต๊ะกระจกตรงหน้าของเขา หน้าปกเป็นรูปนางแบบสุดเซ็กซี่ที่เธอจ้างมาถ่าย เธอจึงเปิดแต่ละหน้าพร้อมคำอธิบาย เขากลับไม่ได้สนใจคอลเลกชันเหล่านั้น เขากลับสนใจตัวเธอมากกว่าที่ดูเป็นธรรมชาติ และไม่ประหม่าที่คุยกับคู่สนทนาซึ่งเป็นผู้ชายตรงหน้าในชุดวาบหวิวสุดเซ็กซี่ โดยขณะที่เธอเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหมาป่ากำลังจ้องขยุ้มเธออยู่