Chapter 5 : ทวงสิทธิ์ (NC18 )

ธันวายิ้มร่า เมื่อมีผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งเดินมากอดที่แขนของเขาอย่างรู้งาน สองคนสบตากันขึ้นไปบนห้องอย่างรู้ทันกัน

 ห้อง VIP 605

อิสระวางมัญญาวีลงบนเตียงนุ่มคิงไซร์อย่างแผ่วเบา เขาอยากจะอาบน้ำชำระร่างกายเสียหน่อย เมื่อวางหญิงสาวร่างบางแล้วก็ถอดเสื้อกล้ามสีขาวที่ใส่มาออก หันไปจัดการห่มผ้าให้มัญญ่าเสร็จสรรพก็ผละตัวทำท่าจะเดินหันหลังให้กับหญิงสาวไป ฉับพลันมือบางก็คว้าแขนของเขาไว้อย่างรวดเร็วพร้อมเอ่ยขึ้น

“อย่าไปเลยนะคะ..คุณพ่อ..อย่าทิ้งหนูไปเลยนะคะ..คุณพ่อ!!..หนูจะเป็นเด็กดี จะไม่ดื้ออีกต่อไป คุณพ่อได้โปรดเถอะค่ะ ฮือ ๆ ๆ ๆ”

อิสระถึงกับงง เมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้ ชายหนุ่มเอียงคอ อย่างสงสัยพยายามดึงแขนของเขาออกจากสองมือของหญิงสาว แต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งพยายามเท่าไหร่สองมือเรียวก็ยิ่งจับแน่นมากขึ้นเท่านั้น อิสระ จึงลองเรียกหญิงสาวดู

 “คุณหนูครับ..คุณหนู”

มัญญ่ายังคงร้องไห้ทั้งที่หลับอยู่สองมองยังคงเกาะแขนของเขาไว้แน่นอย่างนั้น อิสระถอนหายใจยาวออกมา มองบนอย่างเอือมระอา จำต้องซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับหญิงสาว มัญญ่าเหมือนได้รับไออุ่นรีบโอบกอด ซุกหน้าไปที่แผงอกกว้างของอิสระทันที ชายหนุ่มยืดแขนออกไปโอบรับหญิงสาวไว้ พลางคิดในใจ

“ต้องร่านแค่ไหนกันวะ? ถึงได้ไม่มียางอาย กกกอดผู้ชายไปทั่วอย่างนี้ เห้อ!!!!” หันไปมองผู้หญิงที่ปล้นสวาทเขาเมื่อสองปีก่อน ที่กำลังหลับไหลอยู่ในอ้อมกอดของตัวเองเพ่งมองใบหน้ารูปหัวใจที่กำลังหลับตาพริ้ม หายใจเข้า-ออก อย่างสม่ำเสมอ

“รูปร่างหน้าตาก็ดี แต่ทำไมถึงทำตัวแบบนี้กันนะ? แถมถูกล่าค่าหัวอีก เธอจะรู้หรือเปล่านะ? ว่าชีวิตกำลังตกอยู่ในอันตราย..หึ”

อิสระพึมพำออกมา พร้อมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ตัว

...

เช้าวันต่อมา

มัญญ่าตื่นขึ้นมาย่างงัวเงีย บนหน้าอกกว้างทีมีขนอ่อนนุ่ม เธอตกใจตัวเองเป็นอย่างมากที่เมื่อคืนหลับไปตอนไหนไม่รู้? และตื่นขึ้นมาตอนเช้า เธอแทบไม่เชื่อตัวเอง ว่าจะหลับก่อนตีสามได้ และหลับสนิทอย่างนี้ทั้งคืนจนถึงเช้าได้ เธอเป็นโรคนอนไม่หลับก่อนตีสาม เป็นแบบนี้มาห้าปีแล้ว ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถหลับได้เลย เธอไปปรึกษาจิตแพทย์ ออกกำลังกายตามที่แพทย์แนะนำ กินยา ทำทุกวิถีทางตามที่แพทย์สั่งก็ไม่สามารถนอนหลับได้เลย

จนเธอหมดหนทางที่จะรักษาต่อไป จึงเอาเรื่องนี้ไปปรึกษา มิกิสาวลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เพื่อนสนิทของเธอ มิกิจึงแนะนำว่าให้เธอมีแฟนแล้วมีกิจกรรมรักทุกคืนก่อนนอน อาจจะทำให้เธอนอนหลับง่ายขึ้น ช่วงสองปีแรก แฟนของมัญญ่าเก่งเรื่องบนเตียงพอสมควร แต่พอเข้าปีที่สามเธอก็เริ่มเบื่อพฤติกรรมที่เหมือนสัตว์ป่าของแฟนหนุ่มและทำตัวเหมือนแมงดาคอยแต่จะเกาะแกะเธออย่างเดียว ตอบสนองเธอได้แต่เรื่องบนเตียงเท่านั้น มัญญ่าไม่เคยได้รับความรักที่แท้จริงเลยสักครั้งจากแฟนหนุ่ม ทุกครั้งที่กิจกรรมรักจบลง เธอก็ต้องจ่ายค่าจ้างทุกครั้งไป จนมัญญ่ารู้สึกเบื่อหน่ายจึงตัดสินใจบอกเลิกแฟนหนุ่ม แล้วหันมาหิ้วผู้ชายตามผับตามบาร์เข้าโรงแรมแทน และทุกครั้งที่ตักตวงความสุขจากกายชายเรียบร้อยแล้วเธอก็จะจ่ายค่าตอบแทนทุกครั้งอีกเช่นกันเรียกว่าเป็นความเคยชินทร์ที่ได้มาจากแฟนเก่าก็ว่าได้สามปีหลังมานี้มัญญ่าจึงกลายเป็นคนติดเซ็กส์หนัก หากคืนไหนไม่มีกิจกรรมร่วมรักก่อนนอนเธอจะกระสับกระส่ายจนนอนไม่หลับจนถึงเช้า

คืนหนึ่งเธอได้เจอกับชินทร์ คนที่เข้าใจเธอทุกอย่างในผับประจำของเธอและเพื่อน เธอรู้สึกถูกชะตากับชายคนนี้เป็นอย่างมาก  เธอบอกเขาว่าเธอเป็นโรคนอนไม่หลับหากไม่มีเซ็กส์ก่อนนอนเธอคิดว่าชินทร์คงจะทิ้งเธอแน่นอนหากเขารู้เรื่องนี้ แต่เธอคิดผิดนอกจากชินทร์จะไม่ทิ้งเธอไปไหนแล้ว เขายังเข้าใจเธอทุกอย่าง อีกทั้งยังทำทุกวิถีเพื่อให้เธอดีขึ้น รวมถึงร่วมบรรเลงเพลงรักกับเธอทุกคืนก่อนนอนอีกด้วย

แต่ถึงแม้ชินทร์จะร่วมบรรเลงเพลงรักกับเธอทุกคืน เขาก็เริ่มเหนื่อยล้า พักหลังๆกิจกรรมรักของเขาและเธอสั้นลงทุกที บางวันใช้เวลาแค่ห้านาทีเท่านั้น และที่สำคัญสามเดือนก่อนที่จะเลิกกัน ชินทร์เริ่มเปลี่ยนไปมาก บางวันก็ไม่มีอะไรกับเธอ บางอาทิตย์ก็มีแค่ สองวัน ครั้ง มัญญ่าเริ่มเบื่อหน่าย กระสับกระส่ายนอนไม่หลับ จึงขอชินทร์ออกมาเที่ยวผับ แต่ชินทร์ยืนยันที่จะตามมาด้วย แม้จะรู้ว่าที่เธอทำนั้นผิดต่อชินทร์ แต่เธอก็ยังคงต้องการปลดปล่อยอยู่ดี เธอรู้ว่าหากแต่งงานไปแล้วมันอาจไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะใช้ชีวิต แต่เธอก็อยากจะสวมชุดเจ้าสาวดูสักครั้ง

แต่แล้วทุกอย่างก็พังไม่เป็นท่า เมื่อสหรัฐตั้งใจก่อกวนและมีปลอบขวัญแทรกเข้ามาระหว่างเธอกับชินทร์

แม้จะสงสัยว่าตัวเองหลับสนิทได้ยังไง? แต่ก็รู้สึกเคียดแค้นปลอบขวัญมากกว่า จึงคิดแผนร้ายขึ้นมา

“อ้าว..ตื่นแล้วเหรอครับ..คุณหนู?” อิสระทักขึ้นเมื่อตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรกำลังขยุกขยิกอยู่ที่หน้าอกกว้างของเขา นั่นคือ มัญญ่ากำลังกำมือด้วยความเกลียดชังปลอบขวัญบนหน้าอกกว้างของเขาอยู่นั่นเอง

“อืม..ขอบคุณมากนะหนุ่ม เมื่อคืนฉันหลับสนิททั้งคืนเลย”

“ครับ..ผมก็เห็นคุณหนูหลับน้ำลายยืดทั้งคืนเลยจริง ๆ ครับ”

“จิ..จริงเหรอ? น้ำลายยืดมากเลยเหรอ?..บ้าจริง!! ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย” มัญญ่าลุกขึ้นนั่งรีบเช็ดที่ปากตัวเองด้วยความขวยอาย

“หึ..ผมล้อเล่นน่ะครับ ว่าแต่..ผมทำให้คุณหนูสบายแบบนี้ มีรางวัลตอบแทนให้ผมไหมครับ?” หนุ่มลุกขึ้นนั่งตามส่งสายตาหวานเยิ้มถามขึ้น

“ต้องมีแน่นอนอยู่แล้วสิ เดี๋ยวฉันให้คนเอาเงินสดมาให้แสนนึงเลย เอาไปแบ่งกันกับธันวาคนละห้าหมื่นนะ..ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รบกวนใครฟรี ๆ หรอก”

“ผมไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินครับคุณหนู” อิสระยิ้มจาง ๆ พลางคิดในใจ

“พูดถึงขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าอีกเหรอ?”

“แล้วนายขัดสนเรื่องอะไรล่ะ? อยากได้อะไรก็เอาเงินไปซื้อเอาสิ ฉันไม่ชอบเล่นเกมทายใจกับใครหรอกนะ .. ของชิ้นนั้นมันแพงมากรึเปล่า? นายอยากได้อะไรบอกฉันมาแล้วกัน ฉันจะจ่ายให้..หือ?” ดวงตาโตกลมเบิกขึ้นเล็กน้อยเป็นคำถาม

“ถนัดแต่ใช้เงินจริง ๆ สินะครับ?” อิสระเริ่มหัวเสียขึ้นมาเล็กน้อยที่มัญญาวีเอาแต่พูดว่า เงิน เงิน เงิน

“ก็ใช่ไง ฉันถึงบอกอยู่นี่ไงว่าฉันถนัดจ่าย มากกว่ามานั่งเล่นเกมเดาใจ”

“คิดว่ารวยมากนักเหรอ? เอะอะก็ใช้เงินฟาดหัว เอะอะใช้เงินฟาดหัว..บางสิ่งบางอย่าง ไม่จำเป็นต้องใช้เงินหรอกนะครับ” อิสระเริ่มเสียงดังขึ้น

“มีด้วยเหรอ? ที่ไม่ต้องใช้เงิน..ถ้าไม่ใช้เงิน? แล้วใช้อะไรล่ะ?” ใบหน้าเรียวรูปหัวใจเชิดขึ้น ปากบางชมพูเผยอออกจากกันเล็กน้อยชวนให้น่ามองอย่างยิ่ง อิสระหรี่ตามองพูดขึ้น

“บางอย่างก็ต้องใช้หัวใจ และเวลาครับคุณหนู” ปากนุ่มประกบลงไปอย่างห้ามใจไม่อยู่

มัญญ่ายังไม่ทันได้เข้าใจว่าแท้จริงแล้วอิสระหมายความว่าอะไร? ก็ถูกจู่โจมจนไม่ได้ตั้งตัว อิสระสอดใส่ลิ้นสากของเขาเข้าไปในโพรงปากนุ่มควานหารสสวาทยามเช้าจากหญิงสาวร่างบางอย่างหิวกระหาย

“อืม..อืม..” มัญญ่าตอบรับตวัดลิ้นตอบ สองมือของอิสระทั้งบีบทั้งเค้นสะโพกงอนอย่างหนักหน่วงใช้ร่างกำยำของตัวเขาเองดันหญิงสาวนอนลงไปบนที่นอนสีขาวอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง ลิ้นของเขายังคงดูดดื่มรสสวาทในปากบาง เสียงลมหายใจประสานกัน สองมือหนาไล่ขึ้นมาตามสีข้างประกบลงบนสองเต้าเท่าลูกส้มโอ แม้จะตัวเล็กแต่ลูกส้มโอสองลูกที่เขากำลังขยำอยู่นั้น ไม่ได้เล็กตามตัวเลย มือหนาสอดแทรกนิ้วยาวแหวกกลีบกุหลาบงามเข้าไปสำรวจพื้นที่ของหญิงสาวอย่างช้า ๆ

“อื้อ!!” มัญญ่าปล่อยเสียงผ่านลำคออกมาด้วยความเสียวซ่าน บิดตัวรองรับนิ้วยาวที่กำลังสอดแทรกเข้าไป สายธารสวาทสีใสที่ช่วยในการหล่อลื่นหลั่งไหลออกมาต้อนรับนิ้วเรียว

“หึ!! เครื่องติดเร็วจริง ๆ นะ..แม่จิ้งจอกสาว” อิสระคิดในใจพร้อมถอดถอนนิ้วเรียวและจูบอันดูดดื่มออก จับขาเรียวแยกออกจากกัน และกำลังจะสอดใส่มังกรยักษ์ที่ผงาดรับแสงตะวันยามเช้าเข้าไปในช่องทางรักของมัญญาวี

“ดะ..เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน”

“ทำไมเหรอครับคุณหนู?”

“นายยังไม่ได้ใส่ถุงยาง”

“ณ เวลานี้ไม่ทันแล้วครับคุณหนู”

‘สวบบบบ!!!’

“อ๊ะ!!!..ฉันไม่เคยมีอะไรกับใครโดยไม่ใส่ถุงยางมาก่อน”

“แน่ใจเหรอครับ?..ว่าไม่เคยมาก่อนจริง ๆ” อิสระถามย้ำพร้อมไปกับขยับสะโพกของเขาไปด้วย

“อ๊ะ..เสียว อือ!!..มี อยู่คนนึงเมื่อสองปีที่แล้ว อ๊ะ!!..ฉันไม่ได้ใส่ เพราะลืม แต่ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยลืมอีกเลย โอ้ยยยย..เสียวเกินไปแล้ว..”

“หึ..คนนั้นที่คุณพูดถึงก็เป็นผมสินะครับ” ชายหนุ่มคิดในใจก่อนที่จะเร่งจังหวะความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

“หึ..งั้นก็เสียว ซะให้พอเลยนะครับ ผมจะไม่ยั้งแล้วนะครับ..คุณหนู” อิสระกระแทกสะโพกแกร่งถี่ยิบจนร่างบางไหวไปตามแรงกระแทก

“หนุ่ม..อื้ออออ สุดยอดเลย โอ้วววว” มัญญ่าเสียวสะท้านไปทุกอณูขุมขน ยกสะโพกตอบรับรสสวาทที่อิสระมอบให้ รสชาติของความสุขแผ่กระจายไปทุกพื้นที่ ในหัวสมองของเธอมีแต่แสงสว่างจ้า ไร้การควบคุมใดๆ ปล่อยตัวและใจล่องลอยอย่างไร้ทิศทาง ร่างบางกระตุกถี่ๆเมื่อแตะขอบสวรรค์ อิสระกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยเมื่อเห็นผลงานตัวเอง

“ถึงฝั่งฝันแล้วเหรอครับ? ผมยังไม่ถึงไหนเลยคุณหนู”

“หนุ่ม..ฉันเหนื่อยจัง แต่ก็รู้สึกดีจริงๆ”

“ผมดีใจนะครับ ที่คุณหนูชอบ มาเริ่มกันอีกครั้งเถอะครับ”

“อะ..อะไรนะ? อีกครั้งเหรอ?”

อิสระไม่ตอบ แต่พลิกร่างบางให้คว่ำหน้าฟุบลงที่หมอน แล้วยกสะโยกงอนขึ้น สอดใส่มังกรยักษ์ของเขาเข้าไปอีกครั้ง กระแทกเข้าไปในร่องสวาทอย่างไม่ลดละ

“โอ้วววว..หนุ่ม!!!”

“ชอบไหมครับ? คุณหนูของผม”

“ชะ..ชอบ ชอบค่ะ”

“หึ..ผมจะจัดให้อย่างงามครับ” อิสระไม่พูดเปล่ากระแทกมังกรยักษ์ของเขาจนสุดลำ

“โอ้ววววว..หนุ่มฉันไม่ไหวแล้ว จะเสร็จอีกแล้ว..อื้ออออ” มัญญ่าถึงกับหดเกร็ง

“อีกนิดเดียวครับผมก็จะแตะขอบสวรรค์แล้วครับ..อ่าาาา” อิสระจับแขนเรียวไว้กระแทกหนักหน่วง กระตุกสามครั้งปลดปล่อยสายธารสวาทใส่เข้าไปในช่องทางรักของมัญญาวีจนหมดลำ ถึงขนาดทะลักออกมาจนเลอะเทอะ

“หนุ่ม!!?..นี่นายแตกในใส่ฉันเหรอ!!?” มัญญ่าตกใจมาก ไม่คิดว่าหนุ่มจะกล้าแตกในใส่เธอ ที่ผ่านมาเธอไม่เคยลืมป้องกันเลยสักครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอพลาดไปจริงๆ อิสระยังคงทำหน้าตาเรียบเฉยตอบกลับมา

“ใช่ครับ..ผมแตกในใส่คุณหนู”

“นายกล้าดียังไง!!?..มาทำกับฉันแบบนี้?”

“ก็..ดีตรงที่ตอนนี้ผมเป็นผัวของคุณหนูไงล่ะครับ!!”

“นายพูดเรื่องอะไร?..ฉันไม่เคยเอ่ยปากว่าให้นายเป็นผัวของฉัน เราเป็นแค่คู่นอนกันเท่านั้น นายเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า?”

“ไม่ผิดหรอกครับ คุณลืมไปแล้วเหรอว่าคุณยั่วผมก่อน”

“มันก็จริงที่ฉันยั่วนายก่อน แต่ฉันจะอธิบายยังไงดี?..คือเราแค่มีความสุขร่วมกันแค่คืนเดียวไรงี้ไง ฉันก็ได้นี๊ด(need) ส่วนนายก็ได้เงิน..จบ” มัญญ่าพยายามอธิบายให้อิสระเข้าใจ แต่อิสระยังทำคงทำหน้าตาเรียบเฉยเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรเลย

“ช่างเถอะ..อธิบายไปก็เท่านั้น นายกลับไปได้แล้ว ฉันสนุก ขอบคุณ แต่นายไม่ต้องรับผิดชอบอะไรฉันหรอกนะ” มัญญ่าเดินไปล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาเพื่อจะโทรหาเจ้หนึ่งให้เอาเงินมาให้เธอ แต่อิสระก็จับข้อมือบางไว้

“คุณได้ผมแล้วก็คิดจะทิ้งกันไปดื้อ ๆ แบบนี้น่ะเหรอครับ?”

“ฉันไม่เคยเจอคนพูดยากแบบนายมาก่อนเลยนะหนุ่ม ทุกคนที่มานอนกับฉัน ไม่มีใครกล้าหือกับฉันแบบนี้นะ นายคิดว่านายเป็นใครกัน? ถึงกล้าดีมาต่อล่อต่อเถียงกับฉัน!!”

“ผมก็เป็นผัวของคุณหนูยังไงล่ะครับ” อิสสระก็ไม่รู้ทำไมต้องย้ำนักย้ำหนากับคำว่า ‘ผัว’ กับมัญญาวีมากมายเหลือเกินเขารู้เพียงอย่างเดียวว่า เขาต้องการทวงสิทธิ์ความเป็นสามีเมื่อสองปีก่อนมาให้ได้เท่านั้น

“โอ้ยยยยย!!..ฉันชักจะอารมณ์เสียแล้วนะ ออกไป!! ออกไปจากห้องฉัน!!! กรี๊ด ๆ ๆ ๆ” มัญญ่าอารมณ์เสียสุดขีด ระเบิดอารมณ์ออกมาตามประสาคุณหนูเอาแต่ใจไล่อิสสระออกให้ออกจากห้องไป

“หึ!!..ใช้นิสัยเดิม ๆ แบบนี้ไม่น่ารักเลยนะครับ..คุณหนู ผมออกไปก่อนก็ได้ แต่ผมจะไม่ไปไหน ต่อให้คุณไล่ผมเป็นร้อยครั้ง พันครั้ง ผมก็จะไม่ไปไหน..เพราะผมมีสิทธิ์บนตัวของคุณหนูทุกตารางนิ้วแล้วนะครับในตอนนี้..และผมอยากให้คุณหนูจำไว้ครับ!!” อิสระกระตุกยิ้มที่มุมปากเดินออกจากห้องไป ทำให้มัญญ่าถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความโมโห

“กรี๊ดดดดด!!!!..ไอ้บ้า!!!!..ไอ้โรคจิต คอยดูนะจบเรื่องนี้ก่อนเถอะฉันจะให้คุณพ่อจัดการกับนาย!!!! กรี๊ดๆๆๆๆๆ” เมื่อระเบิดอารมณ์ออกมาจนสาแก่ใจแล้วมัญญ่าก็กดโทรศัพท์หาเจ้หนึ่งบอกให้นำเงินมาให้ชินทร์และธันวา คนละครึ่งแสนพร้อมส่งตัวพวกเขากลับไปให้เธอหน่อย พลันก็มีข้อความจากลูกน้องคนสนิทที่เธอไว้ใจให้ตามสืบเรื่องของชินทร์ ที่ตอนนี้กลายเป็นอดีตแฟนหนุ่มของเธอไปเสียแล้ว ว่าชินทร์กำลังสร้างฟาร์มอยู่นอกเมืองอีกฝั่งหนึ่งห่างจากที่เธออยู่ตอนนี้ ประมาณร้อยกว่ากิโล ใช้เวลาเดินทางประมาณสองชั่วโมงกว่า ๆ มัญญ่าจิกตามองต่ำแสยะยิ้มดั่งผู้ที่กำชัยชนะอยู่ในมือ

“คุณหนีฉันไม่รอดหรอกค่ะชินทร์ หึ!!”

………..........