ครองใจคนงาม

ท่ามกลางเสียงอาวุธกระทบกันอย่างดุเดือดและความอึกทึกรอบด้าน ‘มู่กวนฉิงอี๋’ ยืนมองคนงามซึ่งอยู่ตรงกลางกลุ่มจอมยุทธ์ทั้งหลายที่กำลังเงื้ออาวุธฟาดฟันอย่างไม่มีใครยอมใคร

พอเห็นคนงามตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย คมอาวุธสะท้อนวูบวาบรอบตัว แม้เป้าหมายไม่ได้มุ่งร้ายไปที่คนงาม แต่ถึงอย่างนั้น ฉิงอี๋ก็ยังอกสั่นขวัญแขวน

ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ‘พี่สาวคนงาม’ เหลือคณา เกรงว่าคมอาวุธเหล่านั้นจะพลาดพลั้งบาดผิวพรรณขาวเนียนละเอียดเข้า ฉิงอี๋จึงใช้วิชาตัวเบาของสำนักสราญเมฆาโผนทะยานขึ้นสูง ทั้งเหยียบไหล่ทั้งข้ามศีรษะเหล่าจอมยุทธ์ที่กำลังต่อสู้กันอุตลุด โดยมีเป้าหมายคือช่วยเหลือคนงามออกจากวงล้อม

เมื่อปลายเท้าของฉิงอี๋แตะลงพื้นตรงหน้าคนงาม นางรีบตะโกนถามด้วยความร้อนใจทันที

“พี่สาวคนงาม ท่านเป็นอะไรหรือไม่ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า!”

มิคาดว่า พี่สาวคนงามจะส่งตาค้อนตาคว่ำใส่

ฉิงอี๋ผงะ

เอ๊ะ!? ทำไมถึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้เล่า นางก็แค่ต้องการช่วยเหลือพี่สาว แต่ทำไมถึงกลายเป็นว่าทำให้อีกฝ่ายโกรธไปเสียได้

พอคิดว่าตนทำให้คนงามโกรธเข้าให้แล้ว ฉิงอี๋ยิ้มแหย พร้อมกับตัดสินใจแน่วแน่ ต่อให้คนงามไม่เต็มใจ นางก็ยังต้องพาพี่สาวคนงามออกจากสถานการณ์อันตรายนี้ให้ได้เสียก่อน

พอตัดสินใจได้แล้ว ฉิงอี๋คว้าหมับที่แขนของคนงามชุดขาวด้วยท่าทางห้าวหาญ แม้ว่าพวกตนจะเป็นสตรีเหมือนกัน แต่ผิวของพี่สาวเนียนนุ่มกว่าที่เห็นมาก ซ้ำเรียบลื่นยิ่งกว่านางเสียอีก...อ่า ไม่ใช่สิ นางต้องพาพี่สาวคนงามออกจากตรงนี้ นี่คือจุดประสงค์เดิม

“พี่สาวคนงาม อย่าหาว่าข้าล่วงเกินเลยนะ แต่ข้าต้องพาท่านออกไปก่อน ตรงนี้อันตรายมาก”

เมื่อพูดจบ ฉิงอี๋ย่อตัวลง ใช้สองแขนแบกพี่สาวคนงามขึ้นพาดบ่า แล้วเหินทะยานออกจากหอเหมันต์ ด้วยการเหยียบบ่าคนนั้น กระโดดข้ามหัวคนนี้ ทำเหมือนอย่างกับตอนมาไม่มีผิดเพี้ยน ทิ้งความวุ่นวายของเหล่าจอมยุทธ์ทั้งหลายไว้เบื้องหลัง

ฉิงอี๋แม้เป็นสตรีซึ่งอยู่ในวัยยี่สิบต้นๆ แต่บิดาของนางเป็นถึงเจ้าสำนักสราญเมฆา ซ้ำยังมีพี่ชายมากความสามารถ นางจึงฝึกฝนวรยุทธ์และกำลังภายในของสำนักมาตั้งแต่เด็กๆ โดยมีบิดาและพี่ชายเป็นต้นแบบ

ด้วยคลุกคลีกับบุรุษตั้งแต่เล็กจนโต มิหนำซ้ำ ฉิงอี๋ที่ฝึกฝนวรยุทธ์จนเชี่ยวชาญ สามารถแบกข้าวสารได้หลายๆ กระสอบในคราเดียว จึงแยกแยะไม่ออกว่าระหว่างสตรีกับบุรุษมีน้ำหนักต่างกันมากน้อยแค่ไหน

นอกจากฉิงอี๋จะมีพละกำลังมากกว่าบุรุษทั่วไปแล้ว ทั้งยังมีความสูงมากกว่าสตรีด้วยกัน ดังนั้นการอุ้มพี่สาวคนงามที่ตัวสูงกว่านางหนึ่งช่วงศีรษะ ถึงแม้จะดูแปลกตาไปบ้าง แต่นางกลับไม่รู้สึกหนักเลยสักนิด ตรงกันข้าม การถึงเนื้อถึงตัวคนงามเช่นนี้ค่อนข้างทำให้นางมีความสุข ติดก็แต่ว่า...หน้าอกของคนงามยามพาดบนบ่าไม่นุ่มนิ่มอย่างที่คิด!

ทว่า ตราบใดที่ร่างกายของคนงามมีกลิ่นหอม ความเรียบลื่นของผิวพรรณ ทำให้คนแบกรู้สึกเหมือนล่องลอยบนสวรรค์ เพียงแค่นี้ก็๕มค่ากับความช่วยเหลือ

ดีเหลือเกิน การใกล้ชิดคนงามช่างดีอะไรเช่นนี้...

เฮ้อ แม้จะเป็นสตรีเหมือนกัน แต่คนงามยังไงก็เป็นคนงาม ย่อมมองแล้วรื่นหูรื่นตามากกว่าอยู่ดี

แต่เรื่องเหล่านั้นช่างมันก่อนเถอะ นางออกท่องยุทธภพไม่ได้กลับบ้านเป็นเวลาสองปีครึ่ง วันนี้ เท้าเพิ่งเหยียบเหมืองเฮยหนิง ตั้งใจยลโฉมคนงามที่หอเหมันต์ก่อนค่อยกลับสำนักสราญเมฆา มิคาดว่าจะพบเห็นความวุ่นวายนี้เสียก่อน

หอเหมันต์คือโรงเตี๊ยมอันดับหนึ่งในเมืองเฮยหนิง และยังเป็นแหล่งการค้าสำคัญของตระกูลหลัน ถ้าให้ฉิงอี๋เดาถึงสาเหตุของการที่เหล่าจอมยุทธ์ต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย คงไม่พ้นเรื่องที่พวกเขาถกเถียงกันเพื่อแย่งชิงคนงาม เมื่อพูดกันไม่รู้เรื่องจึงลงไม้ลงมือและพังร้านของผู้อื่น

คิดแล้ว ฉิงอี๋ก็รู้สึกโมโหแทนพี่สาวคนงาม

ฉิงอี๋วางคนงามในอ้อมแขนลง ก่อนหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในหอเหมันต์อีกครั้ง สูดหายใจเข้าลึก ตอนตะเบ็งเสียงออกมา นางใช้กำลังภายในหนึ่งในสี่ส่วน

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

เสียงดังอื้ออึงทำเอาเหล่าจอมยุทธ์ที่ต่อสู้กันอย่างบ้าคลั่งถึงกับหยุดชะงัก บางคนกำลังภายในไม่กล้าแกร่งพอต้องยกมือขึ้นปิดหูด้วยสีหน้าทรมาน

“อ๊าก! อะไรกันเนี่ย อะไรกันเนี่ย”

“กำลังภายในน่ากลัวเหลือเกิน!”

ฉิงอี๋ส่ายหน้ามองความอ่อนแอของจอมยุทธ์ทั้งหลาย เมื่อครู่เพิ่งทำให้โรงเตี๊ยมของผู้อื่นพังพินาศ ตอนนี้กลับไร้ความสามารถเหมือนไก่อ่อน

เฮ้อ...น่าสมเพชเสียจริง อ่อนแอขนาดนี้ หากแย่งชิงพี่สาวคนงามไปได้ ต่อไปจะเอากำลังที่ไหนมาปกป้องภรรยาของตนเล่า ฉิงอี๋คิดพลางส่ายหน้า หากก็นางยืดอกตะโกนสั่งสอนเหล่าจอมยุทธ์ต่อ

“พวกเจ้าไม่รู้หรือว่าเมืองเฮยหนิงมีสำนักสราญเมฆาคอยดูแล มาสร้างความวุ่นวายเช่นนี้ หรือว่าไม่เห็นเจ้าสำนักสราญเมฆาอยู่ในสายตา ดี! ข้าจดจำหน้าพวกเจ้าได้ทั้งหมดทุกคนแล้ว รู้ด้วยว่าพวกเจ้ามาจากสำนักใด ถ้าไม่อยากให้ข้าบันทึกพวกเจ้าในบัญชีดำก็ไสหัวออกไป อย่ากลับมาสร้างความวุ่นวายที่นี่อีก”

ตอนพูด ฉิงอี๋กวาดตามองจอมยุทธ์เหล่านั้นทีละคน

ผู้ท่องยุทธภพหรือคนที่ฉลาดสักหน่อยจะรู้ว่าสำนักสราญเมฆาไม่ได้มีเพียงวรยุทธ์ล้ำเลิศ บุตรชายของเจ้าสำนักยังถูกวางให้เป็นจ้าวยุทธภพลำดับต่อไป ดีไม่ดี ผู้ที่ตะโกนสั่งสอนพวกตนอยู่ตอนนี้อาจจะเป็น ‘ว่าที่จ้าวยุทธภพ’ ก็เป็นได้!

พอคิดถึงความเป็นไปได้ในข้อนี้ เหล่าจอมยุทธ์ทั้งหลายก้มหัวขอโทษขอโพยยกใหญ่

ฉิงอี๋โบกมือไม่ถือสา เพราะปกตินางไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย นิสัยค่อนไปทางใจกว้างมากกว่า พอโบกมือให้พวกเขา กระแสลมพัดวูบผ่านตัวนางทีละสายสองสาย ไม่นาน ในหอเหมันต์ก็ไม่เหลือผู้ใดนอกจากนาง

ฉิงอี๋เดินยืดอกยิ้มไปทางคนงาม เพราะไม่เห็นสายตาไม่พอใจ นางจึงพูดกับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มเป็นธรรมชาติ

“พี่สาวคนงาม ท่านปลอดภัยแล้ว อา...ไม่ต้องขอบคุณข้าก็ได้ ถึงอย่างไร ข้าก็ต้องช่วยเหลือคนอ่อนแอที่กำลังเดือดร้อนอยู่แล้ว”

พูดแล้วก็เหมือนนึกอะไรออก ฉิงอี๋รีบรัวเสียงถามต่อ มิหนำซ้ำยังจับแขนของคนงามขึ้นมาแล้วเลิกชายแขนเสื้อขึ้น สำรวจทีละจุด หาดูว่าบนผิวพรรณขาวละเอียดนี้มีรอยบอบช้ำตรงไหนหรือไม่ ไหนๆ พวกเราก็เป็นสตรีเหมือนกัน ทำแบบนี้ไม่น่าจะมีปัญหากระมัง

“ว่าแต่ว่า พี่สาวคนงามบาดเจ็บตรงไหนไหม ถ้าบาดเจ็บตรงไหนรีบบอกข้าเลยนะ ข้าจะพาพี่สาวไปหาหมอ สำนักสราญเมฆามีหมอมากความ...”

ฉิงอี๋พูดไม่ทันจบดี ความหวังดีของนางก็ถูกคนงามขว้างทิ้งและกระทืบซ้ำๆ

พี่สาวคนงามดึงแขนกลับด้วยท่าทีรังเกียจ และยังสะบัดหน้าไปทางอื่น ทำเหมือนกับว่าฉิงอี๋เป็นตัวประหลาดที่คนงามไม่อยากเห็น

ฉิงอี๋กะพริบตาปริบๆ

เอ๊ะ!?

ข้าทำอะไรผิด? เหตุใดคนงามถึงโกรธข้า (อีก) แล้วเล่า!