10 มือที่สาม

#มหาวิทยาลัย

ซ่า!!

"อ๊ะ!?"

"เฮ้ย...อะไรวะ!?" เจนิสสบถออกมาด้วยน้ำเสียงกระโชกโฮกฮาก เมื่อจู่ๆ ทั้งเธอและนิชาก็ถูกน้ำสาดเข้าจนเปียกไปทั้งตัว และคนที่โดนหนักกว่าก็คือนิชา

"นี่สำหรับคนที่ชอบแย่งของคนอื่น อร่อยไหมล่ะแอบกินลับหลังแบบนั้นน่ะ!"

"เฮ้ยน้อง เป็นรุ่นน้องก็หัดเคารพรุ่นพี่บ้างสิ แล้วพูดถึงเรื่องอะไรแย่งกินอะไรของน้อง พูดให้มันดีๆ นะ"

"ก็พูดความจริงไง ลองถามเพื่อนพี่ดูเอาสิ"

"แย่งกินอะไรของน้องพี่ไม่เข้าใจ?" นิชาถามอย่างงงๆ

"ไม่รู้เหรอว่าดีแรคกำลังคบกับเพื่อนของฉันอยู่ พี่เป็นมือที่สามไม่รู้เหรอ"

"พูดอะไรของเธอ!" นิชาขมวดคิ้วเป็นปมยุ่ง เธอไม่เข้าใจน้องกำลังพูดจริงๆ

"นี่โง่จริงๆ หรือแกล้งโง่กันเนี่ย ดูไม่ออกเหรอ หรือว่าอยากได้ของคนอื่นจนตัวสั่น จนไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ศีลธรรมน่ะรู้จักไหม หรือว่าต้องให้สอน?"

"เฮ้ยน้อง! พูดเกินไปป้ะ เพื่อนของพี่ไปแย่งแฟนของเพื่อนน้องตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ผู้ชายเขาเป็นคนบอกเองนี่นะว่าไม่มีใคร ไม่ใช่ว่าเพื่อนน้องทึกทักไปเองว่าเป็นแฟนกับเขาหรอกเหรอ?"

"..." รุ่นน้องหน้าเสียไปเล็กน้อย พริบตาเดียวก็หันกลับมามองค้อนใส่ทั้งสอง

"นั่นสิ แล้วทุกคนที่นี่เขารู้หรือเปล่าว่าเพื่อนของน้องเป็นอะไรกับแฟนของพี่ ไม่ใช่ว่าคิดเองเออเองหรอกเหรอ" เสียงโหวกเหวกโวยวายทำให้นักศึกษาหลายๆ คนเริ่มให้ความสนใจ บางคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย

และมันก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่นักถ้าเรื่องนี้จะรู้ไปถึงหูของอาจารย์ เพราะนิชาอาจจะโดนตัดสิทธิ์เรื่องสอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศ

"ไม่จริง! เพื่อนของฉันมันบอกแล้วว่ามีอะไรกันแล้ว และก็เป็นเมียแล้วด้วย"

"ห๊า??" ทั้งสองอุทานออกมาเป็นโทนเสียงเดียวกัน ก่อนที่จะหันหน้าเข้าหากันโดยอัตโนมัติ

"ที่นี้รู้หรือยังว่าใครเป็นตัวจริง รู้อย่างนี้แล้วพี่ก็ควรถอยนะ เรื่องอะไรผิดก็ควรรู้เอาไว้บ้าง"

"พี่ว่าเรื่องนี้ให้ผู้ชายเป็นฝ่ายพูดจะดีกว่าไหม คิดเองเออเองแบบนี้มันไม่แฟร์เลย ดูสิน้องทำให้คนทั้งคณะมองมาที่พวกพี่ และทำให้พวกพี่กลายเป็นคนผิดในสายตาของคนอื่น ถ้ามันไม่ใช่แบบนั้นจริงๆ น้องจะรับผิดชอบยังไง ยอมลาออกจากมหาวิทยาลัยเหรอ?"

"พูดอะไรของพี่!?"

"ฉันพูดความจริง เพราะถ้ามันไม่เป็นจริงอย่างที่เธอพูดขึ้นมาฉันก็จะเล่นงานเธอ ข้อหาที่เธอใส่ร้ายเพื่อนของฉันและทำร้ายเพื่อนของฉันในที่สาธารณะ มีทั้งหลักฐานที่เป็นวัตถุพยาน และพยานบุคคลแบบนี้ เธอโดนหนักแน่!" เจนิสไม่แค่พูดขู่ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อกดบันทึกเสียงพูดคุยของตัวเองและรุ่นน้อง

เธอมีความรู้ด้านกฎหมายอยู่พอตัว เพราะเคยคิดที่จะเรียนกฎหมาย แต่ครอบครัวไม่เห็นด้วยเธอก็เลยต้องเรียนการบริหารแทน

"เอาล่ะ พี่อยากรู้ว่าเพื่อนของน้องอยู่ไหนชื่ออะไรเรียนอยู่คณะไหน" นิชาพูดขึ้น เพราะเธอคิดว่าการเคลียร์แบบตัวต่อตัวมันคงจะรู้เรื่องดีมากกว่ามายืนเถียงกันแบบนี้

การได้พูดคุยกับเจ้าตัวมันคงจะได้เรื่องได้ราวมากกว่านี้ และถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอก็จะยอมถอยออกมาเอง

"อะ เอ่อ.."

"หนูเองค่ะ" มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาพร้อมกับกลุ่มเพื่อน "หนูเป็นเพื่อนคนนั้นเองค่ะ"

"งั้นก็บอกพี่มา ว่ามันเป็นความจริงอย่างที่เพื่อนของเราพูดหรือเปล่า"

"จริงค่ะ"

"จริงอะไรของเธอ!" ดีแรคตะโกนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบเดินมายังกลุ่มที่นิชายืนอยู่

"ดีแรค.."

"ฉันถามว่าจริงอะไรของเธอ!"

"คะ คือ..."

"นายอย่าเพิ่งเข้ามายุ่งได้ไหม ฉันขอเคลียร์กับผู้หญิงคนนี้ก่อน"

"ไม่มีอะไรต้องเคลียร์!" ดีแรคพูดพลางถอดเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองมาคลุมให้กับนิชา เพราะเสื้อนักศึกษาของเธอเปียกจนมองเห็นชุดชั้นใน "เดี๋ยวผมจัดการเอง"

"ถ้าอย่างนั้นก็เคลียร์กันตรงนี้ให้รู้เรื่อง ฉันไม่อยากให้มันค้างคา มันเกิดอะไรขึ้นแล้วมันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า" นิชาตะเบ็งพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหน่าย เธอไม่ชอบเรื่องอะไรแบบนี้เลย และก็ไม่อยากมายืนอยู่ตรงจุดนี้ด้วย

"บอกความจริงไปสิ!" ดีแรคหันไปพูดกับหญิงสาวที่อ้างตัวว่าเป็นแฟนกับเขา แววตาของเขาดุร้ายราวกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อคนตรงหน้าให้ได้

"..."

"พูดไปสิ!!" คราวนี้ดีแรคตะคอกเสียงดัง ไม่ใช่แค่หญิงสาวที่ตกใจกลัว นิชาที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็สะดุ้งไปพอๆ กัน

"มะ ไม่จริงค่ะ"

"เฮ้ย ไหนแกบอกว่า.."

"หุบปาก!" ดีแรคพูดใส่เพื่อนของหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่ขึงขัง

"อะไรกัน ความจริงอะไรเป็นยังไง นี่ฉันงงไปหมดแล้วเนี่ย คิดว่าตัวเองกำลังแสดงละครกันอยู่หรือไง"

"นั่นสิ อีกคนบอกว่าเป็นเรื่องจริงแล้วก็ตามหาเรื่อง ส่วนเจ้าตัวกระบอกว่าไม่เป็นความจริง จะบอกว่าเพื่อนของตัวเองคิดไปเองอย่างนั้นเหรอ" เจนิสพูดเสริม เพราะเธอเองก็โดนหาเรื่องไปด้วยเหมือนกัน

"วุ่นวายจริงๆ อย่ามายุ่งกับฉันอีกไม่ว่าใคร!" นิชาถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่ดีแรคเอามาคลุมให้ยัดใส่อกคืนไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว ก่อนจะเดินออกมาจากกลุ่มคนพวกนั้น

"แกรอฉันด้วยยัยนิ" เจนิสรีบวิ่งตามไป

"พวกเธอเล่นอะไรของพวกเธอ มันตลกนักหรือไง ทำให้คนอื่นต้องทะเลาะกันเนี่ย เป็นประสาทกันเหรอ หรือว่าเป็นโรคจิต" พอนิชาเดินหายออกไปดีแรคก็เริ่มต่อว่าคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่เอาจริงเอาจัง

"ดะ ดีแรค คือว่าเรา เราชอบนายจริงๆ นะ เราเป็นแฟนกันได้ไหม เราสามารถให้นายได้ทุกอย่างมากกว่ารุ่นพี่คนนั้นนะ"

"..." ชายหนุ่มไม่ได้ตอบกลับอะไร เขาก้มลงหยิบแก้วน้ำแดงที่นิชากินเหลือไว้สาดใส่เธอจนเปียกไปทั้งตัว

ก่อนจะหยิบแก้วน้ำอีกใบนึงสาดใส่เพื่อนของเธอที่เอาน้ำมาสาดใส่นิชาก่อนหน้านี้

แต่ละคนไม่มีใครกล้าที่จะโต้แย้งอะไรเลย เพราะเวลาที่ดีแรคโมโหมันน่ากลัวมากๆ แม้กระทั่งเพื่อนสนิทของเขาก็ยังไม่กล้าเข้ามาห้ามเลย

"ถ้าพวกเธอยังทำเรื่องพวกนี้อีก อย่าหาว่าฉันไม่เตือน ระวังจะไม่มีที่ยืนในมหาลัย"

"...."