02 ทำความรู้จัก

@มหาวิทยาลัย

ปึก!!

“ขะ ขอโทษครับๆ”

“ไม่เป็นอะไรค่ะ”

ดีแรคแกล้งทำเป็นเดินชนกับนิชาเพื่อให้เธอและเขาได้ทำความรู้จักกันในทางอ้อม แต่เพราะเธอเป็นคนนิ่งๆ เลยทำให้ดูเข้าถึงยาก

“ผมเห็นพี่เดินเข้ามาที่คณะของผมบ่อยๆ มาหาเพื่อนเหรอครับ?”

“อ๋อค่ะ มาหาเพื่อน” เธอตอบพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

“เอ่อผมชื่อดีแรคครับ พี่ชื่อ…”

“นิชา ไม่ต้องพูดเป็นทางการอย่างนั้นก็ได้”

“อ๋อครับ”

“นายเป็นนักศึกษาปี4เหรอ?”

“ใช่ครับ”

“อ๋อ ฉันคงแก่กว่านายนะ แต่ไม่ต้องถามอายุจะดีกว่า”

“ครับ”

“ไปล่ะ”

“ดะ เดี๋ยวครับ เราจะมีโอกาสได้เจอกันอีกหรือเปล่าครับ ผมอยากทำความรู้จักกับพี่”

“คงได้มีโอกาสมั้ง ฉันไปก่อนนะ”

“อ่อครับ”

ดีแรคยืนมองนิชาเดินออกไป เขาหาจังหวะที่จะเข้าหาเธอมานานแล้ว และนี่ก็เพิ่งจะได้เข้าหาเธออย่างจริงจัง หลังจากที่เสร็จสิ้นการแข่งรถ

“ไอ้แรค!”

“เออ!!” ดีแรคหันไปตะคอกใส่เพื่อนด้วยน้ำเสียงกระโชกโฮกฮาก ก่อนจะเดินไปยังกลุ่มเพื่อนๆ ของตัวเอง

“เป็นไงวะ สาวนักศึกษาแพทย์คนนั้นชื่ออะไร?” เตวันถาม พร้อมกับทำท่ายิ้มกรุ้มกริ่มจ้องมองการกระทำของเพื่อนสนิทอย่างเอาเรื่องเอาราว

“ชื่อนิชา” ดีแรคตอบเสียงเรียบ

“ว้าว ชื่อน่ารักเลยซะด้วย จะว่าไปชื่อเหมือนแฟนเก่ากูเลยว่ะ” เตวันพูดพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้นักศึกษาที่นั่งอยู่ไม่ไกล

“แล้วเอายังไงต่อ มึงแค่เดินเข้าไปถามชื่อแค่นี้เหรอ?”

“แล้วมึงจะให้ทำยังไง?” ดีแรคถามไอทีด้วยน้ำเสียงที่ขึงขัง

“...." ไอทีไม่ตอบ เพราะไม่รู้ว่าดีแรคจะทำยังไงต่อเหมือนกัน

"มีเวลาตั้ง 3 เดือน นี่แค่ผ่านมาอาทิตย์กว่าๆ มึงจะให้กูรีบจีบแล้วเหรอ"

"กูก็แค่กลัวว่ามึงจะแพ้"

"สำหรับคนอย่างกูเวลาแค่เดือนเดียวก็เหลือเฟือ"

"แหมๆ กูจะรอดูก็แล้วกัน"

"...." ดีแรคยิ้มให้กับเพื่อนๆ อย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินออกจากกลุ่มไป

"มึงจะไปไหน!?" เตวันตะโกนถาม แต่ดีแรคแค่หันกลับมาแล้วทำหน้านิ่งๆ ก่อนจะสวมหมวกกันน็อคใส่ศีรษะของตัวเองแล้วขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไป

@เวลาต่อมา

บรืนน!!~

เสียงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของดีแรคดังลั่นไปทั่วสนามแข่ง ก่อนที่เขาจะเร่งเครื่องรถแล้วบิดไปด้วยความเร็วสูง

"มันนึกยังไงถึงได้มาบิดรถมอเตอร์ไซค์อยู่นี่วะ?" เตวันถามคนข้างๆ เพราะดูแล้วดีแรคไม่มีท่าทีกระตือรือร้นอะไรเลยกับคำท้าทายของเขา

"ก็ปกติของมันหรือเปล่าวะ?" ไอทีตอบ

"ก็เห็นมันไปทำความรู้จักกับผู้หญิงคณะแพทยศาสตร์คนนั้น กูก็นึกว่ามันจะรุกเธอให้มากกว่านี้ซะอีก ผิดวิสัยของไอ้แรคชิบหาย"

"เพราะปกติมันจะเข้าหาและชาร์จเลย"

"เออดิ"

"มึงท้ามันไว้ว่ายังไง ให้มันจีบผู้หญิงคณะแพทยศาสตร์คนนั้นโดยไม่ใช้เรื่องเซ็กซ์ไม่ใช่เหรอ มันก็คงจะมีแผนการของมันแหละ"

"ฮึ กูไม่เคยเห็นไอ้แรคมันจีบใครเลย ปกติก็ใช้เรื่องเซ็กซ์ตลอด อาจจะยากสำหรับมันอยู่นะ"

"มึงว่ากูหรือมันที่จะแพ้วะ"

"เรื่องนี้มีทางเป็นไปได้ว่ามึงจะชนะ เพราะห้ามใช้เซ็กซ์แนวถนัดของมัน"

แต่เพราะเพื่อนสนิททุกคนรู้ดีว่าดีแรคเป็นคนที่ชอบอะไรแปลกใหม่ อยากลอง และชอบอะไรที่มันท้าทายมากๆ โดยเฉพาะการได้รับคำท้าแบบนี้

@เวลาผ่านไป

ดีแรคขับรถมาจอดอยู่ตรงหน้าเพื่อนสนิท ก่อนจะดับรถแล้วลงมามาหาเพื่อนๆ ที่กำลังยืนรออยู่

"ฟู่ว!!"

"ไปคลายเครียดสักหน่อยไหมวะ"

"ไม่ว่ะ มีเรื่องอยากให้พวกมึงช่วย"

"อะไร?"

"กระทืบกูที"

"ห๊ะ!? ไหนมึงพูดใหม่อีกทีซิ กูได้ยินไม่ผิดใช่ไหม มึงให้กูกระทืบมึง?"

"อืม...กระทืบกูที กูอยากหาข้ออ้างไปหานักศึกษาแพทย์คนนั้น"

"ไอ้แรค ไอ้เหี้ยต้องลงทุนขนาดนี้เลยเหรอวะ!" ไอทีอุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะไม่เคยเห็นเพื่อนสนิทลงทุนมากขนาดนี้มาก่อนเลย

"จะเข้าหานักศึกษาที่เรียนแพทย์ ก็ต้องเจ็บตัวแล้วเข้าไปให้หมอรักษาไม่ใช่เหรอวะ"

"ถึงขั้นต้องยอมเจ็บตัวเลยเหรอ?"

"...." ดีแรคยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

"งั้นกูไม่เบามือหรอกนะ" เตวันบอก

"แต่กูบอกมึงไว้ก่อนนะ เอาไว้ถึงตากูเมื่อไหร่มึงเจ็บหนักกว่ากูแน่"

"โห่ไอ้เหี้ย แบบนี้ใครจะไปกล้าทำแรงวะ"

"มา กูพร้อมแล้ว"

"จะเอาเจ็บแค่ไหน"

"เอาหนักๆ แล้วก็ลากกูไปทิ้งไว้ที่คอนโดของเธอ โทรบอกให้เธอลงมาดูกูด้วย"

"ไอ้เหี้ยแรค"

"เร็วๆ ดิวะ!!"

ปึก!! ปัก!! ปึก!!

พลั๊ว!!

"อึก!! อัก!!" ดีแรคล้มตัวลงนอนกองกับพื้นหลังจากที่โดนหมัดของเพื่อนทั้งสองไปได้ไม่กี่ครั้ง แต่ละคนก็มือหนักใช่ย่อย ไม่แปลกที่เขาจะหมดแรงสู้เร็วขนาดนั้น

"พอยังวะ สมจริงหรือยังไอ้แรค" เตวันเอ่ยถาม แต่หารู้ไม่ว่าเจ้าตัวนั้นอาการหนักจนไม่มีแรงจะตอบแล้ว

"อือ..."

"กูว่าพอแล้วมั้งไอ้เต ลากมันไปส่งไว้ที่คอนโดของผู้หญิงคนนั้นเถอะ"

"เออๆ" สองเพื่อนสนิทหามดีแรคไปขึ้นรถก่อนจะพาเขาไปที่คอนโดของนิชา ที่อยู่ไม่ไกลกันเท่าไร

"ตายจริง! นี่มันเรื่องอะไรกันคะ ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้" พนักงานตรงหน้าเคาน์เตอร์พูดขึ้นด้วยความตกใจ

"โทรหาคนที่ชื่อนิชานักศึกษาแพทยศาสตร์ ให้มาเอามันไปดูแลด้วยครับ พอดีว่ามันเป็นแฟนของเธอ"

"อะ อ้าว ทำไมไม่พาไปหาหมอที่โรงพยาบาลล่ะคะ!?" พนักงานที่หน้าเคาน์เตอร์ถามกลับ

"แฟนมันก็เป็นหมอทำไมต้องให้มันไปหาหมอที่โรงพยาบาลด้วย?" เตวันเริ่มมีอาการฉุนเฉียว เพราะไม่ชอบให้ใครมายอกย้อนมันดูน่ารำคาญ

"แต่มัน.."

"จัดการให้ด้วยนะครับไปล่ะ"

"คุณคะ คุณ!! คุณคะ!!"

สองเพื่อนสนิทไม่ได้สนใจเสียงเรียกของพนักงานเลย เตวันรีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็วปล่อยให้ดีแรคนอนสะบักสะบอมอยู่ตรงโซฟาที่ห้องรับรองแขกของคอนโด

"อืม...ไอ้เพื่อนเหี้ย!"

"คุณเป็นยังไงบ้างคะ ให้ฉันเรียกรถพยาบาลให้หรือเปล่า อาการของคุณหนักมากเลยนะคะ"

"ไม่ต้อง โทรหาผู้หญิงที่ชื่อนิชาให้ทีเธออยู่คอนโดนี้ เป็นนักศึกษาแพทยศาสตร์"

"ไม่ได้นะคะ ทางเราไม่ได้เปิดให้คนนอกขึ้นไป"

"ก็บอกให้โทรไงวะ!? อยากตกงานหรือไง!?"

"ค่ะๆ จะรีบโทรเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" พนักงานออกไปทันที

"แม่ง!! โอยยไอ้สัสเอ้ย มือหนักตีนหนักจังวะ!!"