ว่าที่เจ้าบ่าว

น้ำหนาวตกใจ ในความสลัวรางแห่งสติที่พร่าเลือนปรากฏภาพการร่วมรักระหว่างเธอกับเขาหลั่งไหล ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นมายังไง แต่ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ถูก

เธอค่อย ๆ ดันตัวออกจากอ้อมแขนของเขาแล้วลงจากเตียง มองหาเสื้อผ้าของตนเมื่อพบว่ามันตกอยู่ที่พื้นก็รีบหยิบมา มีห้องเล็ก ๆ อยู่ด้านซ้ายของห้องซึ่งเธอรู้ว่าเป็นห้องน้ำ

จะไม่รู้ได้อย่างไร ในเมื่อคืนที่ผ่านมานี้ เธอกับเขาร่วมรักกันไปทั่ว ทุกที่ ทุกท่า ในห้องน้ำก็เป็นอีกสถานที่หนึ่งเช่นกัน

น้ำตาใสไหลออกมาด้วยความอดสู เธอค่อยขยับเดินไปยังห้องน้ำอย่างแผ่วเบา ทุกครั้งที่ขยับ หว่างขาก็ปวดร้าวเสียดแปลบเพราะโดนรุกล้ำจาบจ้างอย่างรุนแรงด้วยขนาดอันยิ่งใหญ่เกินมาตรฐานชายทั่วไปตลอดทั้งคืน ยิ่งเธอไม่เคยผ่านมือชาย ยิ่งนี่เป็นครั้งแรก แน่ละ เป็นธรรมดาที่มันจะเจ็บ !

เธอเปิดน้ำอุ่นจากฝักบัวให้ราดรดชำระคราบคาวของทั้งเขาและตนเอง น้ำตาทะลักทลายจนเธอต้องกลั้นสะอื้นไว้กลัวเขาจะได้ยิน

จะโทษใครได้ล่ะน้ำหนาว เธอทำตัวเอง !

เธออาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ก่อนค่อยเดินออกมาจากห้องนั้นอย่างแผ่วเบา ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองร่างสูงใหญ่ที่หลับใหลนิ่งสนิทอยู่บนเตียง ร่างของชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนแรกของเธอ เป็นคนแรกที่ได้ล่วงล้ำทำลายพรหมจรรย์สาวอย่างถึงอกถึงใจเหลือเกิน

เธอไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน แต่เธอต้องออกไป มันอดสูน่าละอายเกินกว่าจะอยู่พบเขา สนทนากันเมื่อยามตื่น ในเมื่อเธอก็บรรลุวัตถุประสงค์ไปแล้ว อยากจะทิ้งพรหมจรรย์ เขาก็ทำมันให้แล้ว จบแล้ว เพียงเท่านั้น

หญิงสาวสาวเท้าออกมาจากห้องแล้วปิดประตูเสียงแผ่วเบา ก่อนจะพบว่าตนนั้นอยู่ชั้นสองเพราะเห็นบันไดทางลงอยู่อีกฝั่ง บ้านหลังนี้ทั้งใหญ่ทั้งหรูหราพอสมควร แต่นี่ไม่ใช่เวลามาชื่นชมอะไรทั้งนั้น เธอสาวเท้าเดินลงไปอย่างรวดเร็วเพราะไม่รู้ว่านอกจากผู้ชายคนนั้นแล้วจะมีใครอยู่ในบ้านหลังนี้อีกหรือเปล่า การที่มีผู้หญิงแปลกหน้าเข้ามาในบ้าน เดินออกจากห้องผู้ชายในเวลาเจ็ดโมงตรงนั้นนับได้ว่าไม่เหมาะไม่ควร สักเท่าไร

โชคดีมากที่เธอไม่เจอใครสักคนในบ้าน เธอรีบเดินไปยังประตูหน้า พบว่ามันต้องผ่านทางเดินที่เป็นสวนหน้าบ้านก่อน เธอมุ่งหน้าไปทางนั้น ทว่าขณะเดินไปครึ่งทางเธอก็ต้องสะดุ้ง สุดตัวเพราะได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตวาดเรียกจากทางด้านหลัง

“ หยุดอยู่ตรงนั้นนะ ! ”

เสียงฝีเท้าเดินตามมา ใจหนึ่งน้ำหนาวบอกให้รีบวิ่งหนี ไปที่ประตัวรั้วหน้าบ้าน ทว่าก็มีผู้ชายวัยกลางคนที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ อย่างไรเสียก็คงหนีไม่พ้น

“ หันมาซิ เป็นใคร เข้ามาที่นี่ได้ยังไง ขโมยหรือเปล่า ” เสียงผู้ชายเป็นฝ่ายถามบ้าง หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ข่มความกลัว แล้วค่อยหันกลับมา

“ อ้าว หนูน้ำหนาว ! ” เสียงเรียกชื่อทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ เมื่อสองคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นคนที่เธอรู้จัก

“ คุณป้าพิมพรรณ พี่พิภพ มาทำอะไรที่นี่คะ ” เธอเรียกชื่อพวกเขาอย่างตกใจ แต่มือก็ยังไวพอที่จะยกขึ้นมาสวัสดีตามมารยาทอันดีงามที่ป้าของเธอได้พร่ำสอนเคี่ยวเข็ญมาเสมอ

“ ก็ที่นี่บ้านของของพี่ภพไงครับ พี่กับแม่ก็ต้องอยู่ที่นี่สิ ” ชายรูปร่างขาวสูงออกไปทางท้วม สวมแว่นตา บนใบหน้ามีรอยยิ้มประดับอยู่

คำตอบของเขาทำให้น้ำหนาวนิ่งอึ้ง ความรู้สึกราวกับโดนหินหนักสักครึ่งตันหล่นลงมาทับที่ศีรษะอย่างแรง

เพราะชายคนนี้ คือว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ !

พิภพ คือผู้ชายที่เธอถูกป้าจับคลุมถุงชนให้แต่งงานด้วยในอีกสัปดาห์ข้างหน้า และตอนนี้เขาบอกว่าบ้านหลังนี้เป็นของเขา

แล้วผู้ชายที่เธอมีเซ็กส์ด้วยทั้งคืนคนนั้นเป็นใคร ทำไมเขาอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วย !

“ นี่ไปยังไงมายังไงครับ อย่าบอกนะว่ามาหาพี่ ”

“ ตายแล้ว น่ารักจังเลย จะแอบมาหาพี่เขา มาทำความรู้จักล่ะสิ ไม่ต้องอายหรอกลูก ป้าเข้าใจ ไอ้คนกำลังจะเป็นทองแผ่นเดียวกันในอีกเจ็ดแปดวันข้างหน้า แต่พึ่งพบหน้าค่าตากันเพียงสองครั้ง มันก็ทำใจยากอยู่เนาะ มาทำความรู้จักกันไว้ก็ดีนะลูก ”