พี่สะใภ้ที่รัก

หญิงกลางคนรูปร่างท้วม ใบหน้าคล้ายบุตรชายของนางเอ่ยสำทับ เป็นความเข้าใจผิดที่ดีเยี่ยม เพราะน้ำหนาวยังคิดคำแค่ตัวใด ๆ ไม่ออกทั้งนั้น ใบหน้าหวานรีบฉีกยิ้มร่าเริงเกินควรออกมา

“ ใช่แล้วค่ะ พอดีหนาวถามจากป้าลีว่าบ้านพี่ภพอยู่แถวนี้ หนาวก็เลยลองสุ่มมาดู อยากจะเซอร์ไพร้ส์น่ะค่ะ ”

“ น่ารักจริง ๆ แต่ว่ามันอันตรายนะครับ ทีหลังหนาวอยากมาทีนี่ มาทำความรู้จักกับพี่ให้โทรหานะ พี่จะได้ไปรับ ”

“ นั่นน่ะสิลูก ป้าไม่ได้ตำหนินะลูก แต่แค่เป็นห่วง เป็นผู้เหย้าผู้หญิงไปเดินเก้ ๆ กัง ๆ ส่องบ้านโน้นบ้านนี้ เกิดเจอพวกมิจฉาชีพมันลากเข้าบ้านไปทำมิดีมิร้ายล่ะแย่เลย ” หญิงสาวจึงรีบยกมือขึ้นไหว้

“ หนาวขอโทษนะคะที่ทำอะไรไม่รู้จักคิด หนาวแค่คิดว่าอยากจะมาหาพี่ภพ อยากทำความรู้จักมากกว่านั้น ก่อนจะถึงวันแต่งงานของเรา ”

“ เอาอย่างนี้ดีไหมล่ะ เดี๋ยวป้าจะคุยกับป้าลีของหนูให้หนูย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ก่อนจะแต่งก็ได้ แต่ไม่ต้องกังวลนะลูก ป้าจะจัดห้องให้หนูอยู่ต่างหาก มาเรียนรู้ มาทำความรู้จักกับคุณย่า กับคนในบ้านเสียก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับว่าที่เจ้าบ่าว ป้ามั่นใจว่าหนูจะต้องตกหลุมรักลูกภพสุภาพบุรุษน้อย ๆ ของป้าก่อนแต่งอย่างแน่นอน ” น้ำหนาวหน้าเสีย หากเป็นก่อนหน้านั้นเธอคงกังวลจนแทบบ้าถ้าจะต้องย้ายเข้ามาอยู่ร่วมชายคากับว่าที่เจ้าบ่าวที่เธอไม่ได้เต็มใจก่อนเวลาอันควร แต่ตอนนี้ มันมีเรื่องที่สุดแสนจะยุ่งยากลำบากใจมากกว่านั้น

เธอมีเซ็กส์กับผู้ชายคนหนึ่งในบ้านนี้ ผู้ชายที่อยู่ชายคาเดียวกับว่าที่เจ้าบ่าว !

ก่อนที่จะได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ต้นตอแห่งปัญหาก็ปรากฏตัวขึ้น

ร่างสูงใหญ่ไม่สวมเสื้อ โชว์ท่อนบนเปลือยเปล่างดงามเพียงกางเกงยีนปกปิดท่อนล่างเดินออกมาจากบ้าน ยิ่งเดินเข้ามาใกล้เธอก็ยิ่งเห็นเรือนร่างนั้นชัดเจน แผงอกแกร่งที่มีกล้ามเนื้อนูนแน่นนั้นมีรอยข่วนสีแดงเต็มไปหมด

รอยข่วนที่คนทำยืนอยู่ตรงนี้ !

และเขากำลังเดินตรงมาทางนี้ !

“ นี่โรม เวลาจะเดินไปไหนมาไหนในบ้านน่ะ หัดสวมเสื้อสวมผ้าบ้างนะ คนที่นี่เขามีอารยะ มีวัฒนธรรม นี่ก็ต่อหน้าแขกด้วย ” เสียงป้าพิมพรรณดังขึ้น ชายหนุ่มคนนั้นหัวเราะร่วน ทว่ายังคงสาวเท้าเดินมาใกล้ น้ำหนาวอยากจะมีมนต์วิเศษ เสกตัวเองให้หายวับไปจากตรงนั้นเสียเหลือเกิน

“ ผมขอโทษ ไม่รู้ว่ามีแขกกันแต่เช้า ได้ยินเสียงคุยกันดังขึ้นไปถึงบนห้อง เลยเดินลงมาดู ”

“ แกรู้จักสนใจความเป็นไปของคนในบ้านด้วยเหรอ ฉันไม่ยักกะรู้ ” ไม่รู้เพราะเหตุผลอะไรป้าพิมพรรณยังคงจิกกัดผู้ชายคนนั้นอย่างต่อเนื่อง แต่จะอะไรก็ช่างเถอะ หญิงสาวพยายามคิดหาวิธีเอาตัวรอดจากตรงนี้ให้ได้ เธอก้มหน้างุดหวังจะซุกซ่อนไม่ให้ชายคนนั้นเห็น ซึ่งนั่นเป็นความคิดที่โง่เง่าสิ้นดี เขาจะจำเธอไม่ได้อย่างไรในเมื่อนอนด้วยกันทั้งคืน และตอนนี้เขาก็ยืนห่างเธอแค่ราวสองสามเมตร

“ แขกคนอื่นผมก็ไม่อยากสนเท่าไหร่ แต่คนนี้ดูท่าจะเป็นแขกคนพิเศษ ” เสียงทุ้มเอ่ยตอบ ก่อนที่พิภพจะเป็นคนเอ่ยแนะนำ

“ ใช่แล้ว แขกคนนี้เป็นคนพิเศษ เพราะเธอเป็นว่าที่เจ้าสาวของพี่ที่กำลังจะแต่งงานกันในสัปดาห์หน้ายังไงล่ะ เธอชื่อน้ำหนาว น้องหนาวครับ นี่โรมิโอหรือโรม น้องชายของพี่ภพเองแต่คนละแม่ ” น้ำหนาวจำต้องเงยหน้าขึ้นมาแล้วยกมือไหว้ตามกาลเทศะ กระนั้นใบหน้าหล่อเหลากับสายตาวิบวับที่จ้องมองมาก็ทำให้โลหิตในกายฉีดซ่านไปหมด เขายิ้มมุมปากก่อนเอ่ยวาจาทักทาย

“ สวัสดีครับ พี่สะใภ้ที่รัก ! ”

***

และแล้ววันต่อมา น้ำหนาวก็ได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านว่าที่เจ้าบ่าวดังที่พวกเขาได้พูดไว้ ย้ายของจัดของ รับประทานข้าวปลาอาหารเรียบร้อย พูดคุยกับคนในบ้าน โดยเฉพาะคุณย่าที่เป็นประมุขแห่งบ้าน ท่านใจดีมาก อันที่จริงทุกคนที่นี่ก็ดีกับเธอหมด ทำให้ความรู้สึกแย่ลดถอยลงไปบ้าง ที่ดีที่สุดคือ โรมไม่ได้มาร่วมโต๊ะอาหารด้วย อันที่จริงเธอไม่เห็นเขาตั้งแต่ขนของเข้ามาแล้ว แต่ก็ดีแล้วแหละ ไม่เห็นน่ะดีที่สุด ไม่ต้องมาพบเจอกันอีกเลยยิ่งดี