บทที่ 3

เจเดนนิ่งไปทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น เขาไม่คิดว่าชีวิตนี้ตัวเองจะต้องมาทำคดีอะไรแบบนี้เลยสักนิด ถ้าไม่ถูกทำโทษเรื่องที่บุ่มบ่ามเข้าไปจับพ่อค้าอาวุธข้ามชาติโดยภารการล่ะก็… เขาคงไม่ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลมาทำงานนี้หรอก

“เหยื่อคนล่าสุดบอกว่าเธอไม่ได้ทำคนเดียวครับ ยังมีผู้ชายอีกคนด้วย เพราะก่อนจะสลบไป เหยื่อได้ยินเสียงน่ะครับ”

“สถานที่ที่เหยื่อกับคนร้ายมีความสัมพันธ์กันคือโรงแรม แต่สถานที่ที่เหยื่อกับคนร้ายพบกันคือ PG Pub” ผู้อาวุโสที่สุดในห้องเอ่ยขึ้น

“ถ้าอย่างนั้น เราก็แค่ปลอมตัวเข้าไปเป็นเหยื่อ…” เจเดนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ ราวกับว่าในหัวเขากำลังคิดอะไรบางอย่างไปด้วยขณะพูด

“มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิครับผู้กอง PG Pub มีการตรวจสอบคนเข้าออกอย่างเข้มงวดมากก็จริง แต่…”

“แต่ ?”

“แต่คนที่ไปที่นั่นส่วนใหญ่มักจะเมาเลอะเทอะ แล้วมีความสัมพันธ์กันแบบ one night stand อีกอย่างเหยื่อก็เลือกแต่คนที่มีโปรไฟล์ดี หน้าตาดีทั้งนั้น เอ่อ… เป็นชาวต่างชาติด้วย” ตำรวจคนเดิมอธิบาย แล้วยื่นรูปภาพเหยื่อทุกคนไปตรงหน้าคู่สนทนา

“อ่อ… เราจ้างใครสักคนไปล่อได้ไหมครับ ?” เจเดนถามขึ้นนิ่งๆ เพราะเขาอยากจบคดีนี้โดยเร็ว

“จะมีใครกล้าเสี่ยงล่ะครับ ถึงบอกว่ามีเจ้าหน้าที่ตำรวจคอยดูอยู่ห่างๆก็เถอะ”

“คนร้ายมีความสัมพันธ์กับเหยื่อทุกคนนะครับ เอ่อ… แล้วอีกอย่างเหยื่อคนล่าสุดก็…” นายตำรวจหนุ่มที่ดูจะอายุน้อยที่สุดบอกด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ แล้วพูดต่อให้จบประโยค “ติดเชื้อ HIV ตอนนี้สภาพจิตใจของเขาย่ำแย่มาก”

“เรื่องนี้หัวหน้าบอกผมแล้ว” เจเดนพยักหน้าน้อยๆ เพราะเขาเข้าใจดีว่าคงไม่มีใครอยากจะเสี่ยงกับโรคนี้

“นั่นแหละครับ บอกตามตรงว่าพวกผมเองยังกลัว ต่อให้ใส่ถุงมันก็มีโอกาสผิดพลาดได้นะผู้กอง”

“ยกตัวอย่างซะเห็นภาพ” ตำรวจอีกนายเอ่ยกลั้วหัวเราะ

“แต่… ผมเคยได้ยินมาว่าผู้กองเจเดนชอบงานเสี่ยงๆนี่ครับ” ตำรวจหนุ่มไฟแรงที่นั่งตรงข้ามกับเขาเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองมาอย่างท้าทาย คล้ายกับว่าจงใจประกาศศึกกับเขายังไงอย่างนั้น

“ถ้าเสี่ยงกับลูกปืนหรือระเบิดผมก็คงตอบว่าใช่ แต่ถ้าเป็นโรค… ผมไม่แน่ใจ” เจเดนตอบตามตรง แล้วไว้ไหล่เพื่อบอกเป็นนัยๆ ว่าเขาไม่สนใจคำท้าทายนั่นเลยสักนิด

เมื่อผู้อาวุโสที่สุดในห้องสัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุที่ก่อตัวขึ้นระหว่างตำรวจหนุ่มสองสัญชาติ เขาจึงใช้อำนาจที่มีอยู่ในมือประกาศคำสั่งสายฟ้าฟาดใส่ทั้งคู่ เพื่อถือโอกาสดัดนิสัยลูกน้องใต้บังคับบัญชาไปในตัว

“ผู้กองเจเดนกับผู้กองทามนั่นแหละ… ที่ต้องเสี่ยง”

“หะ !?” ผู้กองทาม หรือ ธรรมวัชร ร้องขึ้นด้วยอาการตกใจ ในขณะที่อีกคนกลับนิ่งเงียบเป็นเป่าสาก

“…”

“พวกคุณต้องร่วมมือกันไปล่อคนร้ายออกมาไง ผู้กองเจเดนสูงออกขนาดนี้ แถมหุ่นยังดีอีก หน้าตาก็อย่างกับดารา ถือว่าผ่าน ส่วนนายทามก็หุ่นนายแบบใช้ได้เลยนะ แต่หน้าตายังเป็นรองผู้กองเจเดนอยู่หลายขุม” คนออกคำสั่งกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ในประโยคสุดท้าย แล้วยักคิ้วเป็นเชิงท้าทายใส่ธรรมวัชร

“เอ๊ะ! หรือนายป๊อดวะทาม ?”

“ผมเปล่าป๊อดนะครับ” คนถูกกล่าวหารีบโต้กลับทันควัน สร้างเสียงหัวเราะครืนในห้องประชุมทันที

“เฮ้ย! พี่ทามไม่ป๊อด แต่หน้างี้เหวอเลย”

“เออ จริงว่ะ!”