บทที่ 6

ในตอนที่ซือเหยียนมาถึงจวนซือ ฮูหยินผู้เฒ่าซือได้ส่งคนไปเรียกเขาให้มาที่เรือนใหญ่ เพื่อจะหารือเรื่องแต่งงาน

ด้านอวี้เหมยหรู พลันมองชุดแต่งงานสีแดงเพลิงลายวิหคปักด้วยดิ้นสีทอง ไม่คาดคิดว่านางจะได้เห็นชุดแต่งงานจีนโบราณ ในนิยายเล่มที่นางทะลุมิติมา

และเเล้วนางก็ได้แต่งกับพระรอง ถึงแม้ว่าเขาจะรุนเเรงกับนางเรื่องบนเตียง แต่นางก็ชอบ ความดิบเถื่อนของเขา

"สมใจเจ้าเเล้วสินะ" ชายหนุ่มเดินย่างกรายเข้ามาที่เรือนของนาง

"ท่านต่างหาก ที่รังแกข้า" เมื่อคืนเขารังแกนาง ถ้าเขาไม่รังแกนาง นางจะเป็นอย่างนี้รึ ไปฟ้องฮูหยินผู้เฒ่าซือรึ

"เอาเถอะ ในเมื่อเจ้าอยากจะเป็นเจ้าสาวข้า ก็รับมือกับข้าให้ดีเเล้วกัน" ซือเหยียนเอ่ยจบเเล้วสะบัดเเขนเสื้อออกไปอย่างไม่ไยดี

อวี้เหมยหรูมองพระรองที่เกลียดนาง ขนาดนั้นเชียวรึ คอยดูเถอะ นางจะทำให้เขารักนางอย่างหมดหัวใจให้ได้

สามวันผ่านไปไวมาก จวนสกุลซือประดับด้วยโคมไฟสีแดงและผ้าต่วนสีแดงอย่างงดงาม เเขกเหรื่อต่างมาร่วมเเสดงความยินดีกับท่านแม่ทัพใหญ่ ยังไม่ทันได้หมั้นกันแต่งกันเสียเเล้ว

คนที่เจ็บช้ำใจที่สุดเห็นจะเป็นม่อหลัน งานแต่งของซือเหยียน นางต้องมาร่วมงานด้วย รวมทั้งองค์ชายสาม รัชทายาท ชายารัชทายาทต่างนั่งมองเจ้าบ่าวเดินกุมมือเจ้าสาวเข้ามาในห้องโถงใหญ่

"เริ่มพิธีได้" เเม่สื่อเป็นคนเอ่ยขึ้นเมื่อบ่าวสาวหันหน้าเข้าหากัน

"หนึ่งคำนับฟ้าดิน" ทั้งสองหันไปทางประตู

"สองคำนับบิดามารดา" ทั้งสองหันมาคำนับฮูหยินใหญ่กับป้ายวิญญาณบิดาของซือเหยียน

"สามคำนับซึ่งกันเเละกัน" ในจังหวะนั้นศีรษะของนางกระแทกกับเขาเข้าอย่างแรง จนทำให้ผ้าปิดหน้าเจ้าสาวหลุด

ทำให้คนเห็นใบหน้าที่อ่อนเยาว์และงดงามของเจ้าสาว ทุกคนต่างตะลึงในความงามของนาง รวมทั้งซือเหยียนด้วย เขารีบหยิบผ้าขึ้นมาคลุมให้นางตามเดิม

จากนั้นส่งตัวเจ้าสาวเข้าหอ เจ้าบ่าวต่างร่ำสุรากับเเขกเหรื่อในงาน

อวี้เหมยหรูนั่งรอเจ้าบ่าวอย่างพระรอง นี่มันก็ผ่านไปครึ่งชั่วยามเเล้ว เหตุใดพระรองของนางยังไม่มาอีก

หญิงสาวอารมณ์เสีย หรือว่าคนอย่างเขายังอาลัยม่อหลันอยู่ ในตอนที่ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวตก สายตาอันงดงามของนางเหลือบไปเห็นม่อหลันก็มาร่วมงานแต่งงานครั้งนี้ด้วย มิรู้ว่าพระรองกับถ่านไฟเก่าของเขาจะรู้สึกยังไง

แค่ถ่านไฟเก่า!!!

นางต่างหากคือรถดับเพลิงที่ทะลุมิติมา ต่อไปนี้นางจะให้พระรองรักนางหมดทั้งใจทั้งกาย ตอนนี้ได้ตัวพระรองมาเเล้ว เหลือหัวใจเท่านั้น...

ทางด้านพระรองซือเหยียนในตอนนี้ เขาร่วมร่ำสุรากับเหล่าเชื้อพระวงศ์อย่างรัชทายาทกับองค์ชายสาม ทุกคนต่างมองเจ้าบ่าวในชุดสีแดงดื่มสุราจนหัวราน้ำ

สายตาของม่อหลันมองมาที่ซือเหยียนเป็นแววตาคนรักยากที่จะหักห้ามใจ แต่ก็มิอาจรอดพ้นสายตาองค์ชายสามไปได้

มือหนาใหญ่กุมมืองาม

"ชายารัก พวกเรากลับกันเถอะ พิธีแต่งงานของท่านแม่ทัพกับฮูหยินมีเพียงส่งตัวเข้าหอเท่านั้น หรือเจ้าอยากดูเล่า"

องค์ชายสามถามชายารักอย่างประชดประชันคนทั้งคู่ต่างเดินออกไป ซือเหยียนมองอดีตคนรักอย่างไม่ละสายตา ทำให้รัชทายาทอดที่จะสงสารฮูหยินตัวจริงไม่ได้เสียเเล้ว เจ้าบ่าวมุ่งหน้ามาที่เรือนหอด้วยความเจ็บปวดหัวใจ ที่เขาแต่งงานก็เพราะต้องการประชดม่อหลัน

อวี้เหมยหรูได้ยินฝีเท้าเขาเดินเข้ามาในเรือนหอสีแดง ซือเหยียนกระชากผ้าคลุมหน้าออกอย่างแรง

"นี่เจ้าเปิดผ้าคลุมหน้าข้าดี ๆ ไม่ได้รึไง" ผ้าไปเกี่ยวกับมงกุฏสีแดง ทำให้นางเจ็บที่ศีรษะอย่างแรง

"คนอย่างเจ้า ไม่สมควรทำดี ๆ ด้วยหรอกนะ" เขาเมามาก

อย่าบอกนะว่า เขาไปเจอกับม่อหลันเเล้วเมาหนัก นางรู้ในหัวใจเขาลืมม่อหลันไม่ได้

ทำไงได้เล่า เขาคือพระรอง เขาไม่มีทางได้เป็นพระเอก ถ้านางอยู่ในนิยาย อวี้เหมยหรูจะไม่มีทางให้พระรองได้กับม่อหลันเป็นอันขาด

"ถ้าให้ข้าเดา ท่านคงเห็นภาพบาดตาบาดใจ ที่ม่อหลันมากับองค์ชายสามใช่หรือไม่"