บทที่9

เมื่อทั้งสี่คนกลับถึงบ้าน หวังเจียวจิ้นก็นำเงินออกมาให้นางเหมยฮวาทันที นางเหมยฮวาแทบเป็นลมเมื่อรู้ราคาขายเห็ดหลินจือ และรู้เรื่องที่ซื้อที่ดินเพิ่ม นางไม่กล่าวว่าที่ทุกคนตัดสินใจโดยไม่บอกนาง นางดีใจจนหลั่งน้ำตาออกมา ที่หน้าหนาวปีนี้ครอบครัวหวังจะผ่านช่วงเวลาโหดร้ายของฤดูกาลไปได้ นางเหมยฮวาดึงมู่หลินมากอดพร้อมกล่าวขอบคุณสวรรค์ที่มอบสิ่งดีๆให้แกครอบครั้งตนเอง

หน้าหนาวทุกปีบ้านหวังทั้งห้าต้องมานอนเบียดกันในห้องเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้แก่กัน เพราะไม่มีชุดหนาๆใส่ ผ้าห่มก็บางจนแทบจะต้องทิ้งไปทำผ้าขี้ริ้วแล้ว

หลังมื้อเย็นครอบครัวหวังก็เข้านอนอย่างมีความสุขที่สุดในรอบหลายปีที่ผ่านมา ไม่ต้องกังวลว่าพรุ่งนี้จะหาอะไรให้ครอบครัวกิน ไม่ต้องห่วงน้องเล็กจะไข้ขึ้นตอนไหน

ก่อนแยกกันมู่หลินบอกให้พี่ใหญ่กับพี่รองเตรียมตัวฝึกกับนางพรุ่งนี้ยามอิ๋น(03.00-04.59น.) ท่านพ่อที่อยากจะแข็งแกร่งเพื่อดูแลครอบครัวเพราะตนเองที่เป็นถึงหัวหน้าก็อยากจะปกป้องลูกสาวและทุกคน ไม่อยากจะอ่อนแอเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้วก็เข้าร่วมการฝึกด้วย

วันแรกของการฝึก มู่หลินให้ทุกคนวิ่งจากบ้านขึ้นเขาเป็นระยะทางสองลี้ ไปกลับห้ารอบ เพราะร่างกายของบุรุษบ้านหวังนั้นเพิ่งได้กินดีแค่ไม่กี่วันนางเลยต้องค่อยๆปรับร่างกายให้ทุกคน โดยมู่หลินก็ร่วมวิ่งด้วย

แม้จะขึ้นเขาลงเขากันอยู่ทุกวัน ใช้แรงงานในนาเป็นประจำแต่พอให้ออกกำลังจริงๆแต่ละคนก็ถึงกับหอบเกือบจะหน้ามืดเลยทีเดียว มู่หลินก็รู้ถึงร่างกายนี้ของนางช่างอ่อนแอยิ่งนัก เมื่อวิ่งครบแล้วและได้นั่งพักกันมู่หลินให้ทุกคนนั่งท่าม้าฝึกการทรงตัวอีก ครึ่งชั่วยาม มู่หลินให้ฝึกเพียงเท่านี้ไปก่อนเพื่อให้ร่างกายปรับตัวนางจึงกำหนดให้ฝึกตามนี้เจ็ดวัน

หลังจากแยกย้ายไปอาบน้ำ มู่หลินจึงเข้าไปในมิติเพื่อหายาพวกวิตามินบำรุงร่างกายให้มารดา เพราะตั้งแต่ที่คลอดพี่รองและนางมานั้น นางจางซิงไม่ได้ให้มารดานางอยู่ไฟ โดยใช้ให้ทำงานทันทีหลังคลอดได้เพียงห้าวัน ทำให้ร่างกายทรุดโทรม  แม้จะได้รับยาบำรุงจากเงินที่ท่านพ่อแอบเก็บไว้ไปซื้อแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าใดนัก

มู่หลินจึงพอมีเวลาสำรวจลำธารสักที นางลองใช้มือรองน้ำขึ้นมาดื่มปรากฏว่าของดี รางกายที่ปวดเมื่อยจากการออกกำลังมานั้นหายไปทันที มู่หลินนึกถึงนิยายที่นางเคยอ่านผ่านตา ทั้งพวกผู้ช่วยพยาบาลเล่ากันอยากสนุกเรื่องความวิเศษของน้ำ นางเลยลงไปอาบน้ำในลำธาร มู่หลินรู้สึกตัวเบาสบายนางหลับตาอย่างผ่อนคลายแต่ที่มู่หลินไม่ได้สังเกตเลยว่าสิ่งที่ออกมาจากตัวเธอนั้นทั้งดำทั้งมีกลิ่นเหม็น พอนางลืมตาขึ้นสิ่งสกปรกในน้ำก็แทบจะหายไปหมดแล้ว เมื่อนางมองแขนขาก็พบว่ามันขาวใสจนเหมือนฉีดวิตามินเข้าผิวของโลกก่อนเลย

มู่หลินวิเคราะห์มีความเป็นไปได้ที่มารดาของนางนั้นจะต้องโดนพิษมาแน่นอน ถึงใบหน้าจะงดงามแต่ก็หมองคล้ำจนกลบความงามไปจนสิ้น บุตรทั้งสามนั้นหน้าตาดีทั้งหมดเป็นไปไม่ได้ที่มารดาของนางจะเป็นสตรีหน้าตาบ้านๆ

มู่หลินรีบออกจากมิติเพื่อไปพบบิดามารดา แต่ผู้ใหญ่บ้านกับชาวบ้านเริ่มทยอยมากันแล้วนางจึงเก็บเรื่องนี้ไว้คุยกับครอบครัวในตอนกลางคืนแทน

ทางฝั่งบ้านใหญ่ หลังจากเงียบหายไปเพราะกลัวบ้านเจียวจิ้นจะมาขอข้าวกิน พอรู้เรื่องที่เจียวจิ้นซื้อที่กับกำลังจะปลูกบ้านใหม่ก็เต้นเป็นเจ้าเข้าเกิดอาการไม่ยินยอม

ท่านปู่หวังเหล่ยนั้นดีใจกับความโชคดีของบุตรชายจึงมาช่วยตั้งแต่เช้าที่รู้ข่าวแล้ว นางจางชุนนั้นยิ่งเจ็บแค้นเข้าไปใหญ่เพราะต้องเป็นนางที่ได้ตบแต่งกับเจียวจิ้นมิใช่นางเหมยฮวา จึงได้ยุนางจางซิงให้ไปทวงเงินที่ขายสมุนไพรได้ เจียวจิ้นต้องแสดงความกตัญญูต่อบ้านใหญ่ ยิ่งหวังจงรู้เรื่องด้วยนั้นก็ยิ่งเกิดความโลภอยากได้เงินทั้งหมดของเจียวจิ้นไปต่อเงินในบ่อนพนัน

ผู้ใหญ่บ้านเหมาเมื่อวัดที่เสร็จแล้วก็ให้เจียวจิ้นลงนามเพราะเขาต้องเอาหนังสือไปลงชื่อเปลี่ยนเจ้าของที่ว่าการอำเภอ เจียวจิ้นก็จ่ายเงินให้พร้อมให้ค่าน้ำชาอีกห้าตำลึงเงิน เพราะที่ว่าการอำเภอนั้นต้องใช้เกวียนเดินทางไปถึงหนึ่งชั่วยามเลยทีเดียว ถ้าเดินเท้าก็สองชั่วยามได้

มู่หลินก็แจกจ่ายหน้าที่ให้ชาวบ้านที่มาผู้ชายที่มีกำลังให้ถากหญ้า ขุดต้นไม้ ขุดรากไม้ ผู้หญิงที่แข็งแรงก็ให้ช่วยเก็บหญ้าทิ้ง ต้นไม้รากไม้ท่านพ่อให้แยกไว้ใช้ทำฟืน ท่านแม่ได้เชิญสตรีที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน อย่างป้าสะใภ้ใหญ่หาน ภรรยานายพรานหลี่นางจื่อรั่ว สะใภ้ใหญ่ของผู้ใหญ่บ้านเหมานางหนิงเหอ ให้มาทำอาหารกลางวันให้คนงานโดยให้ค่าแรง20อีแปะ

เด็กๆที่ตามพ่อแม่มาช่วยงาน มู่หลินแบ่งเป็นกลุ่ม กลุ่มละห้าคน ได้หกกลุ่ม ให้เด็กที่โตสุดของแต่ละกลุ่มดูแลเด็กเล็กๆด้วย ให้เก็บหินโดยให้นำตะกร้ามาด้วยของแต่ละคน ถ้าตะกร้าเล็กให้หนึ่งอีแปะ ตะกร้าขนาดใหญ่ให้สามอีแปะ โดยให้นางเหมยฮวาเป็นคนจ่ายเงิน พอเก็บได้เต็มแล้วก็เอามาให้นางเหมยฮวาดูแล้วนำหินไปเทในพื้นที่ที่มู่หลินกำหนดไว้

เสร็จงานในหนึ่งวันทุกคนจะมารอรับเงินกันโดยมีหวังเจียวโจวจ่ายเงิน เด็กๆที่มาช่วยบางคนได้ถึง20อีแปะเลยทีเดียว นางเหมยฮวาเลยบอกพ่อแม่เด็กว่าให้ทำถุงใส่เหรียญแบบคลองคอมาด้วยพรุ่งนี้ จบงานวันแรกผ่านไปด้วยดี

คนงานก็ขยันอย่างมากเพราะบ้านหวังเจียวจิ้นมีอาหารกลางวันที่มีเนื้อให้กิน ตอนยามเซิน(15.00-16.59น.)ผู้ใหญ่บ้านเหมาก็นำหนังสือรับรองที่ดินจากที่ว่าการอำเภอมาให้ด้วย

ตอนที่บ้านหวังกินอาหารเย็นมู่หลินจึงได้สอบถามมารดาถึงความสังสัยของนางที่มารดาอาจจะโดนพิษก่อนที่จะความจำเสื่อม มารดานั้นจำอะไรไม่ได้เลย มู่หลินจึงเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนอาบน้ำในลำธาร บุรุษบ้านหวังทั้งสามนั้น มีสีหน้าเคร่งเครียดทันที มู่หลินบอกหลังกินอาหารเสร็จจะให้ทุกคนเข้าไปแช่น้ำในมิติทุกคนจึงมีสีหน้าที่ดีขึ้น