ทูลขอราชโองการถอนหมั้น

จ้าวเฉิงที่ตอนนี้ต้องเดินกลับจวนท่ามกลางความอับอาย เซียวอี้เซียนเอ่ยออกมายิ่งตอกย้ำข่าวลือที่ว่าเขากับหลิวเย่วมีสัมพันธ์ผิดประเวณีกัน ทำให้ต้องแต่งนางเข้าจวน ส่วนเซียวอี้เซียนจากจ้าวสาวที่น่าเวทนากลายเป็นคุณหนูที่น่าสงสารของเมืองหลวงทันที บุรุษน้อยใหญ่ต่างเตรียมพร้อมแม่สื่อเพื่อมาเจรจาทาบทามนางทันที ทางด้านจวนสกุลหลิวกับสกุลจ้าวกำลังถูกบรรดาขุนนางในราชสำนักเอ่ยถามเหน็บแนมกันอย่างสนุกปากจนต้องรีบกลับจวนทันทีที่เลิกประชุมเช้า ส่วนตอนนี้หลิวเย่วกำลังอาละวาดอยู่ที่เรือนหอ

"อ๊ายยย เซียวอี้เซียนนางอสรพิษ กล้าดีอย่างไรมาประจานเรื่องของข้ากับท่านพี่"

"ฮูหยินน้อย ใจเย็นๆ นะเจ้าคะ คุณชายกลับมาแล้วเราค่อยถามไถ่"

"เสี่ยวชุ่ย กลับไปที่บ้านข้า บอกท่านปู่ไปจัดการยึดจวนนางสารเลวนั่นซะ เซียวอี้เซียนข้าจะทำให้เจ้าไม่มีที่ซุกหัวนอนคอยดู"

ทางด้านจ้าวเฉิงกลับมาแล้วแต่เขาไม่ไปหาภรรยาที่เพิ่งแต่งแต่อย่างใด วันนี้เขาเห็นเซียวอี้เซียนนางงามมากนัก ที่ผ่านมาเพราะเขาบอกชอบที่นางบริสุทธิ์นางจึงแต่งตัวราวกับคนไว้ทุกข์ แต่วันนี้นางสวมชุดสีฟ้า ปักปิ่นสีขาวเกล้าผมมวยกลางศีรษะ ลำคอระหงของนางน่าสูดดม ไหล่บางที่มีเพียงเสื้อคลุมบางๆห่อหุ้มน่ากอดเกยเสียจริงๆ นางเป็นของเขาแต่แรกแล้ว

พรุ่งนี้เขาจะให้เกี้ยวไปรับนางเข้าจวน เซียวอี้เซียนเจ้างามเพียงนี้แต่กลับปิดบังข้าหรือ หึเจ้าคงลืมไปว่าตนเองยังคงมีสัญญาหมั้นหมาย ข้าไม่เชื่อจะเอาเจ้ามาเป็นของข้าไม่ได้ มีบุรุษเริ่มหมายตานางแล้วนางเป็นของเขาแต่แรก หลิวเย่วเหมาะสมเรื่องชาติตระกูล ส่วนเซียวอี้เซียนนางงามล่มเมือง สตรีทั้งสองคนมีเพียงเขาจ้าวเฉิงที่สมควรได้ครอบครองพวกนาง

เซียวอี้เซียนที่ไม่รู้ว่าจ้าวเฉิงกำลังจะเล่นงานคิดครอบครองตนเอง นางนั่งนับเงินทั้งหมดของสกุลเซียวแยกแยะชัดเจนนางขายได้เก้าแสนตำลึง สินสอดเน่าๆ เหล่านั้นนางขายได้สี่แสนตำลึง เซียวอี้เซียนไปหาบิดาพูดคุยบางอย่างจนกระทั่งไม่นานเซียวหงก็ให้คนนำรถม้าออกจากจวน

"คุณหนู..คนสกุลหลิวมาหาบอกว่าต้องการให้พวกเราย้ายออกทันทีเจ้าค่ะ"

"ยังไม่ถึงเวลา เจ้าไปบอกพวกเขาว่าไปหาใต้เท้าฮั่วแห่งกรมปกครอง หากใต้เท้ามาไล่ข้าเองข้าจะออกทันที"

"เอ่อ...เจ้าค่ะ"

เสี่ยวฮวาออกมาแจ้งแก่คนด้านนอกตามคำกล่าวของคุณหนู หลิวต่งถึงกับเงื้อมือจะตบหน้าสาวใช้ตัวน้อย แต่ยังไม่ทันลงมือแส้เส้นยาวก็สะบัดใส่เขาจนล้มลง

"เป็นบุรุษรังแกสตรี คุณชายหลิวช่างเป็นสุภาพบุรุษยิ่งนัก"

"ลู่เสวียน...เรื่องของสกุลหลิวใครใช้ให้เจ้าแส่ไม่เข้าเรื่อง"

"อืม...หนิงอ๋องรับสั่งเอาไว้ คุณหนูเซียวต้องปลอดภัย หลิวต่งหรือว่าเจ้าอยากต่อกรกับเทพสงครามแห่งต้าฉินกันเล่า"

"หมายความว่าอย่างไร"

"ความหมายของข้า คนโง่เช่นเจ้ารู้ไปก็เท่านั้น อ้อ เรื่องที่สกุลหลิวฉ้อโกงชาวบ้าน โก่งราคาจำนองอยู่ๆ ก็มีคนไปร้องศาลปกครองกว่าห้าสิบราย ใต้เท้าฮั่วกำลังไปที่บ้านเจ้า มิกลับไปดูหน่อยหรือ ฮ่าๆๆ"

หลิวต่งรีบกลับจวนทันที เหตุใดมีคนไปร้องเรียนเยอะเพียงนี้ ตอนนี้พวกเขาไม่มีใจจะหาเรื่องสกุลเซียวอีกแล้ว ต้องกลับไปจัดการเรื่องที่จวนก่อน เมื่อมาถึงจวนก็เห็นเจ้าหน้าที่กรมปกครองอยู่เต็มจวน บิดาของเขา ท่านปู่กำลังถูกสอบสวน เรือนในถูกองครักษ์ของกรมปกครองขนสมุดบัญชีออกมา นี่มันอะไรกัน อยู่ๆชาวบ้านพวกนั้นเกิดอะไรขึ้นถึงลุกขึ้นต่อต้านสกุลหลิวกัน

ทางสกุลจ้าวเองตอนนี้จ้าวอันป๋อกลับมาบ้านอย่างหัวเสียเรียกหาหลานชายทันที จ้าวเฉิงมาหาท่านปู่ของเขา เมื่อมาถึงก้ถูกจ้าวอันป๋อถึงกับตบหน้าอย่างแรง

"ไอ้เด็กโง่..หน้าแก่ๆของข้าจะเอาไปไว้ที่ใด"

"ท่านปู่..ข้าขออภัยขอรับ แต่เรื่องราวทุกอย่างก็เพราะท่านปู่ใหญ่เมามิใช่หรือถึงไปรับปากเซียวหานว่าจะให้ข้าแต่งกับนาง"

"ขายสมบัติสกุลจ้าว นางขายมันราวกับเศษขยะไร้ค่า ได้ยินว่าสมบัติของนางกลับขายราคางามนัก นางเด็กนี่ฉลาดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หรือที่ผ่านมานางฉลาดอยู่แล้ว แต่เป็นที่เจ้ามันโง่ถูกนางเด็กอสรพิษนี่หลอกมาตลอด ไสหัวไป"

จ้าวอันป๋อกำมือแน่น หน้าตาของเขาไม่เหลือหรอถูกสตรีวัยเพิ่งจะพ้นปักปิ่นเล่นงานจนไม่เหลือ ดูท่าพรุ่งนี้เขาควรไปเยือนจวนเซียวสักหน่อย ในเมื่อเป็นพวกเขาที่ทวงสัญญาแต่แรก เช่นนั้นสินสอดที่รับไปแล้ว พวกมันขายออกไปไม่ได้ส่งคืน งั้นก็เท่ากับนางยังต้องแต่งเข้าสกุลจ้าว หึ เขาในฐานะผู้อาวุโสจะต้อนรับหลานสะใภ้เช่นนางอย่างดีเชียว แต่จ้าวอันป๋อก็ไม่รู้เลยว่าเซียวอี้เซียนรู้ถึงจิตใจคับแคบของเขาได้ดีกว่าตัวเขาเองเสียอีก

หลิวเย่วที่เดิมทีจะมาหาจ้าวเฉิงต้องล่าถอย ผู้นำตระกูลโกรธเกรี้ยวถึงเพียงนี้ เรื่องที่นางกับเขาพลอดรักร่วมรักกันที่อารามเต๋าลือไปจนหยุดไม่อยู่แล้ว ตอนนี้ท่านย่าของนางกระอักเลือดออกมาจนสลบไปยังไม่ฟื้นเลย เป็นเพราะนางแพศยานั่นคนเดียว จ้าวเฉิงเดินมาหานางก่อนจะข่มอารมณ์ เมื่อก่อนนี้เขายอมรับว่าหลิวเย่วนางงามมากนักในสายตาเขา แต่หลังจากได้เห็นจางอี้เซียนวันนี้ หลิวเย่วนับว่าห่างไกลกับคำว่างามล่มเมืองมากนัก

"เย่อเอ๋อร์..พรุ่งนี้ข้าจะรับอี้เซียนมาเป็นเมียรองบอกให้เจ้ารู้ไว้ก่อน"

"ท่านว่าอะไรนะ แต่งข้ามายังไม่ทันกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมก็จะรับเมียรอง จ้าวเฉิงท่านยังมีจิตสำนึกอยู่หรือไม่"

"นางเป็นคู่หมั้นข้าแต่แรกอยู่แล้ว เอาล่ะอย่างไรเจ้าก็เป็นเมียเอก จะอิจฉาเมียรองไปทำไมกัน"

"กรี๊ดดด สารเลวจ้าวเฉิงเจ้ามันสารเลว เซียวอี้เซียนข้าไม่เอาเจ้าไว้แน่ๆ ออกไป!!ไสหัวไปให้หมด"

จ้าวเฉิงเอ่ยเสร็จก็เดินจากไป หลิวเย่วกรี๊ดตามหลังอาละวาดทุบตีบ่าวไพร่ ขว้างปาข้าวของในใจอาฆาตเซียวอี้เซียนจนแน่นออก