บทที่ 1นักเขียนไส้แห้ง

อ้อมแอ้มสาวโสดวัยยี่สิบหกปีใช้ชีวิตเพียงลำพังคนเดียว ตั้งแต่หญิงสาวจบมัธยมศึกษาปีที่หก จากนั้นจึงได้ออกจากบ้านเด็กกำพร้าที่เธออาศัยมาตลอดตั้งแต่จำความได้

เมื่อออกมาใช้ชีวิตคนเดียวหญิงสาวหางานทำและส่งตัวเองเรียนไปด้วย แต่ด้วยพิษเศรษฐกิจทำให้อ้อมแอ้มต้องตกงาน จนวันหนึ่งเธอลองแต่งนิยายลงในแอปพลิเคชันสีฟ้าและมันก็ได้สร้างรายได้ให้กับเธอ

ด้วยเห็นว่าสามารถทำเป็นอาชีพเลี้ยงตัวเองได้ อ้อมแอ้มจึงยึดการแต่งนิยายลงแอปพลิเคชันฟ้าและแอปพลิเคชันส้ม อีกทั้งยังทำอีบุ๊กลงขายในแอปพลิเคชันเขียวควบคู่กันไปด้วย

ใครว่าการเป็นนักเขียนแล้วจะไส้แห้ง บอกได้ตรงนี้เลยว่ามันแห้งมาก เพราะตัวเธอชมชอบการแต่งนิยายแนวดราม่าน้ำตาแตก บีบคั้นจิตใจนักอ่านไม่ว่าจะลงเรื่องไหนไปคนอ่านก็ตามจิกตามด่า แต่จะถามว่าเธอสนใจไหมก็ตอบได้คำเดียวว่า ไม่

และในตอนนี้เธอก็กำลังนั่งอ่านคอมเมนต์ของนักอ่าน เพื่อว่าจะได้เช็กเรตติ้งในผลงานใหม่ของเธอในเรื่อง ‘รักโคตรเลว’ ที่เธอลงงานเขียนไปเมื่อคืน

‘ไรท์ถ้าคุณมึงจะแต่งให้นางเอกเป็นเมียน้อย อย่าทำเลย’

‘คนแต่งประสาทกลับป่ะเนี่ย บทตัวละครกลับกันเลย นางร้ายจิตใจดี นางเอกก็เล๊วเลว’

‘นั่นพระเอกหรือควาย แต่งได้ดูโง่มาก’

‘ไรท์เคยมีผัวไหมคะ ลองมีนะคะจะได้แต่งออกมาดีกว่านี้’

หญิงสาวเห็นข้อความคอมเมนต์ของนักอ่านแต่ละคน เธอปิดหน้าจอโน้ตบุ๊กเครื่องเก่าแทบไม่ทัน การที่ไม่มีผัวมันเกี่ยวอะไรกับนิยาย เธอก็แค่ให้นางเอกของเรื่องไปแย่งพระเอกมาจากนางร้าย จากนั้นตอนจบก็ให้พระเอกถูกยิงตาย เธอว่านิยายมันน่าสนใจมากเลยนะ ทำไมถึงได้ไม่ชอบกัน

และที่ทำให้ต้องคิดหนักยอดขายเดือนนี้ยังไม่ถึงเป้าที่ตัวหญิงสาวตั้งไว้ด้วยซ้ำ เธอก็อดที่จะคิดมากไม่ได้เพราะถ้าหากยังเป็นเช่นนี้เรื่อยๆ ก็จะได้อดตายจริงแล้ว แต่ตอนนี้ความหวังทั้งหมดมันอยู่ที่เจ้าแผ่นกระดาษที่อยู่ในมือ ดูซิงวดนี้เราจะได้กินแบ่งรัฐบาล หรือว่ารัฐบาลจะกินแบ่งเราแทน

ร่างบางนั่งลุ้นอยู่หน้าจอทีวีอย่างใจจดจ่อ ยิ่งรางวัลเหลือน้อยลงเท่าไหร่ ความหวังว่าจะได้แบ่งจากรัฐบาลบ้างยิ่งน้อยลง แต่แล้วรางวัลสุดท้ายก็มาถึงอ้อมแอ้มตั้งใจฟังมากเป็นพิเศษ แม้แต่หายใจยังไม่กล้าพ่นลมออกมาแรง

อ๊อด อ๊อด อ๊อดดดดดดดดด

‘รางวัลที่หนึ่ง งวดวันที่สิบหกสิงหาคมพุทธศักราชสองพันหาร้อยหกสิบห้า รางวัลที่ออก สี่ สาม หก ห้า เก้า สี่’

อ๊อด อ๊อด อ๊อดดดดดดดดด

‘ฟังอีกครั้งนะคะ รางวัลที่หนึ่ง งวดวันที่สิบหกสิงหาคมพุทธศักราชสองพันหาร้อยหกสิบห้า รางวัลที่ออก สี่ สาม หก ห้า เก้า สี่’

“กรี๊ดดดด ถูกหวย” หญิงสาวร่างบางชูลอตเตอรี่ใบหนึ่งในมือ กระโดดโลดเต้นไปมาอย่างดีใจอยู่ในบ้านหลังน้อยของเธอ หกล้านได้มากกว่าทำงานมาตลอดชีวิตอีก ไม่คิดไม่ฝันว่าจะถูกรางวัลที่หนึ่งกับคนอื่นเขาบ้าง

หลังจากที่อ้อมแอ้มเอาลอตเตอรี่ไปขึ้นเงิน หญิงสาวได้แบ่งเงินเป็นสี่ส่วน ส่วนแรกสำหรับเก็บไว้ใช้ในอนาคต ส่วนที่สองเอาไว้สร้างบ้านหลังน้อยที่เคยใฝ่ฝันมาตลอด ส่วนที่สามเธอจะเอาไปจ่ายหนี้ทั้งหมด และส่วนสุดท้ายคือให้รางวัลกับตัวเองเธอจะใช้สำหรับการท่องเที่ยว เพราะอ้อมแอ้มฝันอยากจะไปดิสนีย์แลนด์สักครั้งในชีวิต

และแล้ววันออกเดินทางก็มาถึง หญิงสาวเดินทางเพียงคนเดียวเพราะเป็นคนไม่ค่อยคบเพื่อน หรือจะพูดให้ชัดๆ ก็คงจะไม่มีเพื่อนคบนั่นแหละ อ้อมแอ้มเดินลากกระเป๋าลากใบขนาดกลางเตรียมขึ้นเครื่อง เธอได้จองตั๋วไปกลับไว้แล้ว และจองที่พักไว้สำหรับการอยู่เที่ยวประเทศจีนหนึ่งสัปดาห์

แม้จะเป็นครั้งแรกในการนั่งเครื่องบิน ก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวกลัวสักเท่าไหร่ มันช่างน่าตื่นเต้นมากต่างหาก ใช้เวลาเพียงสามชั่วโมงอ้อมแอ้มก็ได้มาถึงยังสนามบินปลายทาง จากนั้นเธอจึงโดยสารด้วยรถแท็กซี่ต่อไปยังที่พัก

ในเช้าวันถัดมาหญิงสาวรีบอาบน้ำแต่งตัว ออกเดินทางไปดิสนีย์แลนด์แดนสวรรค์ของเด็กผู้หญิง ทั้งเครื่องเล่นการ์ตูนเจ้าหญิง ปราสาทสวยงามมันละลานตาไปหมด อ้อมแอ้มวิ่งเข้าวิ่งออกแต่ละซุ้มไม่หยุด เธอต้องเอาให้คุ้มเล่นให้ได้มากที่สุด เพราะไม่รู้ว่าจะได้มาอีกเมื่อไหร่

หลายวันที่ผ่านมาอ้อมแอ้มมีความสุขเป็นอย่างมาก เธอไปเที่ยวตามที่ดังๆ หลายแห่งในเมืองจีน บางวันก็ไปไหว้พระขอพรวัดดังบ้างก็ไปตามร้านอาหารที่ขึ้นชื่อ และวันนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายที่เธอจะอยู่ประเทศจีน พรุ่งนี้ก็ต้องขึ้นเครื่องกลับเมืองไทยแล้ว

หญิงสาวจึงเตรียมเก็บข้าวของลงกระเป๋าให้เรียบร้อย หกโมงเช้าจะได้ขึ้นรถไปสนามบินเที่ยวสิบโมงครึ่ง แต่ยิ่งดึกมันก็ยิ่งรู้สึกหิวจนทนเสียงท้องร้องไม่ไหว หญิงสาวละมือจากการเก็บข้าวของ ลุกเดินมาหาของกินในตู้เย็นของโรงแรมที่จัดไว้ให้

แต่เมื่อเปิดตู้เย็นออกมาภายในตู้กลับเหลือเพียงแค่กล้วยสองลูก และขวดน้ำเปล่าหนึ่งขวดเท่านั้น หญิงสาวจึงได้แต่ถอนหายใจจำยอมกินกล้วยที่เหลือในตู้เย็นให้หมด เพราะหากให้ออกไปหาอะไรกินด้านนอกเธอคงจะไม่ออกไปแล้ว เพราะอากาศมันหนาวจนไม่อยากจะออกไปไหนเลยด้วยซ้ำ

“ไรอ่า ใกล้แค่นี้ไม่ลงถัง” อ้อมแอ้มบ่นอย่างเซ็งๆ เพราะถังขยะอยู่แค่เอื้อมแต่กลับโยนเปลือกกล้วยไม่ลงถัง หญิงสาวจึงได้เดินเพื่อจะไปหยิบเปลือกกล้วยสองชิ้น ที่หล่นอยู่ข้างถังขยะขึ้นมาทิ้งให้ลงถัง แต่ด้วยไม่ทันมองว่ามีเปลือกกล้วยอีกชิ้นอยู่ข้างกัน จึงได้เหยียบและลื่นไถลไปเต็มแรงจนหัวโขกเข้ากับขอบถังขยะ

“ว้าย!”

โป๊ก!

จากสติที่มีอยู่ได้ดับวูบไปอย่างไม่รู้ตัว ร่างบางแน่นิ่งและมีเลือดค่อยๆ ไหลออกมาเต็มพื้น