**บทที่ 3

“ทำอะไรอ่ะ ลับๆ ล่อๆ” เสียงใสดังมาจากด้านหลังของเมเบล เธอรีบพับสมุดจดบันทึกของตนเองเก็บทันที

“ปะ เปล่าสักหน่อย มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ตกใจหมด”

“อะไรจ๊ะ แค่นี้ทำเป็นขวัญอ่อน พักหลังมานี้ดูแกใจลอยบ่อยเกินไปแล้วนะ”

“ใจลอยอะไร ที่ไหนไม่มีหรอก” เมเบลพูดเสียงสูงหันหน้าหลบสายตาเพื่อนสนิท “โรส” หญิงสาวใบหน้าสวยรูปร่างสูงโปร่ง เพื่อนเพียงคนเดียวของเมเบลทั้งสองคนพักอยู่ห้องเดียวกันในหอพักมหาลัย ตอนนี้หญิงสาวเรียนมหาลัยฯ ปีสอง

“หลบตาแบบนี้ไม่ต้องเดาให้ยาก บอกมามีอะไรปิดบังฉัน เร็วเข้า”

“ไม่มี”

“ไม่เชื่อ เร็วๆ ถ้าไม่บอกฉันจะ” โรสทำหน้าเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินไปที่เตียงนอนจับตุ๊กตาหมีตัวโปรดที่เมเบลรักยิ่งชีพเพราะเป็นของแม่เธอขึ้นมา “บอกไหม ถ้าไม่ยอมบอก คงไม่ต้องให้บอกหรอกนะ” โรสทำท่าเอาจริง แต่แล้วเพื่อนสาวก็หลงกลเข้าจนได้ ก่อนที่เมเบลจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้กับโรสฟัง

“เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละ”

“เฮ้ยยย เมเบลน้อยของฉัน โตเป็นสาวแล้วสินะ แอบรักเขามาได้ตั้งปี”

“หยุดเลย ฉันโตตั้งนานแล้วยะ”

“โตอะไร แค่นมใหญ่เขาไม่เรียกว่าโตหรอก แกนี้นะ รักใครไม่รักดันไปแอบรักแฟนยัยปีศาจนั้น พูดแล้วขนลุก” โรสเอามือขึ้นลูบแขนตัวเอง “ผู้ชายคนนั้นหล่อขนาดไหนนะถึงทำให้เบลน้อยของฉันตกหลุมรักได้ขนาดนี้”

“เขาเรียกว่าพรหมลิขิตต่างหาก”

“พอๆ นั้นแฟนพี่สาวแกไหม เป็นไปไม่ได้หรอก หยุดรักแรกของแกซะ”

“ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่ได้มองเขาอยู่ไกลๆ ก็ดีต่อหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันแล้วละ”

“น่าสงสารเมเบลของฉัน รักครั้งแรกก็ต้องรักคนมีเจ้าของเสียแล้ว” โรสไม่วายจะพูดแหย่คนตรงหน้า

“เลิกพูดล้อฉันสักทีเถอะ”

“เฮ้ยยย แล้วแต่แกแล้วกัน ถ้าแกเปลี่ยนการแต่งตัวใหม่เขาอาจจะหันมามองเห็นแกก็ได้นะ หน้าตาออกจะสวยแต่ไม่ยอมแต่งตัว” โรสมองเพื่อนสาวที่สวมแว่นสายตาอันหนา ทรงผมก็เดิมๆ ถักเปียสองข้างเหมือนเด็กอนุบาล มันก็น่ารักอยู่หรอก แต่มันเหมือนเด็กเรียนหรือยัยเฉิ่มมากเกินไป ผู้ชายที่ไหนจะหันมามองเพื่อนของเธอกัน โรสได้แต่คิดภายในใจ

ยัยเฉิ่มคือฉายาของเมเบลที่เพื่อนตั้งให้ตั้งแต่ประถมยันมอปลาย แต่เธอหาได้ใส่ใจไม่ การที่เราจะเป็นตัวของตัวเองไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แค่ตัวเองมีความสุขมันก็โอเคมากแล้ว เธอกลับมายอมคิด ถึงคำพูดของเพื่อนสนิท มันก็จริง ตลอดชีวิตที่ก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ เธอไม่เคยเปลี่ยนการแต่งตัว ปรับเปลี่ยนบุคลิกของตัวเองสักครั้ง นี้อาจจะเป็นโอกาสดีที่เธอจะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ เพื่อผู้ชายที่เธอแอบชอบ ฟังดูคล้ายจะเป็นเหตุผลที่ไร้สาระแต่เมเบลกลับจริงจังที่จะทำกว่าทุกครั้ง

“งั้นแกช่วยฉันหน่อยได้ไหม เปลี่ยนให้ฉันเป็นสาวสวยเหมือนแกที”

“ฉันอยากได้ยินคำนี้จากปากแกมากแค่ไหนรู้ไหม” โรสเดินเข้ามากอดเพื่อนทั้งน้ำตาแห่งความดีใจ เธอจะทำให้เมเบลสวยจนผู้ชายมองเหลียวหลังกันให้ควักเลยทีเดียว

ครืด ครืด

เสียงสั่งจากเครื่องโทรศัพท์ อเดลที่กำลังขับรถอยู่กดรับสายผ่านหูฟังบูธูท โดยไม่ได้มองชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอ

(เดล อยู่ไหน มารับเฟรหน่อย)

“ตอนนี้อยู่ไหน”

(เดี๋ยวส่งโลเคชั่นไปให้ รีบมานะ) เฟรย่ากดวางสายได้ไม่ถึงนาที เธอก็แชร์โลเคชั่นมาให้กลับแฟนหนุ่ม อเดลกลับรถในทันที เขาเปลี่ยนใจไม่ตรงไปที่บริษัทฯ แต่กลับไปรับแฟนสาวแทน ไม่ถึง สามสิบนาที ชายหนุ่มก็ขับรถมาจอดหน้าตึกแถวแห่งหนึ่ง

อเดลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเฟรย่าทันที “ฉันมาถึงแล้วตอนนี้เธออยู่ไหน”

(เฟรอยู่ข้างในตึก รอแปบเดี๋ยวลงไป) เฟรย่าจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่ มองดูเอลที่นอนหมดแรงอยู่ข้างๆ ตัวเอง

“ฝากนี้ให้ไอ้นิคมันหน่อย คืนนี้มันบอกให้เธอไปเจอมันที่ผับเดิม” เอลยื่นกล่องขนาดไม่ใหญ่มากนักส่งให้เฟรย่า เธอรับไปด้วยท่าทางไม่พอใจนัก “รีบกลับจังนะ น่าจะอยู่ต่ออีกสักหน่อย ฉันยังสนุกอยู่เลย” ชายหนุ่มลุกขึ้นมา มือใหญ่ลูบไล้ต้นขาขาว ก่อนจะสอดมันเข้าไปใต้กระโปรงตัวสั้น ปลายนิ้วแข็งสอดแทรกผ่านแพนตี้ตัวเล็กโดนดอกไม้ของเธอ

เฟรย่า นิ้วหน้าเล็กน้อย ด้วยความเจ็บ ปนความเสียว ที่เอลกำลังก่อมันขึ้นมาอีกครั้ง “อ๊าาา พะ พอแล้ว อ๊าา”

“ร่างกายเธอไวต่อสัมผัสของฉันจริงๆ ฉันติดใจเธอแล้วสินะ”

“เพื่อนฉันรออยู่ พอแล้ว อ๊าา”

“ก็ให้มันรอไปสิ” เอลดึงหญิงสาวลงมาบนเตียงนอนอีกครั้ง

“นายยังไม่พออีกหรอ เอาไปตั้งหลายรอบแล้วนะ ฉันไม่ไวแล้ว”

เอลดึงกระโปรงสั้นขึ้นมาไว้ตรงเอวคลอด ก่อนจะดึงแพนตี้ ออกไปด้านข้าง ก้มลงมองดอกไม้ที่บวมแดง ช้ำเพราะฝีมือของตัวเอง ก่อนปลายนิ้วอุ่นไล่ลงไปบนกลีบดอก ที่มีน้ำหวานไหลเยิ้ม

“ซื่อสัตย์กับตัวเองหน่อย น้ำเยอะขนาดนี้ ยังจะปฏิเสธฉันอีกหรอ” เอลดึงร่างเล็กมาตรงขอบเตียง ก่อนลำกายใหญ่ของเขาจะกดเข้ามาในกายสาว

พรวด!!! กึก!

“อ๊าา เจ็บ พอแล้วอ๊าา” ความเจ็บแสบภายในกายสาว ปะปนมาด้วยความเสียวซ่าน ตีกันไปมา สะโพกเล็กขยับรับแรงกระแทกไม่ลดละ ขางามอ้าออกกว้าง

“อ๊าา ดี กางขาออกอีก ฉันจะได้กระแทกถนัดหน่อย อ๊าา แม่งเอากี่รอบก็ยังแน่น ตอด ดีฉิบหาย อ๊าา” เอลพูดพลางขยับสะโพกเร็วและแรงไม่หยุดหย่อน

“อ๊าา เร็วหน่อย เพื่อนฉันรออยู่ อ๊าา”

“อ๊าาซี๊ดดด จะเสร็จแล้ว อ๊าาา” สะโพกสอบอัดลำกายใหญ่เข้ามาเร็วขึ้น เสียงเนื้อสดกระทบกันดังระหมทั่วทั้งห้อง เสียงครางกระเซ้า สอดคล้องประสานกันอย่างถึงพริกถึงขิง

“อ๊าา//อร๊าสสส” และแล้วทั้งสองก็มาถึงปลายทางแห่งความสุข น้ำขาวขุ่นพวยพุ่งเข้ามาในกายสาว เฟรย่ารับรู้ได้ถึงความอบอุ่นของมัน ทั้งสองได้แต่นอนหอบหายใจ เหนื่อย ก่อนที่เอลจะดึงลำกายอุ่นออกมา หญิงสาวถอยตัวออกห่างลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย โดยไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากของทั้งสองคน

เฟรย่า เดินลงบันไดมาด้วยท่วงท่าที่ไม่ดีนัก ในกายสาวเจ็บแปลบ เธอสูดปากทุกครั้งเมื่อเกิดความเจ็บปวดขึ้น ช่องทางรักที่ฉีกขาด จากน้ำมือของชายคนนั้น แต่เธอพอใจเป็นอย่างมากกับลีลารักของอีกฝ่าย จึงยอมให้เขาได้ล่วงล้ำกายสาวนับครั้งไม่ถ้วน มันคือความเจ็บที่แสนสุขนั้นเอง

อเดลมองแฟนสาวด้วยความเป็นห่วงผ่านกระจกภายในรถ ก่อนที่เข้าจะเปิดประตูก้าวลงไปพยุงเธอขึ้นมาบนรถ ซึ่งหญิงสาวไม่มีแต่จะกล้าสบตากับเขา

“เป็นอะไร ไม่สบายตรงไหน ไปหาหมอไหม ดูเหมือนเธอจะไม่สบาย” สีหน้าของชายหนุ่มบ่งบอกได้ถึงความเป็นห่วง คนตรงหน้ามากแค่ไหน

“ไม่เป็นไร เฟรแค่ปวดท้องประจำเดือน พาเฟรไปส่งบ้านทีนะ” เฟรย่าส่งสายตาออดอ้อนเขาเหมือนทุกครั้ง และเขาก็ทำตามที่เธอขอทุกครั้งเช่นกัน