บทที่9.ไส้กรอกอันใหญ่สอดไส้นมข้น nc++70%

​

ขังรัก

บทที่9.ไส้กรอกอันใหญ่สอดไส้นมข้น nc++70%

Tee Talk.

หลังจากที่พลั้งปากพูดออกไปแบบนั้นผมก็เดินกลับมานั่งทำงานของผมต่อ แต่สายตาก็ลอบมองที่รักอยู่ตลอด ยิ่งเห็นเธอยืนเอ๋ออยู่นานผมก็ยิ่งกังวล กลัวว่ายัยนั่นจะเลือกเดินไปจากผม

แล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาอย่างโล่กอกเมื่อเห็นว่าเธอเดินกลับขึ้นไปชั้นบนแทนที่จะเดินออกจากอู่ไป

ขอสารภาพว่าแวบแรกที่เห็นเธอเดินลงมาข้างล่างแล้วไอ้พวกลูกน้องที่ทำงานอยู่ต่างพากันกันหันไปมองน่ะ ผมแม่งโคตรจะหวงเธอเลยว่ะ! แต่ต้องเก็บอาการของตัวเองเอาไว้เพราะกลัวว่าจะเสียระบบ ลูกน้องแต่ละคนของผมมันยิ่งปากหมาแซวไม่เลือกหน้ากันอยู่

พอน้องมันขึ้นไปข้างบนแล้วผมก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานของผมต่อ แต่ไม่ค่อยจะมีสมาธิเท่าไหร่เพราะใจของผมมันเอาแต่คอยวนเวียนคิดถึงคนตัวเล็กที่อยู่ชั้นบนนั่น

สุดท้ายผมก็แพ้ใจตัวเอง เพราะทนคิดถึงกลิ่นหอมๆ กับหุ่นน่าฟัดของน้องมันไม่ไหวแล้วจริงๆ(มันต้องมีสารนิโคตินบางอย่างในร่างกายของเธอแน่ๆ)

"พี่ตี๋จะไปไหน?"

เสียงลูกน้องคนหนึ่งของผมพูดขึ้นมาในจังหวะที่ผมกำลังจะก้าวขาขึ้นบันไดไปชั้นสองของอู่

ไอ้เวร...

กูก็ว่ากูแอบๆหลอยมาแบบเนียนๆแล้วนะ ยังมีคนตาดีสังเกตุเห็นอีก

"กูจะขึ้นไปถามน้องเขาว่าจะกินอะไรรึเปล่า?"

พูดมาถึงตรงนี้ผมก็แทบอยากจะตบกะบาลตัวเองแรงๆซะหนึ่งที ที่ปล่อยปะละเลยเธอมาจนถึงป่านนี้(แทบข้ามวันข้ามคืนเลยเหอะที่น้องแม่ชีไม่ได้แตะข้าวปลาเลยสักนิดเดียว)

"งั้นมึงไปซื้อข้าวมาให้กูสองกล่อง"

ผมบอกพร้อมกับควักตังค์ในกระเป๋าออกมายื่นให้มัน

"กลับมาแล้วขึ้นไปเรียกกูด้วย"

ผมไม่ลืมย้ำมันอีกครั้ง แล้วเดินขึ้นข้างบนไป แต่ไอ้ลูกน้องเวรนี่ก็ยังยืนเฉยไม่ยอมขยับตัวซะงั้น

ผลั่วะ!

ผมเดินกลับลงมาและจัดการซัดกะบาลมันไปงามๆหนึ่งที ส่วนมันก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมอย่างงงๆมึนๆ

"มึงงงอะไร รีบไป!"

ผมตวาดมันเบาๆ เท่านั้นแหล่ะมันรีบเดินออกไปซื้อข้าวตามที่ผมสั่งทันที

ส่วนผมก็รีบเดินขึ้นข้างบนไป พอเข้ามาในห้องตอนนี้น้องแม่ชีมันหลับอยู่ครับ คงจะเหนื่อยและเพลียจัดเพราะผมกวนเธอทั้งคืน ตอนเช้าก็ยังกวน และตอนนี้ผมก็มีความคิดที่จะกวนเธออีกครั้ง

ใครมันจะไปอดใจไหวล่ะ เห็นตัวเล็กๆบางๆแบบนี้ก็เถอะ ที่ไหนได้จับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือไปซะหมด

"ที่รัก...''

ผมเรียกคนตัวเล็กที่นอนหลับปุ๋ยอย่างมีความสุขเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมืออันสั่นเทา(มึงจะสั่นเพื่อ)ของตัวเองไปเขย่าตัวน้องมันเบาๆเพื่อจะปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมา

"อืมม..."

ที่รักขยับพลิกตัวเล็กน้อยก่อนจะสลึมสะลือลุกขึ้นมานั่งขยี้ตาเหมือนเด็กจนผมเผลอยิ้มเอ็นดูออกมา

"พี่ตี๋..."

เสียงหวานเรียกชื่อผมคล้ายคนละเมอในขณะที่ตายังปรือด้วยความง่วงงุน

"หิวรึเปล่า?"

ผมถาม เท่านั้นแหล่ะยัยนี่ตาโตขึ้นมาทันทีทันใดเลยเหอะ

"เมื่อกี้ยังไม่หิว แต่ตอนนี้ที่รักหิวแล้วค่ะ"

เธอพูดพร้อมกับยกมือขึ้นลูบท้องของตัวเองไปมาบอกให้รู้ว่าหิวจริงๆ

"ให้คนไปซื้อข้าวให้แล้วอีกเดี๋ยวคงมา ถ้าหิวมากทนรอไม่ไหวจะกินไส้กรอกแก้ขัดไปก่อนไหมล่ะ"

ผมถามพร้อมกับถอดชุดหมีที่ตัวเองใส่อยู่ออก อย่าเพิ่งคิดไปไกลว่าผมจะโป๊กันล่ะ  ข้างในขุดหมีมีกางเกงบอลขาสั้นอยู่อีกชั้นหนึ่งต่างหาก

ถอดเสร็จผมก็กระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงในขณะที่น้องแม่ชีมองมาที่ผมด้วยสายตาเป็นประกาย

"ไส้กรอก!? มีเหรอคะ ดีค่ะที่รักชอบกินไส้กรอก"

ผมยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ไส้กรอกอะไรที่ว่ามันไม่มีหรอก มีแต่ไส้กรอกอันใหญ่สอดไส้นมข้นของผมนี่แหล่ะที่ผมต้องการจะสื่อให้เธอรู้ แต่ดูเหมือนว่าน้องมันจะใสซื่อเกินที่ไปเลยคิดตามคำพูดของผมไม่ทัน

"ถ้าชอบกิน...งั่นก็มากินสิ"

พูดจบผมก็ควักไส้กรอกที่ตอนนี้แข็งตัวเต็มที่ออกมาจากกางเกงบอล ในขณะที่น้องแม่ชีถึงกับมองมันตาค้าง

"พี่ตี๋โกหก! นี่ไม่ใช่ไส้กรอกสักหน่อยค่ะ"

ที่รักหน้างอต่อว่าผมทันทีเมื่อรู้ว่าผมหลอกเธอ แต่มาถึงขั้นนี้แล้วจะให้ผมปล่อยเลยไปก็คงยาก ยังไงวันนี้ผมก็จะบังคับให้แม่ชีฉันไส้กรอกของผมให้ได้

"นี่แหล่ะไส้กรอก ถึงมันจะไม่อิ่มแต่มันก็ทำให้เพลินจนมึงลืมความหิวไปได้ชั่วคราวนะ....จะไม่ลองหน่อยเหรอ?"

ผมพยายามหว่านล้อมเธอด้วยคำพูด ส่วนมือก็ขยับรูดตัวตนของผมช้าๆเบาๆจนคนตัวเล็กที่มองอยู่ถึงกับจ้องมองตาค้างอีกครั้ง เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะใหญ่ขึ้นมากกว่าเดิม

"มันเพลินจริงๆนะ ไม่เชื่อก็ลองดูสิ"

คราวนี้ผมจับมือเล็กๆมาวางที่ท่อนเนื้อของผม เธอทำท่าจะชักมือกลับแต่ผมก็ยึดมือของเธอเอาไว้แน่นเลยกลายเป็นว่าตอนนี้มือของเธอกำรอบท่อนเนื้อของผมทั้งลำ ที่รักสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อได้สัมผัสกับความใหญ่โตที่ขยายใหญ่คับมือนั่น ใบหน้าของเธอแดงก่ำไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม

"ลองดูสิ แล้วมึงจะติดใจ"

ผมรบเร้าคนตัวเล็กอีกครั้ง ก่อนจะยื่นมือไปบังคับให้เธอก้มหัวลงมาหาท่อนเนื้อของผม

"พี่ตี๋...ที่รักทำไม่เป็น"

เธอบอกก่อนจะเม้มปากตัวเองแน่น ส่ายหน้าจนผมกระจาย ส่วนมือก็กำรอบท่อนเนื้อของผมแน่น

"ไม่ยากหรอก เหมือนๆกับกินไอศครีมนั่นแหล่ะ ดูดๆเลียๆเหมือนๆกัน"

ผมบอกแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มเธอเบาๆ

"ลองดูสิ"

ที่รักสูดลมหายใจเข้าลึกๆเหมือนกำลังตัดสินใจ มือบางเริ่มรูดท่อนเนื้อของผมเบาๆโดยที่ผมไม่ต้องจับมือเธออีก จนตอนนี้ท่อนเนื้อของผมมันขยายใหญ่ล้นเต็มสองมือของเธอ

แล้วที่รักก็ค่อยๆก้มใบหน้าลงมาช้าๆ พร้อมกับแลบลิ้นออกมาเลียตรงส่วนหัวหยักบาน ก่อนจะค่อยกลืนกินมันเข้าไปในปากเล็กของเธออย่างช้าๆ

"อื้มมมมม...อ่าาาสส"

ผมครางออกมาอย่างสุดเสียว เมื่อลิ้นเล็กๆของเธอส่ายไปมาหยอกล้อกับท่อนเนื้อของผมจนต้องเกร็งตัวเอาไว้ เพราะความเสียว

ในตอนนี้เหมือนน้องแม่ชีจะเริ่มสนุกกับท่อนเนื้อของผมแล้วครับ เธออมมันเข้าไปจนมิดโคน และก้มหัวรูดขึ้นรูดลงอย่างเมามัน มีบางครั้งที่เธอเผลอเอาฟันงับเข้าอย่างหมั่นเขี้ยวจนผมถึงกับสะดุ้ง แต่ต้องยอมรับครับ ที่รักเธอหัวไวมาก เธอทำให้ผมเสียวจนแทบจะแตดคาปากสวยๆของเธอเลยล่ะ!

"อ่าาสส...ดี...ซี๊ดสสส...อูววว...โตครเสียว...โยกหัวแรงเลย...ใกล้จะแตกแล้ว..."

ผมครางกระเส่า เมื่อตัวตนของผมถูกดูดเลียอย่างเมามัน ที่รักเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม ในขณะที่ปากของเธอก็อมรูดดูดเลียท่อนเนื้อของผมขึ้นลงอย่างเอร็ดอร่อย

"อ่าสสส...จะแตกแล้ว...เร็วอีกนิด...ซี๊ดดสส"

เมื่อความเสียวเอ่อล้นใกล้จะถึงขีดสุด ผมก็จับหัวของที่รักให้หยุดนิ่งพร้อมกับเร่งซอยเอวกับปากเล็กๆจิ้มลิ้มของเธออย่างรุนแรง

แต่....

ผมไม่สามารถที่จะไปถึงฝั่งฝันได้ เมื่ออยู่ๆดันมีคนมาเคาะประตูห้องเรียกผม!

ปัง! ปัง! ปัง!

"พี่ตี๋!ข้าวมาแล้วพี่"

ครับ! ไอ้คนที่ผมใช้ให้มันซื้อข้าว...ตอนนี้มันกลับมาแล้วครับ(มันช่างกลับมาได้เวลาพอดิบพอดีเลยจริงๆ กูอยากจะร้องไห้)

"พี่ตี๋!"

"เออกูรู้เเล้ว!"

ผมตะโกนตอบมันไปอย่างหัวร้อน และพอหันกลับมาที่น้องแม่ชี ตอนนี้น้องมันก็มุดหายเข้าไปซุกตัวอยู่ในผ้าห่มเรียบร้อยแล้วเพราะความอาย

"เ-หี้ยเอ๊ย!"

ผมสบทอย่างหัวเสียก่อนจะดึงกางเกงบอลขึ้นมาไว้ที่เอวเหมือนเดิมแล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู

ผั่วะ!

ทันทีที่ผมเปิดประตูผมก็ซัดผั่วะเข้าที่กลางกระบาลของลูกน้องทันทีด้วยความหวุดหงิด แม่ง!อยากมาเคาะประตูไม่ดูตาม้าตาเรือ กูกำลังจะเสร็จอยู่แล้วเชียว

"พี่ตีผมทำไมเนี่ย?"

มันย้อนถามผมอย่างสงสัย

"กูเอ็นดูมึงเป็นพิเษไงยังไม่รู้ตัวอีก"

ผมบอกมันพร้อมกับดึงถุงข้าวในมือมันมาถือไว้แล้วปิดประตูห้องทันที ก่อนจะเดินหัวเสียกลับไปหาที่รักที่ยังคงมุดตัวอยู่ใต้ผ่าห่มเหมือนเดิม

"มากินข้าวได้แล้ว"

"......"

คำตอบที่ได้รับคือความเงียบ....

"ที่รัก...โผล่หัวออกมาแ-ดกข้าว"

ผมเรียกเธออีกด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน และเธอก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม

"ถ้ามึงไม่รีบลุกขึ้นมาล่ะก็ กูจะเอาไส้กรอกของกูยัดใส่ปากมึงอีกครั้ง และคราวนี้กูจะเบิดนมข้นใส่ปากมึงซะ"

คราวนี้คำขู่ของผมมันได้ผล ที่รักค่อยๆโผล่หัวขึ้นมาจากผ้าห่มช้าๆ และมองมาที่ผมอย่างเขินอาย

"กินข้าวซะ กูจะไปอาบน้ำ"

ผมสั่งสั้นๆก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป แต่จริงๆคืออยากไปปลดปล่อยความทรมานของตัวเองในห้องน้ำต่างหากเพราะตอนนี้เจ้าท่อนเนื้อของผมมันปวดไปหมดทั้งลำถ้าไม่ได้ระบายออกผมกลัวว่ามันจะกลายเป็นอัมพาตใช้งานไม่ได้เอาน่ะสิ

Tee End.

************************