บทที่ 8.ขนาดหลับยังอ่อย nc++100%

ขังรัก

บทที่ 8.ขนาดหลับยังอ่อย nc++100%

Teerak Talk.

"อ๊ะ!...อื้ม...พะ...พี่ตี๋...อ๊าา"

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ เมื่อร่างกายรับรู้ถึงความรู้สึกแปลกๆ และพอลืมตาตื่นขึ้นมาฉันก็รู้ถึงสาเหตุ ก็พี่ตี๋ไง จะใครล่ะ...

ตอนนี้พี่ตี๋กำลังซุกใบหน้าของเขาอยู่ตรงกลางความสาวของฉัน และที่ร้ายไปกว่านั้นลิ้นอุ่นร้อนของพี่เขากำลังละเลงอยู่ที่กลีบเนื้อที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักของฉันอย่างเมามัน

จ๊วบบบๆ! แผล่บบๆ!

"อ่ะ...อ๊าาา..พี่ตี๋...อูยย...ซี๊ดดสส"

ฉันส่งเสียงครางกระเส่า เมื่อถูกพี่ตี๋ใช้ลิ้นดุนดันที่เม็ดเสียวอย่างดุดัน พร้อมกับใช้นิ้วแทงชักเข้าชักออกช้าๆด้วย เนื้อตัวของฉันร้อนผ่าวเมือนคนเป็นไข้ เสียวไปหมดทั้งตัว

"พี่ตี๋...ไม่เอา...ที่รักยังเจ็บอยู่นะ"

ฉันร้องห้ามพี่ตี๋เพราะความรู้สึกเจ็บแสบน้องสาวยังคงมีอยู่ แต่สะโพกกลับแอ่นลอยขึ้นไม่ติดพื้นสวนทางกีบเสียงร้องห้ามซะงั้น

"อาา...ก็กูอยาก...โทษตัวเองเถอะใครใช้ให้มึงยั่วกูล่ะ ขนาดหลับยังอ่อยกูอีก"

พี่ตี๋เงยหน้าขึ้นมาพูด ก่อนจะก้มลงไปใช้ลิ้นกับน้องสาวของฉันอีกครั้ง

แต่เดี๋ยวนะ พี่เขาบอกว่าฉันยั่วเขาเหรอ? เมื่อไหร่กัน ฉันพึ่งจะตื่นนอนเองนะ!?

"ไม่ไหวแล้วว่ะ จะเข้าไปแล้วนะ"

พี่ตี๋เงยหน้าขึ้นมาจากน้องสาวของฉันอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่งคุกเข่าแล้วรีบยัดตัวตนของเขาเข้ามาในตัวฉันทีเดียวมิดด้าม!

"โอ๊ย! บอกให้เบาๆไง ที่รักเจ็บ!"

ฉันถึงกับสะดุ้งสุดตัวที่ถูกพี่เขากระแทกกระทั้นเข้ามาแบบไม่ปราณีปราศัย

"อ่าา...โทษทีกูลืมตัวไปหน่อย"

แต่ถึงพี่ตี๋จะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่พี่เขาก็ไม่ได้เบาแรงลงเลยสักนิดแถมยังตั้งหน้าตั้งตาขย่มใส่ฉันอย่างเอาเป็นเอาตายอีกต่างหาก

"อาา...อ๊าา...อ๊าา...พี่ตี๋...อ๊ายยย"

"อูววว...ตอดโคตรดี...ซี๊ดดด...เสียวสุดๆ...มึงล่ะเสียวไหม...หืมม.."

พี่ตี๋ถามเสียงพร่า ก้มหน้าลงมาดูดเลียหน้าอกของฉันทั้งสองข้างสลับกันไปมาเหมือนกลัวว่ามันจะน้อยหน้ากัน สร้างความเสียวให้ฉันจนแทบจะทนไม่ไหว

"ว่ายังไง...เสียวไหม...ชอบไหมที่กูทำให้แบบนี้..."

คำถามหยาบโลนดังขึ้นอีก พร้อมๆกับที่พี่ตี๋เริ่มลดความเร็วในการกระแทกให้ช้าลง เขาเปลี่ยนมาบดขยี้เน้นๆและชักท่อนเนื้อเข้าออกช้าๆ แต่มันกำลังจะทำให้ฉันคลั่ง!

"พะ...พี่ตี๋...อูววว..อย่าแกล้งที่รัก...ได้โปรด...ซี๊ดสส''

ฉันร้องขอเสียงสั่น ยกสะโพกขึ้นส่ายอัดกับตัวตนของพี่เขาอย่างลืมตัวและลืมอาย

"ถ้าไม่อยากทรมานก็บอกมาสิว่าชอบ ชอบที่กูทำแบบนี้"

พี่ตี๋พูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วอยู่ๆเขาก็หยุดขยับเอวดื้อๆแต่ยังแช่คาตัวตนของเขาเอาไว้

"อื้อ....พี่ตี๋...."

ฉันครางเสียงโหย พยายามบดเบียดร่องรักเข้าหาเขาให้มากที่สุด

"อยากมากเหรอ...ถ้าอยากมากก็มาทำเองสิ"

พูดจบพี่ตี๋ก็จับตัวฉันให้ขึ้นมานั่งคล่อมตัวพี่เขาไว้ สองมือของพี่ตี๋บีบขยำหน้าอกฉันแรงมากจนรู้สึกเจ็บ แต่อีกใจก็รู้สึกดี(เอ๊ะยังไง?)

"ขยับเอวสิ"

พี่ตี๋บอก สองมือบีบขยำขยี้หน้าอกฉันปลิ้นไปปลิ้นมาอย่างรุนเเรง

"ที่รักทำไม่เป็น"

"เดี๋ยวสอน...ทำแบบนี้"

แล้วพี่ตี๋ก็จับสะโพกของฉันโยกขึ้นโยกลงช้าๆ พอเริ่มจะจับจังหวะได้พี่ตี๋ก็ปล่อยให้ฉันเป็นคนคุมเกมส์เอง

"อ่าสส...นั่นแหล่ะ...อย่างนั้น...หัวไวดีนี่หว่า...ซี๊ดดสส"

พีีเอ่ยชม ส่วนเราก็ตั้งหน้าตั้งตาขย่มอย่างเอาเป็นเอาตาย หน้าอกทั้งสองข้างกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกจนพี่ตี๋อดใจไม่ไหวต้องยันตัวขึ้นมาใช้ปากไล่งับดูดเลียอดอกของฉัน

"พี่ตี๋...ที่รัก...อื้อ...ที่รักไม่ไหว...แล้วอ๊าาายย..."

ฉันร้องครงออกมาสุดเสียงเมื่อความเสียวเข้าจู่โจมจับหัวใจ ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาขย่มท่อนเนื้อของพี่ตี๋ไม่ยั้ง

"อาา...จะเสร็จเหรอ...อืมม...กูก็จะเสร็จเเล้ว"

แล้วพี่ตี๋ก็จับเอวฉันไว้พร้อมกับเด้งสะโพกสวนการกระแทกของฉันแรงมาก ความเสียวทำให้ฉันหูอื้อตาลายถึงขั้ยน้ำตาไหล สักพักเราสองคนก็เกร็งตัวกระตุกพร้อมๆกันก่อนที่ฉันจะฟุบลงบนอกกว้างของพี่ตี๋อย่างหมดแรงและผล็อยหลับไปในที่สุด

ตื่นมาอีกทีตอนนี้พี่ตี๋ไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว มองดูนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามโมงแล้ว ยังงงอยู่ว่าฉันนอนหรือซ้อมตายกันแน่

หลังจากนั้นฉันก็ลุกขึ้นอาบน้ำเเละเลือกเสื้อผ้าที่พอจะใส่ได้ของพี่ตี๋มาใส่แล้วก็เดินออกจากห้องของพี่ตี๋เพื่อจะกลับบ้าน

พอลงไปชั้นล่างที่พี่ตี๋เปิดเป็นอู่รถเท่านั้นแหล่ะสายตาทุกคู่ต่างพร้อมใจกันหันมามองที่ฉันทันที ทำให้ฉันหยุดชะงักไม่กล้าที่จะก้าวเดินต่อ

"มองเ-หี้ยไร ทำงานไป!"

เสียงห้าวห้วนของพี่ตี๋ดังขึ้นเหมือนค่อยจะพอใจ ทำให้ทุกคนรีบหันกลับไปทำงานของตัวเองทันที แล้วพี่ตี๋ก็เดินเข้ามาฉันที่ยืนเอ๋ออยู่

"ลงมาทำไม?''

พี่ตี๋ถามเสียงดุ แถมมองฉันตาขวางอีกต่างหาก

งือออออ...ที่รักทำอะไรผิด?

"ที่รักจะกลับบ้าน"

ฉันบอกพร้อมกับแอบกลืนน้ำลายลงคอ ก็พี่ตี๋น่ะสิ ตอนนี้เขาอยู่ในชุดช่างหรือที่เรียกกันว่าชุดหมีนั่นแหล่ะ แต่ประเด็นมันอยู่ตรงที่ท่อนบนของพี่เขามันเปลือยเปล่าเพราะพีตี๋เอาแขนเสื้อมาผูกไว้ที่เอวแทนน่ะสิ

มองแล้วนึกถึงค่ำคืนที่ผ่านมาทันทีเลย(ทำไมเป็นคนแบบนี้)

"ใครให้มึงกลับ?"

"ไม่มีค่ะ ที่รักอยากกลับ ที่รักก็กลับ"

"กูรู้มาว่ามึงอยู่บ้านคนเดียว ถ้ามึงกลับไปไม่กลัวไอ้บอมมันย้อนกลับมารึไง"

"......"

อ่า...

บอกตรงๆว่าไม่เคยคิด พอพี่ตี๋พูดปุ๊บคิดขึ้นมาปั๊บเลยเหอะ

"แล้วที่รักควรจะทำยังไง?"

ฉันถามตามประสาคนซื่อ ถ้ากลับไปบ้านไม่ได้แล้วฉันจะทำยังไง?

"ก็อยู่มันซะที่นี่แหล่ะ"

พี่ตี๋พูดเสียงเรียบเหมือนกับสีหน้าจนเราดูไม่ออกว่าพี่เขารู้สึกยังไง

"ที่รักจะรบกวนพี่ตี๋รึเปล่า?"

เราถามอีกเพราะเกรงใจพี่เขา

"ถ้ามึงกลัวว่าจะรบกวนก็ทำตัวให้เป็นประโยชน์สิ ไม่ได้ให้อยู่เฉยๆหรอก ในอู่มีงานให้ทำเยอะแยะ ถ้าจะอยู่ก็กลับเข้าไปอยู่ในห้องแล้วไม่ต้องลงมาอีกจนกว่าอู่จะปิด แต่ถ้าจะไปก็ไปซะตอนนี้ ก็แล้วแต่...ชีวิตเป็นของมึง"

พูดจบพี่ตี๋ก็เดินกลับไปทำงานของเขาต่อเหมือนกับว่าเขาไม่สนใจใยดีอะไรกับฉันเท่าไหร่นัก ส่วนฉันก็ยืนลังเลว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไปดี และสุดท้ายฉันก็ตัดสินใจเดินกลับขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง

เอาเป็นว่าฉันจะอยู่กับพี่ตี๋ต่อไปสักพักจนกว่าไอ้บอมมันจะเลิกแค้นฉันก็แล้วกัน ระหว่างนี้ก็คงต้องอาศัยพี่ตี๋ไปก่อนอย่างทีเขาเสนอมานั่นแหล่ะ

Teerak End.

********************