บทที่ 3. จุก

​

ขังรัก

บทที่ 3.จุก

Tee Talk.

โรงพยาบาล...

"หึๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆ"

ผมหันมองไอ้เวย์ตาขวาง แทบอยากจะลุกขึ้นไปเตะมันให้คว่ำแต่ติดตรงที่ตอนนี้ผมทั้งจุกและเจ็บน้องชายอันเป็นที่รักมากมายแบบสุดติ่ง

หลังจากที่ผมถูกยัยน้องแม่ชีเตะผ่าหมากเข้ากลางกล่องดวงใจ ผมก็ทรุดตัวลงไปนั่งกุมไข่อยู่ที่พื้นพร้อมกับแหกปากร้องครางโอดโอยเจ็บปวดแทบขาดใจ ส่วนยัยน้องแม่ชีก็ออกวิ่งแบบพี่ตูนและหนีหายไปกับความมืดทันที

ความเจ็บปวดมันไม่จบแค่นั้น เมื่อความจุกเจ็บมันค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนผมทนไม่ไหวต้องกระเสือกกระสนลากสังขารพาตัวเองมาโรงพยาบาลหวิดรถคว่ำตายอยู่หลายครั้งเพราะความจุกเจ็บที่ตีตื้นขึ้นมา

และเมื่อถึงมือหมอผมก็ถูกพาเข้าตึกฉุกเฉินและได้รับการรักษาด้วยการฉีดยาแก้ปวดไปหนึ่งเข็มพร้อมบริการนวดไข่ฟรีจากมือหยาบดระด้างของบุรุษพยาบาล

เจ็บครั้งนี้คงเป็นเหมือนฝันร้ายที่ผมจะไม่มีทางลืมเลือน...

และทั้งหมดมันก็เป็นเพราะยัยน้องแม่ชีนั่นคนเดียว! ผู้หญิงอะไรไม่รู้ เห็นตัวเล็กๆแบบนั้น มือเท้าหนักอย่างกับช้าง!

หลังจากที่อาการเริ่มดีขึ้นผมก็โทรตามให้ไอ้เวย์มารับเพราะมีเรื่องที่ต้องขอให้มันช่วย และก็เป็นอย่างที่เห็น พอมันเห็นสภาพของผมและรู้ว่าผมไปทำอะไรมาเท่านั้น ไอ้เวย์มันก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที

"ไอ้สั-ตว์เวย์ ขำเ-หี้ยอะไรของมึงนัก ตลกมากมั้ง"

ผมเอ่ยปากด่ามันไปในขณะที่พากันนั่งรถกลับอู่ซ่อมรถของผม ซึ่งมันก็หยุดขำทันทีแต่สายตาที่มองมาฉายแววกวนตีนอย่างเห็นได้ชัด

"กูขำว่ะ ใครจะคิดว่าเสืออย่างมึงจะเสียท่าให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น"

"หุบปาก แล้วเหยียบให้จมตีนด้วย เรื่องนี้มีแค่มึงกับกูเท่านั้นที่รู้"

ผมพูดอย่างจริงจัง

"เออกูรู้ ว่าแต่มึงสนใจเด็กตั้งแต่เมื่อไหร่?''

ไอ้เวย์มันถามอย่างสงสัย

"กูไม่ได้สนใจ"

ผมรีบปฏิเสธ ผมเนี่ยนะจะสนใจเด็กที่เชยเฉิ่มเป็นแม่ชีแบบนั้น ไม่มีทางซะล่ะ เถียงหัวชนฝาเลยเหอะ

"แล้วมึงไปลวนลามน้องเขาทำไม?"

"กูไม่ได้ลวนลาม แต่เด็กนั่นเป็นของกู ไอ้เด็กที่แข่งกับกูเอาเธอมาเป็นเดิมพัน กูชนะ กูก็ต้องได้เดิมพัน ก็เท่านั้น"

ผมตอบปัดๆ แล้วหันหน้ามองออกไปนอกรถ

"เยสสสสสสส เห-ี้ยตี๋! พรากผู้เยาว์เลยนะมึง ยิ่งน้องเขาไม่เต็มใจแบบนี้คุกลอยมาอยู่ตรงหน้าเห็นๆ"

ไอ้เวย์พูดเหมือนจะเตือนสติผม แต่ผมไม่สนใจ ผมรู้แค่ว่าอะไรที่ควรจะเป็นของผม ผมต้องได้

"กูไม่สน มึงหาทางติดต่อไอ้เด็กที่ชื่อบอมให้กูที บอกมันด้วยว่าพรุ่งนี้ก่อนอู่ปิดกูต้องเห็นเดิมพันของกูที่หน้าอู่ ไม่อย่างนั้นก็บอกให้มันหลบมือหลบตีนกูดีๆละกัน"

ผมพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม ไอ้เวย์ไม่พูดตอบรับหรือปฏิเสธออกมา แต่ผมก็รู้ว่ามันจะทำตามที่ผมบอก

Tee End.

.............................

Teerak Talk.

"เฉิ่ม เย็นนี้มึงว่างไหม ไปธุระเป็นเพื่อนกูกับบอมหน่อยสิ"

อยู่ๆแนนก็พูดขึ้นมา ระหว่างทางเดินตอนเปลี่ยนคาบเรียน

"ว่าง ไปไหนอ่ะ?"

ฉันรับปากมันไป และถามมันกลับถึงสถานที่ที่มันสองคนจะไปทำธุระที่ว่า

"ไม่ต้องรู้หรอก แค่มึงไปด้วยก็พอ"

คราวนี้ไอ้บอมเป็นคนตอบแทน และฉันก็ไม่ได้ติดใจอะไร

จนถึงเวลาเลิกเรียน ไอ้บอมกับแนนก็เดินมาเร่งฉันที่โต๊ะเรียนด้วยท่าทางรีบร้อน

"เสร็จรึยัง เร็วๆกูรีบ"

ไอ้บอมพูดอย่างร้อนใจ ส่วนฉันเห็นว่ามันรีบก็เลยรีบเก็บของและเดินตามมันสองคนไปที่ป้ายรถเมล์  จากนั้นมันก็พาฉันมายังซอยๆหนึ่งที่ต้องเดินเท้าเข้าไปอีก

ระหว่างทางไอ้บอมมีท่าทางแปลกๆ มันคอยหันมองเหลียวหลังอยู่ตลอดเวลา แต่ฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะคิดว่ามันก็แค่ให้มาเป็นเพื่อนเท่านั้น

จนกระทั่งมันพาฉันมาหยุดอยู่ที่หน้าอู่ซ่อมรถแห่งหนึ่ง เท้าสองข้างที่กำลังก้าวเดินชะงักทันทีเมื่อเริ่มรู้สึกคุ้นหูคุ้นตากับอู่แห่งนี้ แต่ก็ยังไม่แน่ใจเพราะเมื่อคืนมันมืดมาก

"ตามมาสิอีเฉิ่ม!"

เสียงของไอ้บอมดังขึ้นเมื่อมันหันมาเห็นว่าฉันไม่ยอมก้าวตามมันเข้าไปในอู่

"มึงเข้าไปทำธุระเถอะ กูรออยู่ข้างนอกดีกว่า"

ฉันบอกมัน ถึงจะไม่แน่ใจว่าจะใช่ที่นี่ไหม แต่ฉันก็ไม่ไว้วางใจอยู่ดี ภาพเมื่อคืนตอนที่ฉันถูกพี่คนนั้นลวนลามฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง ยิ่งเป็นตอนที่ฉันเตะน้องชายพี่มันด้วยแล้ว ฉันก็ยิ่งหวาดกลัวเป็นสองเท่า

"มึงอย่าลีลาอีเฉิ่ม ตามกูมานี่"

อีแนนพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินมากระชากแขนเราให้เดินตามมันเข้าไป

และพอเข้ามาภายในอู่ฉันก็ได้รู้ว่ามันคือที่เดียวกันกับเมื่อคืนแน่นอน

นี่อย่าบอกนะว่าอีแนนกับไอ้บอมรวมหัวกันหลอกฉันมาให้พี่คนนั้นฆ่า! นี่มันเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดชัดๆ

ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลังแล้วมันทะลุถึงหัวใจ...(แม่อ๊อฟ ปองศักดิ์ก็มา)

ภายในอู่เงียบไร้ผู้คนเหมือนเมื่อคืน ฉันเตรียมจะหมุนตัวกลับ แต่ไอ้บอมก็เดินมาจับแขนฉันไว้อีกข้าง เท่ากับตอนนี้เหมือนตัวฉันกำลังโดนหิ้วปีกด้วยมือของอีคู่รักมหาภัยสองคนนี่!

"มาแล้วเหรอ?"

เสียงทุ้มต่ำดังกังวาลไปทั่วทั้งอู่ ฉันพยายามมองหาว่าเสียงนั้นมาจากที่ใด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปเห็นพี่คนเมื่อคืนยืนเกาะราวเหล็กอยู่บนชั้นสองของอู่ สายตาคมของพี่เขาจ้องเขม็งมาที่ฉันนิ่งนาน พาลให้รู้สึกร้อนๆหนาวเหมือนจะเป็นไข้

งื้อออออ...อย่ามองตาได้ไหม ถ้าเธอไม่เเคร์ (บัวชมพู ฟร์อด ใครเกิดทันมั่ง)

จากนั้นร่างสูงที่สวมเพียงกางเกงยีนส์ตัวเดียวติดกาย ท่อนบนของพี่เขาเปลือยเปล่าอวดซิคแพคเป็นลอนกับรอยสักลวดลายสวนงามก็ก้าวลงมาจากชั้นสองของอู่และเดินตรงมาที่พวกฉัน

หมับ!

"มานี่..."

"อ๊ะ!"

พอลงมาถึงมือหนาก็กระชากร่างกายของฉันเข้าไปในวงแขนของเขาทันที

"มึงสองคนกลับไปได้แล้ว ที่เหลือกูจัดการเอง"

เขาสั่งเสียงเรียบและฉุดกระชากฉันขึ้นบันไดไปชั้นสองทันที

"รีบออกไปสิ กูจะปิดอู่"

เสียงห้วนห้าวดังขึ้นอีก ทำให้ไอ้บอมกับอีแนนรีบลนลานออกจากอู่ไป ส่วนฉันก็พยายามแกะมือที่เหนียวแน่นเหมือนคีมเหล็กของพี่เขาออกแต่มันไม่เป็นผล

จากนั้นพี่เขาก็ดึงเราให้เดินตามไปอีกทางหนึ่งที่มีแผงสวิทย์ไฟเรียงรายอยู่เต็มไปหมด มือหนาเลื่อนไปโยกคัตร์เอาค์ขึ้น ทันใดนั้นประตูยืดที่เปิดอ้าอยู่ก็ค่อยๆไหลเลื่อนลงมาปิดสนิทด้วยระบบไฟฟ้า ปิดกั้นฉันกับเขาไว้จากโลกภายนอก และปล่อยให้ฉันอยู่กับผู้ชายคนนี้แค่เพียงลำพัง!

Teerak End.

***********************