6 สำราญ

อรจิราขับรถไปข้างหน้าด้วยความเสียใจ เธอร้องไห้จนน้ำตาไหลอาบแก้ม เมื่อรู้ว่าผัวไปอยู่กับผู้หญิงจนมารับลูกกลับบ้านไม่ทัน

การกระทำอย่างนี้บ่งบอกว่าเขารักตัวเองมากกว่าลูกที่อุ้มชู ผู้ชายอย่างนี้เธอกับลูกจะฝากชีวิตไว้ได้อย่างไร ถ้าเธอเป็นคนแข็ง ชีวิตคู่คงจบไปนานแล้ว

“แม่จ๋าน้องแก้มหอมอยากกินไก่ทอด”

อรจิราสลัดความเศร้าออกไปจากความรู้สึก ยกมือเช็ดคราบน้ำตาเพราะกลัวลูกจะรู้ว่าเธอเศร้า

“กินไก่ทอดที่ไหนดีคะ”

“ร้านหน้าหมู่บ้านค่ะ น่องเล็ก กรอบๆ หอมๆ”

“แม่ทอดไก่ให้กินดีกว่านะ มีไก่สดเหลือ แป้งก็มี รับรองอร่อยเหมือนที่ร้านหน้าหมู่บ้าน นะคะ”

“ค่ะ คุณแม่ร้องไห้นี่”

เด็กหญิงวัยน่ารักเห็นน้ำตาอรจิราไหลจึงถามด้วยความแปลกใจ และยกมือน้อยๆ เช็ดน้ำตาให้ อรจิราร้องไห้หนักกว่าเดิม

“โอ๋ๆ แม่จ๋าอย่าร้องไห้”

อรจิราจูบฝ่ามืออูมน้อยๆ ด้วยความรักสุดหัวใจ ถ้าไม่มีลูกสาวคนนี้เป็นที่ยึดเหนี่ยวใจ เธอคงเลิกกับยิ่งใหญ่ไปตั้งนานแล้ว

เธอจะไม่ทนให้เขามองเป็นควาย สวมเขาให้ครั้งแล้วครั้งเล่า คนมีนิสัยอย่างไรยากที่จะหยุด นอกจากหมดสภาพถึงซ่าไม่ได้

ทุกวันนี้เขามีเงิน หน้าตาดี สุขภาพแข็งแรงจึงแสวงหาผู้หญิงมาบำเรอสวาทได้ตามอำเภอใจ เธอรอให้จิตใจแข็งแรงกว่านี้ กล้าพอที่จะเลี้ยงลูกตามลำพัง เมื่อนั้นเธอจะไม่ทนอยู่ในสภาพหวานอมขมกลืนอีกต่อไป

อรจิราสวมแว่นตาดำก้าวลงจากรถเพราะจะซื้อเครื่องปรุงสำหรับทำไก่ทอดให้ลูกสาวตัวน้อย

โดยไม่เห็นสาวสวยหุ่นดี แต่งตัวเหมือนพริตตี้ในงานแสดงสินค้า เธอคนนั้นนั่งอยู่ในรถกับเพื่อนที่สวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น

“นังบัว นั่นยายอร เมียพี่ยิ่งใหญ่นี่”

“ไหนวะ นังไอ”

“นั่นไง ผู้หญิงชุดดำ สวมแว่นกันแดดใหญ่ๆ เหมือนมนุษย์ป้าน่ะ คนอะไรแต่งตัวเช้ย เชย เพราะอย่างนี้ไง ผัวถึงเบื่อ แวะเวียนมากินน้องสาวฉันบ่อยๆ”

ไอริณเน็ตไอดอลชื่อดังบุ้ยใบ้ให้บัวเพื่อนสาวสุดซ่าดูอรจิราที่เข้าไปในร้านสะดวกซื้อ

“สวย หุ่นดี ผิวขาว”

“นี่ นังบัว อย่าชมยัยป้าหน้าเหี่ยวให้ฉันได้ยินอีก ไม่อย่างนั้นฉันตบแกปากฉีกจริงๆ ด้วย”

“อ้าว นังไอ ทำไมถึงดุยังกับหมาบ้าเดือนห้านักละ”

“เออ ฉันไม่ชอบให้ใครมาชมนังป้านี่ เห็นแล้วหมั่นไว้ ทำเป็นเดินเชิดๆ เริดๆ เห็นแล้วอยากจะแย่งผัวมันให้มาอยู่กับฉันจัง”

“แย่งเลย หน้าจืดๆ ชืดๆ อย่างนี้คงไม่มีพิษสงอะไรหรอก อย่างดีก็เกาะขาผัวแล้วร้องไห้ อ้อนวอนให้เขาอยู่บ้าน”

บัวร้ายพอๆ กับไอริณ ยุยงให้แย่งผัวชาวบ้านมาเป็นของตัวเอง โดยไม่กลัวต่อบาปกรรมที่จะตามมา

“แย่งแน่ ไม่มีผัวมาด้วยอย่างนี้แสดงว่าพี่ยิ่งใหญ่อยู่คนเดียว ฉันจะโทร. ไปหาเขา รับรองว่าจะได้แน่นอน”

“ดีมาก โทร. เลยเพื่อน เผื่อว่าฉันจะได้กินบ้าง”

“กินอะไรยายบัว”

“ก็กินเหล้าไง อาหารอร่อยๆ นะ”

บัวเป็นประเภทอดอยากปากแห้งเพราะไม่เคยมีความจริงใจกับผู้ชายคนไหน มีแต่ผลาญเพียงอย่างเดียว

“พี่ยิ่งใหญ่อยู่ที่ไหนคะ ไอคิดถึงมาก”

ไอริณโทรศัพท์ไปหายิ่งใหญ่เผื่อว่าเขาจะว่าง และเป็นความจริง เพราะเวลานั้นยิ่งใหญ่อารมณ์เสียเรื่องอรจิราจึงต้องการที่จะหาใครสักคนมาคุยแก้เหงา

“กำลังรอเพื่อนจะคุยเรื่องงาน แต่เพื่อนยังไม่มา”

“ถ้าอย่างนั้นให้ไอไปหานะคะ มีเพื่อนไอไปด้วยคนนึง พอดีเลยจะได้ครบคู่”

ไอริณจัดการที่จะหาคู่ให้กับบัวเพราะคิดว่าเพื่อนของยิ่งใหญ่จะต้องมีฐานะทัดเทียมกัน นั่นก็หมายความว่าร่ำรวยเหลือล้น

“ได้สิ เพื่อนพี่คนง่ายๆ อยู่แล้ว”

“เพื่อนพี่มีเมียหรือยัง”

“เมื่อก่อนยังไม่มี แต่ตอนนี้ไม่รู้เหมือนกัน บางทีอาจจะมีแล้วก็ได้อายุสามสิบกว่าแล้วนี่ แต่เพื่อนไอจะแคร์ทำไมในเมื่อคบผู้ชาย ไม่ได้คบเมียเขานี่”

ยิ่งใหญ่เปิดทางให้อย่างนี้ไอริณยิ้มอย่างมีความสุข หันมายักคิ้วให้บัว บอกให้รู้ว่าทางสว่าง พร้อมที่จะลุยไปข้างหน้า

“ขอบคุณค่ะ ถ้าอย่างนั้นไอกับเพื่อนจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

หญิงสาวเร่งความเร็วของรถพุ่งออกไป คนที่อยู่บริเวณนั้นมองตามและสบถด้วยความไม่พอใจ