ขอเป็นแม่ของลูกคุณได้ไหม

ตอนที่ 1

อลเวง....

ไข่มุกสาวน้อยเด็กกำพร้าเติบโตมาอย่างที่ไม่เคยรู้ว่าพ่อแม่แท้จริงของเธอคือใคร เธอนั่งกอดตัวเองตัวสั่นเมื่อภายนอกกำลังมีสงครามครอบครัวเกิดขึ้นระหว่างชญาดาเจ้านายของเธอและ สามี

เจ้าของเสียงทะเลาะแต่งงานกันมาได้หลายเดือนแต่ทั้งคู่ต่างก็ไม่เคยมีความสุข ชญาดาเธอแต่งงานเพียงเพื่อต้องการให้ครอบครัวของเธอได้มีหน้ามีตามากขึ้นทั้งที่ความจริงเธอไม่เคยรักในตัวภีมเดชแต่ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะไม่รักในตัวสามีแต่ตรงข้าม ภีมเดชกับรักในตัวเจ้าสาวของเขามากขึ้นทุกวัน

“ดูเหมือนว่าเราจะคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วนะคะคุณภีม ก่อนแต่งงานฉันได้บอกข้อตกลงระหว่างเราแล้วและตอนนี้ฉันต้องการมีลูก ลูกที่ไม่ได้เกิดจากการที่เรานอนด้วยกันถ้าคุณทำให้ฉันไม่ได้บางครั้งฉันคงต้องทบทวนใหม่ว่าครอบครัวของเราควรจะมีอยู่ต่อไปไหมเพราะคุณก็รู้ว่าความจริงแล้วฉันไม่เคยรักคุณและคุณเองนั่นแหละที่เป็นคนยอมรับเองที่จะแต่งงานกับฉัน”

หญิงสาวหน้าตาดีรูปร่างของเธอไม่แพ้นางแบบคนใดพ่นคำพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนที่เจ้าตัวจะปิดประตูรถและขับออกไปจากคฤหาสน์หลังใหญ่ทันที

“คุณภีมกินข้าวก่อนไหมคะ คุณดาเธอคงแค่กำลังโมโห เดี๋ยวก็คงกลับมาอย่าถือสาเธอเลยนะคะ”

ไข่มุกเดินออกมาจากห้องนอนชั้นล่างที่อยู่หลังบ้านตามแบบอย่างที่บ้านคนรวยมักสร้างห้องไว้ข้างนอกสำหรับสาวรับใช้ถึงแม้ว่าตัวเธอเองจะไม่ได้ถูกเลี้ยงดูมาแบบนั้นแต่ด้วยสถานภาพเธอรู้ตัวดีว่าเธอเป็นเพียงแค่เด็กน้อยที่แม่ของชญาดาเก็บมาเลี้ยงเพราะหวังที่จะให้เธอเป็นคนที่คอยดูแลลูกสาวเมื่อชญาดาแต่งงานและย้ายเข้ามาอยู่บ้านของภีมเดชเธอจึงถูกส่งตัวให้ตามมาด้วยเพื่อที่จะคอยรองมือรองเท้าเจ้านายแสนสวยผู้ที่ไม่เคยทำอะไรเป็นได้ด้วยตนเอง

“มันไม่ใช่เรื่องอะไรที่เธอจะต้องมาออกความคิดเห็นและอย่าบอกนะว่าแอบฟังมาตลอดว่าฉันกับเจ้านายของเธอทะเลาะอะไรกัน”

ชายหนุ่มผู้กำลังโมโหเป็นฟืนเป็นไฟหน้าแดงกล่ำสองมือนั่งกุมกันแน่นหันมามองสบตาสาวน้อยตรงหน้าเพื่อหาที่ระบายความโกรธที่เขาไม่สามารถทำกับภรรยาของเขาได้

“ไม่ค่ะฉันไม่ได้แอบฟัง...แต่เสียงของคุณทั้งคู่มันดังเข้าไปถึงห้องข้างหลังบ้าน”

“เธอมันก็พูดเก่งไม่ต่างจากเจ้านายของเธอเลยนะบ้านหลังนี้ตกลงมีฉันคนเดียวใช่ไหมที่เป็นไอ้โง่ รักคนที่เขาไม่เคยคิดจะรักเรา ใช่! ฉันรู้ว่าดาไม่เคยรักฉัน...แต่ก็ได้แต่หวังว่าสักวันเขาจะหันมามองฉันบ้างแต่สุดท้ายมันก็คงไม่มีทาง”