[3/1]

[3/1]

หลังจากที่เดินลงไปหยิบเอกสารมาแล้ว เลขาฯ สาวอย่างญารินก็รีบหอบแฟ้มต่างๆ ขึ้นมายังห้องเดิมของชั้นบนสุด

“อ่ะนี่! คุณรีบอ่านรีบเซ็นซะ ฉันจะได้รีบกลับซักที”

“รีบนักทำไมไม่มาให้เซ็นตั้งแต่เมื่อวานเลยล่ะ”

“อย่ามากวนประสาทนะคุณ”

หญิงสาวยื่นแฟ้มเอกสารให้เจ้านายหนุ่มพร้อมปากกา ทว่ายังไม่เซ็นก็โดนยั่วโมโหขึ้นมาเสียดื้อๆ จะมีสักครั้งไหมที่เธอและเขาจะพูดจากันอย่างเป็นมิตร

“คุณไม่คิดจะอ่านมันซักหน่อยหรอ? พรุ่งนี้คุณเองก็ต้องตอบคำถามทุกคนในห้องประชุมด้วยนะ”

เจ้านายหนุ่มลงมือเซ็นทุกฉบับตามที่มีรอยปากกาสีจางมาร์คเอาไว้ อย่างไม่ทันได้อ่านรายละเอียดงานเลยแม้แต่น้อย

จนทำให้ญารินอดคิดไม่ได้ว่าหากเป็นเอกสารอย่างอื่นที่จะนำความเดือดร้อนมาให้เขา แล้วดันมาเซ็นรับสุ่มสี่สุ่มห้าโดยไม่อ่านให้ไตร่ตรองแบบนี้ ก็คงจะวุ่นวายน่าดู

“พรุ่งนี้ฉันไม่เข้า เธอก็ทำหน้าที่แทนฉันก็แล้วกัน”

“เดี๋ยวนะ! ได้ไงอ่ะคุณ? ยังไงก็ไม่ได้”

“ได้ไม่ได้เดี๋ยวก็รู้” ณัฐกานต์ไหวไหล่เล็กน้อยใส่คนตรงหน้า

พรุ่งนี้มีนัดแข่งสำคัญที่สนามแข่งรถเขาจะพลาดได้อย่างไร ถึงจะแข่งตอนบ่ายอย่างไรเสียเขาก็ต้องเตรียมรถให้พร้อมก่อนลงสนาม

“ถ้าเกิดคุณไม่เข้าประชุมพรุ่งนี้นะ ฉันจะมาเผาที่นี่ซะ!!”

ร่างเพรียวบางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงจ้องหน้าเอาเรื่องเจ้านายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว

มีอย่างที่ไหนต้องให้ลูกน้องเข้าไปนั่งอธิบายงานในที่ประชุมแทน นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเจ้านาย เธอคงด่าให้ยับไปกว่านี้แล้ว

“พูดเป็นเล่น ไป... กลับได้แล้ว ฉันเหม็นขี้หน้าเธอจะตายห่าอยู่แล้ว”

“ฉันก็ไม่อยากอยู่มากหรอกค่ะ ดูสินี่ห้องหรือแหล่งมั่วสุมกามของคุณกันแน่ อี๋!! ที่พื้นยังมีซากถุงยางอีก แหวะ!”

ญารินมองไปรอบๆ ห้องขนาดกว้างแล้วก็ดูจะน่าอยู่หรอกนะ ทั้งเฟอร์เจอร์ราคาแพงทั้งสไตล์การตกแต่งหรูหรา ทว่าลองก้มมองบริเวณห้องรับแขกที่เธออยู่

ตอนนี้มีทั้งเศษถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วถูกทิ้งซากอยู่ที่พื้น และยังมีอุปกรณ์เสริมความเร่าร้อนตัณหาหน้าตาประหลาดๆ อีก 2-3 อย่างที่วางเอาไว้บนโต๊ะ บ่งบอกได้ถึงรสนิยมทางเพศของเจ้านายคนนี้จนหญิงสาวรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

“ทำไม? ก็มันห้องของฉันแล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์เจ้านายแบบนี้ เหอะ! หรืออยากลองก็บอกมาตรงๆ เลย เอาไหม...? ฉันจัดให้เธอได้นะ ถึงฉันจะไม่ชอบขี้หน้าเธอเท่าไหร่แต่ก็พอหลับตาลูบๆ คำๆ ได้อยู่แหละ”

“นี่คุณ! อย่ามาพูดจาดูถูกฉัน แล้วก็อย่ามาคิดอะไรบ้าๆ แบบนี้ด้วย”

“ไม่ได้บ้า แต่นี่เอาจริง” มือหนาเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขแล้วตอนนี้ ณัฐกานต์มองต่ำลงไปที่กระโปรงทรงเอสั้นเสมอเข่า

ตอนนี้ยิ่งนั่งลงกระโปรงก็ยิ่งถกขึ้นสูงกว่าเดิมเผยให้เห็นขาขาวเนียนสวย จนมือหนาต้องลูบวนเวียนอยู่แบบนั้น

ถ้าตัดเรื่องไม่ชอบนิสัยของเลขาฯ คนนี้ไป เขายอมรับเลยว่ารูปร่างหน้าตาของเธอก็ไม่ได้แย่แถมยังทำให้เขาชอบมองจุดสำคัญๆ ของเธออยู่บ่อยครั้ง

"ฉันจะกลับแล้ว"

ญารินเริ่มขนลุกไปทั้งตัวจนต้องผลักมือหนาออกจากขาอ่อนของตัวเอง และเธอรู้ตัวแล้วว่าไม่ควรเข้าใกล้หรืออยู่กันสองต่อสองแบบนี้กับคนอย่างเขา

"หึ! ฉันก็แค่ล้อเล่นหน่า อย่างเธอน่ะฉันเอาไม่ลงหรอก"

"งั้นก็ออกไปจากตัวฉันได้แล้วค่ะท่านรองฯ"

เธอรู้ว่าณัฐกานต์เป็นคนที่กวนประสาทคนหนึ่งเลย แต่เพิ่งจะรู้อีกอย่างก็วันนี้ว่าชายหนุ่มอันตรายแค่ไหนหากอยู่ใกล้

แล้วแบบนี้อีก 4 เดือนข้างหน้าจนกว่าพี่สาวของเธอจะกลับมาทำงานได้ตามปกติ เธอจะหลุดรอดไปจากมือเขาได้หรือไม่

"แต่เอ๊ะ! ถ้าเธอร้อนเงินเมื่อไหร่ก็บอกฉันได้นะ สรุปแล้วพี่ชายฉันจ้างเธอเท่าไหร่? ฉันให้เธอมากกว่านั้นเลย ถ้าเธอลาออกจากบริษัท บอกตรงๆ นะว่าฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉัน โดยเฉพาะผู้หญิงแบบเธอน่ะ หึ!"

"นี่คุณ! ฉันแค่ทำตามหน้าที่ของฉัน ส่วนคุณก็ทำหน้าที่ของคุณให้ดี แค่นี้มันไม่เห็นยากอะไรเลย แค่ 2 เดือน ที่มาทำงานกับคุณเนี้ย ฉันก็เจอแต่เรื่องวุ่นๆ กับคุณมากเกินไปแล้วนะ ฉันเหนื่อย!"

เธอรู้ว่าตัวเองผิดพลาดครั้งใหญ่มากที่ตอบตกลงกับเงื่อนไขพี่ชายของเขาไป แถมยังรับเงินมาจ่ายค่าเทอมให้สาวของเธอแล้วด้วย

ส่วนที่เหลือเธอก็ยังเก็บไว้ก่อน แต่ถ้าวันๆ เจอแต่เรื่องที่ปวดหัวอยู่แบบนี้ต่อไปใครจะรับมือไหว

"เหนื่อยก็ลาออกแค่นั้น ดีซะอีก"

"ไม่!"

ถ้าลาออกเธอจะเอาเงินที่ไหนจุนเจือครอบครัว ที่อดทนอดกลั้นอยู่แบบนี้ก็เพื่อครอบครัวของเธอทั้งนั้น ชีวิตคนจนมันไม่ได้มีตัวเลือกที่ดีมากนักหรอกนะ

"ออกไปได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้" ร่างสูงเหยีดกายยืนขึ้นเต็มความสูง หลังจากที่คร่อมร่างเพรียวมานานซักพัก

แผงอกหนาที่ถูกปกคลุมไปด้วยไรขนมันปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทำให้เขาเซ็กซี่เพียงใด ซิกแพ็คด้านล่างตรงนั้นอีกที่เป็นรอนน่าจับ บวกกับรอยสักเท่ๆ อีกหลายจุด จนหญิงสาวแอบเผลอมองด้วยอารมณ์วาบหวิว

"คุณก็บอกมาก่อนสิ ว่าพรุ่งนี้คุณจะเข้าประชุม"

"ถ้าเธอยังไม่หยุดบงการฉันแล้วกลับบ้านไป รับรอง... คืนนี้ฉันกับเธอได้สนุกแน่ เอาไหม?"

"กรี๊ดดด!!! คุณจะแก้ผ้าทำไม?"

"เหอะ! อยากดูก็บอกมาตรงๆ ไม่เห็นต้องเอามือปิดหน้า" ณัฐกานต์รู้ว่าโดนสายตาคู่สวยมองท่อนบนของเขาอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว

มันเป็นเรื่องที่เขาชินมากแล้วด้วยที่ใครๆ ก็เคยชมว่าหุ่นของเขาดูดีราวกับนายแบบ ก็แหงล่ะ... เขาไม่ปฏิเสธ

"ฉันจะกลับแล้ว!"

ปังงง!!

ร่างเพรียวบางรีบเดินหยิบกระเป๋าของตนเองที่วางไว้ แล้วรีบบึ่งออกไปจากห้องของเจ้านายหนุ่มโดยเร็ว

การที่เขายืนแก้ผ้าต่อหน้าจงใจให้เธอดูส่วนสงวนของเขาแบบนี้ช่างไม่อายฟ้าอายดินเสียเลย ต่อให้เธอจะปากเก่งมากแค่ไหนเอาเข้าจริงแล้ว ก็สู้เขาไม่ได้หากจะเล่นกันแบบนี้

"เตี้ยแล้วไง! ...ลืมเอกสาร"

พอเดินออกมาแล้วญารินหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนเองหยิบเพียงแค่กระเป๋าสะพายออกมา แต่ดันลืมหยิบแฟ้มออกมาด้วย

'เอ๊ะ... แต่ช่างเถอะ! ให้เขาเอาเข้าบริษัทเองพรุ่งนี้ก็แล้วกัน หึ! ดีซะอีกจะได้เข้าประชุม'

ทว่าขณะนั้นเองหญิงสาวก็คิดขึ้นมาได้ว่าเป็นเรื่องดีที่จะทำให้อีกคนต้องไปทำงาน เพราะเอกสารสำคัญอยู่ที่เขา ถ้าหากไม่มาก็คงจะไม่ได้

ญารินเดินออกมาจนถึงถนนที่มีป้ายรถเมล์อยู่หน้าคลับ เวลาล่วงเลยมาจนถึง 4 ทุ่มแล้ว รถโดยสารประจำทางก็ยิ่งน้อยลง

หากจะโบกแท็กซี่กลับก็กลัวอันตรายเพราะเธอเองก็เห็นข่าวออกจะบ่อยเรื่องที่ผู้โดยสารหญิงโดนแท็กซี่ฉุดกลางดึก ซึ่งเธอก็ต้องระวังตัวเองเอาไว้ก่อน

ด้วยนิสัยที่เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทำให้นึกถึงสมัยที่เธอยังเป็นเด็กเวลาขึ้นรถไปไหนมาไหนกับผู้เป็นแม่แล้ว

ถ้าหากแม่ของเธอยังอยู่ก็คงจะได้นั่งรถเมล์กลับบ้านด้วยกัน ไม่ปล่อยให้เธอต้องกลับบ้านอยู่คนเดียวแบบนี้ พอนึกถึงช่วงเวลานั้นมันก็ยิ่งตอกย้ำความเศร้าภายในใจของเธอขึ้นมาดื้อๆ

ระหว่างนั่งรอรถประจำทางหญิงสาวแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีมืดในยามค่ำคืนนี้ มีสายฟ้าแลบโฉบไปๆมาๆ ทั่วแผ่นฟ้า

ก้อนที่เมฆที่ลอยต่ำลงมา พร้อมๆ กับลมหนาวเย็นพัดเอาใบไม้ที่อยู่รอบบริเวณนี้ให้ลอยขึ้นสูงปลิวว่อนไปทั่ว

ญารินแอบหวั่นว่าคืนนี้จะกลับบ้านทันก่อนที่ฝนจะเทลงมาหรือไม่ แล้วนี่ก็ดึกมากแล้วเธอแอบลังเลอยู่ว่าจะโบกขึ้นแท็กซี่เลยหรือไม่

ซ่าาาาส์~~~

"เฮ้ย!! ตกมาอะไรตอนนี้เนี้ย" ยังไม่ทัันได้ตัดสินใจอะไร สายฝนก็เทหนักลงมาเสียก่อน

คร่ึ่มม!!

เสียงฟ้าเริ่มคำรามมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ร่างเพรียวบางที่ติดอยู่ตรงป้ายรถประจำทางเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข

บรรยากาศรอบข้างมันเปลี่ยวจนเกินไป มีเพียงแสงไฟด้านหลังที่เป็นคลับของณัฐกานต์เปิดสว่างไสวเด่นสะดุดตาเพียงเท่านั้น

ทันทีที่นึกขึ้นได้ขาเรียวยาวของหญิงสาวก็เริ่มก้าวออกจากตรงจุดนี้ ก่อนจะมุ่งหน้ากลับไปที่ที่ตัวเองเพิ่งจะออกมาได้ไม่นาน

"เอาวะ! กลับเข้าไปอีกก็ได้"