บทที่ 1 แรกพบคนเถื่อน (1)

บทที่ 1

แรกพบคนเถื่อน

เสียงเพลงดังก้องคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งสร้างกลางพื้นที่สามไร่ ภายในห้องโถงคือความบันเทิงที่โรเรนโซ่ ชายวัยหกสิบเศษสร้างขึ้น โดยพาเพื่อนรุ่นเดียวกันมาหลายคน ทั้งดื่ม ทั้งกิน กับแกล้มรสจัดและอาหารราคาแพงได้ทยอยนำขึ้นโต๊ะที่ลากมาตั้งไว้กลางห้อง

โรเรนโซ่จ้างพ่อครัวภัตตาคารระดับห้าดาวมาทำอาหารในครัวที่บ้าน พร้อมจ้างสาวน้อยสาวใหญ่ให้มาร่วมสนุกด้วยกัน

โชติกา ผู้เป็นภรรยาไม่ได้หึงหวง เพราะถือว่าเป็นเรื่องปกติ ขอแค่สามีมีเงินให้เธอใช้มากมายก็พอใจแล้ว

“ฮ่าๆ ” โรเรนโซ่หัวเราะลั่น นั่งหลังพิงพนักโซฟา สองแขนโอบสาววัยสามสิบเศษซึ่งอยู่ในชุดบิกินี่นั่งขนาบข้างคอยส่งไวน์และออดอ้อน “น่ารักกันจริงเชียว” ดึงธนบัตรออกจากกระเป๋าที่เคลือบขอบด้วยทองคำแท้ แล้วโปรยแบงก์พันนับสิบใบ สาวๆ รีบก้มเก็บ

ธนบัตรบางใบร่วงลงพื้น ผู้หญิงเหล่านั้นรีบทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นแทบเท้าเขา ควานหาเงินให้ได้มากที่สุด

โรเรนโซ่มองภาพนั้นอย่างพอใจ พร้อมเสียงหัวเราะกึกก้อง เขาลุกยืนแล้วโปรยเงินอีกปึกหนึ่ง มองเหล่าสตรีในชุดนุ่งน้อยห่มน้อยที่คลานสี่ขาไล่ตามเก็บเงิน แล้วตะโกนบอกเพื่อนๆ ชาวไทยวัยเดียวกัน

“วันนี้สนุกให้เต็มที่นะพวกเรา ดื่ม กิน ได้ตามสบาย และถ้าใครสนใจสาวคนไหนก็ติดต่อกันเอาเองนะ มีห้องว่างอยู่ ใครอยากหาความสำราญกับผู้หญิงก็เชิญเลย หรือจะทำกันตรงนี้ก็ได้ ไม่ว่ากัน ฮ่าๆ ”

เสียงหัวเราะประสานครึกครื้น กิจกรรมกินเหล้าเคล้านารีที่โรเรนโซจัดขึ้นบ่อยครั้ง เขามักให้เหตุผลว่า

‘ทำงานหนักมาทั้งชีวิต จะใช้เงินที่ลำบากหามา เพื่อสร้างความสุขให้ตัวเองก่อนตายนั้นไม่ใช่เรื่องผิดอะไร’

คนที่มาร่วมปาร์ตี้ด้วย ส่วนมากก็เป็นคนในแวดวงธุรกิจเหมือนกัน

“ฉันขอตัวก่อนนะคะคุณ” หญิงสูงวัยชาวไทยได้เอ่ยปากกับสามี หลังจากนั่งนับเงินเป็นปึกๆ ในมือมาพักใหญ่

“ตามสบายเลยคุณ พักผ่อนเยอะๆ นะ” โรเรนโซ่จูบปากเมียเบาๆ

“ค่ะ คุณเองก็อย่าดื่มมากนักนะคะ”

“โอเค ผมเชื่อฟังคุณอยู่แล้ว”

ถึงโรเรนโซ่จะเจ้าชู้ แต่เขาก็เคารพและดูแลภรรยาอย่างดีเสมอ

“ฉันจะไปนอนนับเงินต่อบนเตียง”

“ตามสบายเลยที่รัก”

โชติกาขึ้นชั้นสอง เข้าห้องตัวเอง ก่อนเทกระเป๋าส่งผลให้ธนบัตรสีเทาหล่นลงมากองกระจัดกระจาย

สิ่งที่เธอรักที่สุดก็คือเงินกับลูกชาย ไม่รู้เมื่อไหร่ลูเซียโน่จะมีหลานให้เธออุ้มเสียที แต่เธอคงจะหวังสูงมากไปหน่อยกระมัง อย่าว่าแต่จะได้เห็นหลานเลย ลูเซียโน่ไม่เคยพาผู้หญิงที่ไหนเข้าบ้านมาแนะนำให้เธอรู้จักเลยสักคน

ทั้งๆ ที่มีสายเลือดเดียวกันกับโรเรนโซ่ผู้เป็นบิดา แต่ทว่านิสัยกลับแตกต่างกันลิบ

ฝ่ายเจ้าของงานสังสรรค์นั้นกำลังคึกคักเต็มที่ เขานั่งไขว่ห้างบนโซฟา มีสาวๆ เอาหน้าอกมาบดเบียดออเซาะไม่ห่าง

“จะว่าไปแล้วไม่เห็นลูกชายคุณมาร่วมสนุกด้วยกันสักครั้งเลยนะ” เพื่อนวัยดึกที่กำลังแทะน่องไก่โดยมีสาวคอยเอากระดาษทิชชู่เช็ดปากให้ ได้เอ่ยขึ้น

“ฮ่าๆ เจ้าลูซน่ะเรอะ มันทำงานหนัก คงต้องการพักผ่อน”

“ทำงานมากไป เดี๋ยวก็เครียดไมเกรนขึ้นหรอก ชวนมาร่วมวงกับพวกเราสิ สาวๆ ก็มีแต่แจ่มๆ ทั้งนั้น” คนที่แทะน่องไก่อยู่ ยังไม่วายพูดเรื่องเดิม

“ได้ยินมาว่าลูกชายคุณโรเรนโซ่...หล่อมากกกก” สาวไทยคนหนึ่งเอ่ยขึ้น มือกุมบริเวณอกซ้าย “ฉันก็อยากเห็นเขาตัวจริงจัง หนุ่มลูกครึ่งอิตาลี – ไทย หน้าตาคงจะออกคมเข้มคล้ายแขกขาว รูปร่างสันทัดไม่ใหญ่นักสินะ นั่นน่ะสเป็คฉันเลยค่ะ”

“ถ้าอยากเจอก็ไปหาสิลูกพรุน” โรเรนโซ่เอ่ยอย่างใจดี “ห้องนอนของมันอยู่ชั้นสองติดกับบันไดเลย ถ้าเธอพามันมาร่วมวงด้วยได้ ฉันให้ 2 แสนเลยเอ้า”

“ว้าว ! ” ลูกพรุนตาโต ดื่มเบียร์รวดเดียวหมดแก้ว วางแก้วบนโต๊ะพร้อมยืดกายเต็มความสูง เสยผมไปด้านหลังด้วยลุคที่คิดว่าเซ็กซี่สุด

สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เธอคือดาวโรงเรียน

และตอนนี้เธอก็เป็นนางแบบนู๊ดที่ฮอตสุด ไม่มีผู้ชายคนไหนต้านทานเสน่ห์ของเธอได้หรอก

‘เงินมา ผ้าหลุด’ นิยามนี้ยังใช้กับเธอได้เสมอ

“ตกลงค่ะ แค่ห้านาทีเท่านั้น” เธอแบมือพร้อมขยิบตา “ฉันจะพาลูเซียโน่ลงมาให้ได้เลย”

จากนั้นเธอก็ยักย้ายส่ายสะโพกขึ้นบันไดไปท่ามกลางสายตาของหนุ่ม ( แก่ )

“ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรกที่ลูซลูกชายคุณยอมลงมาร่วมสนุกกับพวกเรา” ใครคนหนึ่งได้เอ่ยขึ้น

“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ” โรเรนโซ่กระดกแก้วจิบไวน์

“ก็เพราะคนที่ขึ้นไปชวนเป็นถึงน้องลูกพรุนที่เซ็กซี่ที่สุดน่ะสิ ผู้ชายน่ะ...ร้อยทั้งร้อยต้องหวั่นไหว”

โรเรนโซ่กระตุกยิ้มที่มุมปาก พูดว่า “มันอาจจะไม่ง่ายอย่างนั้นก็ได้ อย่าลืมสิว่าผมเป็นนักธุรกิจ ไม่มีทางวางเดิมพันด้วยเงินถึงสองแสนกับเรื่องที่ไม่มั่นใจหรอก ! ”