ตอนที่ 2 อยู่ๆ ก็โดนทิ้ง (1)

2

อยู่ๆ ก็โดนทิ้ง

ทั้งสี่คนใช้เวลาในการแต่งตัวและเดินทางไม่นานก็มาถึงโรงหนังภายในห้างดัง ทั้งหมดตกลงจะดูหนังรักเรื่องหนึ่งที่มีรอบฉายสิบเอ็ดโมงครึ่งตามความต้องการของสาวๆ

และรอไม่นานก็ถึงรอบฉายทั้งสี่คนต่างทยอยเข้าไปนั่งตามหมายเลขที่นั่งของตัวเอง โดยนั่งข้างคู่ใครคู่มัน แต่ถึงอย่างนั้นหลายเลขที่นั่งก็ทำให้เมธาวินนั่งติดกับนรีนุช

นั่นทำให้ตลอดเวลาของการดูหนังร่วมสองชั่วโมงทั้งสองแทบจะดูหนังไม่รู้เรื่องเพราะมัวแต่เขี่ยกันไปเขี่ยกันมา จนกระทั่งหนังจบ และออกจากโรงหนังไปที่ศูนย์อาหาร

“คุณไปสั่งอาหารก่อนนะเดี๋ยวฉันขอไปห้องน้ำแป๊บหนึ่ง” นรีนุชบอกแฟนหนุ่มก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปห้องน้ำ

เมธาวินมองตามเล็กน้อยก่อนจะหันมาบอกแฟนสาวของตัวเองบ้าง “ผมก็ขอไปห้องน้ำแป๊บนะ ปวดท้องกินข้าวไม่อร่อย”

“ให้สั่งให้ไหม” ชยานีถามแฟนหนุ่มโดยไม่ได้สงสัยอะไร

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมกลับมาสั่งเองก็ได้ ยังไม่ได้เดินดูเลยว่ามีอะไรน่ากินบ้าง ไปนะ” ว่าแล้วเมธาวินก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามนรีนุชไปอย่างเร่งรีบ

“รอด้วยสิครับ”

โดยไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเสียงใคร นรีนุชที่ยืนอยู่ตรงทางแยกระหว่างทางเข้าห้องน้ำชายและห้องน้ำหญิงก็หยุดเดินแล้วหันมายิ้ม

“เข้าคนละห้องจะให้รอทำไมคะ” หญิงสาวถามเสียงกลั้วหัวเราะ พร้อมกับเดินถอยหลังไปพิงผนังหน้าห้องน้ำชายเมื่อเมธาวินเดินต้อน และใช้แขนข้างหนึ่งค้ำผนังกักตัวเธอเอาไว้

“ก็ผมอยากคุยกับคุณตามลำพังนี่ครับ” ชายหนุ่มตอบพลางใช้มืออีกข้างไล้ใบหน้าสวยที่ถูกแต่งแต้มเครื่องสำอาง โดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรนอกจากยิ้ม

“ก็คุยกันอยู่แทบทุกวันนี่คะ”

“มันไม่เหมือนกันนี่ ผมอยากคุยแบบใกล้ชิด” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ก้มลงใช้ปลายจมูกปัดผ่านแก้มนวลของอีกฝ่าย

“บ้า คุณทำอะไรก็ไม่รู้คนเยอะแยะ พอแล้ว รีบไปเข้าห้องน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวทีปต์กับคุณกิ๊บจะรอนาน” นรีนุชบอกพลางผลักอกกว้างอย่างไม่จริงจังนัก

“ผมยังไม่รู้สึกพอเลย” พูดพลางชะเง้อคอมองเข้าไปภายในห้องน้ำชาย และรอบๆตัว เมื่อเห็นว่าไม่มีคน ชายหนุ่มจึงตัดสินใจลากนรีนุชเข้าไปข้างในทันที

“ว๊าย!” นรีนุชอุทานเสียงหลงทำหน้าตาตื่น แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร เดินตามแรงผลักของเมธาวินที่ดันเธอเข้าห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดไปอย่างไม่มีปากมีเสียง

“นี่คุณจะทำอะไร นี่มันห้องน้ำชายนะคะ” นรีนุชกระซิบถาม แต่สิ่งที่ได้รับแทนคำตอบคือรอยยิ้มและจุมพิตอันเร่าร้อนและดูดดื่มจากชายหนุ่ม

“อืม...” นรีนุชครางอย่างเสียวสะท้านเมื่อมือใหญ่เลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นความนุ่มหยุ่นภายใต้เสื้อที่ถูกร่นขึ้น

“ผมทนไม่ไหวแล้ว ถ้าทำได้ผมอยากทำอย่างนี้ตั้งแต่อยู่ในโรงหนังด้วยซ้ำ” เมธาวินบอกเสียงแผ่วขณะจูบไล้ไซร้ซอกคอขาวหอมกรุ่น พร้อมกับปลดเสื้อสายเดี่ยวและบราเซียลงไปกองที่เอวคอด

“น่าดูดอย่างที่คิดไว้เลย” พูดจบก็ก้มลงไปดูดกลืนและเลียวนหน้าอกอวบอิ่มอย่างเมามัน

“ซี๊ดดด...พอเถอะค่ะ นี่ห้องน้ำนะคะ อ๊า...มีคนรอกินข้าวอยู่นะ ซี๊ดดด...” นรีนุชห้ามเสียงกระเส่าใช้มือค้ำผนังห้องน้ำเอาไว้ไม่ให้ตัวเองทรุดลงไปกองกับพื้นเพราะความเสียวกระสัน