ของเล่น

หญิงสาววัยสิบเจ็ดที่พึ่งกลับถึงบ้านในเวลาสี่ทุ่มกว่าๆของวันเนื่องจากพึ่งเลิกกิจกรรมมิดไนท์กีฬาสีของทางโรงเรียนที่จัดขึ้นทั้งที่ตอนแรกเธอบอกผู้เป็นแม่ไว้แล้วว่าอาจจะนอนค้างหอพักของเพื่อน แต่เพราะว่าเธอเบื่อและออกจากงานก่อนเวลาเลิกเธอจึงตัดสินใจกลับบ้าน

“ลิสา” เสียงเข้มที่ดังขึ้นทำให้ร่างบางสะดุ้งด้วยความตกใจหลังจากเดินเข้าบ้านมาด้วยความเงียบ และไม่คิดว่าเวลานี้จะยังมีใครไม่นอน และพอหันไปยังต้นเสียงถึงได้เห็นลูกของเจ้านายที่เดินมาจากรถหรูของเขานั่นเอง

“คุณคชามีอะไรหรือเปล่าคะ” ร่างบางของ ชลิสา หรือ ลิสา ลูกสาวของแม่บ้านหลังนี้เอ่ยถามลูกชายของเจ้านายขึ้น

“ฉันอยากได้ชาร้อนสักแก้ว เอาขึ้นไปให้ฉันที่ห้องด้วย” คชาธาร หรือ คชา เอ่ยสั่งลูกสาวแม่บ้านที่อายุห่างจากเขาห้าปีออกไปก่อนจะเดินเข้าบ้านไปทันที และนั่นก็ทำให้ร่างบางของชลิสาเลือกจะเดินเข้าไปในตัวบ้านไม่ต่างกัน

ร่างบางจัดการต้มน้ำและชงชาร้อนใส่แก้วให้กับผู้เป็นเจ้านายตามที่เขาต้องการก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านหลังใหญ่ทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เข้ามา” เสียงเข้มตะโกนดังออกจากในห้องทำให้ร่างบางเปิดประตูเข้าไปภายในห้องกว้างขวางของลูกชายเจ้านายเพื่อเอาชาไปเสิร์ฟ

แต่เท้าเล็กก็ชะงักนิ่งอย่างไม่ตั้งตัวเมื่อสายตาของเธอปะทะเข้ากับแผงอกแกร่งของคชาที่ตอนนี้สวมเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวสอบไว้ เธอตั้งสติกลับมาก่อนจะก้มหน้าเดินไปยังหัวเตียงและวางชาไว้ที่ชั้นข้างหัวเตียงก่อนจะหมุนตัวเพื่อเดินออกจากห้อง

แต่...

“มะ...มีอะไรคะ” ชลิสาผงะถอยหลังก่อนจะเอ่ยถามออกมาเสียงสั่นเมื่อเธอหันมาเจอเข้ากับแผงอกแกร่งที่มีรอยสักรูปหัวช้างอยู่ท่ามกลางหมอกควันเพียงคืบ

“ไม่คิดว่ายิ่งโตเธอจะยิ่งสวย” ร่างสูงของคชาเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวเข้าหาร่างบางตรงหน้าทันที และนั่นก็ทำให้ชลิสาก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณทันที

ตุบ! แน่นอนว่าจุดที่เธอยืนอยู่ในตอนแรกก็ใกล้เตียงแค่ก้าวเดียว พอเธอถอยหลังมาแบบนี้สุดท้ายเธอก็ล้มลงบนเตียงอย่างง่ายดาย

“เอ่อ ลิสาต้องกลับห้องแล้วค่ะ” ชลิสาพูดพร้อมกับลุกเพื่อจะออกจากห้อง แต่ร่างสูงกลับไม่ปล่อยเธอออกไปง่ายๆ

หมับ ฝ่ามือใหญ่ดันไหล่เล็กทั้งสองข้างของเธอไว้ให้หยุดอยู่ตรงหน้าเขาด้วยเรี่ยวแรงที่มากกว่าอย่างง่ายดาย

“ฉันยังไม่อนุญาตให้เธอไป เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไป”

“คะ...คุณคชาต้องการอะไรเพิ่มคะ” ร่างบางที่พยายามควบคุมเสียงอย่างถึงที่สุด แต่สุดท้ายก็ยังสั่นไม่เลิก เพราะนี่เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เธอได้ใกล้ชิดกับผู้ชายมากขนาดนี้ และยังใกล้ชิดอยู่ในสภาพล่อแหลมสองต่อสองแบบนี้ด้วย มันทำให้ใจดวงน้อยเต้นระรัวอย่างแรง

“ฉันต้องการ...เธอ”

ตุบ! พูดจบคชาก็ผลักชลิสานอนราบลงไปบนเตียงอีกครั้งก่อนจะตามไปคร่อมทับเธอไว้ทันทีเพื่อไม่ให้เธอหนีเขาได้

“คุณคชาจะทำอะไรคะ!” ร่างบางเอ่ยถามด้วยความตื่นกลัวทันที เธอไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย ทำไมเธอรู้สึกกลัวมากขนาดนี้นะ

“เวลาอยู่โรงเรียน เธอไร้เดียงสาแบบนี้ไหม” นิ้วเรียวยาวของคชาไล้ไปตามกรอบหน้าของชลิสาก่อนจะเอ่ยถามเสียงแหบพร่าด้วยความอยากรู้ เพราะว่าหญิงสาวตรงหน้าเขาเวลาอยู่บ้านนั้นเป็นเด็กดีเชื่อแม่และแม่บ้านคนอื่นๆอย่างดี

ท่าทางใสซื่อบริสุทธิ์และไร้เดียงสาไม่เหมือนเด็กอายุสิบเจ็ดสมัยนี้สักนิด และเขาก็อยากรู้ว่าเวลาเธออยู่โรงเรียนเธอจะใสซื่ออย่างที่แสดงออกในบ้านหรือเปล่า เพราะวันนี้เธอก็เล่นกลับบ้านสี่ห้าทุ่ม มันน่าสงสัยไม่น้อย

หมับ ชลิสายกมือขึ้นเพื่อดันคชาออก แต่ฝ่ามือเล็กของเธอสัมผัสกับกล้ามเนื้อแข็งของเขาแล้วทำให้เธอสะดุ้งดึงมือกลับราวกับถูกไฟช๊อตก็ไม่ปาน

“มะ...มันดึกแล้ว ลิสาอยากกลับห้องแล้วค่ะ” ร่างบางของชลิสาเอ่ยขึ้นด้วยความกลัว และไม่กล้าสบตากับคชาแม้แต่นิดเดียว

“ฉันเป็นใคร” แล้วอยู่ๆคชาก็เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า นั่นทำให้ชลิสาไม่เข้าใจกับคำถามนี้ก่อนจะเผลอสบตากับเขา

“.....”

“ฉันเป็นอะไรสำหรับเธอ” เมื่อเห็นสายตาสงสัยของเธอนั่นก็ทำให้คชาเลือกจะขยายความของคำถามเพิ่ม

“เป็นเจ้านายค่ะ” เขาเป็นลูกของเจ้านาย และแน่นอนว่าเขานั้นก็เป็นเจ้านายสำหรับเธอด้วย

“หมายความว่าถ้าฉันใช้หรือสั่งอะไรเธอ เธอก็จะทำให้ฉันใช่ไหม”

“ค่ะ” ด้วยความไม่เข้าใจในความหมายแฝงนั้นทำให้ร่างบางตอบกลับอย่างไม่ได้คิดมากเลยสักนิด และคำตอบของเธอมันก็เข้าทางคชาอย่างที่เขาหวัง

“งั้นตั้งแต่นี้ต่อไป เธอต้องเป็นของเล่นของฉัน”

และตั้งแต่นั้นมาชีวิตคนคนหนึ่งก็ต้องกลายเป็นของเล่นไปอย่างเลี่ยงไม่ได้...