น่าค้นหาดี (NC+) 1/2

เวลาเที่ยงคืนครึ่ง

“จริงเหรอ”

“ใช่ มันน่ะเจ้าชู้เอาไม่เลือกหน้า ไม่เหมือนฉันที่อยากเจอรักแท้แต่ไม่เคยเจอเลยสักครั้ง มีแต่คนเข้ามาหลอก” พูดพลางทำหน้าเศร้าสลดทำเอาไมเนอร์กลอกตามองบนใส่เพื่อนตัวเองไม่ได้ ตั้งแต่นั่งแทบนับคำได้ว่าไมเนอร์พูดไปกี่ครั้ง มีแต่ครูซที่สรรหาเรื่องมาคุยไม่หยุดเหมือนว่าพรุ่งนี้จะไม่ได้พูดอีกแล้ว

“ตอแหล” เขาอดหมั่นไส้ครูซไม่ได้จริง ๆ พูดแต่ละอย่างออกมาเอาแต่ดีเข้าตัวเองโยนเรื่องชั่ว ๆ ให้คนอื่น กล้าพูดออกมาได้ยังไงว่าตัวเองต้องการรักแท้ แล้วอาทิตย์ก่อนใครที่มันแอบไปมีอะไรกับเด็กนักศึกษาในป่าวะ อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ อย่าให้ต้องเผาคืนนะไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดกันเลยทีเดียว

“คุณยังไม่มีแฟนเหรอคะ” ใยไหมแทบไม่อยากเชื่อว่าทั้งสองคนยังโสด เธอถามอายุครูซไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ยังไม่ได้คำตอบที่เธอต้องการ

“ใช่ ฉันโสด โสดสนิทด้วย”

“คุณก็ดูเจ้าชู้เหมือนกันนะ” สายตาและคำพูดครูซมันแสดงออกชัดเจนว่าเขาน่ะคือเสือผู้หญิงดี ๆ นี่เอง

“เธอไม่รู้จักฉันเธอจะรู้ได้ไงว่าฉันเจ้าชู้” คนโดนว่าเถียงกลับ

“นั่นสินะ” ใยไหมไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจมากนัก เธอก็แค่พูดมันออกไปลอย ๆ เท่านั้น

“พูดแล้วทำหน้าแบบนี้หมายความว่าไง ไม่เชื่อฉันเหรอ? ในแก๊งฉันเนี่ยดีสุด ถ้าดีกว่านี้ก็คงเจ้าอาวาสในวัดแล้วล่ะ”

“ก็ยังไม่บอกว่าไม่เชื่อ แค่ไม่พูด”

“สายตาเธอมันฟ้องว่าเธอไม่เชื่อฉัน หน้าฉันมันดูเป็นคนขี้โกหกขนาดนั้นเหรอ”

“ทะเลาะกันไปก่อนนะคะ ฝันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” ฝันดีที่ทนฟังอยู่นานเริ่มรู้สึกอั้นไม่ไหวจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน

“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหมแก”

“ไม่ต้องหรอกอยู่คุยกับพี่เขาเถอะ” ที่เธอเรียกพวกเขาแบบนี้ก็เพราะว่าเธอยังไม่รู้จักอายุของทั้งสองน่ะสิ เลยไม่รู้ว่าจะต้องแทนยังไง ฝันดีหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายแล้วเดินออกจากโต๊ะไปทันที พอนั่งนาน ๆ เจออากาศเย็นหน่อยเธอก็รู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาเลยต้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่ในขณะที่กำลังเดินไป อยู่ ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนมีใครตามหลังมา เท้าเล็กชะลอลงอย่างช้า ๆ ก่อนที่มันจะหยุดนิ่ง ร่างบางค่อย ๆ หันไปมอง ทันทีที่หันไปกลับไม่พบใคร ทำให้เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปในทันที เวลานี้คนเริ่มเยอะทำให้ต้องเบียดเสียดกันระหว่างเดิน ดีที่บริเวณห้องน้ำคนโล่ง

ซ่า~ ซ่า~

หลังจากที่ทำธุระเสร็จเธอก็ออกมายืนล้างมือพลางส่องกระจกดูหน้าตัวเอง

“แกก็สวยเหมือนกันนี่ยัยฝัน” เรียวปากเล็กเอ่ยชมตัวเองพลางหันซ้ายหันขวามองเงาตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจก ระหว่างที่เธอกำลังหมุนตัวไปมาก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นทำเอาใบหน้าสวยหันขวับไปมองด้วยความตกใจ

“หลงตัวเองเหมือนกันนะ”

ขวับ!

“คุณ!”

“ไม่มีใครชมเลยมาชมตัวเองว่างั้น” ไมเนอร์ยืนกอดอกทำหน้านิ่งพิงขอบประตูพลางมองมาที่หญิงสาว

“คนเรามั่นใจในตัวเองก็ไม่ผิดนี่คะ” เธอเถียงกลับไปทันควัน

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร”

“คุณไม่ควรมาอยู่ตรงนี้” เพราะสถานที่ที่เธอและเขาอยู่ตอนนี้มันคือห้องน้ำ อีกอย่างเขาก็เป็นผู้ชายไม่ควรมาอยู่ตรงนี้เลยด้วยซ้ำ

“แล้วยังไง”

“นี่มันห้องน้ำหญิง” ผู้หญิงบางคนอาจจะชอบตรงที่เขาหล่อ ต่อให้เข้ามาข้างในคนก็ไม่ว่า แต่กลับเธอนั้นมันไม่ใช่.. มันดูโรคจิตเกินไป

“แล้ว?”

“แล้วจะมายืนดูผู้หญิงเข้าออกห้องน้ำแบบนี้เหรอ” จริงที่ว่าตอนนี้ในห้องน้ำมีแค่เธอคนเดียว รวมเขาไปด้วยอีกคน แต่อย่าลืมว่ามันคือห้องน้ำในสถานบันเทิง ซึ่งแน่นอนว่าคนเดินเข้าออกเป็นว่าเล่น เขาจะมายืนล้วงกระเป๋าทำตัวไม่สนคนแบบนี้ไม่ได้

“สนใจมาทำงานที่นี่ไหม” เขาทำทีเป็นไม่สนใจแล้วพูดจุดประสงค์ที่ทำให้ตัวเขามายืนอยู่ตรงนี้

“ไม่ค่ะ” ฝันดีตอบปฏิเสธไปอย่างไม่คิดให้ยาก อย่างที่เคยบอกไปว่าเธอชอบนะที่เงินดี แต่มันยังเสี่ยงเกินไปสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ อีกอย่างงานที่บริษัทก็ดีอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องออก

“ไม่คิดหน่อยเหรอ”

“ไม่ค่ะ ว่าแต่ใครให้คุณมาถามเหรอคะ” เธอถามอย่างคนไม่รู้ว่าแท้จริงเขานั่นแหละคือเจ้าของที่นี่

“นายให้ฉันมาถาม”

“อ๋อ..คุณคงเป็นลูกน้องสินะ”

“ประมาณนั้น”

“ไม่ล่ะ ฉันไม่ค่อยชอบ”

“แล้ววันนั้นมาทำทำไมถ้าบอกไม่ชอบ”

“ไม่ชอบไม่ได้แปลว่าจะทำไม่ได้” เพราะเป็นเดซี่เธอจึงยอมทำ รุ่นพี่สาวคนสวยที่คอยช่วยยื่นงานให้เธอตลอดตั้งแต่ยังไม่มีบ้าน ตอนนั้นเดซี่คอยหางานมาให้เธอ ซึ่งเธอก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธ ขอแค่ให้ได้เงินเธอก็พร้อมที่จะทำมันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เธอรักเดซี่เหมือนพี่สาวคนหนึ่ง เช่นเดียวกับที่เดซี่รักเธอเหมือนน้องสาวแท้ ๆ

“ฉันชอบนะผู้หญิงกล้าต่อปากต่อคำกับฉัน”

“?”

“มันดูน่าค้นหาดี” ว่าพลางกระตุกยิ้มร้าย

“จะจีบฉันเหรอคะ?” เอียงคอถามอย่างใสซื่อ

“เธอมีอะไรให้ฉันต้องจีบ”

“ต้องมีแหละ ไม่งั้นคุณคงไม่ตามฉันมาถึงห้องน้ำ”

“สำคัญตัวเองเหมือนกันนะ”

“คุณดูพูดเยอะกว่าเดิม” ก่อนหน้านั้นเขายังทำทีเป็นเย็นชาไม่อยากคุยด้วยใส่เธออยู่เลย พอมาตอนนี้ไหงกลายเป็นพูดไม่หยุดได้ล่ะ

“ฉันไม่ได้เป็นใบ้”

“อ้าวเหรอ” เธอเหนื่อยจะต่อปากต่อคำเลยหันไปคว้าเอากระเป๋าเพื่อจะออกจากห้องน้ำกลับไปหาเพื่อนที่รออยู่โต๊ะ ทว่าอีกคนกลับไม่ยอมหลีกทางให้

“....” ไมเนอร์ยืนกอดอกไม่ยอมหลบให้เธอไป

“ขอทางหน่อยค่ะ”

“...” เงียบ

“นี่คุณ”

“หึ” ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มก่อนจะยอมเปิดทางให้หญิงสาวเดินออกไป ดวงตาคมกริบมองตามร่างเล็กนั้นไปสีหน้ายากจะคาดเดา ในหัวเขากำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้ไม่มีใครรู้ได้เลย เขาเลือกที่จะไม่กลับไปยังโต๊ะ แต่เลี่ยงไปทางหลังร้านแทน

“คุณไมเนอร์”

“ถอดเสื้อผ้าออก”

“ทำไมช้าจังเลยล่ะ หวานรอคุณตั้งนาน”

“อย่าพูดมาก รีบถอดเสื้อผ้าออกซะ” หญิงสาวทำตามคำสั่งร่างสูงตรงหน้าอย่างว่าง่าย และนี่คือสาเหตุที่ไมเนอร์ไม่กลับไปหาเพื่อนตัวเองที่รออยู่กับสองสาว เมื่อเจอเหยื่อที่ถูกใจจะให้ปล่อยไปมันก็ใช่เรื่อง จากนั้นคงไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทั้งสองพุ่งใส่กันพร้อมกับเสียงครวญครางของหญิงสาวที่ดังไปถึงด้านนอก ทำเอาลูกน้องที่ยืนเฝ้าบริเวณนั้นอยู่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก

เวลาต่อมา..

ไมเนอร์กลับมาที่โต๊ะ ครูซหรี่ตามองเพื่อนอย่างจับผิดแต่แล้วเขาก็ต้องนิ่งไปเมื่อเห็นสภาพของเพื่อน เดาได้ไม่ยากว่าไมเนอร์ไปทำอะไรมา

“สบายตัวเลยสิมึง” เขาก็นึกว่าหายไปไหนตั้งนาน ที่แท้ก็แอบไปเอาสาวมานี่เอง ปล่อยให้เขาสู้รบกับหญิงสาวอยู่ตามลำพัง

“เสือก”

“แม่งเมาคู่เลยว่ะ” ไมเนอร์มองไปยังสองสาวที่เลื้อยเป็นงูนั่งไม่ติดเก้าอี้ เขาไปแค่แป๊บเดียวพอกลับมาทั้งสองก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว ร่างสูงขยับสายตาไปมองเครื่องดื่มบนโต๊ะก็ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าสาเหตุเกิดมาจากอะไร

“มึงเอาเหล้าน้องกูให้พวกเธอกิน?” เพราะขวดเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นเหล้าตัวแรงที่สุดในร้าน ทั้งยังเป็นเหล้าตัวโปรดของน้องชายเขาอีกด้วย ทว่าครูซกลับเอามาให้หญิงสาวดื่มจนเมาหัวราน้ำแบบนี้

“เออ ยังไงน้องมึงก็ไม่ได้มาอยู่แล้ว” คนผิดตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“สัส” ดีที่เขาเก็บไว้บนห้องขวดหนึ่ง ไม่งั้นได้สั่งลูกน้องไปซื้อมาให้ใหม่อีกแน่นอน เพราะเหล้าตัวนี้ไม่มีขายที่ไทย มีแค่ต่างประเทศเท่านั้น

“เมาหนักเลยว่ะ”

“มึงนั่นแหละไอ้เวรเอาเหล้าตัวแรงให้พวกเธอกิน” แล้วจะทำยังล่ะทีนี้ ใครจะเป็นคนพาพวกเธอกลับ อีกอย่างเขาเองก็ไม่รู้ที่อยู่ด้วยจะให้ไปส่งก็คงไม่สะดวกเท่าไหร่ เขามีงานมีการต้องทำคงไม่มานั่งเสียเวลากับอะไรแบบนี้เด็ดขาด

“กูก็นึกว่าจะคอแข็ง” เห็นใยไหมกินเหมือนคนไม่กลัวเหล้าก็นึกว่าจะไหว พอเอามาให้กินสภาพก็เป็นอย่างที่เห็นเลย เละ..

“มาเต้นด้วยกันไหม~” ร่างโซซัดโซเซของใยไหมเข้าไปเกาะแขนครูซพร้อมกับเอ่ยชวนให้ไปเต้นด้วยกัน สภาพเธอยืนยังไม่นิ่งแต่มาชวนเพื่อนเขาไปเต้นด้วยทั้งที่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย แต่พอหันไปมองที่หญิงสาวอีกคนทำเอาไมเกรนแทบขึ้น ฝันดีกำลังจะปีนขึ้นเวทีโดยมีเสียงเชียร์จากคนที่มาเที่ยวอยู่ด้านล่าง คนตัวเล็กพยายามพาตัวเองขึ้นไปให้ได้ ไมเนอร์ทนดูไม่ไหวจึงรีบก้าวยาว ๆ ไปเอาตัวเธอลงมา

“ลงมายัยบ้า” เขาคว้ามือไปจับตัวเธอแล้วดึงให้ลงมา ทว่าฝันดีกลับยื้อตัวเองเอาไว้

“ฉาน~ จะไปเต้น อึก!”

“อายคนบ้างเถอะ”

“นายครับ”

“มาช่วยกูดิ” ทันทีที่ลูกน้องเข้ามาเขาก็สั่งให้ช่วยดึงหญิงสาวลงมาจากเวที

“จะให้ผมพาไปไหนครับนาย” อคินถามผู้เป็นนายขณะที่พยุงตัวฝันดีไว้ด้วยมือข้างเดียว

“ไปดูกวางกันเล้ย!!” เธอโพล่งขึ้นเสียงดังทำไมเนอร์นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยกับลูกน้องตัวเอง

“กูจัดการเอง”

พรึ่บ! ร่างสูงช้อนตัวหญิงสาวขึ้นในท่าเจ้าหญิง เขาปรายตามองไปยังครูซก็เห็นว่าเพื่อนนั้นก็เจอศึกหนักไม่ต่างกัน เขาจึงสั่งให้ลูกน้องไปช่วยครูซอีกแรง ส่วนตัวเองก็พาคนในอ้อมกอดเดินออกจากร้านมุ่งตรงไปที่รถทันที

ตึก

ตึก

ปัง! (เสียงปิดประตูรถ)

“หนักฉิบ” เสียงทุ้มบ่นหลังจากที่ยัดหญิงสาวเข้าไปในตัวรถ ไมเนอร์อ้อมไปฝั่งคนขับด้วยความเร่งรีบก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถ

“กวาง~” เสียงละเมอครางในลำคอ ไมเนอร์ทำเพียงปรายตามองเธอเท่านั้น เขายังคงนิ่งไม่ยอมขับรถออกไปจากลานจอดรถ

“อยากเห็นขนาดนั้นเลยหรือไง” แม้ปากจะบ่นพึมพำแต่เขาก็ไม่ลืมที่จะคาดสายเบลท์ให้เธอเพื่อความปลอดภัย

“จะอ้วก อึก!”

“เฮ้ย! ใจเย็นก่อนดิวะ” พอเธอพูดคำนั้นออกมาเขารีบหาอะไรเพื่อมารองรับอ้วกของเธอทันที ไม่งั้นรถเขาได้อบอวลไปด้วยกลิ่นอ้วกของเธอแน่นอน แต่ในขณะนั้นเอง..

ก๊อก ก๊อก

ขวับ! ใบหน้าดูดีหันขวับไปมองยังด้านหลังตัวเองเมื่อมีคนมาเคาะกระจกฝั่งคนขับ มือหนาเลื่อนไปกดปุ่มลดกระจกลงเพื่อให้เห็นใบหน้าของกันและกัน

“นายมีอะไรผมช่วยไหม” แล้วคนที่มาเคาะกระจกก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นวาคินลูกน้องอีกคนของเขาเอง วาคินคือแฝดคนพี่ของอคิน

“ไม่มี”

“นายจะกลับบ้านเหรอครับ”

“อืม”

“งั้นผมไม่กวนแล้ว”

“ไม่ต้องให้คนตามกู”

“ครับ” เขาตอบรับพร้อมกับถอยห่างออกไป ไมเนอร์กลับมาสนใจที่หญิงสาวอีกครั้ง ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด นี่เขาทำอะไรลงไปวะถึงพาเธอมานั่งอยู่ตรงนี้ เมื่อเห็นว่าคนข้าง ๆ นิ่งสงบไปแล้วเขาจึงรีบสตาร์ทแล้วขับออกไปด้วยความรวดเร็ว

อีกด้าน

“ไอ้ฟินิกซ์” เจ้าของชื่อขยับสายตามองไปยังเจ้าของเสียงเรียกทันที

“....” ฟินิกซ์มองเพื่อนที่เดินมาหยุดข้างตัวเอง

“มายืนทำอะไรตรงนี้”

“เปล่า”

“มองใครวะ” เขาเห็นเพื่อนมองรถคันหนึ่งขับออกไปจนสุดสายตา มองเหมือนกับว่ารู้จักกัน

“เข้าร้านเถอะ” ฟินิกซ์เปลี่ยนเรื่องชวนเพื่อนเข้าไปข้างในแทน แผ่นดินเลิกสนใจแล้วก้าวตามเพื่อนไปติด ๆ

คอนโดไมเนอร์

แกร็ก!

แอดด

ไมเนอร์ใช้เท้าดันประตูให้ปิด เขาอุ้มคนตัวเล็กตรงไปยังห้องนอนทันที คอนโดแห่งนี้เขาซื้อไว้เพื่อพาสาว ๆ มาสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น ส่วนคอนโดอีกที่จะเป็นพื้นที่ส่วนตัวเขา ไมเนอร์ไม่ชอบให้ใครเข้าไปยุ่งเกี่ยว

ตุ๊บ!

“โคตรหนัก” เมื่อเข้ามาในห้องนอนได้เขาก็โยนเธอลงเตียงอย่างแรง โดยไม่สนว่าหญิงสาวจะเจ็บหรือไม่ ร่างสูงทิ้งตัวนั่งลงขอบเตียงพลางใช้สายตาไล่มองสัดส่วนคนเมา

“ซ่อนรูปใช้ได้” ถือว่าฝันดีเป็นคนที่หุ่นสวยซ่อนรูป ชุดกระโปรงเธอมันถลกขึ้นสูงทำให้เห็นขาขาวที่พ้นเนื้อผ้าออกมา ไมเนอร์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ แต่ในจังหวะนั้นเอง..

“อึก แหวะ!!” แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปพุ่งออกมาเลอะที่นอน ไม่พอยังกระเซ็นมาโดนตัวเขาอีกด้วย ไมเนอร์ชะงักไปก่อนที่เขาจะ..

“อ๊ากก!!”

“อ้วกเลอะ~”

“เธอรู้ไหมว่าเสื้อตัวนี้มันราคาเท่าไหร่!” เขาถามคนเมาด้วยความโกรธจัด แต่มีหรืออีกคนจะสนใจ ฝันดีทนรำคาญเสียงรบกวนไม่ไหวเธอจึงหมุนตัวพลิกไปอีกฝั่ง

“...~” แล้วหลับต่อ

“นี่เธอยังหลับต่อได้อีกเหรอวะ” เหลือเชื่อจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้ ไม่คิดจะตื่นมารับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองทำหน่อยเหรอ เขาโมโหทำอะไรอีกคนไม่ได้จึงตัดสินใจดันตัวลุกขึ้นแล้วอ้อมไปอีกฝั่งที่มีหญิงสาวนอนอยู่

“ฉันจะทำให้เธอหายเมาเอง” เขาว่าก่อนจะอุ้มเธอขึ้นอีกครั้งแล้วตรงไปทางห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว ทันทีที่เข้ามาเขาก็ปล่อยเธอให้นอนราบไปกับพื้นเย็นเฉียบ ส่วนตัวเองก็รีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เปื้อนอ้วกเธอโยนทิ้งไป กลายเป็นว่าตอนนี้ทั้งตัวเขามีเพียงกางเกงตัวเดียวเผยให้เห็นรอยสักนกฟินิกซ์ที่แขนและกวางที่เธออยากเห็นนักเห็นหนา แม้ตอนนี้กวางจะไม่โผล่หัวออกมาก็ตาม และรอยสักพวกนี้ก็เป็นน้องชายเขาที่สักให้เองกับมือ

“ผ้าห่ม” ฝันดีใช้เท้าพยายามเขี่ยหาผ้าห่มเพื่อจะดึงขึ้นมาคลุมตัว เธอจะรู้ไหมว่าตัวเองนั้นไม่ได้นอนอยู่บนเตียง แต่เป็นพื้นห้องน้ำ

“มีแต่เนื้อห่มเนื้อเอาไหม”

“นะ หนาว”

“ยังไม่ถอดจะรีบหนาวไปไหนวะ” ไมเนอร์ย่อตัวลงนั่ง เขาเอื้อมมือไปถอดเสื้อผ้าให้คนตัวเล็กกระทั่งเหลือแค่อันเดอร์แวร์และบราเซียลายลูกไม้ที่ปกปิดส่วนลับเอาไว้ ดวงตาคมกริบนิ่งไปทันทีเมื่อได้เห็นมันอย่างชัดเจน

“แม่ง” เขาไม่รู้จะพูดคำไหนเลยตอนนี้นอกจากคำว่าสวย มันสวยไร้ที่ติไปหมดทุกสัดส่วนบนร่างกายของเธอ ทว่าอยู่ ๆ เขาก็นึกเรื่องสนุกขึ้นได้ มุมปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ไมเนอร์หลุบตามองคนเมาก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นแล้วเดินออกจากห้องนอนไป

“เล่นน้ำกันดีกว่า” ทันทีที่พูดจบประโยค เขาก็..

ตู้ม!!