2.ของหวาน

ตื่นจากฝัน

พายหอมเป็นสุขอย่างที่หล่อนไม่เคยรับรู้มาก่อน ความสุขนั้นหวานแหลม แต่แปลกที่หล่อนกลับรู้สึกเหมือนกำลังกินของเผ็ดร้อน ริมฝีปากอิ่มสวยอ้าปากกว้าง ร่ำร้องส่งเสียงแปลกๆ อย่างที่ไม่คิดว่าตนเองจะกล้าทำอย่างนั้น

“อิ อร๊าย อูย....คุณฌอนขา หนูพายต้องการคุณ”

หล่อนโอบกอดเขาไว้แน่น จิกเล็บไปบนแผ่นหลังกว้างที่ชุ่มด้วยเหงื่อ

ชายหนุ่มโยกสะโพกสอบรัวแรง แรงจนร่างก็สั่นคลอนไปด้วย

สองมือใหญ่นวดเฟ้นหน้าอกอวบสวย นวดและบีบยอดถัดสีสด ในบางคราก็ปล่อยให้มันเด้งสู้มือเขา

พอหล่อนเผยอริมฝีปากขึ้น เขาก็จูบเน้นๆ จูบหล่อนราวกับต้องการบอกว่ารักแค่ไหน

“หนูพายเป็นของคุณแล้วนะคะ”

“ไม่ใช่... ผมต่างหากที่ตกเป็นของพายหอม”

“อุ๊ย ขี้ตู่จริง ตอนนี้คุณกำลังเอ่อ...บอกรักหนูพายอยู่นี่นา อุ๊ยๆ ...อร๊าย...หนูพาย...จะไม่ไหวแล้ว เร็วอีกคะ กรี๊ด...เร็วกว่านี้คุณฌอนที่รัก!”

“โอ้ ซนเหลือเกิน แม่สาว!”

“กะ ก็ คุณฌอนทำให้หนูพายใจแตกนี่คะ อร๊าย... มะไหวแล้ว บอกรักหนูพายได้ไหม”

“ได้สิคนดี ผมกำลังบอกรัก และคนที่จะมีความสุขที่สุดก็คือพายหอม”

ร่างสูงใหญ่เร่งการซอยแก่นกายใหญ่ในพื้นที่งดงามที่คับแน่นอีกราวๆ หนึ่งอึดใจ ก่อนจครางเสียงทุ้มเข้มทรงพลัง พอเขาถอนท่อนเอ็นร้อนจี๋ออกมา ก็จ่อมันเข้าที่ใบหน้าพายหอม

“ผมพร้อมเป็นของหวานของพายหอมแล้วนะครับ”

สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าหล่อน ยามนี้ปลายของมันเป็นสีแดงเข้ม และกระตุกไหวเร่งเร้าหล่อนเหลือเกิน

“อ่า... พร้อมหรือยังครับพายหอม พร้อมจะกินผมหรือยัง” คำถามนั้นสร้างความตื่นเต้นแก่หล่อนอย่างที่สุด

พายหอมเสียวซ่าน หล่อนยื่นมือออกไปจับแก่นกายฌอน และรอรับรสชาติอุ่นซ่านแสนหวานจากเขา

ฌอนครางเสียงดัง ส่งสัญญาณร้องบอกหล่อน

“ผะ ผมเป็นของคุณแล้ว!!”

ในตอนนั้นก่อนที่น้ำรักของชายหนุ่มกำลังพุ่งออกมา

ริมฝีปากสวยก็ครอบลงที่แก่นกายฌอน

ร่างแกร่งกระตุกไหว กระตุกแรงๆ พร้อมเตรียมพ่นลาวาอุ่นร้อน แต่ภายหอมยังไม่ทันได้ดื่มด่ำรสของมัน หล่อนก็ต้องสะดุ้งตกใจ ด้วยเป็นวินาทีเดียวกันที่ตกใจตื่นจากเสียงนาฬิกาปลุก!!!

สำนักงานใหญ่ สวัสดีเบเกอรี่

ฌอนเช็ดตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินเปลือยกายไปสั่งงานลูกน้องผ่านมือถือ วันนี้เขาจะเข้าบริษัทช่วงบ่าย เพราะอยากเคลียร์บางสิ่งให้เรียบร้อย ก่อนเดินทางไปทำงานสำคัญเพื่อความอยู่รอดของร้านค้าเล็กๆ แห่งหนึ่งในเครือของอาณาจักรขนมหวาน ณ จังหวัดเล็กๆ ทางตอนบนของภาคอีสาน และเขารู้ว่าที่นั่นมีหญิงสาววัยใสคนหนึ่งที่เขาเคยแอบมองหล่อนอยู่ แต่ยังไม่มีโอกาสได้ศึกษาดูใจกัน...พายหอม

ภาพเมื่อเกือบหนึ่งปีก่อน ย้อนเข้ามาในความทรงจำ มันน่าประหลาดใจที่เขาไม่สามารถลบหล่อนออกไปจากหัวได้

“ชื่อพายหอมค่ะ หนู...เคยช่วยงานที่สาขาชมชื่นด้วย”

“ขยันทำงานนะ ถ้ามีโอกาสก็กลับมาช่วยผมที่นี่อีก”

“ค่ะ... แต่หนูพาย อยากทำที่ร้านของคุณลุงกับคุณป้ามากกว่า ตอนนี้มันไม่ค่อยโอเคเลย กลัวจะถูกสั่งปิดเอา”

“หือ ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ”

“ก็ ได้ยินญาติของหนูเขาบอกว่า ถ้าแฟรนไชส์สาขาไหนยอดตก หรือไม่ได้คุณภาพ จะต้องไม่ได้ร่วมธุรกิจกับสวัสดีเบเกอรี่ต่อค่ะ” ญาติของหล่อนทำงานที่บริษัทเขา แต่ฌอนไม่ได้ถาม เนื่องจากมีพนักงานหลายคน อีกอย่างเขาไม่อยากให้คนอื่นรู้ดูว่าสนใจเด็กสาว ด้วยอาจทำให้เป็นการเสียระบบในการบริหารงาน

“เรื่องนั้นมีขั้นตอนเยอะครับ และเชื่อผม ที่นี่เราดูแลกันดีมาก เมื่อร่วมงานกับสวัสดีเบเกอรี่ก็เหมือนคนในครอบครัว เราไม่ทิ้งกันหรอกครับ”

“เอ่อ คุณฌอนพูดจริงใช่ไหมคะ”

“ครับ ถ้าพี่น้องเรามีปัญหา อย่างไรผมต้องลงไปช่วยด้วยตัวผมเอง”

“เย้ๆ ถ้าคุณลุงกับคุณป้าได้ยินแบบนี้ ท่านคงหายเครียดแน่เลยค่ะ ดีใจจังเลย ไม่เสียดายที่หนูพายเลือกให้สวัสดีเบเกอรี่เป็นขนมหวานอันดับหนึ่งในใจ”

“ยินดีครับ และพายหอมเลือกผู้ชายไม่ผิดแล้ว”

“เอ๋ ยังไงนะคะ”

“ฮ่าๆ ๆ ผมหมายถึง พายหอมเลือกที่จะทำงานกับสวัสดีเบเกอรี่ย่อมมีความก้าวหน้าแน่นอน”

“ใช่ค่ะ และคุณเป็นคนที่ดีมากๆ ด้วย ขอบคุณนะคะ” หล่อนว่าจบก็เผลอยื่นมือมาเกาะต้นแขนกำยำของเขา

“เอ่อ...มันรู้สึกพิเศษนะคะ หนูพายนึกว่าเราเป็นครอบครัวเดียวฮิๆ ๆ”

และท่าทางกับคำพูดของพายหอมในวันนั้น คืออีกหนึ่งสาเหตุสำคัญที่ทำฌอนต้อง เร่งสะสางภารกิจครั้งนี้ให้สำเร็จโดยเร็ว