ตอนที่1 งานเลี้ยง 1/2

ตอนที่1 งานเลี้ยง 1/2

ใบหน้าหล่อเหลาของกวินที่เดินลงจากรถสปอร์ตหรูด้วยท่าทีที่เบื่อหน่ายหลังจากที่ถูกบิดาสั่งให้มาร่วมงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้เขาไม่เคยชอบออกงานบางครั้งเขาปฏิเสธทางครอบครัวก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่เขาผ่านมา เพราะนอกจากบิดาจะใช้อารมณ์ใส่กันแล้วเหตุผลที่เขาต้องมางานในวันนี้ก็แสนจะน่าตกใจสำหรับเขาไม่น้อยเลย

ย้อนกลับไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน

“แกต้องหมั้นกับหนูแพรฝัน เพราะงั้นงานในวันนี้แกไม่ไปไม่ได้!”

“อะไรนะครับพ่อ พ่อจะให้ผมหมั้นกับใครที่ไหนก็ไม่รู้เหรอครับ ไม่เอาผมไม่หมั้น”

“พูดอย่างว่าน้องเป็นคนอื่นคนไกล เมื่อก่อนแกก็สนิทสนมกับน้องไม่ใช่หรือไง อีกอย่างครั้งนี้แกไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธฉัน สิ่งที่แกต้องทำคือทำตามที่ฉันสั่งก็เท่านั้น”

“ผมไม่เข้าใจทำไมผมต้องหมั้นกับผู้หญิงคนนั้นด้วย”

“เพราะมันเป็นคำสั่งไง ครอบครัวของเรากับครอบครัวของท่านบดินทร์จะร่วมมือกันเพราะงั้นการหมั้นหมายในครั้งนี้จึงเป็นการทำให้ครอบครัวของเรากับฝ่ายนั้นมั่นคง”

คำพูดมากมายที่ออกมาจากปากของบิดามันทำให้คนตัวสูงนึกหงุดหงิดไม่น้อยแต่เพราะเป็นคำขาดที่เขาไม่สามารถปฏิเสธได้นั่นจึงทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูหงุดหงิดมากกว่าเดิม ท่าทางของคนเป็นลูกนั้นทำเอาผู้เป็นพ่อสายหน้าไปมาก่อนจะเอ่ยสั่งลูกชายออกไปด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย อย่าทำให้ฉันต้องผิดหวังในตัวแก”

“ครับ” กวินถอนหายใจออกมาแต่เขาก็รับคำเพราะรู้ดีว่าถ้าบิดาเอาจริงเขาอยู่ไม่เป็นสุขแน่ เคยมีหลายครั้งที่เขาต่อต้านคนที่ตามมามันทำให้เขาต้องเสียใจไม่น้อย

“ดี เข้าไปในงานพร้อมฉัน” ท่านกิตินันท์เอ่ยสั่งก่อนที่ภาพสามคนพ่อแม่ลูกที่ดูเหมือนจะเป็นอีกครอบครัวที่อบอุ่นต่อสายตาของใครๆ ที่จ้องมองมา

ที่บ้านของเขาทำธุรกิจโรงแรมหรูมากมาย การหมั้นหมายในครั้งนี้จึงสำคัญเพราะทางบิดาของกวินต้องการที่ดินของท่านบดินทร์และผลประโยชน์ที่ทางสองตระกูลต่างอยากได้เพราะแบบนี้การพูดคุยเจรจาถึงงานหมั้นหมายจึงเกิดขึ้น และทางสองครอบครัวก็เห็นดีเห็นงามด้วย

ร่างสูงของกวินเดินเข้ามาในงานด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก่อนที่ทั้งสามคนจะไปหยุดที่หน้าของชายวัยกลางคนอย่างท่านบดินทร์ที่ยืนรอต้อนรับแขกอยู่ พอเขาเห็นว่าเป็นครอบครัวที่กำลังจะเป็นดองกันก็เผยรอยยิ้มทักทายออกไปทันที

“มาแล้วเหรอ”

“ครับ สุขสันต์วันเกิดนะคุณบดินทร์”

“ขอบใจๆ นี่หรือกวินโตขึ้นเป็นหนุ่มแล้ว”

“สวัสดีครับ” กวินยกมือไหว้ชายคนตรงหน้า ทำให้ท่านบดินทร์พยักหน้ารับไหว้ก่อนที่เขาจะกวาดสายตามองหาลูกสาวของตนแต่ก็ไม่รู้ว่าคนตอนนี้คนตัวเล็กไปอยู่มุมไหนของงาน

“ไม่รู้ยัยตัวแสบไปไหนแล้ว อีกเดี๋ยวก็คงมา”

“ครับ นี่ของขวัญครับ”

“ขอบใจนะ เชิญตามสบายเดี๋ยวฉันรับแขกอีกแป๊บจะเข้าไปนั่งคุยด้วย” ท่านกิตตินันท์พยักหน้าก่อนที่เขาจะพาภรรยาเดินเข้าไปในงาน กวินเห็นอัศวินยืนอยู่เขาก็เอ่ยปากก่อนจะเดินแยกตัวไปหาเพื่อนทันที

“ดูทำหน้า” อัศวินพูดขึ้นด้วยความสงสัยที่เห็นใบหน้าของเพื่อนเป็นแบบนี้

“ก็กูไม่ได้อยากมา”

“กูก็ไม่ต่างกับมึงหรอก” อัศวินก็ไม่ใช่คนชอบออกงานสังคมที่มีผู้ใหญ่มารวมงานแบบนี้เหมือนกัน

“ว่าแต่เรื่องจริงไหม พ่อกูบอกว่ามึงกำลังจะเป็นดองกับท่านบดินทร์”

“มึงรู้ได้ไง?”

“หึ เรื่องพวกนี้ไม่รอดพ้นสายตาพ่อกูหรอก ยินดีด้วยนะเว้ย” อัศวินพูดแซวขึ้นก่อนจะยิ้มกวนๆ เพราะรู้ดีว่าสำหรับกวินแล้วไม่ได้เต็มใจกับเรื่องเหล่านี้เลย

“กวนตีน!” เขาพูดพร้อมคว้าแก้วเครื่องดื่มที่พนักงานถือเสิร์ฟอยู่

“ไม่พ้นสินะ” เสียงธามพูดขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าเรียบนิ่งของเพื่อนทั้งสอง แต่ทว่าพอเห็นแววตาหงุดหงิดของกวินมันก็ยิ่งทำให้ธามอดสงสัยไม่ได้ในท่าทีนี้

“เป็นห่าอะไรดูทำหน้าเข้า” กวินถอนหายใจออกมาก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในมือขึ้นมาดื่ม