บทที่ 8 ตอน 4
“ถ้ามึงไม่ได้อะไรกับน้องเพิร์ลจริงๆ กูจีบได้ไหม”
ณัฐนันท์สบตาติณณภพเพื่อดูว่ามันพูดจริงหรือพูดเล่นแต่พอมองตามันแล้ว เดาไม่ออก
“มึงพูดจริง? ”
“ไม่ต้องถามว่าจริงไหม กูแค่อยากรู้ว่าถ้ากูหรือใครจะจีบน้องมึงจะว่าไง”
ณัฐนันท์สบตาเพื่อน
“กูก็คงไม่ห้ามหรอกแต่มึงเป็นเพื่อนกู ถ้ามึงจะคบกับผู้หญิงที่กูเคยเดทด้วยกูอาจจะรู้สึกแปลกๆ แต่ก็คงห้ามไม่ได้ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็คงไม่อยากให้เป็นแบบนั้น แต่ถ้าน้องเขาจะมีคนอื่นมาคบหรือจีบก็เรื่องของเขาไหมวะ ไม่เกี่ยวกับกู กูกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน”
ณัฐนันท์รู้สึกแปลกๆที่ใจ ตอนพูดประโยคนี้ออกไป นึกถึงจูบเมื่อวานขึ้นมาเสียอย่างนั้น เขาเป็นจูบแรกของเธอและเขาขอให้เธออย่าทำแบบนั้นกับใครอีก เหมือนจะรู้สึกหวงอยู่หน่อยๆ แต่แล้วไง สิทธิ์ของเธอไหมวะ เธอจะไปทำอะไรที่ไหนกับใครก็เรื่องของเธอนั่นแหละ อย่าเป็นไอ้ตี๋ก็พอ
“สรุปว่าถ้าน้องคบกับคนอื่นมึงไม่หวง แต่อย่าเป็นกูก็พอใช่ไหม”
ณัฐนันท์พยักหน้า
“เออ เพราะมึงเป็นเพื่อนรักกู กูคงรู้สึกแปลกๆถ้าวันหนึ่งมึงมาแนะนำว่าเพิร์ลเป็นแฟนมึง กูคงทำหน้าไม่ถูก แต่ถ้าเป็นคนอื่นกูไม่ติด”
ติณณภพมองหน้าเพื่อน
“เออ งั้นกูจะได้สบายใจว่าถ้าน้องรหัสกูเขาจะจีบน้องเพิร์ล กูจะได้ไม่ต้องกังวลว่ามึงจะไม่พอใจ”
ติณณภพตัดสินใจบอกเพื่อนออกไป
"น้องรหัสมึง ไอ้กายน่ะนะ”
ณัฐนันท์ถามอย่างรู้จักน้องรหัสของเพื่อนดี
“เออสิวะ กูก็เพิ่งรู้ เมื่อวานตอนที่ทานข้าวที่ร้าน กูถ่ายรูปรวมลงเฟซใช่ไหม ไอ้กายมันเป็นเพื่อนกับกูในเฟซมันเลยทักมาถามกูว่ากูรู้จักน้องเพิร์ล’ถาปัตย์ด้วยเหรอ มันแอบชอบน้องอยู่แต่ไม่กล้าจีบ เมื่อวานกูบอกว่า น้องเขาเดทกับมึงอยู่มันก็ดูจ๋อยๆไป แต่ถ้ามึงบอกว่าไม่อะไรกับน้องเขา กูจะได้บอกมันว่าจีบได้เลย”
ณัฐนันท์พอฟังแบบนั้นก็ใจกระตุกแปลกๆ มันบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอะไร แต่ก็นึกถึงกลิ่นหอมๆผิวนุ่มๆจูบหวานๆของเธอขึ้นมา ก็ใจสั่นแปลกๆเมื่อรู้ว่ามีคนจะจีบน้อง
“สรุปกูบอกไอ้กายจีบได้ไหม”
ณัฐนันท์อึ้งไปนิดนึง ก่อนจะบอกว่า
“แล้วแต่มึงเลยไม่เกี่ยวกับกู”
พูดจบเขาก็ยืนขึ้นแล้วเดินไปสั่งข้าว เพราะเกลียดสายตามองอย่างจับผิดของไอ้เพื่อนรัก
***