บทที่ 6 ตอน 1

จากที่คิดว่าจะรีบกินข้าวแล้วไปดูหนังต่อ ก็ใช้เวลาในการกินข้าวเกือบชั่วโมง เพราะไอ้เพื่อนรักทั้งหลายก็ชวนคนโปรดของเขาคุยนู้นนี่นั่นเยอะไปหมด

เขาเพิ่งรู้ว่าพัลลภาเป็นคนคุยเก่งมาก เวลาที่เธอคุยกับเพื่อนของเขา ดูเธอเป็นธรรมชาติไม่เกร็งมันดูน่ารักสดใสและมีเสน่ห์มากๆ จนเขาแอบมองเธอตาปรอย

และไอ้เพื่อนตัวดีของเขาก็ดูจะชอบคุยกับเธอมากๆ ด้วย เพราะคอยถามอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะไปหมด จนเขาต้องเบรคแล้วพาเธอออกมา เพราะกลัวว่าจะไม่ทันรอบดูหนัง

“เพื่อนๆของพี่นัทนี่น่ารักดีนะคะ”

พัลลภาบอกกับเขาในขณะที่ขึ้นมานั่งบนรถด้วยกัน

“ห้ามเห็นใครน่ารักกว่าพี่นะครับ เพราะพี่จะงอน”

พัลลภามองหน้าคนที่บอกว่าจะงอนแล้วยิ้มออกมา ในใจของเธอเต้นรัว ทำไมพี่นัทน่ารักจัง

พัลลภาอมยิ้มจนแก้มป่องไปหมดกับความน่ารักของเขา หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว ทำไมต้องทำตัวน่ารักขนาดนี้ด้วยเธอไม่ไหวแล้วนะ

“เพิร์ลไม่ได้เห็นคนอื่นน่ารักกว่าพี่นัทสักหน่อย”

พูดเองก็เขินเอง เธอเห็นเพื่อนเขาน่ารักเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนของเขา ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้นจริงๆ

ณัฐนันท์หันมามองคนที่เขินจนแก้มแดงกลั้นยิ้มจนแก้มป่องอย่างอดเอ็นดูไม่ได้ พัลลภามีทั้งสิ่งที่เขาขอบและสิ่งที่เขาไม่ชอบในตัวเธอ แต่ถ้าเทียบกันแล้วความชอบมีเยอะกว่า

อย่างเช่นตอนนี้เขารู้สึกว่าความน่ารักของเธอกำลังแอทแทคเขาอย่างหนัก คนขี้อายเวลาที่พูดอะไรแบบอ่อยนิดๆนี่มันดาเมจกับใจของเขามาก

“น่ารักเกินไปแล้วนะเพิร์ลปรานีต่อใจพี่บ้างเพิร์ลน่ารักจนใจพี่เจ็บ”

เชี่ย คำพูดลิเกขนาดนี้ไม่เคยออกมาจากปากเขามาก่อน แต่น้องน่ารักจริงๆ คนที่เขินจนแก้มแดงแต่ยิงมุกสู้นี่มันดูอ้อร้อมาก

“ปกติชมผู้หญิงว่าน่ารักทุกคนแบบนี้ไหมคะ”

เธอปรายตามองมองเขาแวบหนึ่ง เขินมาก แต่ก็ยังอยากจะต่อปากต่อคำกับเขาอยู่

ณัฐนันท์เอื้อมมือมากุมมือเธอไว้ ขณะที่รถติดไฟแดงพอดี

“ไม่เคยเลยครับ พี่ไม่เคยชมใครว่าน่ารักมาก่อนนอกจากเพิร์ลคนเดียว”

ไม่ได้โกหกนะ ไม่เคยจริงๆเพราะเขาไม่เคยควงสาวน่ารัก เธอคือคนแรก

“พี่นัท แกล้งให้เพิร์ลเขินเล่นหรือเปล่าคะ ถ้าใช่ เพิร์ลเขินจริงๆแล้วนะคะ พอแล้วค่ะ ไม่ไหวแล้ว”

พัลลภาก้มหน้า มองชายกระโปรงของตัวเอง ตอนนี้เขินจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว

ทำไมมันดูน่ารักวะ ณัฐนันท์มองเพ้อๆอดไม่ได้เลยยกมือเธอขึ้นมาหอม

“มือก็หอมด้วย”

มือของเธอนุ่มมากและมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ยังไม่ทันได้ทำอะไรมากกว่านั้นรถคันหลังก็บีบแตรไล่ ทำให้ณัฐนันท์ต้องออกรถอย่างเสียดาย อยากจะหอมมากกว่ามือ

เมื่อมาถึงโรงหนังณัฐนันท์ก็จองที่นั่งแบบฮันนีมูนซีท ด้านบนสุด โชคดีที่หนังเรื่องที่เลือกได้เข้าโรงมาสักพักแล้ว ทำให้คนดูค่อนข้างน้อย

เขาเลือกดูหนังรักโรแมนติกเพราะคิดว่าเธอน่าจะชอบ สำหรับเขาไม่ได้สนใจหนังอยู่แล้ว เรื่องอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ

พอหนังเริ่มฉายไฟในโรงหนังก็ดับลง มีเพียงความมืดและแสงเพียงสลัวเท่านั้น กลิ่นกายหอมหวานของคนที่นั่งข้างทำให้ณัฐนันท์ปั่นป่วนในใจ อยากจะดมให้มากกว่านี้

เขาเอื้อมมือไปจับเธอไว้เพื่อดูท่าทีก่อน เมื่อเธอไม่ผลักไสก็เริ่มได้ใจ ยกมือของเธอขึ้นมาหอม ภาพยนตร์ในจอดำเนินเรื่องราวไปตามเรื่องของมัน ซึ่งณัฐนันท์ไม่ได้สนใจเรื่องราวในหนัง

“เพิร์ลขามือเพิร์ลหอมจัง”

เขากระซิบที่ข้างหูเธอ

ในขณะที่มือของเธอยังอยู่ในมือของเขา เขารู้สึกถึงความสั่นไหวของคนที่นั่งข้าง เมื่อเธอนั่งนิ่งไม่พูดอะไร เขาก็เลยเอียงหน้าลงไปที่ข้างแก้ม

“ตรงนี้ก็หอม เพิร์ลใช้น้ำหอมอะไรคะ กลิ่นนี้มันเข้ากับเพิร์ลมากเลยรู้ไหม”