บทที่ 5 ตอน 1

เที่ยงวันถัดมา พัลลภาขับรถออกมาจากบ้าน โชคดีที่พี่ชายขับรถออกไปก่อนหน้านั้นแล้ว เลยไม่เห็นว่าคนที่บอกจะไปห้องสมุด แต่งตัวแต่งหน้าสวยกว่าปกติ

เมื่อคืนเธอเลือกชุดอยู่นานมาก ไม่แน่ใจว่าต้องแต่งตัวยังไงดี สำหรับเดทแรกกับผู้ชายที่แอบชอบ

สุดท้ายเลยเลือกใส่กระโปรงสั้นพอดีเข่าชายกระโปรงบานกับเสื้อพอดีตัวแขนตุ๊กตาที่ถ้ายกแขนขึ้น เอวก็จะลอยนิดๆ อกเสื้อเป็นรูปตัวยู ที่คว้านลึกพอสมควร เห็นเนินอกนิดๆ ไม่ถึงกับโป๊ แต่ก็ไม่ได้เรียบร้อยมาก

เธอเลือกหยิบน้ำหอมกลิ่นโปรดที่หอมหวานแบบคุณหนูนิดๆ มาฉีดที่ท้ายทอย และฉีดบนอากาศแล้วเดินผ่าน เพื่อให้ได้กลิ่นที่บางเบา และหอมทั่วทั้งตัว

ผมม้วนปลายแบบลอนคลาย แต่งหน้าอ่อนๆ สำรวจตัวเองจนพอใจก่อนออกจากบ้าน

เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นเมื่อเธอขับรถเกือบถึงปลายทาง อีกสิบนาทีจะถึงเวลานัด

ณัฐนันท์โทรเข้ามา พัลลภายิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าเป็นเขา

“ค่ะพี่นัท”

ณัฐนันท์ที่จอดรถหน้าคณะสถาปัตย์ สำรวจตัวเองในกระจกมองหลังว่าหล่อเท่พอที่จะทำให้สาวใจสั่นได้แน่ๆ

“พี่มาถึงแล้วนะคะ จอดรถรอที่หน้าลานจอดรถคณะ”

พัลลภาอดยื้มออกมาไม่ได้ เมื่อรู้ว่าเขามารอแล้ว

“ขออีกไม่เกินสิบนาทีค่ะ เพิร์ลกำลังจะถึง”

เสียงหวานๆที่กรอกมาตามสายทำให้ณัฐนันท์อดยิ้มออกมาไม่ได้ ต้องได้สักทีสิน่า เดือนหนึ่งแล้วนะ มันควรจะคืบหน้าได้แล้ว กับสาวคนอื่นถ้ามีใจให้เขาขนาดนี้ ไม่เกินสามวันชวนขึ้นเตียงไปแล้ว

“ครับผมไม่ต้องรีบนะครับ พี่แค่โทรมาบอกว่าพี่รอที่หน้าคณะเรียบร้อยแล้วครับ ขับรถดีดีนะ”

อะไรที่ค้างๆคาๆเขาไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ ทำให้มันเสร็จๆไปจะได้จบๆ

ณัฐนันท์วางสาย แล้วเช็คทรงผมของตัวเองอีกเล็กน้อยว่าดูดีแล้วจริงๆ

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอีกครั้ง ณัฐนันท์หยิบขึ้นมาดู เป็นพริมาที่โทรมา

“ครับปริม”

“นัทคืนนี้มาหาปริมนะปริมว่างแล้วเดี๋ยวปริมชดเชยให้ที่เมื่อวานเลื่อนนัด”

ณัฐนันท์ลังเล ไม่แน่ใจว่าจะไปได้ไหม ขึ้นกับว่าสาวน้อยคนสวยที่นัดไว้วันนี้จะว้าวแค่ไหน

“ผมติดธุระครับปริม เอาไว้พรุ่งนี้ได้ไหม”

พริมานิ่งไป

“ธุระจริงใช่ไหม หวังว่าจะไม่ได้ติดหญิง”

พริมาพูดดักคอ เพราะรู้นิสัยของณัฐนันท์ดี

“หญิงที่ไหนจะสำคัญเท่าปริม”

ณัฐนันท์พูดจาเอาใจ พริมาหัวเราะมาตามสาย

“ถ้าปริมจับไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าปริมรู้ว่านัทให้ความสำคัญกับใครมากกว่าปริมล่ะน่าดู”

ณัฐนันท์หัวเราะ ออกมา

“สี่ปีที่ผ่านมา ไม่ว่าใครจะเข้าจะออกในชีวิตของผมแต่คนเดียวที่อยู่ข้างผมเสมอก็คือปริม ขนาดนี้แล้ว ยังคิดว่าใครจะสำคัญกว่าปริมอีก”

อันนี้คือเรื่องจริงสี่ปีในรั้วมหาลัย มีผู้หญิงเข้ามาเยอะมาก บางคนเข้ามาสั้นๆ บางคนก็อาจจะนานหน่อย แต่คนเดียวที่อยู่มาตลอดไม่เคยไปไหนคือพริมา

“ปากหวานแบบนี้ปริมเลยไปไหนไม่รอด อะไรก็แล้วแต่ ห้ามลืมพกถุงนะและที่สำคัญดูแลให้ดีอย่าให้ใครมาวุ่นวายกับปริม”

ณัฐนันท์ยิ้มให้คำขู่ของเธอ เขามองออกไปนอกกระจก เห็นมีรถมาจอดข้างๆ และคู่เดทของเขาวันนี้มาถึงแล้ว

“รับทราบครับ เอาไว้เสร็จธุระผมโทรหานะ”