บทที่ 13 ตอน 3

“พี่นัทคะเพิร์ลขอให้คำตอบพรุ่งนี้ได้ไหมคะ ขอเพิร์ลปรึกษาส้มก่อนว่าเอายังไงดี”

ณัฐนันท์แสดงความน้อยใจออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน ที่เธอไม่ตอบตกลงกับเขาเลยในทันที

“พี่คงไม่สำคัญกับเพิร์ลมากพอ เพิร์ลถึงไม่อยากไปกับพี่ เพิร์ลคงไม่ได้รู้สึกอยากไปเที่ยวกับพี่เหมือนที่พี่รู้สึก ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ไปกับเพื่อนก็ได้ เพิร์ลจะได้ไม่ต้องฝืนใจ แค่นั่งเหงาๆดูเพื่อนสวีทกับแฟนสองคืนเองพี่ทนได้”

เขาเอ่ยปากตัดพ้อเธอ พัลลภารีบปลอบเขาในทันที

“ไม่ใช่นะคะพี่นัท เพิร์ลอยากไปกับพี่นัทค่ะ อยากไปมาก เพียงแค่เพิร์ลต้องหาวิธีก่อนว่าต้องทำยังไง พี่นัทขา ขอเวลาเพิร์ลคิดแป๊บเดียวนะคะคนดี นะนะ”

ณัฐนันท์แสร้งทำหน้างอ เรียกพนักงานมาคิดเงินทันที ถ้าไม่สวมบทหนุ่มขี้งอน สัญชาตญาณบอกกับเขาว่าเขาอาจจะแห้วได้ ไม่ควรปล่อยให้เธอคิดนาน

ถ้าควงกันไปไหนนานๆแบบนี้โดยที่ไม่มีโอกาสจะพัฒนาระดับความสัมพันธ์เขาคงขาดใจ

เธออยู่บ้าน ม่านรูดไม่เข้า เขาไม่สะดวกพาเธอไปที่คอนโด ถ้าไม่หาโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันคงไม่มีโอกาสทำความรู้จักกันมากกว่านี้

ซึ่งการทำความรู้จักที่สำคัญที่สุดในแบบของเขาคือการทำความรู้จักกันในเรื่องบนเตียง ไอ้ประเภทควงไปกินข้าวดูหนังจับมืออย่างเดียว เขาเลิกทำตั้งแต่มัธยมแล้ว

ณัฐนันท์จ่ายค่าอาหารแล้วลุกจากโต๊ะโดยไม่รอรับเงินทอน พัลลภารีบเดินตามเขา ยิ่งเห็นท่าทาง งอนๆของคนที่ตัวสูงกว่าเธอมาก แถมขายังยาวมากๆด้วยเธอยิ่งต้องรีบก้าวตาม

เขาเดินเร็วจนเธอเดินตามไม่ทัน เลยต้องเป็นฝ่ายวิ่งให้ทันเขา จนไปเดินข้างกันแล้วตัดสินใจเอามือไปคล้องแขนเขาไว้ แล้วเอนตัวเข้าหา เบียดหัวลงซบกับต้นแขนของเขา

“พี่นัทขางอนเพิร์ลเหรอคะ”

เขาเมินหน้าไปทางอื่นไม่ตอบคำถามเธอ แม้ใจจะอ่อนยวบกับสิ่งที่เธอทำ คนน่ารักเวลาอ้อนนี่มัน สุดๆ

เกือบจะเผลอยิ้มออกมาอยู่แล้ว แต่บอกตัวเองว่าต้องใจแข็งเข้าไว้

“ก็ได้ค่ะ เพิร์ลไปกับพี่นัทก็ได้”

เมื่อได้ยินว่าเธอบอกว่าจะไปด้วย ณัฐนันท์ก็หยุดเดินทันทีแล้วหันมามองเธอเอื้อมมือมาจับมือเธอเอาไว้ เขายิ้มกว้าง ท่าทางตื่นเต้น

“จริงเหรอคะ เพิร์ลไม่ได้หลอกให้พี่ดีใจเล่นใช่ไหม”

พัลลภาเห็นท่าทางดีใจมากๆของเขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อกี้ยังงอนเป็นเด็กอยู่เลย พอเธอบอกว่าจะไปด้วยยิ้มทั้งปากทั้งตาเชียว

“ไม่หลอกค่ะ เพิร์ลจะไปกับพี่นัทค่ะ”

ณัฐนันท์ยิ้มกว้างอยากจะจับเธอมาหอมแก้มสักสองฟอด แต่ติดที่ว่านี่คือกลางห้างและอยู่ในชุดนักศึกษาด้วยกันทั้งคู่ ก็ไม่อยากจะทำอะไรประเจิดประเจ้อมาก

เลยทำได้แค่เอื้อมมือไปลูบผมนุ่มสลวยแล้วโน้มหน้าลงไปหา พัลลภาตัวเท่าไหล่ของเขาแค่นั้นเอง ภาพที่หลายคนมองมาจึงเห็นเป็นภาพของผู้ชายตัวสูงหน้าตาดี ที่โน้มตัวลงมาหาสาวน้อยหน้าตาน่ารัก ฝ่ายชายลูบผมสาวสวยใบหน้าประดับรอยยิ้มกว้าง ส่วนฝ่ายหญิงก็เงยหน้าขึ้นสบตาเขา ใบหน้าแต้มยิ้มมีแววเขินอาย เป็นภาพน่ารักที่หลายคนมองมาแล้วต้องอมยิ้มตาม

“พี่ดีใจมากเลยคนดี พี่อยากไปเที่ยวกับเพิร์ล ไปค่ะเพิร์ลจะไปซื้ออะไร พี่นัทจะพาเพิร์ลไป รับรองว่าจะไม่บ่นเลย”

พัลลภายิ้มกว้างให้กับการกระทำของเขา บอกตรงๆหลงไม่ไหวแล้ว พัลลภารู้ว่ามันอาจจะเป็นแค่มารยาชายที่แกล้งงอนให้เธอยอมตามใจ แต่แล้วยังไงล่ะ ถ้าเขาเลือกที่จะเรียกร้องความสนใจกับเธอด้วยวิธีนี้จะให้เธอใจแข็งยังไงไหว คนที่รักที่ชอบเอาหน้าหล่อๆมาออดอ้อนมาทำท่าทางแสร้งงอนแบบนี้ เธอยอม ยอมทุกอย่างเลย

“ไปค่ะ เพิร์ลอยากจะซื้อของใช้ส่วนตัวหลายอย่าง ซื้อครีมกันแดดติดไว้ด้วยดีกว่านะคะ เดี๋ยวต้องไปทะเลเผื่อต้องเล่นน้ำ เดี๋ยวดำ”

พัลลภาประสานมือเข้ากับเขาจับจูงกันลงบันไดเลื่อน

“ได้สิคะ ไปกันเดี๋ยวพี่ซื้อให้”

ณัฐนันท์ผิวปากอย่างอารมณ์ดี ที่เธอยอมไปกับเขา ดีใจมากจนงงตัวเองว่าจะดีใจอะไรขนาดนั้น แต่จะว่าไปเขาก็อยากให้เธอไปเที่ยวด้วยมากๆ อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกัน

ก็ต้องยอมรับว่าการมาเดินเที่ยวเล่นกับเธอเหมือนวัยรุ่นคนอื่นๆ ก็สนุกดีเหมือนกัน มันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยทำมาก่อนตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย หรือไอ้การที่จะมาจีบใครแบบนี้ ก็ไม่เคยทำด้วย

อาจจะเพราะชีวิตที่ผ่านมาของเขา ไม่ได้ต้องการอะไรแบบนี้ก็ได้เลยไม่รู้สึกว่าต้องทำ จีบเพื่อสุดท้ายความสัมพันธ์ก็จบลงที่เตียงไหม ไม่ต้องจีบก็มีให้กินไม่เคยขาด เลยไม่รู้สึกว่าต้องจีบใคร จะจีบให้เสียเวลาทำไม