บทที่ 10 ตอน 1

“พี่มีสอบช่วงบ่ายค่ะ ต้องไปรอสอบก่อน คนดีขอกำลังใจหน่อยได้ไหมคะ”

ณัฐนันท์เกลี่ยมือไปตามแก้มของเธอ แก้มเนียนมาก และเขารู้ว่าหอมมากด้วย เธอมองเขาตาโต มีท่าทีลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะโน้มตัวมาหอมที่ข้างแก้มของเขา

ณัฐนันท์รู้สึกคันยุบยิบที่ใจ ทำไมน้องน่ารักจัง แก้มของเธอแดง ปากของเธอเม้มเข้าหากัน เขารู้ว่าเธอเขินแต่ก็ยอมให้กำลังใจเขา

ณัฐนันท์หอมลงข้างแก้มของเธอ สูดกลิ่นหอมเข้าปอด ใจเต้นรัว

“ชื่นใจจัง จริงๆอยากจูบแต่ตรงนี้ไม่เหมาะ ติดไว้ก่อนนะคะ สอบเสร็จพี่โทรหานะ”

พัลลภาพยักหน้าเอียงอาย

“ขอให้ทำข้อสอบได้นะคะ”

ณัฐนันท์ลูบผมของเธอ

“ขอบคุณค่ะ เพิร์ลอวยพรพี่แบบนี้ พี่คงสอบได้คะแนนเต็ม”

ใจอยากจะจูบมาก แต่กลัวสติหลุด ตอนบ่ายยังต้องสอบอีก เขาไม่ควรเดินเป้าตุงเข้าห้องสอบ เลยพยายามระงับใจเอาไว้

ความตั้งใจที่จะถอยห่างคงต้องพับไป ก็เธอเล่นมาตามหาเขาถึงที่นี่

เขามันประเภทคนเถื่อนไม่อยากทำลายเด็กใสๆแบบเธอ แต่เธอเล่นมาหาเขาถึงนี่ ถ้าอะไรจะเกินเลยไป ก็อย่าว่าเขาเลวนะ พยายามเลี่ยงแล้วจริงๆ เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน แต่เป็นน้ำมันเบนซินที่จุดติดง่าย มีเชื้อไฟมาจ่อขนาดนี้ ไม่เผาไหม้ให้เป็นจุณก็ไม่ใช่เขาแล้วไหม

“พี่นัทไปสอบดีกว่าค่ะ เวลายังพอมีเผื่อได้ทวนกับเพื่อนอีกหน่อย ตอนบ่ายเพิร์ลก็มีเรียน เอาไว้เจอกันนะคะ”

พัลลภาบอกกับเขาเสียงหวาน และแววตาก็หวานมากด้วย

“ครับผม พี่สอบเสร็จพี่โทรหานะ”

พัลลภาพยักหน้าในใจแช่มชื่นไปหมด เธอเดินกลับมาขึ้นรถที่เพื่อนจอดรออยู่ ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปนั่ง สุธาสินีก็ถามทันที

“เป็นยังไงบ้างเพิร์ล พี่เขาว่ายังไง”

มองหน้าเพื่อนที่เห็นยิ้มออกมาก็พอจะนึกรู้ว่าคงปรับความเข้าใจกันแล้ว

“พี่เขาบอกว่าโทรศัพท์เสียเลยส่งซ่อม ยุ่งกับการอ่านหนังสือสอบด้วย เลยไม่ได้ติดต่อมา”

“แกเชื่อไหม”

สุธาสินีเช็คความรู้สึกของเพื่อน ว่าเพื่อนคิดยังไง เห็นหน้ายิ้มแย้มแบบคนมีความรักก็พอจะรู้ แต่อยากถามเอาคำตอบ

“ก็ เขาบอกแบบนั้น ฉันก็ควรเชื่อไหม หาเหตุผลที่เขาจะโกหกไม่ออก เขาก็ดูยุ่งจริงๆ ขนาดหนวดยังไม่ได้โกนเลย”

พัลลภาพยายามหาเหตุผลมาเสริมความเชื่อของตนเอง สุธาสินีถอนหายใจ

“อืมก็ดีแล้วแหละจะได้ไม่ต้องคิดมากอีก จำไว้นะเพิร์ล ฉันเป็นเพื่อนแก ที่พร้อมซัพพอร์ทแกเสมอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันอยู่ข้างแกเสมอนะ”

พัลลภายิ้มออกมา รู้ว่าเพื่อนเป็นห่วง

“ขอบใจมากนะแก ไม่มีแกฉันคงแย่”

สุธาสินีส่งยิ้มให้เพื่อน

“ไม่เป็นไร เราเป็นเพื่อนกัน ไม่อยู่ข้างแกจะให้ไปอยู่ข้างใครล่ะจริงไหม”

พัลลภารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆ มีครอบครัวดี เพื่อนดีชีวิตมีแต่สิ่งดีดี และดูเหมือนว่าแฟนดีดีก็กำลังจะมาโชคดีมากจริงๆ ปีนี้คงเป็นปีมงคลสำหรับเธอแน่ๆ

บทที่ 10

“น้องเพิร์ลกลับไปแล้วเหรอ”

ติณณภพถามเพื่อนทันทีเมื่อมันมันเดินกลับมา

“อืม กลับแล้ว”

ณัฐนันท์รู้สึกว่าอารมณ์ของตนแช่มชื่นมากกว่าปกติ สงสัยบ่ายนี้จะทำคะแนนสอบได้เต็มจริงๆล่ะมั้ง วิชาการบริหารการก่อสร้าง คงมีอารมณ์เขียนบรรยายได้เยอะแน่ๆความรู้น่ะมีอยู่แล้ว ขึ้นกับการอธิบายรายละเอียดว่าจะทำได้ดีแค่ไหน

“สรุป มึงกับน้องนี่ยังไงกันแน่”

ณัฐนันท์ปรายตามองเพื่อน เสือกตลอดเลยไอ้เพื่อนสนิทเนี่ย

“กูไม่ได้อยากเสือกเอง แต่มีคนเขาอยากรู้เขาจะได้ทำตัวถูก”

ณัฐนันท์ขมวดคิ้ว ใคร?ทำตัวถูกอะไร?

“มึงดูไอ้กายก่อน มันงงไปหมดแล้วเนี่ย ว่ามันจะจีบน้องเพิร์ลได้ไหม”

ณัฐนันท์หันไปมองรุ่นน้อง พอสบตากันฝ่ายนั้นก็สะบัดหน้าใสเห็นแล้วอดขำไม่ได้ งอนเป็นตุ๊ดเลยเว้ย

เขารู้ว่ามันชอบเพิร์ลแต่ก็ยังไม่ได้อะไรนอกจากแอบชอบ เรื่องแค่นี้รุ่นพี่รุ่นน้องเคลียร์กันได้

ณัฐนันท์เดินไปหาน้องรหัสของไอ้ตี๋ที่นั่งอยู่ข้างไอ้เท็นน้องรหัสของเขานั่นแหละ

“กายน้องรัก พี่ขอโทษจริงๆว่ะ ที่ต้องขอกลืนน้ำลายตัวเอง พอดีพี่กับน้องเพิร์ลมีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย แต่ตอนนี้เคลียร์กันได้แล้ว”

กายทำท่าสะบัดสะบิ้งใส่รุ่นพี่ เขาพอจะเข้าใจเพราะสาวเจ้ามาเคลียร์ถึงนี่ แต่ก็ของอนได้ไหม

ณัฐนันท์กอดคอน้องรหัสของเพื่อนไว้ ไม่ให้มันสะบัดอีกเพราะกลัวตีนจะไปเพราะความหมั่นไส้

“พี่ขอคืนคำพูดนะ พี่คงให้เอ็งจีบเพิร์ลไม่ได้แล้วล่ะเพราะเพิร์ลเป็นของพี่ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเหล้าปลอบใจนะไอ้น้อง อย่าโกรธกูเลย”

ณัฐนันท์บีบหลังบีบไหล่น้องรหัสของเพื่อน ไอ้กายก็สะบัดสะบิ้งจนน่าถีบ ไอ้เท็นน้องรหัสของเขาที่นั่งข้างกันถึงกับหลุดขำ

“กาย พี่เขาอุตส่าห์ง้อแล้ว มึงอย่าสะดิ้งให้มันมากนัก เดี๋ยวกูถีบกระเด็นเลย พี่รหัสกูอุตส่าห์ลดตัวเอาหน้าหล่อๆลงมาขอโทษมึงแล้ว หายงอนเดี๋ยวนี้ พี่นัทค้าบตอนเลี้ยงเหล้าขอน้องไปด้วยนะ”

ไอ้เท็นอ้อนพี่รหัส ลุกมานวดหลังให้พี่ แบบให้รู้ว่าประจบหวังแดกมากๆ

“แน่นอนสิครับสอบเสร็จจัดเลย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ว่าไงกาย หายโกรธเถอะ เดี๋ยวหาสาวสวยๆให้ แต่น้องเพิร์ลคงให้ไม่ได้แล้วล่ะ หวง”

พอสิ้นสุดคำว่าหวง เสียงโห่แซวก็ดังขึ้น

“อิจฉาลูกพี่จริงๆ ควงแต่คนสวยๆ ระดับดาวทั้งนั้น อยากหน้าตาดี บ้านรวย กรวยใหญ่อย่างพี่จริงๆ”

ไอ้เท็นเอ่ยแซวพี่รหัสตัวเอง

“เฮ้ย เท็นมึงไปเห็นกรวยไอ้นัทมันตอนไหนวะ”

ไอ้ตี๋ถามอย่างสงสัย

“โอ๊ยพี่ เวลาไปกินเหล้ากัน ผมตามพี่เขาไปเข้าห้องน้ำประจำยืนฉี่ข้างกันแอบดูอยู่บ่อยๆ ว่ากรวยพี่รหัสผมมันเลี่ยมทองหรือไง สาวๆถึงได้เข้าหาเยอะนัก”

ไอ้เท็นแซวขำๆ พลอยให้หลายคนที่ได้ยินหัวเราะตามไปด้วย

“แล้วเลี่ยมหรือเปล่าวะ”

ไอ้กายอดสงสัยไม่ได้ ถ้าพี่เขาเลี่ยมเผื่อจะไปเลี่ยมมั้ง

“ไอ้ห่าใครเขาจะเลี่ยมทองที่จู๋วะ กูแค่เปรียบเปรย พี่กูไม่ได้เลี่ยมทอง แต่แม่งกรวยโคตรใหญ่ กูว่ามี56อ่ะมึง ยาวนี่แม่งเป็นฟุต”

ไอ้เท็นอวยพี่รหัสสุดฤทธิ์ หวังแดกเหล้าฟรี

“ไอ้ห่าเท็นกูเป็นคน ไม่ใช่ม้า”

***