บทที่ 1 ตอน 1

“เฮ้ยนัท คืนนี้ร้านเดิมไหมวะ”

ชายหนุ่มในชุดเสื้อช็อปปักสัญลักษณ์รูปเกียร์พร้อมชื่อมหาวิทยาลัยที่อกเสื้อ เงยหน้าขึ้นมองคนชวน

“ไม่ว่างเลยว่ะอคิน วันนี้เจ้นกให้กูไปดูคาเฟ่สาขาเดอะมูน ขอบายล่ะกัน”

ชายหนุ่มชื่อนัทหรือณัฐนันท์เงยหน้ามามองเพื่อน ก่อนจะก้มหน้าทำงานในมือต่อ

“ทำอะไรวะมึงท่าทางยุ่ง”

อคินมองเพื่อนที่ก้มหน้าก้มตาหน้าคอมพิวเตอร์โน๊ต บุ๊คตรงหน้า คิ้วเข้มขมวดอยู่ตลอดเวลา

“แก้โครงร่างโปรเจคส่ง’จารย์วัฒน์ แก้มาสามรอบแล้วเนี่ยยังไม่ผ่านเลย”

เสียงเคาะนิ้วกับแป้นพิมพ์ดังอยู่ตลอดเวลา มือเรียวยาวในแบบผู้ชายเคาะลงบนคีย์บอร์ดด้วยความชำนาญ

“เอองั้นกูไม่กวนแล้วไปก่อนนะมึง ถ้าเปลี่ยนใจจะไป ก็ร้านเดิม ตามมาแล้วกัน”

ณัฐนันท์ทำเพียงพยักหน้าตอบเพื่อน จะเอาเวลาไหนไปนั่งแดกเหล้า แค่งานที่ต้องดูแลคาเฟ่สามสาขาช่วยเจ้นก นี่ก็ยุ่งจะตายห่าแล้ว พี่สาวของเขาเพิ่งแต่งงานไปและตอนนี้ท้องอ่อนๆ อาการแพ้ท้องทำให้เจ้นกไม่สามารถมาดูแลร้านได้เอง

คลาสคาเฟ่ร้านกาแฟสไตล์เกาหลีที่เปิดสามสาขารอบมหาวิทยาลัยเลยตกอยู่ในการดูแลของเขา เรียนวิศวะเสือกต้องมาบริหารร้านกาแฟ โปรเจคจบก็ต้องทำ ยุ่งฉิบหาย จะเอาเวลาไหนไปเที่ยวแค่เวลาที่จะเอาไปหาน้องๆสาวๆยังไม่มีเลย

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นณัฐนันท์ไม่ได้ปรายตา มองด้วยซ้ำว่าใครโทรมา เขากดรับสาย

“ครับ”

เขาใช้ไหล่ดันโทรศัพท์แนบหู สองมือยังเคาะแป้นพิมพ์ แต่ตากวาดดูเอกสารที่เป็นลายมือแก้ไขข้อความที่อาจารย์แก้กลับมาให้

“นัท เย็นนี้ว่างไหม”

น้ำเสียงเซ็กซี่แต่มีความออดอ้อนอยู่ในน้ำเสียงดังมาตามสาย พอได้ยินเสียง ใบหน้าของคนในสายก็ลอยเด่นเข้ามาในความคิด

“ปริมเหรอ ผมไม่ว่างเลยแก้ร่างโปรเจคส่งอาจารย์อยู่ ตอนเย็นต้องไปดูร้านที่เดอะมูนด้วย”

แค่ได้ยินน้ำเสียงเซ็กซี่ อารมณ์ดิบๆที่ไม่ได้ปลดปล่อยมานานก็ก่อตัวขึ้น นานแค่ไหนแล้ววะที่ไม่ได้มีเซ็กส์ เกือบเดือนแล้วเนี่ย นี่คือนานที่สุดตั้งแต่เอาผู้หญิงเป็น แต่จะให้เอาเวลาที่ไหนไปเอาหญิงแม้แต่ช่วยตัวเองยังไม่มีเวลาเลย ยุ่งฉิบหาย

“ร้านปิดสามทุ่มใช่ไหม หลังสามทุ่มแวะมาหาปริมสิ นำ้เสียงดูเครียดๆนะ มาหาปริมแล้วปริมจะทำให้นัทหายเครียดเอง”

ฟังแล้วเครียดกว่าเดิมอีกผู้หญิงอะไรวะแรงดึงดูดสูงมาก แค่ได้ยินเสียงและวิธีการพูด เขาก็แข็งไปหมดแล้วเนี่ย อยากไปแม่งตอนนี้เลย แต่ต้องรีบแก้งานส่งอาจารย์ก่อนสี่โมงเย็น

ณัฐนันท์ลังเลเล็กน้อยก่อนจะตอบรับ

ไม่ได้ไปหาพริมานานแล้วเหมือนกัน เพราะช่วงนี้ทั้งเขาและเธอยุ่งมาก

“ครับ น่าจะสักสี่ทุ่ม เดี๋ยวผมไปหานะ”

ขอวาร์ปไปสี่ทุ่มตอนนี้เลยได้ไหม จริงๆช่วงนี้ก็เครียดจริงๆนั่นแหละ และยาคลายเครียดที่ดีที่สุดก็น่าจะชื่อพริมา

“โอเคเดี๋ยวปริมเตรียมเบียร์เย็นๆไว้ให้ อยากกินอะไรพิเศษไหม”

พริมาเอ่ยน้ำเสียงเอาใจ

“ปริมออนเดอะฟลอร์”

ณัฐนันท์ละมือจากแป้นพิมพ์แล้วจับโทรศัพท์ที่ใช้ไหล่หนีบไว้แทนมือมาคุยต่อ อดยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากคนปลายสาย

“ปริมว่าปริมออนท็อปนัทน่าจะสนใจมากกว่า รีบมานะ รับรองว่าคืนนี้ปริมจะทำให้นัทหายเครียดแน่นอน”

พริมาวางสายไปแล้ว แต่รอยยิ้มยังแต้มอยู่บนใบหน้าหล่อเหลา ปากสวยได้รูปแบบผู้ชายคลี่ยิ้มออกมา เมนูปริมออนท็อปงั้นเหรอ ก็ไม่เลวนะ

ณัฐนันท์เปิดดูจำนวนหน้ากระดาษที่เหลือที่ต้องแก้ไข อีกสิบหน้า โอเคเร่งมือหน่อยแล้วกันคืนนี้จะได้ไปละเลียดปริมออนท็อป