6.คู่เต้นรำ

เมื่อมีเจ้าหน้าที่ที่เดินวนเวียนอยู่แถวนั้นรีบเดินเข้ามาหาเธอ

"ขอโทษนะคะ พอดีให้เข้าได้แต่เจ้าหน้าที่คะ"

เจ้าหน้าที่เมื่อเห็นคนแปลกหน้ามาจึงเข้ามาทำตามหน้าที่

"อ่า คือ ฉันฉัน เป็นเพื่อนของคุณคลีโอค่ะ นี่บัตรเขาให้ฉันไว้"

แพรไพลินรีบยื่นบัตรที่คลีโอให้ไว้เมื่ตอนเช้าให้เจ้าหน้าที่ดู

"อ่อ คุณคลีโออยู่ในห้องแต่งตัวด้านซ้ายมือค่ะ"

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงตรงหน้าคือแขกคนสำคัญของเจ้าของคอนเสิร์ต เจ้าหน้าที่จึงอนุญาตให้เข้าไปได้ แพรไพลินถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นจึงเดินเข้ามาภายในห้องที่คนเมื่อกี้บอก  เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็พบว่าคลีโอกำลังนั่งทำอะไรอยู่สักอย่าง   ในห้องนี้มีชุดเป็นร้อยๆ สงสัยจะเป็นชุดของเจ้าของห้องมั้ง

"อ้าว มาเเล้วหรอ มาเร็วดีนี่"

คลีโอยิ้มบางๆให้คนตรงหน้า จับแต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ ไว้วันหลังจะซื้อชุดน่ารักๆไปให้อีกละกัน คลีโอคิดเองเออเอง

"ก็แน่ล่ะ  แล้วนี่คุณขึ้นคอนเสิร์ตคนเดียวหรอ ไม่เห็นมีพิธีกร หรือนักแดนซ์เลยล่ะ"

แพรไพลินถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นว่าเขานั่งอยู่คนเดียว

"คนอื่นอยู่อีกห้องนึง นี่ห้องส่วนตัวผม"

เขาไม่ชอบความวุนวายจึงขออยู่แบบสงบๆเรียกสมาธิก่อนขึ้นคอนเสิร์ตดีกว่า

"อื้มม แล้วนี่คุณให้ฉันมาหาทำไมหรอ หรือคุณจะคืนสร้อยให้ฉัน"

แพรไพลินพูดพลางเดินดูสิ่งของรอบห้อง ทั้งตลับแป้งแต่งหน้า เสื้อผ้า เครื่องประดับ

"เปล่า แต่จะให้มาช่วยงาน"

คลีโอยิ้มกริ่ม อย่างมีเลศนัย

"อะไร นี่คุณเอาสร้อยฉันไปแล้วมีหน้ามาให้ฉันช่วยอีกหรอ"

แพรไพลินตอกกลับ

"ถ้าไม่ช่วย ผมก็ไม่คืนสร้อย"

คลีโอทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เอาซี้ถ้าเธอคิดจะเล่นกับเขาเขาพร้อมเสมอ

"นี่คุณ มันจะมากไปแล้วนะ"

แพรไพลินเริ่มไม่สบอารมณ์ เขาชักจะได้ใจมากไปแล้ว

"จะช่วยหรือไม่ช่วย"

คลีโอถามสั้นๆ เขาไม่อยากต่อล้อต่อเถียงอะไรกับเธอมากนัก

"อ่ะๆๆๆ จะให้ช่วยอะไรก็ว่ามา"

สุดท้ายเธอก็ต้องยกธงขาวสิน่ะ โธ่! ยัยแพรผู้น่าสงสาร

"คิวก่อนสุดท้ายมีเต้นรำ ช่วยเต้นรำคู่ผมที"

คลีโอพูดชัดเจน จู่ๆเขาก็อยากแกล้งเธอมาสะดื้อๆ ช่วยไม่ได้ เธอมันหน้าแกล้งเอง

"โธ่! นึกว่าจะยากก็แค่เต้นรำ ห๊ะ? อะไรน่ะเต้นรำ!!!!"

แพรไพลินตะโกนออกมาสุดฤทธิ์ ให้ตายเหอะนาทีนี้เธออยากจะเป็นลม ก็เธอเต้นรำไม่เป็นและไม่คิดที่จะแตะต้องมันด้วย

"นี่คุณ จะตะโกนทำไม อยู่กันสองคน"

"ก็ก็ ฉันเต้นรำไม่เป็นนี่นา"

ใบหน้าสวยสลดทันควัน แล้วเธอจะได้สร้อยคืนมั้ยละเนี่ยยย งื้อๆๆ

"ไม่ต้องห่วง มีเวลาอีกสี่สิบนาที ผมจะให้ครูสอนเต้นรำมาสอนคุณเอง"

ไม่นานนักครูทอมคุณครูสอนเต้นรำก็เข้ามาในห้องพร้อมกับวิทยุตัวโปรด

"สวัสดีฮ้าคุณคลีโอแล้วนี่คุณ...."

คุณครูชื่อทอมแต่จิตใจเป็นกระเทยชี้นิ้วไปหาผู้หญิงหน้าหวานๆตรงหน้า

"เอ่อแพรไพลินค่ะ เรียกแพรก็ได้ค่ะ"

แพรไพลินตอบคำถาม หัวใจพลางเต้นตุบตับ โอ้ย นี่ในชีวิตเธอทำไมต้องมาทำอะไรเช่นนี้

"รีบเลยน่ะฮ้า เอาละฮ้าคุณแพรสวมส้นสูงเลยฮ้าจะได้ชินกับการเต้น ......บลาาๆๆๆๆๆๆๆๆๆแว้ดๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ครูทอมสอนอย่างละเอียดอ่อน โชคดีที่เต้นไม่นานนักและเต้นอยู่ไม่กี่ท่า

"ว้ายยย......"

แพรไพลินเต้นผิดจังหวะจนเกือบล้ม คลีโอจึงยื่นมือมารับร่างบางไว้จนทำให้จมูกโด่งแตะถูกกับแก้มนุ่มนิ่มทันที  แพรไพลินหน้าแดงแจ๋ เมื่อถูกหอมแก้มด้วยความบังเอิญ

"เป็นอะไรหรือหรือปล่าว"

คลีโอถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"เอ่อ ปะเปล่าค่ะ"

แพรไพลินตอบติดขัด

"ก็ดี ครูทอมช่วยพาแพรไพลินไปแต่งตัวด้วยน่ะครับ ผมจะเตรียมตัวขึ้นเวที "

คลีโอเอ่ยน้ำเสียงจริงจัง

"ขอกำลังใจหน่อยสิ"

คนตัวโตกระซิบข้างหูคนตัวเล็ก ทำเอาแพรไพลินขนลุกวูบวาบ

"เอ่อ สู้ๆนะคะ ไฟว์ติ้ง"

แพรไพลินไม่รู้จะให้กำลังใจยังไง จึงบอกแต่เพียงสู้ๆ แต่เธอหารู้ไม่ว่า แค่เขาได้เจอเธอก่อนขึ้นคอนเสิร์ตกำลังใจของเขาก็เปี่ยมล้นแล้ว

แสงสีเสียงเริ่มขึ้นพร้อมกับเสียงคนกรี๊ดจนสถานที่เกือบแตกกระจาย เมื่อร่างกายกำยำในชุดที่แสนจะลงตัวผุดขึ้นมาจากด้านล่างของเวที ทำให้สาวแท้สาวเทียมเกือบละลายกับออร่าความหล่อของเขา ร่างกายกำยำส่ายสะโพกไปตามจังหวะเพลง พร้อมรอยยิ้มที่หวานกว่าสิ่งไหนๆ

ด้านแพรไพลินที่แต่งตัวเสร็จแล้ว หญิงสาวขออนุญาติช่างแต่งหน้าแถวนั้นออกมายืนดูคลีโอข้างๆเวที  ร่างบางในชุดเต้นรำสีชมพูค่อยๆก้าวเท้ามาชะเง้อมองคนบนเวทีต้องตกตะลึงกับความหล่อของเขา  คลีโอเมื่ออยู่เฉยๆก็หล่อแล้ว นี่เขาทั้งดีดกีต้า ร้องเล่นเต้นรำ ยิ่งทำให้หล่อจนคนมองแทบอยากกระโจนเข้าหากันเลยทีเดียว

"จังหวะนี้ ขอให้ทุกคนมาร่วมส่ายสะโพกโยกเอวไปพร้อมกันนะครับ วันทูทรี โกกกกกก"

เมื่อหนุ่มหล่อพูดจบก็มีแดนเซอร์หญิงสุดเซ็กซี่หลายคนเข้ามาร่ายล้อมตัวเขา ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดของคนนับพัน  แพรไพลินเมื่อเห็นผู้หญิงพวกนั้นเต้นปีนป่ายไปทั่วตัวของเขา ทำให้เธอไม่พอใจเขาเสียดื้อๆ แล้วทำไมใจเธอต้องเต้นแรงด้วยเนี่ย

"ยี้  อ่อยชัดๆ"

เมื่อมีแดนซ์เซอร์คนนึงเต้นท่ายั่วยวนคลีโอ แพรไพลินจึงเผลอทำหน้าไม่ชอบใจออกมา แต่จังหวะนั้นเอง คลีโอหันหน้ามาสบตากับแพรไพลินพอดี ทำให้แพรไพลินตกใจจนต้องหลบอย่างรวดเร็ว

"อ้าว คุณน้องแพรอยู่นี่เองหรอฮ้า ไปซ้อมเต้นกันดีกว่าฮ้า"

คุณครูทอมที่เดินตามหาแพรไพลิน รีบจูงมือหญิงสาวให้ไปซ้อมเต้นอีกรอบ

เมื่อซ้อมเต้นเสร็จแล้วแพรไพลินก็เดินทำใจไปทั่วห้อง อีกไม่กี่นาทีจะถึงโชว์ของเธอแล้ว

"อย่าทำให้เขาขายหน้านะแพร"

แพรไพลินให้กำลังใจตัวเอง ตอนนี้เธอตื่นเต้นมาก มากที่สุดก็ว่าได้

"น้องคะ ไปเตรียมตัวได้เลยค่ะ"

เจ้าหน้าที่เดินมาตามเธอ จากนั้นหญิงสาวจึงเดินไปรอที่ด้านหลังเวที  พร้อมกับนักเต้นคู่อื่นๆสมทบอยู่ด้วย

"ตื่นเต้นหรอ"

เมื่อเห็นว่าคนข้างๆยืนตัวสั่นเหมือนลูกนกตกน้ำคลีโอในชุดเต้นรำสีชมพูอ่อนจึงเอ่ยถาม

"นิดหน่อยค่ะ"

แพรไพลินตอบ

"ไม่ไหวให้ฉันเปลี่ยนคนให้ได้นะ"

เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กหน้าซีด เขาก็เป็นห่วงขึ้นมาสะงั้น

"ฉันไหวค่ะ"

แพรไพลินสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ถ้าเธอบอกว่าไม่ไหวก็กลัวว่าจะไม่ได้สร้อยคืน  เมื่อหญิงสาวมัวแต่ทำใจริมฝีปากหยักได้รูปก็ฉกไปบนริมฝีปากบางอย่างนุ่มนวน คลีโอค่อยๆขยี้ริมฝีปากของเธอเบาๆเพื่อเป็นกำลังใจให้

"สู้ๆน่ะ"