2.ความบังเอิญนำพา

2.ความบังเอิญนำพา

เมื่อเครื่องบินลำใหญ่เข้ามาจอดในลานบินอันกว้างไกล ร่างกายสง่างามของคลีโอก็เผยออกมาให้เห็นอย่างเต็มออร่า ร่างกายกำยำที่ไม่ค่อยสู้ดีนักก้าวท้าวยาวเดินตามทางมาเพื่อที่จะไปขึ้นรถ

"ทางนี้ลูก แม่บอกสมชายให้มารอรับอยู่ด้านนี้"

คุณหญิงอินอรเดินนำทางแล้วบอกทางตามที่ได้นัดกับพนักงานขับรถเอาไว้ กลับมาคราวนี้เป็นการมาแบบเงียบพอสมควรสำหรับคลีโอ เพราะไม่มีใครรู้ว่าเขาจะกลับมาถึงเมืองไทยเมื่อไร ส่วนใหญ่ก็รู้แต่เพียงว่าพรุ่งนี้เขามีคอนเสิร์ตใหญ่รออยู่สงสัยแฟนคลับมัวแต่รีบไปจองตั๋ว  เมื่อทั้งสามคนแม่ลูกมาถึงรถสมชายพนักงานขับรถก็โค้งตัวลงแล้วเปิดประตูให้ทั้งสามเข้าไปนั่งข้างใน

"พี่โอ ไหวมั้ยคะ"

เครสซี่เอ่ยถามผู้เป็นพี่ที่ตอนนี้ชักสีหน้าไม่ค่อยไหว เจอแดดร้อนแล้วเข้ามาเจอแอร์ก็ยังไงๆอยู่

"พี่ไม่เป็นไรหรอก นอนสักพักก็หาย"

เมื่อพูดเสร็จคลีโอก็ล้มตัวไปนอน เพราะเครสซี่นั่งกับมารดา เขาจึงไปนั่งข้างหลังคนเดียว

"คุณแม่ดูสิคะ เครสเห็นพี่โอนอนพักผ่อนนานแล้ว ไม่เห็นดีขึ้นสักที"

เครสซี่ส่งเสียงน้อยๆฟ้องคุณแม่

"พี่เขาคงเหนื่อยน่ะลูก อย่าเพิ่งไปยุ่งกับพี่เขาเลย"

คุณหญิงอินอรพูดพร้อมลูบหัวลูกสาวแล้วยิ้มให้

ผ่านไปยี่สิบนาที ตอนนี้รถติดไฟแดงอยู่ เครสซี่ที่นั่งเล่นไอแพทอยู่หันไปมองพี่ชายอย่างต่อเนื่อง

"แม่คะ พี่โอตัวสั่น"

หนูน้อยเครสซี่เขย่าแขนคุณแม่พร้อมตะโกนลั่น ตอนนี้คลีโอนอนกอดตัวเองตัวสั่นไปหมด

"ว้าย ตายจริง สมชายพาคลีโอไปโรงพยาบาลก่อน"

คุณหญิงอินอรอุทานออกมาอย่างตกใจ แล้วสั่งคนขับรถให้ไปโรงพยาบาล

ในด้านโรงพยาบาลของคุณหมอแพร คุณหมอแพรไพลินกำลังเก็บเอกสารของคนไข้พร้อมกับเก็บสิ่งของบนโต๊ะจำนวนมากมายเพื่อจะได้กลับบ้าน เพราะตอนนี้ก็เย็นแล้วเธอออกเวรแล้ว

ส่วนหมอสิตาที่กำลังขับรถมาด้วยความรีบ นี่เธอช้าไปสิบนาที จะไปถึงโรงพยาบาลทันเวลาหรือปล่าวเนี่ย

"ทำไมรถติดจังอ่ะ จะไปทันมั้ยเนี่ย"

สิตาบ่นอย่างเหนื่อยหน่าย ก็รถเล่นติดกันพลวันแบบนี้แล้วเธอจะไปถึงโรงพยาบาลตอนไหน

"รถชนกัน กรรมฉันแล้ว"

สิตาตัดพ้อออกมาอย่างเหนื่อยใจ จากนั้นจึงโทรไปบอกพี่ที่โรงพยาบาลว่าวันนี้เธอเข้าสาย

รถตู้แล่นเข้ามาจอดในโรงพยาบาล จากนั้นก็มีพยาบาลววิ่งนำเตียงนอนเข้ามาใกล้  ร่างนิ่งของคลีโอที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง ถูกนำเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ตอนนี้ไม่สามารถมีใครมาตรวจเขาได้ เพราะคุณหมอสิตาเข้าสาย ส่วนหมอท่านอื่นๆก็ติดคนไข้รายก่อนหน้านี้

"หมอแพรคะ หมอแพร"

พยาบาลสาวรีบวิ่งตามหลังแพรไพลินที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถมาอย่างติดๆ

"มีอะไรคะ"

แพรไพลินหยุดถาม

"มีคนไข้มาแล้วไม่มีหมอคนไหนว่างเลยค่ะ หมอแพรช่วยไปดูหน่อยได้มั้ยคะ"

พยาบาลสาวบอกปนหอบ

"ได้ค่ะ"

แพรไพลินตอนรับอย่างไม่รอช้าเรื่องช่วยชีวิตคนสำคัญกับเธอมาก ถ้างั้นเธอคงไม่มาเป็นหมอหรอก ร่างสมส่วนวิ่งเข้าไปภายในห้องฉุกเฉินพร้อมหยิบอุปกรณ์การแพทย์เข้ามาหาคนไข้ที่นอนอยู่แน่นิ่ง จากนั้นแพรไพลินจึงสั่งพยาบาลให้จัดการเช็ดตัวให้คลีโอส่วนเธอก็กำลังจะตรวจหาสาเหตุว่าเขาป่วยเป็นไข้อะไร ทำไมไข้ถึงสูงขนาดนี้

เมื่อการรักษาเบื้องต้นผ่านไปได้ด้วยดี คุณหญิงอินอรจึงเคลื่อนย้ายลูกชายไปอยู่ที่ห้องพิเศษ

"คนไข้เป็นไข้หวัดใหญ่ค่ะ ไข้ก็ลดบ้างแล้ว ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แค่นอนรอดูอาการอีกสองสามวัน "

แพรไพลินอธิบายอาการคนบนเตียงให้คุณหญิงอินอรฟัง

"ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ ได้ข่าวว่ากำลังจะกลับบ้านแต่ก็ยังมีน้ำใจมาช่วยตรวจลูกชายฉัน ขอบคุณอีกครั้งนะคะ"

คุณหญิงอินอรที่สวยตามแบบไทยเอ่ยพร้อมยกมือไหว้แพรไพลิน นอกจากจะสวยแล้วยังจิตใจดีอีก คนแบบนี้ช่างหายากเหลือเกิน คุณอินอรคิด

"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องไหว้แพรหรอกค่ะ  แพรเต็มใจช่วย"

แพรไพลินรีบจับมือคุณหญิงอินอรไว้ เพราะผู้ใหญ่ไม่ควรไหว้เด็ก

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วแพรขอตัวก่อนนะคะ"

แพรไพลินเอ่ยยิ้มๆ แล้วเดินออกจากห้องไป

"คุณหมอน่ารักจังเลยน่ะค่ะคุณแม่"

เครสซี่มองตามหลังคุณหมอแสนสวยรีบพูดขึ้นมา

"จ้ะ แม่ก็คิดแบบนั้น"

ฝ่ายสิตาที่เพิ่งมาถึงก็รีบร้อนเดินเข้ามาในโรงพยาบาลอย่างร้อนใจ

"สายไปครึ่งชั่วโมง ตายแล้วยัยตา"

หมอสิตารีบก้าวฉับๆพลางมองหน้าฬิกาข้อมือแล้วบ่นพึมพัม การที่เดินไปไม่มองทางทำให้เธอเดินไปชนใครบางคน

"โอ้ยยย "

รุ่งอาทิตย์ที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ก็กสะดุ้งเมื่อเจอใครคนนึงเดินชนเข้าอย่างจัง เมื่อหันไปสิตากำลังจะหงายหลัง รุ่งอาทิตย์จึงรีบคว้าร่างบางเอาไว้

"เป็นไรหรือปล่าวตา"

สายตาทั้งคู่จ้องกันอย่างไม่ห่างหาย ทำเอาทั้งสองเขินไปตามๆกันเลยที่เดียว

"เอ่อ มะไม่ค่ะ ตาขอตัวก่อนนะคะพี่รุ่ง ตารีบ"

พูดเสร็จสิตาก็รีบก้าวออกมาทันที

ส่วนรุ่งอาทิตย์ก็ยืนยิ้มอยู่คนเดียว

"แพร "

สิตาเรียกแพรไพลินที่กำลังจะขึ้นลิฟลงไปชั้นล่าง

"อ้าวตา เพิ่งมาหรอ"

เเพรไพลินเอ่ยทัก

"อื้มม ได้ข่าวว่าแพรช่วยรักษาคนไข้แทนตา ตาขอโทษจริงๆน่ะที่ทำให้แพรลำบาก"

สิตาเอ่ยอย่างรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไรหรอกตา แพรเต็มใจ"

"ขอบคุณนะแพร แล้วคนไข้รายนี้แพรจะดูเเล หรือจะให้ตาดูแลต่อ"

"แพรดูแลเองก็ได้ ส่วนตาก็ดูแลคนไข้รายใหม่ละกัน รีบไปได้แล้ว คนป่วยรอเต็มเลย"

"จริงด้วย ไว้เจอกันน่ะ บายจ้ะ"

สิตากล่าวปิดท้ายแล้วรีบวิ่งไป

เช้าวันต่อมา  ณ โรงพยาบาล แพรไพลินกำลังนั่งเคลียเอกสารคนไข้อยู่ในห้อง

"หมอแพรคะ มีนักข่าวมาขอสัมภาษค่ะ"

พยาบาลคนสวย เอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม

"สัมภาษ สัมภาษเรื่องอะไรคะ"

แพรไพลินยักคิ้วถาม เธอไม่ทราบจริงๆว่าไปทำอะไรไว้ ถึงมีคนมาขอสัมภาษ

"ก็สัมภาษอาการของคุณคลีโอ นักร้องหนุ่มที่คุณหมอแพรเป็นเจ้าของไข้ไงคะ"

เมื่อได้รับคำตอบแพรไพลินจึงถึงบางอ้อ ให้ตายเถอะ เธอลืมสังเกตุคนไข้ว่าคือซุปตาร์หนุ่มสุดฮอตที่สาวๆหลงใหล รู้งี้ยกให้สิตาดูแลสะก็ดี เห็นคลั้งไคล้ดีจัง  จากนั้นคุณหมอแพรไพลิน ก็นำร่างขาวผ่องนวลสง่าเดินมาจุดที่นักข่าวนัดสัมภาษ ตอนนี้ถ่ายทอดสดด้วยสิ สงสัยจะเป็นการแถลงข่าวเรื่องคลีโอแน่ๆ ถึงในใจจะตื่นเต้นแต่แพรไพลินก็ยังนิ่งได้ ตามสไตล์ของเธอ โชคดีที่มีแม่ของนักร้องหนุ่มนั่งอยู่ด้วย ถ้างั้นเธอคงขายหน้าแย่ เมื่อไมค์เป็นสิบตัววางไว้ข้างหน้าพร้อมกับนักข่าวช่างภาพตากล้องและสื่อมวลชนอีกหลายๆคนเตรียมพร้อมแล้วจึงเริ่มถามคำถาม

'คุณคลีโอป่วยเป็นอะไรคะคุณหมอแพร'

นักข่าวสาวคนหนึ่งเริ่มถามประโยคแรก

"คนไข้ป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ค่ะ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง  อาการดีขึ้นแล้วค่ะ"

'ก่อนหน้านี้คุณคลีโอมีอาการอย่างไรบ้างครับคุณอินอร'

นักข่าวชายคนนึงหันไปถามคุณอินอรบ้าง

"ก่อนหน้านี้คลีโอเขาทำงานเยอะมากค่ะ เเล้วเขามีอาการเหมือนคนไม่สบาย หน้าซีดมาก

แล้วตอนกำลังขับรถกลับบ้าน คลีโอมีอาการนอนตัวสั่นตัวร้อนมากแม่จึงพามาโรงพยาบาลค่ะ"

คุณหญิงอินอรตอบอย่างได้ใจความ

'แล้วคุณคลีโอมีอาการแบบนี้มานานหรือยังครับ'

นักข่าวหนุ่มถามคุณอินอรต่อ

"อันนี้แม่ไม่ทราบค่ะ"

'แล้วคุณคลีโอจะต้องนอนโรงพยาบาลอีกนานมั้ยคะ'

"อีกสองสามวันค่ะ หมอขอตรวจให้ละเอียดอีกทีก่อน"

'แล้วยังงี้คณคลีโอจะไปร่วมคอนเสิร์ตวันพรุ่งนี้ได้มั้ยครับ'

"คงไม่ได้ค่ะเพราะตอนนี้คนไข้ต้องพักฟื้นก่อน"

แพรไพลินตอบ

'ทางคุณแม่ได้โทรเคลียกับผู้จัดคอนเสิร์ตหรือยังครับ'

"แม่เคลียเรียบร้อยแล้วค่ะ คอนเสิร์ตคงจะเลื่อนไปเป็นอาทิตย์หน้า"

กว่าแพรไพลินจะแวกว่ายตอบคำถามได้ก็ทำเอาเธอเหนื่อยเหมือนกัน เพราะเธอต้องเจอกับคำถามมากมายที่นักข่าวสรรหามาถาม ถ้าให้เธอมานั่งตอบบ่อยๆก็ไม่ไหวเหมือนกันน่ะ

เมื่อถึงเวลาอาหารเที่ยงแพรไพลินกับพยาบาลจึงจัดข้าวกับยาไปให้คลีโอที่เพิ่งฟื้น

"ข้าวมาแล้ว"

เครสซี่ที่นั่งเกาะเตียงคนไข้อยู่ตะโกนออกมา  ส่วนคลีโอที่นั่งคุยกับน้องสาวสาวอยู่เมื่อหันไปตามเสียงของเครสซี่ก็ทำให้เขาพบกับอะไรบางอย่าง  ร่างกายสวยสง่าในชุดคุณหมอทำให้หมอสาวคนนี้ดึงดูดเขาได้ไม่น้อยเลยทีเดียว คลีโอจ้องตาคุณหมอจนหวานเยิ้ม ทำเอาคนถูกมองไปไม่เป็นกันเลย

"มองอะไรคะ"

แพรไพลินที่เดินเข้ามาใกล้ส่งเสียงถามคนที่เธอเคยเห็นในทีวี มองในทีวีก็ว่าหล่อแล้ว มองใกล้ๆนี่หล่อเป็นบ้าเลย แพรไพลินคิดในใจแต่ต้องตีเสียงขรึมออกมา

"มองคนสวยไงครับ"

ใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงความป่วยอยู่เอ่ยออกมาแบบแซวๆ ก็เธอสวยจริงๆ สวยจนเขาไม่อยากเลิกมอง

"อะไรนะ"

แพรไพลินอุทานออกมาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง นี่หน่ะหรอพ่อซุปตาร์ดัง คุยกันครั้งแรกก็ขี้หลีใส่เลยน่ะย่ะ