ตอนที่ 2

โดนของ

(ขมังเวทย์สวิงกาม)

4P

ที่สนามบาสฯ ในอำเภอแห่งหนึ่ง

“ทำอะไรอยู่จ๊ะหมวย… ”

‘ชมพู่’ หญิงสาวหน้าตาสะสวย ผิวขาว อวบอัด ทรวดทรงเซ็กซี่สะดุดตาชาย เจ้าของร้านเสริมสวยในตลาด ร้องทัก ‘หมวย’ สาวน้อยวัยยี่สิบปีที่กำลังยืนมองหนุ่มๆ เล่นบาสเกตบอลกันอยู่กลางสนาม

“คะ… ”

คนที่กำลังใจลอยถึงกับสะดุ้ง เสียงดังฉุดหล่อนออกจากภวังค์ และมันทำให้ชมพู่ตกใจ เมื่อหมวยหันมาพร้อมกับน้ำหยาดน้ำตาคลออยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง

“อ้าว… ร้องไห้ทำไมจ๊ะหมวย… ”

หัวคิ้วของชมพู่ชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย

“หนูเพิ่งอกหักค่ะ… ”

หมวยสารภาพออกมาตามตรง ตอนนี้ใจยังปวดแปลบไม่หาย หลังจากเดินเข้าไปสารภาพรักกับหนุ่มคนหนึ่งเมื่อสองวันก่อน… แล้วได้คำตอบว่า

‘ผมมีแฟนแล้วครับ’

ไอ้หนุ่มที่กำลังเป็นที่หมายปองของสาวๆ… ตอบเพียงสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเย็นชาแล้วหันไปเล่นบาสฯ ต่อโดยไม่ไยดีต่อความรู้สึกของคนแอบรัก

หนุ่มคนนั้นทำราวกับว่าหมวยเป็นอากาศธาตุหรือฝุ่นละอองไร้ค่า ทั้งที่หล่อนก็ทั้งสวยและเซ็กซี่

“อ๋อ… ไอ้หนุ่มที่สวมเสื้อเบอร์แปดนั่นใช่ไหม”

ชมพู่มองไปยังกลางสนาม คนนี้หล่อนแอบเล็งอยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่เคยได้กิน

“จ้ะพี่พู่… คนนี้แหละ… ”

หมวยตอบ เรียกชมพู่สั้นๆ ว่า ‘พี่พู่’ จนติดปาก เพราะร้านของหล่อนก็อยู่ในตลาด ใกล้กับบ้านของหมวยที่เป็นร้านขายของชำ

“อ๋อ… คนนี้ชื่ออาร์ท เท่าที่พี่เห็นก็ยังไม่มีแฟนนี่นา… ทุกครั้งที่มาเล่นบาสฯ ก็ไม่เห็นว่าจะมีแฟนมาด้วย”

ชมพู่ช่างสังเกตเพราะว่าแอบมองอาร์ทอยู่เงียบๆเช่นกัน เป็นธรรมดาของผู้ชายหล่อที่มักจะมีผู้หญิงมาให้ความสนใจ ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่

อาร์ทเป็นลูกชายเจ้าของร้านขายมอเตอร์ไซค์ในตลาด เป็นลูกคนเดียว ฐานะทางบ้านร่ำรวย

“ท่าทางจะรักเดียวใจเดียวเสียด้วยสิ ไม่งั้นคงไม่บอกกับหมวยตรงๆ ว่ามีแฟนแล้ว… ว่าม๊ะ… ”

ชมพู่สรุปให้เสร็จสรรพ ชุมชนนี้ไม่ได้กว้างใหญ่อะไรนัก ผู้คนจึงรู้เห็นความเป็นไปของกันและกัน

“ก็น่าจะใช่จ้ะ… เพราะเขาบอกเองว่ามีแฟนแล้ว หมวยงี้หน้าแตกยับเลยจ้ะพี่พู่… ”

นึกแล้วยังเจ็บไม่หาย

“อกหักอย่างแรงเลยสิ… ”

ชมพู่ย้ำ ยิ่งทำให้คนที่แอบรักแฟนคนอื่น รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาอีกรอบ

“นั่นสิพี่… ดูแล้วหมวยคงหมดหวังจ้ะ เพราะเขาบอกเองว่ามีแฟนแล้ว”

หมวยกล่าวเสียงเศร้า

“ไม่ต้องเศร้า ก็แค่แฟน ไม่ใช่เมียสักหน่อย… ช่างปะไร… ตราบใดที่เขายังไม่แต่งงานเป็นผัวเมียกัน… เราก็ยังมีสิทธิ์… ว่าม๊ะ”

ชมพู่กล่าวอย่างมีความหวัง

“มันก็จริง… แต่ดูท่าทางเขาคงไม่สนใจหมวยหรอกจ้ะ”

หมวยกล่าว

“เฮ้ย… อย่าเพิ่งท้อสิ พี่ถามจริงๆ นะ หมวยอยากได้ผู้ชายคนนี้เป็นผัวมากใช่ไหม”

ชมพู่ถามจริงจัง

“จ้ะ… อยาก… อยากมาก”

หมวยไม่ปฏิเสธ ตอบอย่างเปิดใจกับชมพู่ที่เป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อม

“ยุคนี้ด้านได้อายอดนะน้อง… ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยมนตร์ ไม่ได้ด้วยกลเราก็ต้องเล่นของ… อยากลองไหม”

ชมพู่กล่าวประโยคที่ทำให้หมวยตกใจ

“พี่พู่หมายความว่ายังไง”

คิ้วของหมวยขมวดเข้าหากัน ชมพู่ขยับเข้ามากระซิบเสียงแผ่วใกล้หู ทำเอาหมวยตกใจ

“อุ๊ย… คุณไสย มันจะได้ผลหรือจ๊ะพี่”

หมวยเคยได้ยินเรื่องพวกนี้มาบ้าง แต่ก็ยังไม่เชื่อเท่าไร และไม่เคยคิดว่าตัวเองจะจนปัญญาหาผัวถึงขั้นจะต้องบากหน้าไปพึ่งไสยศาสตร์… กระทั่งเมื่อได้มาเจอกับอาร์ท

“ไม่เชื่ออย่าลบหลู่… พี่เองก็อยากลองเหมือนกัน”

ชมพู่กล่าว…

จากนั้นก็นัดหมายกับหมวยว่าจะไปหาอาจารย์ ‘ยอด’ หมอทำเสน่ห์ชื่อดังของอำเภอ เป็นที่กล่าวขานในเรื่องวิชาอาคมขลัง โดยเฉพาะเรื่องทำเสน่ห์ให้คนรักคนหลง

อีกสามวันต่อมา

ถึงวันนัดหมาย รถเก๋งสีแดงของชมพู่แล่นเข้ามาจอดใต้ต้นไทรสูงใหญ่ ตระหง่านอยู่หน้าบ้านอาจารย์ยอด สภาพเป็นเรือนไม้สองชั้นแบบโบราณ ตั้งอยู่ท่ามกลางป่ากล้วยขึ้นเป็นดงหนาทึบ ที่หลังบ้านมีแม่น้ำไหลผ่าน

ชมพู่กับหมวยจูงมือกันก้าวเดินมาถึงเรือน สายตาปะทะเข้ากับร่างสูงใหญ่ของชายคนหนึ่งก้าวเดินลงมาจากบันได

“ฉันมาหาพ่อหมอจ้ะ… ”

ชมพู่กล่าว จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามของ ‘เมฆ’ ศิษย์เอกของอาจารย์ยอด เมฆเป็นผู้ชายตัวใหญ่มาก ใบหน้าคมคร้ามหล่อเหลาสะดุดตา ทำเอาทั้งหมวยและชมพู่ตะลึง

“อาจารย์อยู่ข้างบน… กำลังว่างอยู่พอดี… ”