4

“บ่อยมากค่ะบางครั้งพี่นิดาก็มานอนที่นี่นะคะเห็นว่าพี่เดือนแรมขอเพราะมีเรื่องอยากจะสั่งเสียมากมาย”

ลินินยังคงพูดเรื่องราวทั้งหมดที่เธอรู้ซึ่งมันก็คือความจริงที่เธอรับรู้จากพี่สาวแล้วก็เห็นด้วยตาตัวเองบ้าง

เดือนสุดท้ายก่อนที่เดือนแรมจะจากไปนิดาแทบจะใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังนี้คอยอยู่เคียงข้างเพื่อนเสมอเพราะพชรเองก็ไม่สามารถทิ้งงานที่บริษัทได้ส่วนนิดาเธอสามารถจัดการทุกอย่างได้โดยที่ไม่ต้องไปที่บริษัทจึงเลือกที่จะใช้เวลาทั้งหมดอยู่กับเพื่อน

“เป็นเพื่อนที่แสนดีจังนะครับดูแลทั้งพี่สาวของผมและยังดูแลสามีของพี่เดือนต่อด้วย”

กรวีร์เผลอหลุดปากพูดออกมาและแอบกลัวว่าจะทำให้ลินินรู้ถึงความในใจของเขาแต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่ชายหนุ่มคิดเพราะหญิงสาวดูจะไม่เข้าใจกับคำพูดที่เขาพูดออกมาเธอยังคงยิ้มและเล่าเรื่องราวย้อนอดีตต่อไปให้เขาฟัง

พชรและนิดาเดินทางมาถึงบ้านก็เป็นเวลาดึกแล้ว ลินินจึงถูกบังคับให้นอนค้างที่นี่แทนการขับรถกลับไปที่คอนโดของเธอ ตั้งแต่นิดาย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่เธอขอร้องให้น้องสาวมาอยู่ด้วยแต่ลินินก็ไม่เคยยอมเพราะเธอมองว่าบ้านหลังนี้เป็นของเดือนแรมกับพชร เธอไม่อยากเข้ามารบกวนพี่เขยมากเกินไป

“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เช้าไปสมัครงานกันเลยเดี๋ยวผมพาไปเอง”

กรวีร์เมื่อโอกาสจึงรีบเดินหน้าทันที เขาตัดสินใจที่จะพาลินินไปสมัครงานพรุ่งนี้เพื่อจะมีโอกาสใกล้ชิดกันได้เร็วเพื่อที่จะได้ข้อมูลต่างๆโดยง่ายและตอนนี้เขาก็เริ่มคิดแผนการอะไรออกเพราะลินินน่าจะเป็นเครื่องมือชั้นดีที่จะทำร้ายหัวใจและความรู้สึกของนิดา

“ได้ค่ะ เจอกันตอนเช้านะคะ”