กำไลคู่ผี

ด็อกเตอร์พลัม เดชา วางแว่นขยายลงบนโต๊ะทำงาน หลังจากใช้งานมาเกือบชั่วโมง แว่นขยายทำหน้าที่ของมันอย่างดีเยี่ยม รอยสลักตัวอักษรใต้ท้องกำไลทองที่เพิ่งได้มาจากสามีภรรยาชาวสวนคู่หนึ่ง เด่นชัดในม่านตาคู่คมของด็อกเตอร์หนุ่มใหญ่

“จ จาน หมายถึงอะไร ชื่อหรือว่านามสกุล น่าจะเป็นชื่อมากกว่า”

ด็อกเตอร์หนุ่มพูดลอยๆ มือพลิกกำไลไปมา ฉงนกับตัวอักษร จ จานที่สลักไว้ด้านในกำไล เขาคาดเดาว่า ตัวอักษรตัวเดียวอาจเป็นชื่อย่อของเจ้าของกำไลคู่นี้ก็ได้แต่ชื่ออะไรนั้นเขายังคิดไม่ออก แต่ถ้าเป็นนามสกุลก็ต้องเป็นตัวหน้าของอักษรทั้งหมด เขาวางกำไลลงในกล่องไม้เก่าคร่ำ สีไม้คล้ำจนออกดำ ลายไม้บนตัวกล่องเป็นเส้นสายสวย กล่องไม้ทำมาจากไม้เนื้อดีที่ไม่ใช่ไม้สัก

เจ้าของกล่องและเจ้าของกำไลต้องเป็นผู้มีอันจะกิน มีฐานะดีพอควร ไม่อย่างนั้นไม่มีกำไลทองแท้อย่างนี้และกำไลคู่นี้อาจเป็นของขวัญให้กับเด็กน้อยแต่ไม่รู้ว่าเป็นเด็กชายหรือเด็กหญิง ข้อมูลที่ได้จากสามีภรรยาที่นำกำไลมาขายให้กับเขาไม่ได้บอกอะไรได้เลย

“ผมเก็บมันไว้ไม่ได้ นอนไม่หลับเลย มันหลอนทั้งคืน”

หนุ่มใหญ่ชาวสวนบอกสีหน้าซีดเซียว ภรรยาเสริมอีกว่า

“ด็อกเตอร์ซื้อไว้เถอะนะจ๊ะ ของเก่ามากจ้ะ น่าจะถึงร้อยปีจ้ะแต่ฉันกับผัวไม่รู้ว่ามันมีความเป็นมายังไงแต่ฉันว่ามันมีผีสิงอยู่ในกำไลคู่นี้จ้ะ”

“น้ารู้ว่ามันเป็นของเก่าแล้วน้าได้มายังไง มันไม่ใช่ของน้าหรอกหรือ”

“ไม่ใช่ครับ ผมไถดินในสวน จะปลูกทุเรียน ขุดร่องขึ้นมาก็เห็นท่อนกระดูก ทีแรกว่าเป็นกระดูกสัตว์แต่ขุดลงไปอีกก็เจอกล่องไม้ พอเปิดก็เจอกำไลทอง คิดว่าเป็นโชคดีของเราครับแต่มันไม่ใช่ยังงั้นเลย เรานอนไม่หลับเลยครับ”

“เห็นอะไรหรือ”

ด็อกเตอร์ถามพร้อมกับสบตาคนพูด ในดวงตาคู่สีน้ำตาลหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่เห็นครับแต่ได้ยินเสียงร้องไห้ ร้องทั้งคืนครับ”

“เสียงผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“ทั้งผู้หญิงผู้ชายค่ะ ร้องสลับกันค่ะ”

ฝ่ายภรรยาตอบ สีหน้าหวาดกลัวไม่ต่างจากสามีเท่าไรนัก ด็อกเตอร์พลัม นิ่งไปครู่หนึ่งจึงเอ่ยขึ้น

“น้าจะขายเท่าไหร่ ผมจะซื้อ”

“ด็อกเตอร์จะให้เท่าไหร่ผมก็ไม่ว่าครับ ขอให้รับกำไลไว้แค่นั้นก็พอ ผมจะทำบุญไปให้พวกเขา”

ด็อกเตอร์จ่ายเงินซื้อกำไลทองไว้ด้วยจำนวนเงินไม่มากแต่ก็ไม่น้อยเหมาะสมกับราคาทองคำในปัจจุบัน เขาสนใจกำไลเพราะคำบอกเล่าคร่าวๆ ของสองสามีภรรยา กำไลทองคู่นี้มีผีสิง

ประสบการณ์จากการสะสมของเก่า ทำให้ด็อกเตอร์เข้าใจและเชื่อในสิ่งเร้นลับถึงแม้เขาจะจบปริญญาเอกได้คำนำหน้าชื่อว่า ด็อกเตอร์ เป็นคนรุ่นใหม่ในยุคปัจจุบันแต่เท่าที่ศึกษาเกี่ยวกับของเก่ามานานหลายสิบปีตั้งแต่เริ่มเรียนมัธยม เคยตามปู่เข้าไปในป่า เคยสวดมนต์กับย่า เคยบวชเรียนศึกษาธรรมะมาพอสมควร เชื่อว่า วิญญาณมีจริง

ร่างสันทัดลุกยืน ดึงลิ้นชักโต๊ะทำงานออก หยิบกล่องไม้วางในลิ้นชัก เลื่อนปิดแล้วเดินออกจากห้องทำงานส่วนตัวในบ้านสองชั้นทรงร่วมสมัย เขาซื้อที่ดินของชาวสวนทุเรียนไว้ 5 ไร่ ปลูกบ้านตามที่ใจชอบ ไม่เน้นทรง ไม่เน้นความหรูหรา ขอเพียงเป็นบ้านไม้ โปร่ง อากาศถ่ายเทสะดวก มีห้องทำงานส่วนตัวติดกับห้องนอน สร้างห้องพิเศษไว้เก็บของเก่าที่สะสมไว้หลายชิ้น อยู่ชั้นบนติดกับห้องพระ ระเบียงด้านหน้าห้องปล่อยโล่ง วางตั่งตัวใหญ่ไว้สำหรับนอนเล่น เก้าอี้เข้าชุดกับตั่งเป็นไม้ทั้งชุดเสริมด้วยหมอนอิงทำจากผ้าฝ้าย ผ้าปูตั่งเป็นผ้าฝ้ายเนื้อดี ไม้ประดับสำหรับอยู่ในร่มปลูกในกระถางดินเผา

ตู้หนังสือไม้เก่าแกะสลักลวดลายไทยตามความสูงของตู้ หนังสือจัดเรียงตามชั้นเต็มทุกชั้น หนังสือทุกเล่มเป็นหนังสือเกี่ยวกับวรรณคดีและโบราณ คดีความรักในธรรมชาติและรักของเก่าทำให้ด็อกเตอร์กลายเป็นคนปลีกวิเวกไม่สนใจคนรอบข้างมากเท่าไรนัก

ใครจะว่าเขาเป็นคนหลุดโลกเขาก็ไม่โกรธ ลูกศิษย์บางคนซุบซิบว่า อาจารย์ด็อกเตอร์พลัมเป็นบ้าไปแล้ว บ้าของเก่า บ้าธรรมชาติ สงสัยชาตินี้ไม่มีภรรยา เขายิ้มรับกับคำนินทาเล็กๆ น้อยๆ เพื่อนอาจารย์ด้วยกันมองเขาเช่นลูกศิษย์แต่บางคนเข้าใจซึ่งหนึ่งในนั้นคือ อาจารย์อินธน ชนะชัย นิสัยของอาจารย์อินธนคล้ายๆ กับด็อกเตอร์พลัมจึงพูดคุยกันรู้เรื่องและลูกศิษย์อีก 3 คนที่เข้าใจด็อกเตอร์โดยเฉพาะ ภาสกร รักเคารพด็อกเตอร์เสมือนพ่อทีเดียว

ภาสกรรักเคารพด็อกเตอร์พลัมเพราะมีความคิดเห็นไปในทางเดียวกันและอาจเป็นเพราะภาสกรกำพร้าพ่อตั้งแต่วัยรุ่น ปีนี้เรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้าย ความมีน้ำใจโอบอ้อมอารีของด็อกเตอร์พลัมทำให้ภาสกรคิดถึงพ่อและรักพลัมมาก

“ด็อกเตอร์ครับ ด็อกเตอร์ อยู่มั้ยครับ มีใครอยู่บ้างครับ”

ภาสกรส่งเสียงมาจากประตูรั้วบ้านซึ่งเป็นปีกไม้แผ่นใหญ่สลับแผ่นเล็ก ทาสีน้ำมันสีเดียวกับเปลือกไม้ ชายหนุ่มเพ่งสายตาเข้าไปในตัวบ้านไม่เห็นใครสักคนแต่พอเงยหน้ามองขึ้นไปชั้นบน เงาของใครคนหนึ่งผละจากระเบียงเข้าไปด้านใน

“ด็อกเตอร์ครับ ด็อกเตอร์” เขาส่งเสียงเรียกดังกว่าเดิม

“อะไร มีอะไร ส่งเสียงดังยังกับไฟไหม้ป่างั้นแหละ”

ด็อกเตอร์เดินมาจากสวนข้างบ้าน ผ่านต้นมะม่วงกำลังออกช่อสะพรั่ง เขาปลูกมะม่วงไว้กว่า 10 ต้น ทุเรียน เงาะ มังคุดและอีกหลายอย่างที่มีผลให้เจ้าของบ้านได้รับประทาน

“อ้าว. ด็อกเตอร์ไม่ได้อยู่ข้างบนหรือครับ”